Jón Magnússon

Eftir að hafa setið í tæpa 8 mánuði sem dómsmálaráðherra, rumskaði Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir og sagði að íslendingar þyrftu ekki að loka landinu heldur að opna augun og læra af reynslu Norðurlandanna í innflytjendamálum. 

Nú er það svo, að allmargir hafa haft opin augun í meira en tvo áratugi þ.á.m. sá sem þetta ritar og bent á nauðsyn þess, að gripið yrði til róttækra ráðstafanna m.a. að loka landinu fyrir hælisleitendum og taka af alla svonefnda fjölskyldusameiningu. Lágmarkskrafan þar er að engin slík eigi sér stað fyrr en að loknum DNA prófunum til að ganga úr skugga um skyldleika.

Hvað eigum við að læra af reynslu Norðurlandanna. Þau misstu algjörlega tökin á þessum málum. Það sem við getum lært af þeim er að taka þau ekki til fyrirmyndar.

Í Svíþjóð eru hverfi innflytjenda sem lögregla hefur enga stjórn á og fer ekki inn í nema þungvopnuð. Í Noregi hefur verið ófremdarástand vegna fjölda hælisleitenda og m.a. í Osló höfuðborg Noregs eru hverfi sem sama gildir um og lokuðu hverfin í Svíþjóð. Stefna Dana var fráleit, en þar í landi hefur verið skipt rækilega um stefnu af því að ábyrg öfl sáu að þetta var komið út í hreinar öfgar. 

Hvað eigum við þá að læra af Norðurlöndunum og er ávinningur í því að taka upp þeirra kerfi eftir að útlendingum í landinu hefur fjölgað um 50.000 á 8 árum. Nei það er með öllu ljóst að lengra verður að ganga. Tímabundið verður að loka landinu fyrir aðstreymi hælisleitenda og annarra nema sérstakar aðstæður mæli með tímabundinni dvöl þeirra.

Fyrsta skrefið er að viðurkenna að allt regluverkið í sambandi við útlendinga og hælisleitendakerfið sé ófullnægjandi og því þurfi að breyta í grundvallaratriðum. Reglurnar voru settar 1951 og náðu bara til Evrópu til að koma í veg fyrir að sovéskir borgarar, sem flúðu "sæluvist" kommúnismanns þyrftu að þola píningar og hrottalegar aftökur þegar þeim var snúið til baka í blóðugar böðulshendur Stalíns. 

Allt þetta kerfi er fyrir löngu orðið fráleitt á tímum greiðra samgangna og þegar yfir 90% af svonefndum hælisleitendum eru það á fölskum forsendum. Samt sem áður hefur ekki verið brugðist við og allar þjóðir Vestur Evrópu glíma við vandann sem af því leiðir, mikla fjölgun glæpa sérstaklega hryðjuverka, nauðgana og líkamsárása.  

Er dómsmálaráðherra að boða eitthvað sem valda mundi breytingum á þessu ófremdarástandi? Því miður ekki. Í hnotskurn er ráðherrann að segja: 

"Stórnvöld þurfa að hafa yfirsýn og markmið í stefnumótun.

Við þurfum að búa til betri stefnu.

Við þurfum að setja nýjar reglur"

Loks koma svo bjargráðin að afnema séríslenska reglu um lengd dvalarleyfa sem er sjálfsögð og hefði átt að gera fyrir löngu, en mun ekki valda neinum straumhvörfum. 

Síðast en ekki síst og það er lunginn í því sem ráðherrann hafði fram að færa,að ráðherrann ætlar að skipa enn einn starfshóp í málinu innan dómsmálaráðuneytisins. Hefur það reynst heilladrjúgt til þessa eða leitt til hins betra?  Alla vega hefur dómsmálaráðherra ekki þá sýn, en í umræðu um málið sagði hún að mikil fjölgun útlendinga í landinu megi ekki rekja til stefnu stjórnvalda heldur stefnuleysis. Er þá ekki heillaráðið besta sem Þorbjörg Sigríður leggur til að láta fólkið sem hafði með þetta að gera í stjórnsýsluninni haldi áfram að sýsla með frekara stefnuleysi? 

Þegar þessi ummæli dómsmálaráðherra eru tekin saman þá þýða þau, að engin stefna hefur verið mótuð þá 8 mánuði sem hún hefur setið. Meiningin er að gera það innan ráðuneytisins. Það hefur heldur betur gefist svo vel hingað til. 

Af orðum ráðherra verður þá ekki annað skilið en í raun eigi lítið að gera sem máli skiptir nú þegar virkileg nauðsyn er á ótvírræðri stefnumótun um það að Íslendingar ætla að halda áfram að lifa á Íslandi og gæta að tungu sinni og menningu og gera þá kröfu, að íslensk yfirvöld hafi stjórn á landamærunum og þeim verði lokað fyrir hælisleitendum meðan þjóðin vinnur úr þeim vanda að hafa tekið við 50 þúsund útlendingum á síðustu 8 árum. 

Það verður að taka til hendinni strax Þorbjörg Sigríður en ekki halda áfram siglingunni sofandi að feigðarósi. 

	Fjölgun kallar á nýja og betri stefnu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Á sama tíma og forseti Frakklands hinn lánlausi Macron og forsætisráðherrar Bretlands og Þýskalands tilkynna að ríkisstjórnir þeirra ætli að viðurkenna ímyndaða ríkið Palestínu, koma stjórnir Arabaríkjanna, Egyptalands, Saudi Arabíu og Katar fram og segja að Hamas verði að gefast upp, afhenda vopn sín og láta af völdum á Gasa.

Ekki hafði mann órað fyrir því að ofannefnd Arabaríki gerðu sér grein fyrir því sem skipti máli á sama tíma og leiðtogar stærstu og öflugustu Evrópuríkjanna með alla sína sögu og arfleifð gerðu sig seka um kjánaskap. Leiðtogar Evrópuríkja eru auk heldur keikari í þessu en að beita sér gegn ítrekuðum tilraunum til þjóðarmorðs á minnihluta hópum í Sýrlandi þessa daganna. Ekki kvak frá þeim frétta- eða mótmælendaelítunni. 

Bretland, Þýskaland og Frakkland eiga það sameiginlegt að geta ekki varið landamæri sín fyrir erlendum landshornalýð og beita þöggun á frjálsa umræðu til að koma í veg fyrir eðlilega gagnrýni. Bretland gengur þar lengst og hefur nýverið stofnað sérstaka lögregludeild til að bregðast við "óæskilegum" skoðunum og handtaka þá sem gerast sekir um að segja sannleikann um hælisleitendur og Íslam

Sú var tíðin að Bretar sungu með stolti "Britain rules the waves"(Bretland stjórnar á hafinu)en nú er breski flotinn svo umkomulaus, að þeir geta ekki einu sinni snúið gúmmíbátum með flökkulýð frá ströndum Bretlands.

Bretland hefur ekki viðurkennt Taivan sem er raunverulegt lýðræðisríki á sama tíma og á að viðurkenna ímyndað ríki Palestínu. Hvernig skyldi standa á því? 

Dapurlegt að horfa upp á forustumenn Evrópu sýna algjört ábyrgðarleysi og hugmyndafræðilegt gjaldþrot og því miður töltir forsætisráðherra og utanríkisráðherra Íslands í með þeim í halarófu heimskunnar og dyggðaflöggunarinnar.

Í enska tímaritinu "The Economist 12-18.júlí er athyglisverð frétt um Ísland sem ber heitið "Army of me" Heimildarmenn blaðasins eru Þorgerður Katrín utanríkisráðherra og Pawel Bartozsek þingnaður Viðreisnar. 

Í greininni segir, haft eftir utanríkisráðherra að Ísland ætli að auka útgjöld til hermála upp í 1.5% af þjóðarframleiðslu. Heldur betur rausnarlegt stökk úr 0.2% án þess að málið hafi fengið þinglega meðferð. 

Þá segir líka í greininni að Ísland eigi enga leyniþjónustu til að takast á við skemmdarverkamenn eða njósnara. Er það svo? Hvað er Ríkislögreglustjóri að gera fer þetta algjörlega fram hjá henni að engin varnarviðbúnaður sé fyrir hendi nema gagnvart innlendum hægri öfgamönnum, sem greiningardeild embættisins komst að niðurstöðu um að væru helsta ógn við öryggi þjóðarinnar.

Þá segir einnig haft eftir heimildarmönnunum, að það sé Trump sem ákveði hvort Ísland verði varið eða ekki. Þýðir þetta að formaður utanríkismálanefndar Alþingis og utanríkisráðherra telji varnarsamninginn við Bandaríkin einskis virði. Svo gæti verið ef umfjöllun framar í greininni er skoðuð þar sem utanríkisráðherra telur mikilvægt að treysta varnarsamvinnu við Evrópusambandið umfram allt annað til að tryggja öryggi landsins. Já og jafnvel þó svo að ESB hafi engan her eða varnarviðbúnað sem gagnast gæti Íslandi.

Loks segir í greininni haft eftir Pawel, að ráðgerð sé þjóðaratkvæðagreiðsla um aðildarviðræður að Evrópusambandinu og hún muni örugglega fá meirihluta og íslendingar horfi til Evrópu meir en nokkru sinni fyrr. 

Þau Þorgerður og Pawel hafa tekið að sér að túlka þjóðarviljann án þess að láta svo lítið að taka þessi mál til gagngerðrar umræðu á Alþingi og í utanríkismálanefnd Alþingis.  Svo virðist sem Þorgerður Katrín hafi komið sér í hlutverk arfakonungsins Loðvíks 14 Frakkakonungs, sem sagði

"Ríkið það er ég."

Af hálfu Evrópusambandsins er ekkert til sem heitir ókeypis hádegisverður. Það er heldur ekkert til sem heitir varanlegar undanþágur bara tímabundnar. 

Evrópusambandið hefur tilkynnt, að það muni leggja á verndartolla m.a. á kísiljárn og þá kemur í ljós, að hvorki við né Noregur verðum undanþegin þessum tollum. EES aðildin hjálpar okkur ekkert þrátt fyrir allt hjal um mikilvægi samstillts innri markaðar og skuldbindingar í því sambandi. 

Fróðlegt verður að heyra í öllu gáfufólkinu í Viðreisn og Samfylkingunni með hvaða hætti það afsakar að Evrópusamband Ursúlu skuli ætla að fara að eins og Trump var gagnrýndur fyrir af gáfumannaliði landsöluflokka Viðreisnar og Samfylkingar.

Ekki má heldur gleyma viðleitni ESB til að leggja á okkur alls kyns gjöld m.a. á ferðir með flugvélum og skipum vegna ímyndunar um hnattræna hlýnun af manna völdum og þá er ekki tekið tillit til sérstöðu Íslands fjarri meginlandinu. 

Með öllu er ljóst að kæmi til þess að landsölufólkið næði sínu fram og koma Íslandi inn í Evrópusambandið þá mundum við þurfa að greiða mun meira til sambandsins en við fáum vegna aðildar. Allar undanþágur sem yrðu gerðar í aðildarsamniningi væru tímbundnar m.a. í  sjávarútvegi og landbúnaði. 

Hvaða dáraskapur er það þá að ætla að fordjarfa fullveldi þjóðarinnar og sjálfsstjórn að hluta til að tengjast bandalagi þar sem hagvöxtur er mun lægri en hér og helmingi lægri en í Bandaríkjunum og orkuverð helmingi hærri en þar. 

Væri ekki frekar ráð, að byrja á því að segja okkur alfarið frá orkusamvinnu EES með uppsögn allra orkupakka, til hagsbóta fyrir neytendur og tækjum til alvarlegrar skoðunar að segja okkur frá EES samstarfinu, en ræktuðum þess í stað sem best viðskiptasambönd og samvinnu við þá þjóð, sem hefur reynst okkur best síðustu 80 ár. 

Sem betur fer áttuðu heilbrigðisyfirvöld sig á nauðsyn þess fyrir löngu, að skima þyrfti fyrir brjóstakrabbameini hjá konum, þeim hræðilega sjúkdómi sem tekur allt of margar konur frá okkur iðulega á unga aldri. Með því að skima fyrir sjúkdómnum náðist mikill árangur og brautryðjendastarfi Krabbameinsfélagsins verður seint þakkað fyrir þann árangur sem náðist. Í því efni eins og hvað varðar aðra illvíga sjúkdóma þá má betur ef duga skal og vonandi gengur það eftir. 

Annað krabbamein illvígt sem fleiri og fleiri karlmenn falla fyrir og hrjáir karlmenn í stöðugt meira mæli með hækkandi lífaldri er krabbamein í blöðruháskirtli. Engin almenn skimun er vegna þess krabbameins hjá körlum, en nauðsynlegt að koma henni á. Með almennri skimun fyrir blöðruháskirtils krabbameini mætti koma í veg fyrir fjölda ótíambærra dauðsfalla og auk þess bæta heilsu fjölmargra þar sem krabbameinið mundi uppgötvast á byrjunarstigi í stað þess of seint eins og gerist allt of oft. 

Á sama tíma og það ber að lofa það frumkvæði og framsýni sem var viðhaft varðandi almenna skimun fyrir brjóstakrabbamein í konum, þá á sá árangur sem náðist í þeim efnum, að vera okkur hvatning til að gera nú enn betur og koma eins vel og við getum í veg fyrir ótímabær dauðsföll og þjáningar karla með almennri skimun fyrir blöðruháskirtilskrabbameini.  

Heilbrigðisráðherra og Krabbameinsfélagið eiga hér tímbært og nauðsynlegt verk að vinna og í því efni er ekki hægt að fyrirgefa ef ekki verður brugðist við skjótt.