Berufsverbot (Atvinnubann)

Sú var tíðin að vinstri menn fóru hamförum yfir því sem kallað var Berufsverbot sem beita átti í Þýskalandi gagnvart fólki með óæskilegar skoðanir að mati valdhafa. Við frjálslyndir hægri menn vorum þeim heldur betur sammála og tókum upp baráttuna gegn þessum ófögnuði á grundvelli tjáningarfrelsisins.

Nú er öldin önnur og vinstra fólkið hefur fjarlægst fyrri stefnumál um að fólk fái að segja það sem það vill án þess að eiga atvinnumissi á hættu. Í dag voru  borgarstarfsmenn skammaðir og áminntir af skoðanalögreglu Dags B. Eggertssonar og félaga vegna skoðana sinna.

Hugsið ykkur. Við búum í þjóðfélagi þar sem þessi vinnuveitandi Reykjavíkurborg hefur fólk á launum við að fylgjast með því sem starfsfólk borgarinnar er að gera í frítíma sínum. Sams konar starfshættir og leyniþjónusta Stalíns og Hitlers, KGB og Gestapo viðhöfðu á sínum tíma.

Fólki ber að gæta hófs í orðavali og framsetningu en það er óásættanlegt að takmarka tjáningarfrelsið umfram það sem stjórnarskrá og hegningarlög kveða á um. Þetta atferli vinstri stjórnar Reykjavíkur að standa í persónunjósnum að næturþeli er óásættanlegt brot á mannréttindum starfsmanna Reykjavíkur.

Hvað ætlar vinstri meiri hlutinn síðan að gera? Reka þá sem tjá skoðanir sem vinstra liðinu er ekki að skapi. Er það ekki "berufsverbot" eða atvinnubann? Hvað með það ef aðrir taka við sem telja aðrar skoðanir óæskilegar á þá að reka annan hóp starfsfólks?

Það er óhæfa og á ekki að líðast að starfsfólki sé ógnað vegna þess að það hefur skoðanir og tjáir þær. Það eru fasísk og/eða kommúnísk lögregluríki sem njósna um hvað starfsfólkið er að gera í frítíma sínum og  hóta fólki uppsögn vegna skoðana sinna. 

Vér skítseyði borgarinnar

Við Margrét mín erum ekki þurftarfrekustu eða subbulegustu kvikindi borgarinnar, og þá sérstaklega ekki hún. Þar fyrir utan er mér skipað að gæta vel að því að taka dagblöð, pappa og aðrar umbúðir út fyrir sviga og koma þvílíku skarni á gámastöð Sorpu.

Samt sem áður lendum við ítrekað í því að sorptunnan fyllist. Þá verður að fara aukaferðir á gámastöðina.

Þeir sem annast um sorphirðu hjá Reykjavíkurborg sýnist mér gera það af samvisku- og eljusemi, en það dugar ekki til. Reykjavíkurborg er að spara og enn skal dregið úr þjónustu við öll skítseyði þessarar borgar hverju nafni sem nefnast.

Sú var tíðin að Reykjavíkurborg sótti allt sorp. Svo kom Sorpa í þágu vistvænnar sorphirðu og þá þurftu borgararnir að sjá sjálfir um að henda sumu sem áður var sett í sorptunnur.

Nú má ekki tæma ruslatunnur nema þrisvar í mánuði samkvæmt sérstakri ákvörðun borgarstjóra, sem segir það öldungis nóg fyrir hvert venjulegt skítseyði í borginni. 

Vinur minn sagði mér að hann hefði ekki komið frá sér sorpi í sorplúgu fjölbýlishússins síns, en hann býr á fyrstu hæð hússins. Sorp hefði flætt upp að lúgunni. Vinur minn sem er bæði ráðagóður og eðalsnjall brá á það ráð að fara í sorpgeymsluna, en varð þaðan að hverfa þar sem út úr flóði þegar hann opnaði dyrnar og mátti hann hafa sig allan við að geta lokað þeim aftur.

Dagur borgarstjóri og hjörð hans segir að stjórnmál snúist um að forgangsraða og það sé sýnu mikilvægara að þrengja götur í Reykjavík og gera þær illar yfirferðar, en hreinsa almúgasorp. Þau sé auk heldur mikilvægara að reka mannréttindaskrifstofu og kosta ráðgjöf fyrir innflytjendur en hreinsa skítinn frá bornu og barnfæddu almúgafólki.

Á sama tíma auglýsir Reykjavíkurborg: "Borgarbúar fagna grænni tunnu úr plasti." Þessi fagnaðarbylgja fór framhjá mér. Hélt Dagur og félagar fagnaðarsamkomu í tilefni grænu tunnunar. Hverjir fögnuði, hvar og hvenær?

Vinur minn í fjölbýlishúsinu,  sem kemst ekki einu sinni að grænu tunnunni er hins vegar ekki mikill fögnuður í huga þegar ólyktin frá sorpgeymslunni gerir íbúð hans lítt vistvæna þrátt fyrir að Dagur og félagar sjái ástæðu til þess á sama tíma, að fagna grænu tunnunni.

Fjölmenning

Hvað er fjölmenning? Eitthvað sem er gott? Eitthvað sem færir fólk saman og býr til betri heim, upplýstari og ríkari að menningu og góðmennsku? Í orðræðu þeirra sem nota þetta óljósa hugtak, þá virðist oft, sem fólk trúi því að fjölmenning sé af hinum góða og muni færa þróuðum ríkjum mikla blessun. Þessi huglæga þráhyggja án vitrænnar skilgreiningar hefur heltekið marga oftast á fölskum forsendum.

Ísland hefur alltaf verið fjölmenningarland í þeim skilningi að við höfum lært um siði, menningu og sögu fjarlægra þjóða og tileinkað okkur hugmyndir til framróunar í verkmenningu, listum og lögum. Við lærðum um sögu Grikklands og Róm og baráttu Voltaire og annarra heimspekinga fyrir almennum lýðréttindum. Saga Evrópu er saga fjölmenningar. Þjóðirnar lærðu hver af annarri og tóku upp það besta í lögum, hugmyndafræði og verkmenningu annarra þjóða. Fræðsla um fjarlæg lönd og menningu fór fram í skólastofum og margir heilluðust af ýmsu, sem leiddi til þess að þeir hinir sömu lögðu lönd og álfur undir farartæki og hemisóttu framandi þjóðir og kynntu sér framandi menningu og miðluðu síðan af reynslu sinni.

Sú fjölmenning sem hér er lýst er allt annað en hugtakið fjölmenning þýðir nú. Í dag byggir fjölmenning vinstri elítunar og íslömsku yfirráðahyggjunar á því að menning og gildismat nýrra minnihlutahópa sé sambærileg menningu og gildismati meirihlutans. Það þýðir að meirihlutinn getur ekki búist við því eða vænst þess að minnihlutahópurinn taki tillit til menningar meirihlutans. Það felur um leið í sér að meirihlutinn verður að þola afstöðu og gjörðir, sem meiri hlutinn hafnar eins og í tilviki Evrópu í dag hvað varðar múslima. Fjölmenningarhugmyndin í dag segir að lítilsvirðing múslima og ofbeldi gagnvart konum og virðingarleysi fyrir þeim sem aðhyllast aðrar trúarskoðanir, sé hluti fjölmenningarinnar, sem okkur beri að láta afskiptalausa. Þeir sem leyfa sér að hafa aðra skoðun eða menningu minnihlutahópsins eru sakaðir um rasisma eða hatursumræðu. Í tímans rás hefur þessi fjölmenningarhugmynd lamað skynsamlegar umræður um innflytjendamál. Þessi skilgreining fjölmenningar og vígorðið sem þetta hugtak er orðið í dag, er fjandsamlegt þjóðlegri menningu og þjóðlegum gildum.

Við sem höfnum þessari fjölmenningar skilgreiningu teljum nauðsynlegt að það sé sameiginleg menning, sem er í menntakerfinu, vinnureglum og velferðarkerfi og framkvæmd laga. Það er ekki til að refsa fólki sem er í minnihluta, heldur til að tryggja að allir geti tekið fullkominn þátt í þjóðfélaginu og séu jafnir fyrir lögunum.

Fjölmenningartrúboðum nútímans annaðhvort sést yfir þá staðreynd eða vilja ekki viðurkenna að það er stór hópur af velmenntuðu fólki sem aðhyllist Íslam og er ákveðið að troða því frumstæðasta sem þar er að finna fyrst upp á aðra múslima og síðan ef þeir geta upp á samfélagið allt. Að hafna þeirri fjölmenningu er ekki rasismi heldur heilbrigð skynsemi.

Afsökunin fyrir því að gera ekki neitt er óskin um að fá að lifa í friði óáreittur. En lífið er barátta og hver tími býður upp á ný tækifæri og nýjar ógnir. Fólk verður að vera reiðubúið til að bregðast við hvoru tveggja af einurð og skynsemi ef vel á að fara.  Nú steðjar að ógn nýrrar heildarhyggju, Íslamismans, sem verður að bregðast við. Það er áskorun sem við stöndum frammi fyrir.

Við erum rík þjóð, sem hefur tekið og tekur vel á móti fólki af mismunandi trúarbrögðum. Við erum öll jöfn fyrir lögunum og lögin verða að taka á öllum með sama hætti. Íslenskur borgari sem hvetur til glæpa eða fremur þá, á að þola refsingu án þess að trú hans eða uppruni skipti máli. Sérhvern Íslending sem reynir að grafa undan íslenska ríkinu og íslenskri þjóðmenningu ætti að ákæra fyrir landráð. Við getum ekki eftirlátið fólki að fara eftir þeim lögum sem því hentar og brjóta önnur, til að þjóna furðuhugtakinu "fjölmenning". Við bjóðum fólki úr öðru menningarlegu umhverfi velkomið til landsins, en við krefjumst þess að það aðlagist samfélaginu og fari að lögum okkar og siðum.

Góð fjölmenning er allt annað en það inntak sem lagt er í orðið fjölmenning í dag. Góð fjölmenning er sú að kynna sér menningu og siði annarra og nýta eftir föngum. Sú fjölmenning sem grefur undan siðum og reglum þjóðfélags okkar eins og fjölmenningarpostular opinberrar umræðu á ljósvaka- og öðrum fjölmiðlum boða, er fjölmenning sem leiðir til menningarlegrar uppgjafar íslensku þjóðarinnar. Þá mun þjóðin týna tungu sinni og menningu. Eru gælur við hugtakið fjölmenningu á forsendum minnihlutahópa þess virði að við glötum íslenskri þjóðmenningu og kristilegum gildum?

Grein eftir mig sem birtist í Morgunblaðinu 14.1.2016.

Stungnir grísir

Í leiðara Fréttablaðsins segir að tvær ungar konur ritari Sjálfstæðisflokksins og formaður framkvæmdastjórnar Samfylkingarinnar, kveinki sér eins og stungnir grísir vegna þess að þær hafi orðið fyrir óvæginni umræðu. Vel má vera að það sé rétt. En leiðarahöfundur hefði átt að kynna sér aðkomu þeirra og framgöngu á opinberum vettvangi áður en hún býr til fórnarlömb.

Í leiðaranum er látið sem þessar konur séu fórnarlömb óvæginnar umræðu og helst að skilja að "nettröllin" svonefndu fari að þeim með dólgshætti og svívirðingum. Til þess þekki ég ekki svo gjörla, en til hins þekki ég að báðar þessar ungu konur hafa farið fram í umræðu og aðgerðum með svigurmælum og dólgshætti, sem lítt sæmir forustufólki í pólitík.

Það stoðar lítt fyrir Semu Erlu Serdar og Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur, sem hafa ítrekað kastað grjóti og drullu úr glerhúsum sínum að kveinka sér undan því að í þær sé kastað á móti.

Miðað við málflutning þeirra Áslaugar og Semu og stöðu þeirra í flokkum sýnumm þá má frekar velta þvi fyrir sér hvort flokkar sem velja slíkt fólk til forustu eigi mikið erindi við þjóðina.

Það sem skiptir mestu máli er að fólk virði tjáningarfrelsið og virði skoðanir hvers annars. Það hafa hvorug þeirra Sema Erla og Áslaug Arna gert og uppskera e.t.v. í samræmi við það.

Fjölmiðill eins og Fréttablaðið sem og aðrir fjölmiðlar ættu að stuðla að agaðri og vandaðri umræðu með því að halda uppi hófstilltri vitrænni málefnalegri umræðu í stað upphrópanna. En þá er með öllu óvíst að þær Sema og Áslaug ættu aðkomu að umræðunni.

Allt fór vel fram- eða þannig

Hulunni var svipt af þögguninni og ritskoðuninni þegar allt of margir vissu að innflytjendur í boði Angelu Merkel höfðu veist að og í mörgum tilvikum nauðgað fjölda þýskra stúlkna í Köln á nýársnótt.

Þöggunin var svo alvarleg að í frétt lögreglu Kölnarborgar á nýársdag sagði:

"Nýársfagnaðurinn í borginni fór að mestu leyti vel fram"

Lögregluyfirvöld vissu samt að þetta var lýgi.

Fjölmiðlar sögðu ekki hvað hefði gerst og lögregluyfirvöld ekki heldur - Ekki fyrr en almenn vitneskja var um málið. Jafnvel þá reyndu Angela Merkel og fréttastofa RÚV að halda því fram að ekki væri vitað hverjir hefðu staðið fyrir nauðgununum.

Þegar það lá loks fyrir að það voru útlendingar, sem þarna voru að verki, þá var áhersla lögð á það í fjölmiðlum að þetta væru menn af Norður Afrískum uppruna. Síðan hefur komið í ljós að það er líka fölsun á staðreyndum. Gerendurnir eru í yfirgnæfandi meirihluta innflytjendur í boði Angelu Merkel.

Anré Blattman hershöfðingi yfirmaður svissneska hersins segir Evrópu á barmi borgarastyrjaldar og hvetur svissneska borgara til að vopnast. André Blattman veit örugglega meira en við af því að hann fær upplýsingar óbrenglaðar fá öðrum og áreiðanlegri heimildum en fjölmiðlum. Gefum okkur að André Blattman hershöfðingi hafi rétt fyrir sér, er þá ekki þörf á því að herða innflytjendalöggjöfina og taka upp virkt landamæraeftirlit?

Er lengur hægt að saka þá sem vara við ástandinu og vilja loka landinu fyrir innflytjendum frá Arabíu og Norður-Afríku um hræðsluáróður eða ómannúðlegar kenndir?

Spurningin er ekki lengur um mannúðarstarfsemi heldur raunsætt mat á því, sem er frumskylda stjórnvalda,  að gæta öryggis íslenskra ríkisborgara.

Góða fólkið svokallaða sem vill opna landamærin er í raun vont fólk sem er að leiða ógæfu og hörmungar yfir þjóðina. Getum við ekki látið vítin í nágrannalöndum okkar vera okkur til varnaðar.

 

Gegn eigin borgurum

Í gær bárust fréttir af því að stórir hópar ungra manna af Arabískum og Norður-Afrískum uppruna hefðu veist að konum með ránum og kynferðislegu ofbeldií Köln í Þýskalandi og nokkrum öðrum þýskum borgum á gamlárskvöld. 

Af hverju bárust fréttir af þessu fyrst í gær? Vegna þess að lögregluyfirvöld og stjórnvöld reyndu að þagga þetta niður. Fylgjendum fjölmenningar í Þýskalandi slógu skjaldborg um pólitísk viðhorf sín og horfðu framhjá hagsmunum eigin borgara. Lögreglan virðist ekki hafa skorist í leikinn til að verja eigin borgara af ótta við að vera sökuð um rasisma. 

Ótti lögreglu og ýmissa annarra yfirvalda hefur iðulega á síðustu árum leitt til þess að ekki er brugðist við til að verja eigin borgara af ótta við að stuða samfélag múslima. Dæmi frá Rotherham og Manchester á Englandi þar sem glæpahópar múslima stóðu fyrir mannsali og nauðgunum á miklum fjölda af ungum stúlkum óáreittir um árabil, vegna þess að yfirvöld settu kíkinn fyrir blinda augað af ótta við að vera sökuð um rasisma.  

Í kjölfar árása og rána innflytjenda í Þýskalandi á þýskar konur á gamlárskvöld segir Angela Merkel kanslari að sýna verði stillingu og gæta þess að þetta verði ekki til að auka andúð á innflytjendunum. Þessi ummæli eru ámóta og konurnar á Stígamótum mundu segja við konur sem þangað leituðu eftir nauðgun, að þær yrðu að gæta þess sérstaklega að sýna nauðgurunum skilning og velvilja.

Svo virðist sem undansláttarfólkið í innflytjendamálum vilji sveigja reglur réttarríkisins að þeirri innflytjendastefnu fáránleikans, sem er andstæð hagsmunum eigin borgara og ógnar öryggi þeirra.