Undarlegt verklag ríkisstjórnar.

Mér er verklag ríkisstjórnarinnar algjörlega óskiljanlegt. Forsætisráðherra og einstakir samráðherrar hans og stundum öll ríkisstjórnin sitja allar helgar á fundum í ráðherrabústaðnum eða í stjórnarráðinu. Hvað er fólkið að gera allan þennan tíma. Ríkisstjórnir eru til að marka stefnu og taka ákvarðanir. Það er ekki gert. Hvað er þá verið að gera? Er svona gaman að vera saman?

Engar ákvarðanir eða fáar eru teknar. Annað hvort er ágreiningurinn svo mikill innan ríkisstjórnarinnar að hún kemur sér ekki saman um nauðsynlegar aðgerðir vegna þess efnahagsvanda sem ríkisstjórnin og Seðlabankinn hafa kallað yfir þjóðina öðrum fremur. Eða ríkisstjórnin veit ekki hvað hún á til bragðs að taka.

Svo virðist sem Samfylkingin sé með það á hreinu hvað þarf að gera. Sækja um aðstoð IMF alþjóðagjaldeyrissjóðsins, Sækja um aðild að Evrópusambandinu og reka Davíð Oddsson.

En hvað vill Sjálfstæðisflokkurinn? Það liggur ekki fyrir. Ljóst er þó að hann vill hvorki reka Davíð né sækja um aðild að Evrópusambandinu. Hvað þá með alþjóðagjaldeyrissjóðinn? Vill hann e.t.v. ekki heldur sækja um aðstoð þangað? Hvað vill þá Sjálfstæðisflokkurinn gera? Nauðsynlegt er að forustuflokkurinn í ríkisstjórn geri grein fyrir því. 

Bið eftir stefnumótun ríkisstjórnar til lengri og skemmri tíma er óþolandi. Ríkisstjórn sem veit ekki hvað á að gera getur ekki gert borgurum þessa lands betri greiða en að fara frá.

Framboðið til Öryggisráðsins gengur fyrir.

Íslendingar eiga nú í vök að verjast víða erlendis. Bretar hafa sótt að okkur með ósæmilegum hætti og hamast er að Íslendingum og íslenskum hagsmunum í Lundúnaborg. Sendiherrann talar um að sendiráðið sé fáliðað þegar mál eins og þau sem hafa verið mest í umræðunni tengt Íslandi koma upp í landi eins og Englandi. Þrátt fyrir að utanríkisráðuneytið sé mannfrekasta ráðuneyti Íslands þá er ekki hægt að senda fólk eða hafa tengslafyrirtæki til reiðu til að svara fyrir og koma okkar hlið á málinu á framfæri.

Í utanríkisráðuneytinu er fólk upptekið við að koma okkur í Öryggisráðið og tugir starfsmanna utanríkisráðuneytisins eru staddir í New York til að vinna að því máli á meðan ráðist er á okkur í Hollandi, Noregi, Bretlandi og Danmörku. Það skiptir ekki máli það er bara efnahagsvandi. Fólkið í ráðuneytinu verður að koma þessu áhugamáli sínu áfram. Í Öryggisráðið hvað sem það kostar.

Hefur enginn hugsað þá hugsun að miðað við núverandi aðstæður er það vægast sagt fráleitt að sækjast eftir sæti í Öryggisráðinu. Man einhver hvað það kostar á ári? Veit einhver hvað við höfum eytt miklum peningum í kosningabaráttuna?

Skrýtið eftir alla kynninguna og sendiferðir utanríkisráðherra vítt og breitt um lönd og álfur að þá skuli koma í ljós þegar við þurfum á að halda að við eigum enga vini.  Nema ef til vill Rússa. En er þá einhver glóra að reka Varnarmálastofnun og loftrýmiseftirlit? Til að verjast hverjum?

Er ekki allt þetta vafstur, sendiráðabruðl og framboð til Öryggisráðsins tómt rugl miðað við aðstæður.

Flokksráðsfundur Sjálfstæðisflokksins

Flokksráðsfundur Sjálfstæðisflokksins er haldinn um þessa helgi. Yfirleitt hafa flokksráðsfundir ekki verið fundir mikilla tíðinda eða stefnumótunnar.  Þó eru til undantekningar á því og sú helst að þegar flokksráðsfundur var haldinn nokkru eftir að Gunnar Thoroddsen myndaði ríkisstjórn sína með 3 þingmönnum Sjálfstæðisflokksins og 2 sem studdu ríkisstjórnina að auki en flokkurinn var að öðru leyti í stjórnarandstöðu. Þá var tekist á.  Sá flokksráðsfundur skýrði línur innan flokksins

Nú stendur Sjálfstæðisflokkurinn frammi fyrir því að efnahagskerfið er hrunið eftir óslitna stjórn flokksins í meir ein áratug. Hvernig ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að bregðast við því?

Hvaða utanríkismálastefnu ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að marka þegar fyrir liggur að ógnin er ekki úr Austri heldur hjálpræðið?

Vill Sjálfstæðisflokkurinn leita aðstoðar Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eða ekki.

Vill Sjálfstæðisflokkurinn aðildarviðræður við Evrópusambandið eða er hann á móti því?

Hvaða hugmyndir hefur Sjálfstæðisflokkurinn til að draga saman ríkisútgjöld þegar fyrir liggur að tekjur ríkisins munu dragast verulega saman. Vill Sjálfstæðisflokkurinn reka ríkissjóð með halla?

Sjálfstæðisflokkurinn verður líka að móta stefnu í gjaldmiðilsmálum. Vill hann halda krónunni og hafa hana á floti eða vill hann aðrar lausnir?

Til að Sjálfstæðisflokkurinn verði trúverðugur flokkur í forustu stjórnarsamstarfs þá verður hann að svara þessum og mörgum fleiri spurningum um hvert flokkurinn vill stefna.

Tími glamuryrðanna er liðinn.

Hvenær lækkar Seðlabankinn stýrivexti?

Eðlilegt er að spurt sé hvenær stýrivextir seðlabanka lækki. Seðlabankar í Evrópu og Bandaríkjunum hafa lækkað stýrivexti sína verulega vegna bankakreppu og til að fá hjól atvinnulífsins til að snúast hraðar en nú er.  Seðlabanki Íslands hefur ekki lækkað stýrivexti.  Af hverju ekki.

Ljóst er að það er ekki þensla í þjóðfélaginu lengur. Það var raunar ljóst í vor þegar Seðlabankinn skrúfaði upp stýrivextina að það væri að samdráttarskeið að skríða yfir. Sú afsökun að hafa háa stýrivexti til að hafa áhrif á gengi íslensku krónunnar gilda ekki lengur. Háir stýrivextir hafa heldur enga þýðingu lengur við að reyna að draga úr verðbólgu. Háir stýrivextir hafa þann eina tilgang í dag að draga allan kraft úr íslensku atvinnulífi.

Fólkið í landinu verður að búa við sambærileg vaxta- og lánakjör og fólkið í nágrannalöndum okkar.

Hvaða glóra er í því nú að hafa stýrivexti á Íslandi hærri en í Evrópu?

Má ekki færa gild rök fyrir því að miðað við aðstæður þá ættu þeir ef eitthvað er að vera lægri hér?

Stýrivexti Seðlabankans niður í 3% strax.

Af hverju hundsar ríkisstjórnin stjórnarandstöðuna.

Formenn Framsóknarflokksins, Frjálslyndra og Vinstri Grænna lýstu sig og flokka sínar eiðubúna til að taka þátt í vinnu við undirbúning aðgerða til að leysa kreppuna á fjármálamarkaðnum við umræðu um stefnuræðu forsætisráðherra. Ríkisstjórnin hefur ekki tekið þessu boði og sér ekki ástæðu á þessu stigi til að hafa samráð við stjórnarandstöðuna.

Við í stjórnarandstöðuflokkunum höfum bent á nauðsyn víðtækrar samstöðu um lausn efnahagsvandans en ríkisstjórnin virðist enn staðráðin í að taka ekki því boði.

Við umræður á Alþingi hefur stjórnarandstaðan gætt þess að fara fram með gát til að auka ekki á kvíða almennings. Þrátt fyrir það sjá nokkrir embættismenn í heilbrigðisgeiranum sig tilknúna til að fara fram á að stjórnmálamenn gæti orða sinna. Það höfum við svo vissulega gert í stjórnarandstöðunni.

Vandamálið er ekki það að stjórnmálamenn þurfi að gæta orða sinna. Vandamálið er það að ríkisstjórnin og Seðlabankinn hafa ekki verið að vinna vinnuna sína og neitað að horfast í augu við vandann. Ég, Guðjón Arnar Kristjánsson, Steingrímur J. Sigfússon, Ögmundur Jónasson og Guðni Ágústsson höfum ítrekað frá því í fyrrahaust vakið athygli á þeim vanda sem væri framundan en talsmenn ríkisstjórnarinnar hafa gert lítið úr þeim varnaðarorðum og iðulega valið þeim hin verstu skammaryrði. Nú kemur í ljós að stjórnarandstaðan hefur unnið af heilindum, bent á og varað við. Það er ríkisstjórnin sem hefur ekki unnið vinnuna sína.

Hvað á stjórnarandstaða þá að gera? Horfa á þegjandi á hliðarlínunni af því að ríkisstjórninni dettur ekki einu sinni í hug að virða stjórnarandstöðuna viðlits? Að neita sér um málfrelsi svo sem nokkrir embættismenn fara fram á?

Nei ástandið er það alvarlegt að stjórnarandstaðan getur ekki horft þegjandi á. Hún verður að sinna því hlutverki sem stjórnarandstaða hefur í öllum lýðfrjálsum löndum að veita ríkisstjórn aðhald og benda á það sem að hennar mati er nauðsynlegt að gera. Nú duga engin vettlingatök og ábyrgðin er alfarið ríkisstjórnarinnar.

Það er skömm að því að ríkisstjórnin skuli ekki virða stjórnarandstöðuna viðlits þegar hún býður fram sáttarhendi til að þjóðin geti samstíga unnið sig út úr vandanum. Þá leið vill ríkisstjórnin greinilega ekki fara. Af hverju skyldi það nú vera?

Mætt snemma til funda

Ísland, Túrkmenistan og Zimbabwe

Það er óneitanlega slæmt að heyra það að íslenska krónan skuli vera einn af þeim gjaldmiðlum sem hafa staðið sig verst á árinu og við skulum þar vera í flokki með Túrkmenistan og Zimbabwe.

Zimbabwe hefur um langa hríð verið stjórnað af Robert Mugabe sem hefur nánast verið einræðisherra í landinu. Hann og fylgismenn hans hafa ekki hikað við að limlesta og myrða pólitíska andstæðinga sína og verðbólgan í landinu mælist í hundruðum prósenta. Robert Mugabe stal bújörðum hvítra manna í landinu af þeim en það datt engum í hug að tala um rasisma og sósíalistarnir á Norðurlöndum sem höfðu hátt hér á árum áður yfir framferði hvítra manna í landinu sem fóru þó aldrei fram af sama dólgshætti og Robert Mugabe hafa þagað yfir þessum ógnarverkum. Því miður er svo komið að íslenski gjaldmiðillinn er kominn í hóp með dollaranum í Zimbabwe sem enginn tekur alvarlega.

Eyðimerkurlandinu Túrkmenistan er stjórnað af forseta fyrir lífstíð sem kallar sig Túrkmenabashi eða eða faðir þjóðarinnar. Hann gaf nýlega út sína þriðju ljóðabók og var útsending rofin og ljóðabókin lesin og hún var samstundis sett á námskrá skólabarna í landinu.  Allir fjölmiðlar í Túrkmenistan eru í ríkiseign og er algjörlega stjórnað af yfirvöldum. Sjónvarpsþættir og annað efni frá Rússlandi er allt vandlega ritskoðað fyrir sýningu. Ríkisrekin netfyrirtæki eins og Turkmentelecom stjórna netnotkun almennings.Túrkmensk yfirvöld hafa gerst sek um gróf mannréttindabrot og símhleranir eru taldar regla á hótelherbergjum í landinu. Nú er íslenska krónan komin í hóp með Túkmenska manatinu í hópi verstu gjaldmiðla í heimi.

Það átti öllum að vera ljóst að það var óráðsvegferð að láta gengi íslensku krónunnar ráðast á markaði. Til þess að það hefði átt að geta gengið hefðum við þurft að hafa tengingu af stekum gjaldmiðli og styrk af þeim seðlabanka sem þar um ræðir. En við erum búin að feta þessa vegferð nú  í 7 ár. Ég hef allan tímann varað við þessu og talið þetta hið mesta óráð. Það hefur nú komið í ljós. Þó verður að segja það að hefði verið haldið um gjaldmiðilsmálin af skynsemi þá værum við ekki í þessu hræðilega ástandi.

Er hægt að láta mennina sem bera ábyrgð á hruni þjóðargjaldmiðilsins og óðaverðbólgunni stjórna ríki og Seðlabanka?

Krónan heldur einna verst verðgildi sínu