Þingsetning og mótmæli

Í lýðræðisríki er mikilvægt að borgararnir beri virðingu fyrir þeim stofnunum sem fara með lýðræðislegt vald.  Það á við m.a. um Alþingi, ríkisstjórn, dómstóla og lögreglu.

Setning Alþingis er hátíðleg stund, sem markar nýtt upphaf mikilvægustu stofnunar íslensks lýðræðis. Við borgarar þessa lands eigum að sýna þessari stund virðingu sem og Alþingi. Mótmæli og aðsókn að alþingismönnum við það tækifæri er óhæfa. Þess vegna eiga þeir sem vilja fylgjast með þingsetingunni að gera það af virðuleika í samræmi við þá hátíðarstund sem þingsetningin er.

Öðru máli gegnir um það þegar forsætisráðherra flytur stefnuræðu sína á Alþingi þá er mörkuð stefna ríkisstjórnar sem að eðlilegt er að bæði alþingismenn sem og almennir borgarar segi skoðun sína á þess vegna með friðsamlegum mótmælum ef svo ber undir. 

Ég hef hvatt fólk til að mæta við Alþingishúsið þegar forsætisráðherra flytur stefnuræðu sína til að mótmæla því óréttlæti sem íslenskir borgarar eru beittir með verðtryggingu lána. Krafan er að við njótum sambærilegra lánakjara og fólk í nágrannalöndum okkar í lánamálum og hvað varðar verðlag í landinu. Það er eðlilegt að við sýnum þeim sem hafa verið kjörnir til að gæta almannahagsmuna að þeir eru ekki að standa sig. Þar kemur ríkisstjórnin númer eitt. Þess vegna á að mótmæla við stefnuræðu forsætisráðherra.

En það þarf einnig að sýna þeim sem hafa verið kjörnir fulltrúar alþýðu manna í verkalýðsfélögum og ASÍ að þeirra þáttur er ósæmileg og andstæð hagsmunum umbjóðenda þeirra. Verkalýðshreyfingin á Íslandi ber umfram aðra ábyrgð á því lánaokri sem almenningur í landinu hefur þurft að sæta og sætir.  Er ekki kominn tími til að það fólk verði kallað til ábyrgðar ekkert síður en stjórnmálamennirnir?

Menntakefi í molum

Fjórðungur eða 25 af hverjum 100 fimmtán ára stráka geta ekki lesið sér til gagns samkvæmt frétt í Fréttablaðinu.

Þetta þýðir að skólakerfið hefur gjörsamlega brugðist. Lestrarkunnátta er forsenda þess að fólk geti stundað skólanám af einhverju viti.

Nú er það svo að við höfum eitt dýrasta skólakerfi í heimi, en samt bregst það svona gjörsamlega í helsta grundvallaratriðinu. Af hverju er þetta? Eru kennararnir ekki starfi sínu vaxnir?  Virkar menntakerfið ekki? Hvað er að. Það er útilokað annað en að fá svör við því og það strax.

Forsenda framfarasóknar þjóðar er m.a. sú að fólk kunni að lesa og skrifa. Þegar það kemur í ljós að einn af hverjum fjórum drengjum sem eru búnir með skólaskylduna kunna ekki að lesa þá er ljóst að menntakerfið er í molum.

Hvað ætlar menntamálaráðherra að gera í því? 

Af hverju hafa konur lægri laun en karlar?

Hvar sem er í heiminum er launamunur milli karla og kvenna. Ekki skiptir máli hvers konar þjóðfélög er um að ræða. Á heimsvísu hafa konur lægri laun en karlar svo munar  10-30%.  Þetta vekur athygli vegna þess að ætla má að eftir því sem þjóðfélög þróast og menntun kvenna verður betri þá ætti launamunur kynjanna að minnka en svo er ekki.

Þetta er merkilegt m.a. vegna þess að í ríkum löndum starfa hlutfallslega fleiri hjá hinu opinbera þar sem launamunur kynjanna er almennt minnstur en samt sem áður kemur það fyrir ekki launamunur eftir kyni er umtalsverður.

Þrátt fyrir að minna sé um erfiðisvinnu þar sem reynir á líkamlegan styrk þá raðast kynin hvar sem er í heiminum í ákveðin og sambærileg störf og þar skiptir engu máli hverjar þjóðartekjurnar eru.

Í grein í Economist 24.4.s.l. er fjallað um þetta og velt fyrir sér ástæðum þessa kynbundna launamunar og þeir sem hafa áhuga á málinu ættu að kynna sér skrifin þar, en meginástæðuna fyrir því að konur eru í láglaunastörfum segir Alþjóðabankinn að sé vegna þess að konur stjórni ekki tíma sínum eins og karlar. Á Ítalíu og Austurríki t.d. þá eyða konur þrisvar sinnum lengri tíma í húsverk og barnapössun en karlar.  Í mörgum fátækari löndum þá eyða þær mun lengri tíma í þessa vinnu.

Eitt kemur þó sérstaklega á óvart en það er að í landi kvenfrelsisins Svíþjóð og kvennakúgunarinnar, Pakistan eyða karlar í báðum löndum álíka tíma í heimilisstörf. Sérkennilegt?????

Það að konur eyða svona miklu meiri tíma en karlar í heimilisstörf og barnauppeldi takmarkar það möguleika kvenna til starfsvals og þær þurfa frekar að vinna hlutastörf. 

Það er athyglivert að skoða þetta og það vekur upp spurningar miðað við herferð VR varðandi þessi mál hvernig er þessu fyrirkomið hér á landi hve miklum tíma eyða kynin í heimilsstörf og barnauppeldi t.d. og einnig hvort auglýsingaherferð VR er ekki byggð á röngum forsendum. 

Þá er spurningin hvort að áherslur femínista og kvennahreyfinga hafi ekki verið á röngum forsendum og það þurfi aðra hluti en útgjöld skattgreiðenda t.d. vegna fæðingarorlofs sem átti að mati femínista að draga úr launamun, sem ekki varð, til að tryggja raunverulega jafnstöðu karla og kvenna í launamálum.

Ekki hnattræn hlýnun segir Nóbelsverðlaunahafi

Ivar Giaever prófessor og Nóbelsverðlaunahafi hefur sagt sig úr alþjóðlegu vísindaráði (American Physical Society)  til að mótmæla staðhæfingum þess um hnattræna hlýnun. Prófessorinn sem vann Nóbelsverðlaun í eðlisfræði árið 1973 segir að hnattræn hlýnun hafi orðið að nýjum trúarbrögðum í heiminum.

Prófessorinn sem á sínum tíma studdi Obama til að verða forseti hefur síðan gagnrýnt stefnu hans varðandi hnattræna hlýnun og segir að allt of mikið sé gert úr málinu og loftslag hafi verið einstaklega stöðugt í síðustu 150 ár.

Vísindaráðið sem prófessorinn sagði sig úr harmar úrsögn hans og segir hana byggða á misskilningi.

En er það ekki þannig að vísindasamfélagið hefur fengið billjónir á billjónir ofan frá stjórnmálamönnum sem trúa á hnattræna hlýnun af mannavöldum og dansa eftir þeim pípum og búa til vísindalegar niðurstöður í samræmi við það.

Því miður er háskóla- og vísindasamfélaginu í dag lítt treystandi og mætti minna á það hvernig viðskipta- og hagfræðideildir háskólanna íslensku dönsuðu eftir bumbum banka og útrásarvíkinga fram að bankahruni.

En sem betur fer eru enn til heiðarlegir vísindamenn sem neita að fórna heiðri sínum sem vísindamenn.

Gullið hans Gordons Brown

Það vitlausasta af mörgu vitlausu sem Gordon Brown gerði á ferli sínum sem ráðherra í Bretlandi, var að ákveða 1998 að tvöfalda ríkisútgjöld Bretlands á 10 árum. Þess vegna þarf breska ríkið að fá lánaðar þrjár billjónir  enskra punda á viku til að standa undir hallarekstri ríkisins.

Hér heima þarf Steingrímur J  að fá lánaðar 20 krónur af hverjum 100  sem ríkið eyðir þrátt fyrir að hér væri engin Gordon Brown og engin ákvörðun tekin um að auka ríkisútgjöldin nema þegar Samfylkingin fór í ríkisstjórn 2007 og ríkisútgjöldin jukust á einu ári um 22%, sem er einstakt afrek í rugli.

Bretar muna  að Gordon Brown ákvað árið 1995 að selja tæp 400 tonn af gullforða Breta. Þetta tala menn um sem ruglið í Brown, en miðað við hækkun á gullverði þá hefur ríkissjóður Breta tapað 11 billjón punda á þessari vitlausu ákvörðun Gordon Brown.

Fólk skilur að það var reginfirra hjá Brown að selja gullið, en það er samt bara brot af því bulli sem aukin ríkisútgjöldin kosta. Í Ágúst s.l. þurfti breska ríkið að fá 16 billjónir að láni vegna ríkisútgjalda umfram tekjur. Vitlausa gullsalan hans Brown er skiptimynt miðað við vitleysu aukinna ríkisútgjalda.

Vitlausar ákvarðanir stjórnmálamanna lenda alltaf fyrr eða síðar á fólkinu. Pólitík er nefnilega ekkert grín heldur fúlasta alvara. 

 

Landið sem rís ekki

Frá hruni fyrir tæpum 3 árum hefur verið stanslaus samdráttur  þjóðarframleiðslu. Við erum eina landið í Evrópu þar sem slíkur samdráttur er.

Samdráttur í þjóðarframleiðslu þýðir að það er minna sem við gerum og minni verðmæti sem við framleiðum. Allt minnkar nema ríkisútgjöldin og verðtryggðu lánin. En það eru minni tekjur til að standa undir þessu.

Tölurnar segja hins vegar allt annað því miður en það sem Jóhanna og Steingrímur halda fram.  Þau eru ánægð yfir að útskrifast úr skóla Alþjóðagjaldeyrissjóðsins án þess að starfsfólk þess góða sjóðs, sem er kurteist fólk, hreyti í þau ónotum.

Það grafalvarlegt að kreppan skuli stöðugt vera að dýpka.  Samdráttur var fyrirsjáanlegur við bankahrun,  en fáa óraði fyrir að hann yrði jafn mikill og  langur og raunin er.

Forgangsatriði er að komast út úr kreppunni. Stjórnmálastéttin hefur ekki áttað sig á því.  Þess vegna er almenningur fullur tortryggni og treystir stjórnmálamönnum og flokkum illa. Mest er stjörnuhrapið hjá Steingrími J., en um 6% aðspurðra í nýlegri skoðanakönnun sögðust geta hugsað sér að kjósa Vinstri græna.

Lítið álit á Íslendingum

Ég kláraði í gærkvöldi að lesa bókl Alistair Darling, "Back from the Brink".  Bókin fjallar aðallega um aðdraganda bankahrunsins og efnahagserfiðleikanna árið 2008 og þar víkur hann á nokkrum stöðum að Íslandi og samskiptum sínum við íslenska ráðamenn. Það eru þó ekki merkilegustu atriðin í bókinni heldur saga hans af aðdraganda efnahagsfárviðrisins haustið 2008.

Fundur Björgvins G. Sigurðssonar og Jóns Sigurðssonar fyrrum ráðherra og bankastjóra NIB og Seðlabankans og formanns stjórnar FME og stjórnarmanns í Seðlabankanum, fór greinilega í taugarnar á Darling.  Af ummælum hans að dæma virðist þessi fundur hafa verið illa undirbúinn af hálfu íslenskra ráðamanna og Darling fær það á tilfinninguna að ekki sé verið að segja sér satt.

Darling gefur ekki haldbæra skýringu á beitingu hryðjuverkalaganna gagnvart Íslandi en segir eingöngu að þar hafi verið nauðsynlegt að gæta hagsmuna breskra sparifjáreigenda vegna útstreymis af Edge og Icesave reikningunum. Hann rekur viðtal sitt við forsætisráðherra vegna útstreymist af Icesave reikningunum og virðist þá vera kominn í það skap að taka öllu sem íslenskir ráðamenn segja með tortryggni og jafnvel snúa eðlilegum  spurningum um upplýsingar á hvolf.

Það kemur ítrekað fram að Darling telur íslensku bankana í Bretlandi ekki stórmál og um Ísland og málefni þess og það sem því við kemur í bankastarfsemi er fjallað í heild á um  þremur blaðsíðum í bókinni það er nú ekki meira. En þar kemur fram eftir því sem ég sé óvild og hroki gagnvart Íslandi og íslendingum. Enda eins og hann segir þá er þetta land með íbúafjölda eins og Wolverhampton á Bretlandi eins og fyrrum fjármálaráðherra Breta segir.

Mér fannst athyglivert þegar Darling segir: Enginn sá bankahrunið fyrir þó margir haldi því fram að þeir hafi gert það. Engin hefur fundið þeim orðum sínum stað.  

Geir, Mubarak og Chirac

Það var nöturlegt að horfa á það á erlendum sjónvarpsstöðvum í gær þegar sýnt var frá réttarhöldum yfir þrem fyrrum forustumönnum þjóða sinna þeim Geir H. Haarde, Chirac fyrrum Frakklandsforseta og Mubarak fyrrum forseta Egyptalands.

Erlendu sjónvarpsstöðvarnar gerðu málaferlunum yfir þessum fyrrum þjóðarleiðtogum mjög takmörkuð skil, þannig að sjónvarpsáhorfandinn var ekki nema örlitlu nær um hvaða sakargiftir voru bornar á þessa menn. Þó kom fram að Mubarak væri sakaður um mjög alvarlega glæpi m.a. morð og samsæri. Chirac var sakaður um að hafa sem borgarstjóri í París búið til störf sem aldrei voru til nema á pappírnum, en borgað fyrir.

Varðandi Geir H. Haarde þá var sagt að hann væri sakaður um að bera ábyrgð á fjármálahruni á Íslandi og á einni sjónvarpsstöð a.m.k. var sagt að fjöldi annarra mundi vera ákærður vegna glæpa í sambandi við fjármálahrunið, ekki veit ég hvaðan sú fréttastofa hafði þær upplýsingar.

Óneitanlega opniberaðist vel í þessu samhengi nöturleiki pólitísku réttarhaldana yfir Geir Haarde.  Pólitíska ákæran gegn honum er til fyrir Alþingi og þá sem með málið fara.  Mannorð Geirs H. Haarde er eyðilagt á alþjóðavettvangi sbr. umfjöllun sjónvarpsstöðvanna í gær og álit Íslands bíður líka hnekki.

Þetta eru afleiðingarnar af ómálefnalegri hatursherferð Vinstri Grænna og taglhnýtinga þeirra í Samfylkingunni sem sköpuðu landsdómsmeirihlutann á Alþingi. Væri þessi sami meirihluti samkvæmur sjálfum sér ætti hann nú þegar að vera búinn að ákæra þá Steingrím J. Sigfússon fjármálaráðherra og Jón Bjarnason landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra fyrir raunverulegar sakir sem liggja fyrir en ekki tilbúin hugarfóstur eins og um er að ræða í ákærunni gagnvart Geir H. Haarde.