Þjóðstjórn ábyrgasti valkosturinn.

Íslendingar standa frammi fyrir alvarlegum aðstæðum í þjóðlífinu. Efnahagshrunið í október kallaði á margháttaðar aðgerðir. Fráfarandi ríkisstjórn brást seint og illa við. M.a. gat Þingvallastjórnin ekki komið saman skammlausum fjárlögum. Gríðarlegur halli kallar á harðari aðgerðir í ríkisfjármálum á næsta ári.

Bráðavandinn sem við stöndum frammi fyrir er þríþættur. 

 Bregðast verður við vanda atvinnufyrirtækjanna til að eðlilegt atvinnulíf haldist í landinu.

Bregðast verður við vanda fjölskyldnanna í landinu vegna óeðlilegra lánakjara á einstaklinga.

Tryggja verður eðlileg viðskipti við útlönd.

Því miður gafst Þingvallastjórnin upp við að koma þessum verkefnum í höfn.

Yrði mynduð þjóðstjórn þá getur einn flokkur ekki sett þau skilyrði að hann leiði ríkisstjórnarsamstarfið.  Ná verður samkomulagi um það sem þjóðstjórnin mun vinna að og þau verkefni sem hún þarf að leysa.

Ástandið er það grafalvarlegt að það er ábyrgðarhluti að alþingismenn skuli ekki átta sig á því að það verður að leggja flokkshagsmuni til hliðar og hugsa eingöngu um hagsmuni íslensku þjóðarinnar til að koma í veg fyrir að sá bráðavandi sem fyrir er leiði til nýs hruns með enn alvarlegri afleiðingum.

Svo virðist því miður  sem forseti lýðveldisins skynji ekki  mikilvægi þess að víðtæk samstaða náist um stjórnun landsins og tekist verði strax á við þau vandamál sem við er að etja en skjóta þeim ekki á frest.

Ég verð að viðurkenna það að ég hef sjaldan haft eins miklar áhyggjur af möguleikum og framtíð þjóðarinnar en nú og það er okkur að kenna.   Við alþingismenn, fráfarandi ríkisstjórn og forseti lýðveldisins erum ekki að axla okkar ábyrgð meðan ekki er mynduð ríkisstjórn með víðtæku umboði sem er tilbúin til að stjórna og veit hvað á að gera.