Jóhanna með svartan blett á tungunni

Vinur minn minnti mig á að um það væri iðulega talað við börn að segðu þau ekki satt þá fengju þau svartan blett á tungunni. 

Hann bætti við að það hefði verið eins gott fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra að hafa ekki rekið út úr sér tunguna á Alþingi í gær.  Væri þetta rétt sem sagt væri við börnin þá væri ljóst að tungan á Jóhönnu hefði orðið kolsvört eftir umræðurnar um launakjör Seðlabankastjóra.

En Lára V. Júlíusdóttir vill ekkert segja. Var einhverntíma talað um að undirferlin og undandrátturinn væri einkenni karlasamfélagsins?

http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2010/05/07/eg_segi_sannleikann/

 

Saklaus þangað til sekt hans er sönnuð

Hreiðar Már Sigurðsson var settur í gæsluvarðhald í dag. Af ummælum á vefmiðlum að dæma þá ríkir fögnuður yfir handtöku og kröfu um gæsluvarðhald mannsins. Flestir sem tjá sig telja það jafnbrýna því að sök sé sönnuð að krafist hafi verið gæsluvarðhalds yfir manninum. Þannig er það ekki.

Í réttarríkinu er við það miðað að hver maður sé saklaus þangað til sekt hans er sönnuð. Þáverandi Bandaríkjaforseti fékk m.a. bágt fyrir að kalla ákveðinn mann glæpamann þar sem hann hafði ekki verið dæmdur fyrir ódæði  sem hann framdi.

Því má ekki gleyma að þess eru mörg dæmi að fólk hafi verið hneppt í gæsluvarðhald án þess að ákæra væri síðar birt á hendur því. Í Bretlandi þá heyrði ég einhvern tíma talað um það þegar maður fór í gæsluvarðhald að þá var talað um það í fjölmiðlum þannig: A man is helping the police etc. Maður er að hjálpa lögreglunni við upplýsingaöflun. Það fannst mér snyrtilega gert í samræmi við þau gildi sem réttarríkið byggir á.

Ekki veit ég hvort ástæða er til að hneppa ofangreindan mann í gæsluvarðhald en það er óneitanlega nokkuð sérstakt að maður sé settur í gæsluvarðhald vegna meints brots, sem varða sýnileg gögn, meir en 20 mánuðum eftir að meint brot var framið. 

Hvað svo sem okkur finnst um þennan eða hinn þá megum við aldrei hvika frá þeim gildum sem gerir okkur að siðuðu þjóðfélagi. Þar skiptir miklu að hvika ekki frá gildum réttarríkisins.

Spennandi kosningar í Bretlandi

Sjaldan hafa þingkosningar í Bretlandi verið eins spennandi og núna. 

Eftir að hafa fylgst með kosningabaráttunni í Bretlandi á síðkvöldum þá finnst mér athyglivert hvað Gordon Brown hefur lítið fram að færa. Forustumenn hinna stóru flokkanna boða breytingar og eru með skemmtilega nálgun í mörgum málaflokkum. Það verður fróðlegt að sjá hvort að breskir kjósendur veita flokkum þeirra eðlilegt brautargengi og Verkamannaflokknum þá útreið sem hann á skilið.

Samfylkingin hefur um árabil talið Verkamannaflokkinn breska pólitískt náskyldan sér. Sagt er að Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra gumi af flokksskírteini í þeim flokki. Þrátt fyrir þennan andlega skyldleika þá er reginmunur á pólitískri skynjun forustumanna Verkamannaflokksins og Jóhönnu Sigurðardóttur formanni Samfylkingarinnar.  Það sem Jóhanna kallar frjálshyggju kallar forusta Verkamannaflokksins eðlilega markaðsstarfsemi.

Þá er líka athyglivert að þrátt fyrir bankahrun í Bretlandi og trilljóna punda framlag ríkissjóðs Bretlands til bankanna þar, þá dettur engum í þessum systurflokki Samfylkingarinnar í hug að víkja frá markaðshagkerfinu.  Ef til vill þarf stór hluti Samfylkingarinnar með Jóhönnu í broddi fylkingar að fara í pólitíska meðferð til að læra eðlilega skilgreiningu pólitískra hugtaka. 

Er Seðlabankastjóri verður launa sinna?

Frá því var sagt í gær að laun Seðlabankastjóra ættu að hækka um 400 þúsund.  Þjóðin brást ókvæða við og svo  upphófst ný uppfærsla af Hamlet með tilbrigðinu að fá eða fá ekki eða taka við eða taka ekki við og krefjast eða gera ekki kröfu til.

Svo er komið fyrir íslenskri þjóð að hún hafnar því algjörlega að fólk fái eina og hálfa milljón í laun á mánuði en sú var tíðin að ýmsir höfðu gott betur og haft er fyrir satt að hin nýja stétt sjálftökuaðalsins í almennu hrunbönkunum og sparisjóðunum hafi jafnvel helmingi meiri laun á mánuði en það sem skammta átti Seðlabankastjóra. Ríkisstjórnin, alþingismenn og hneykslunarhellur fjölmiðlanna segja ekkert við því þó að það fólk sé með einum og öðrum hætti á vegum hennar.

Mér finnst allt í lagi að borga Seðlabankastjóra góð laun. Mér finnst líka að það eigi að gera þá kröfu til hans að skila árangri í starfi í samræmi við það.  Það má ekki gleyma því að þessi svokölluðu ofurlaun Seðlabankastjóra eru ekki nema um  10% þeirra launa sem stjórnendur banka voru að fá þegar allt var talið, á þeim tíma þegar bankarnir sigldu í þrot. 

Hvar er svo samræmið í málflutningnum um ofurlaunin.

Skjaldborg um neyslulán

Félagsmálaráðherra hefur ákveðið að slá upp skjaldborg um ákveðna tegund neyslulána  með frumvarpi um lækkun höfuðstóls bílalána.

Forsætisráðherra sagði að ríkisstjórnin ætlaði sér að slá upp skjaldborg um heimilin í landinu en nú hefur verið breytt um stefnu.

Íbúðareigendum er boðið upp á greiðsluaðlögun sem er hjálp í viðlögum við að komast hjá gjaldþroti og leigja íbúðirnar sem þeir missa á naðungaruppboðum.  Það er skjaldborgin fyrir íbúðareigendur.

Áfram skal haldið verðtryggingunni sem hækkar  höfuðstól verðtryggðu lánanna mánaðarlega þó að engin virðisauki sé í þjóðfélaginu. Verkalýðshreyfingin dásamar þetta kerfi sem er hengingaról um lífskjör launþega. Fjármálaráðherra dásamar það að við skulum hafa krónuna sem hefur rýrt launatekjur fólks og verðmæti eigna þess miðað við virði í helstu gjaldmiðlum um 80%. Þar við bætist gegndarlaus hækkun á nauðsynjavörum. Launin lækka hjá öllum nema Seðlabankastjóra

Er þetta það Nýja Ísland sem stefnt var að því að byggja upp. 

1.maí

Ástæða er til að óska launþegum til hamingju með daginn. Sú var tíðin að á 1. maí voru settar fram kröfur um betra kaup og kjör og framsæknar hugmyndir í þjóðfélagsmálum. Sú var líka tíðin að verkalýðsforustan hafði forgöngu um það ásamt Vinnuveitandasambandinu að koma Íslandi út úr því öngþveiti sem verðbólgueldurinn hafði valdið. Nú er öldin önnur. 

Frá því að ríkisstjórnin tók við hafa verið stórfelldustu kjaraskerðingar launafólks sem um getur á síðustu áratugum. Kaupmáttur launa hefur hrunið. Laun hafa lækkað og galin verðtrygging hækka lán þó að engin veðmætaaukning sé í þjóðfélaginu önnur en útreiknuð í lánavísitölu launafólks.

Við þessar aðstæður mætti ætla að verkalýðshreyfingin léti í sér heyra og gerði kröfur um mannsæmandi lífskjör launþega  og verðtryggingarokrinu yrði létt af launafólki. Svo merkilega vill til að svo er ekki. Helstu kröfur ASÍ varða rukkara, fullnustugerðir, gjaldþrot og greiðsluaðlögun fyrir fólk sem er í raun gjaldþrota. Einnig gerir ASÍ kröfur um að ríkið gangist fyrir mannaflsfrekum framkvæmdum og sprotafyrirtæki verði styrkt af almannafé.

Ekki er gerð krafa um bætt kjör. Ekki er gerð krafa um að lánaokrið sem fólkið í landinu býr við verði aflétt. Nei verkalýðsforustan er harðasti baráttuhópur fyrir verðtryggingu lána. Verkalýðsforustan er ekki að vinna fyrir hagsmuni launafólks í landinu í dag heldur gegn hagsmunum þess fólks sem hefur viljað brjótast áfram af eigin rammleik úr viðjum skulda og fátæktar.  Skálaræður verkalýðsforustunnar í dag eru einskis virði. Ríkisstofnun í félagsmálaráðuneytinu gæti ekki unnið verr fyrir hagsmuni launafólks í landinu en verkalýðsforustan gerir um þessar mundir.

Það er kominn tími til þess að launafólk í landinu rísi upp og velti ónýtri forustu verkalýðshreyfingarinnar úr valdastólunum og móti eðlilega stefnu fyrir bætt kjör, gegn arðráni  spillingu og vaxtaokri.