Er ábyrgðin okkar?

Þegar öfgamenn Íslamista fremja hryðjuverk í Evrópu bendir vinstra fólk og nytsamir sakleysingjar í síbylju á, að við  getum sjálfir okkur um kennt vegna nýlendustefnu fyrri alda, sem og skamssýnna herhlaupa aðallega Bandaríkjamanna og Breta inn í ríki eins og Írak og Líbýu, sem og skaðlegri afskiptasemi af málefnum nánast allra þjóða í hinum svonefndu Mið-Austurlöndum.

Þessi sjálfsásökun og afsökunarhugmyndafræði vinstra fólks fyrir illsku Íslamistanna stenst hins vegar engin rök. 

Aðrir vísa til þess að hugmyndafræði illskunar sem hefur heltekið hópa öfga Íslamista, sem fremja voðaverk nánast daglega sé angi af miðaldamyrkri. Það er líka fjarri raunveruleikanum.

Öfgahópar illskunar hafa nánast enga skírskotun til miðalda. Grýtingar, manndráp og illskan í nánast öllum myndum sem hefur birst í stjórn þeirra og hugmyndum hefur enga skírskotun til þess veruleika sem ríkti í ríkjum sem játuðu Múhameðstrú á miðöldum. 

Í fyrradag réðist öfgahópur Íslamista á mosku á Sínaískaganum í Egyptalandi og drápu meira en 300 eigin landsmanna og trúarsystkina. Skotið var á alla sem til náðist og ekki skipti máli hvort þar voru börn, vanfærar konur eða unglingar. Sú illska hefur ekkert með Vesturlönd að gera eða galna utanríkisstefnu Bandaríkjanna á þessari öld. Ekki frekar en tíð mannvíg Íslamista á trúarsystkinum sínum í Afganistan, Írak, Sýrlandi, Nígeríu og víðar. 

Sú Marxíska söguskýring sósíalistanna og nytsamra sakleysingja á illskunni í Íslamska heiminum, sem birtist okkur í hryðjuverkaárásum á saklausa borgara í Evrópu hefur ekkert með okkur að gera, nýlendustefnu nokkurra Evrópuríkja, stofnun Ísralesríkis eða galinnar utanríkisstefnu í tíð George W. Bush og Obama. Ekki neitt. 

Þessi illska er sjálfsprottin úr hugmyndaheimi fólks sem í raun óttast raunveruleikann og breytingar og veit innst inni að trúarboðunin stenst ekki gagnrýna skoðun og streitist við að kæfa þær staðreyndir með Göbbelískri síbylju og stöðugri leit að óvinum innan Múslímska heimsins sem og á Vesturlöndum. 

Ætli Vesturlandabúar að hjálpa til að leysa þessi vandamál verða þau að gera það í samvinnu við stjórnvöld á hverjum stað, en ekki með einhliða aðgerðum eins og Bandaríkjamönnum er svo gjarnt að gera á grundvelli þeirrar hugmyndafræði að skjóta fyrst og spyrja spurninga síðar. 

Vesturlönd verða fyrst og fremst að huga að eigin öryggi gagnvart illskunni í hvaða útgáfu sem hún birtist. Vesturlönd verða einnig að vera trú eigin gildum varðandi mannréttindi og réttlæti. Í því sambandi er aumkunarvert að horfa á ýmsa hópa vinstra fólks lýsa yfir stuðningi og horfa með velþóknun til ríkja og baráttuhópa í Mið-Austurlöndum þar sem mannréttindi og mannvirðing eru ekki virt. Þar sem kvennakúgun er staðreynd, minnihlutahópar eru ofsóttir og dauðasök að játa önnur trúarbrögð en Múhameðstrú. 

Þó Vesturlönd hafi margt gert rangt á öldum áður, þá er það ekki okkur að kenna að öfgar og illska skuli brjótast út meðal framandi þjóða. Það hefur ekkert með okkur að gera. Það hefur hins vegar með okkur að gera að þora að bera sannleikanum vitni og berjast gegn illskunni í hvaða mynd sem hún birtist og vera trú okkar arfleifð og gildum. Með því eina móti vinnum við gegn og getum sigrað illskuna og hjálpað til að koma á umbótum þar sem illskan og kúgunin hefur ráðið ríkjum í Mið-Austurlöndum og víðar.