Frestur er á illu bestur

Ásmundur Einar Daðason mennta- og barnamálaráðherra hefur frestað kynningu á aðgerðaráætlun þar sem á að bregðast við slökum niðurstöðum íslenskra grunnskólanema í Pisa könnunum. Sjálfsagt  vegna þess að aðgerðaráætlunin er ekki til. 

Slakur árangur íslenskra grunnskólanemenda í Pisa könnunum er ekki nýr af nálinni. Alla öldina eða tæplega í aldarfjórðung hefur sigið hratt á ógæfuhliðina. Ekki hefur verið brugðist við. Helstefna fáránleikans í skólakerfinu, sem gengur undir heitinu skóli án aðgreiningar leikur lausum hala öllum til tjóns. Yfirstjórn skólamála er í afneitun gagnvart þeim raunverulega vanda sem við er að glíma. 

Að óbreyttri skólastefnu fá nemendur sem hafa hæfi ekki viðunandi tækifæri til að ölast eðlilega fræðslu í íslenskum grunnskólum. 

Allt þetta hefur verið ljóst frá fyrstu árum þessarar aldar, en ekki hefur verið brugðist við. Jón Pétur Ziemsen aðstoðarskólastjóri Réttarholtsskóla segir að nú sé svo komið að helmingur drengja og þriðjungur stúlkna sem útskrifast úr grunnskóla skilji ekki mælt mál nema það allra einfaldasta. 

Fyrst árangurinn af skólastefnu Ásmundar Einars og skólaelítunnar er með þeim hætti að nemendur skilja ekki mælt mál við útskrift og standa sig hraklega í lestri, hvað kunna  þá í stærðfræði, landafræði og sögu? 

Þrátt fyrir að vandamálið hafi verið þekkt í tvo áratugi og farið versnandi ár frá ári, þá er ekki brugðist við og ráðherrar menntamála síðustu tvo áratugi bera allir ábyrgð á hvernig komið er. 

En frestsmálaráðherrann Ásmundur Daði ber mesta ábyrgð fyrir að vera ekki búinn að taka í taumana og gera grundvallarbreytingar á skólakerfinu. Hvaða vit er í því að fólk sem hefur ólíka getu, þekkingu og færni skuli sitja í sama bekki og tali jafnvel ólík tungumál tvo til þrjú? 

Allt er þetta undir vígorði ráðandi skólaspeki um að fólki eigi að líða vel í skólanum. Vissulega er gott að svo sé. En skólar eru fyrst og fremst til að kenna fólki og uppfræða. Það er margreynt að það gengur ekki í skóla án aðgreiningar. 

Nú 25 árum eftir að vandamálið var þekkt tilkynnir Ásmundur ráðherra að fresta verði kynningu á "aðgerðaráætlun" í skólamálum. Hversu lengi getum við verið með ráðherra og ríkisstjórn þar sem ráðherrar hafa ekki burði til að takast á við æpandi vandamál sem heyrir undir þá. 

Er þá ekki best að aðrir sem geta, nenna og kunna taki við?

Fresta kynningu á viðbrögðum við PISA-könnun

Í upphafi skyldi endirinn skoða

Af ótta við stórsigur hægra fólks í frönsku þingkosningunum gerði hinn lánlausi Frakkaforseti Macron bandalag við kommúnista og öfgavinstrið. Afleiðingin er að Vinstrið sigraði og Macron stendur uppi með þá sem ráðandi afl nema hann kúvendi og snúi sér til Þjóðfylkingarinnar um stuðning. 

Það er jafnan talað um öfgahægrið í Frakklandi og þá talað um Þjóðfylkinguna. En engin fréttamiðill talar um öfgavinstrið. Samt sem áður er það nú svo, að öfgavinstrið ræður nú för með stuðningi Macron. Það getur ekki endað nema á einn veg. Stórsigur frönsku þjóðflylkingarinnar í næstu kosningum eftir óstjórn öfgavinstrisins í Frakklandi.

Þetta kjörtímabil verður Frökkum dýrt og ríkisskuldirnar geta þá orðið á pari við það sem Giorgiana Meloni tók við á Ítalíu og er að laga til eftir óstjórn vinstri aflanna. 

Það væri þó aldrei að það verði hlutskipti hins svokallaða "öfga hægris" að koma reiðu á hlutina og sinna því hlutverki í efnahagsstjórn sem venjulegir hægri flokkar gerðu áður en þeir fóru á bak vinstra tígrisdýrinu. Já og lentu flestir inn í því  eins og segir í afrískum málshætti að þeir geri sem fari í slíkan reiðtúr. .  

Útgönguspár: Vinstriflokkar með flest þingsæti

Bandalag fáránleikans

Síðari hluti frönsku þingkosninganna fer fram í dag. Greidd eru atkvæði milli tveggja efstu úr fyrri umferð kosninganna þar sem frambjóðandi fékk ekki hreinan meirihluta. 

Þjóðfylkingin franska vann stórsigur í fyrri umferðinni og til að reyna að koma í veg fyrir að flokkurinn nái hreinum meirihluta mynduðu hefðbundnir hægfara hægri menn Macron forseta hræðslubandalag með vinstri fylkingunni.

Hræðslubandalag Macron og vinstri fylkingarinnar er merkilegt fyrir það, að í raun á hægri flokkur Macron miklu meira sameiginlegt með frönsku þjóðfylkingunni en ofstopa vinstrinu sem leitt er m.a. af Jean Luc Mélanchon, sem er öfgafullur vinstri maður sem neitar m.a. að fordæma hryðjuverk Hamas 7. október s.l.

Vinsti fylkingin hefur það helst á stefnuskrá sinni að afnema allar þær umbætur sem Macron gerði sumt í hörðum átökum eins og að færa eftirlaunaaldurinn upp í 64 ár. Macron er sama þó hann fordjarfi öllum sínum stefnumálum ef honum tekst að koma í veg fyrir að franska þjóðfylkingin vinni meirihluta á franska þinginu. 

Ekki nóg með að segja sig til sveitar með villta tryllta vinstrinu, þá hótar Macron því að vinni þjóðfylkingin samt, þá muni þess ekki langt að bíða að hann rjúfi þing aftur til að reyna að ná fram hagstæðari úrslitum. Macron ætlar semsagt ekki að virða lýðræðið, ef úrslitin eru honum ekki hagfelld. 

Í umfjöllun ríkisfjölmiðilsins um frönsku kosningarnar var dreginn á flot maður, sem í trúarlegri upphafningu réðist gegn frönsku þjóðfylkingunni en lofaði vinstri fylkinguna.  

Öfgaflokkurinn í þessum kosningum er vinstri fylkingin, sem er með stefnu, sem mundi leggja franskan efnahag í rúst á stuttum tíma. Aukin ríkisútgjöld vegna stefnumála vinstrisins eru talin nema um 24 milljörðum Evra eða 3.600 milljörðum ísl. króna. 

Franska þjóðfylkingin er mun hógværari í velferðinni og ein tillaga þeirra er allrar athygli verð, að undanþiggja fólk undir 30 frá að greiða tekjuskatt. Margt sem getur mælt með því. 

Sleeping with the enemy (að sofa hjá óvininum) er heiti á frægri kvikmynd. Spurningin nú er hvort Macron sefur hjá óvininum eða hvort villta tryllta vinstrið, sem hann samsamar sig með núna er frekar spurning sem gæti borið engilsaxneska heitið "sleeping with the devil" (að sofa hjá djöflinum) Alla vega er Macron tilbúinn til að berjast við hlið þeirra sem hvað harðast hafa staðið gegn öllu því sem hann hefur lagt fram til framfara í forsetatíð sinni og vilja afnema það allt saman.

Álíka kúvending og færi Guðni Th.forseti Íslands að borða pissur með ananas og mælti með að fólk gerði það líka.  

 

Hefðbundnir hægri flokkar tapa fylgi. Hversvegna?

Íhaldsflokkurinn breski galt afhroð í þingkosningunum sem fram fóru í gær. Útkoman er sú versta sem flokkurinn hefur nokkru sinni fengið. Helstu atriði sem valda þessu mikla tapi eru aðallega þrjár. Í fyrsta lagi löng stjórnarseta. Í öðru lagi vinstri áherslur í ríkisfjármálum og varðandi Kóvíd og í þriðja lagi upplausn í forustu flokksins og persónulegar deilur. 

En Hefðbundnir mið-hægri flokkar í Evrópu eru að tapa fylgi allsstaðar í Evrópu. Sumir halda því fram, að unga fólkið kunni ekki að meta hefðbundin borgaraleg gildi en það er alrangt.

Þessir flokkar eru ekki að boða hægri stefnu lengur, hvorki Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi, Íhaldsmenn í Bretlandi eða Kristilegir Demókratar í Þýskalandi. Nánast allir hefðbundnir hægri flokkar í Evrópu tóku upp ákveðnar vinstri hugmyndir um völd ríkisins umfram mannréttindi sbr. Kóvíd. Sett eru höft á atvinnustarfsemina með stöðugt flóknari og víðtækari reglum.

Hefðbundnir hægri flokkar viku frá grundvallarstefnu sinni um einstaklingsfrelsi og athafnafrelsi og fóru að vinna eftir hugmyndafræði sósíalista. Þessvegna setja Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur lítið mark á aðgerðir ríkisstjórnarinnar og keppast með Vinstri grænum við að stjórna undir vinstri formerkjum jafnvel þó sporin hræði.

Ríkissjóður er rekinn með viðvarandi halla, ríkisbáknið blæs út sem aldrei fyrr og því fer fjarri að stjórnmálastéttin gæti aðhalds og sparnaðar, sem var á árum áður grundvallaratriði í viðmiði hægri manna um góða stjórnun.

Stjórnmálaflokkarnir eru orðnir að stofnunum á framfæri ríkisins og stjórnmálastéttin hefur mokað undir sig í fríðindum og launakjörum svo þvílíkt hefur aldrei sést áður í íslensku samfélagi og allir eru ánægðir með að vera í partíinu stjórnarliðar sem og stjórnarandstaða.

Það er komið að skuldadögum og efnahagsstefna vinstri manna í framkvæmd hefðbundinna hægri flokka. Valkostir hægra fólks á Íslandi og í Evrópu er því að greiða atkvæði flokkum sem eru líklegri til að framkvæma raunverulega hægri stefnu aðhalds og sparnaðar jafnvel þó þeir séu kallaðir öfgaflokkar eða pópúlistar. 

Afleiðingin af svikum hefðbundinna hægri flokka við grundvallarstefnu sína mun reynast þeim dýr og Íhaldsflokkurinn breski beið mesta afhroð í kosningunum í Bretlandi í gær. Varla er hægt annað en að segja að flokkurinn hafi uppskorið eins og hann sáði. Kjósendur létu flokkinn gjalda vinstri stefnu í efnahags- og skattamálum og ófullnægjandi aðgerða í innflytjendamálum. 

Hætt er við að Sjálfstæðisflokksins bíði sömu örlög í næstu alþingiskosningum, en flokkurinn mælist nú með minna fylgi en nokkru sinni fyrr. Ef ekki á illa að fara þarf Flokkurinn að söðla um og ræða í einlægni hvað hefur farið úrskeiðis og hvað sé nauðsynlegt að gera til að Flokkurinn vinni aftur tiltrú þeirra fjölmörgu stuðningsmanna sinna, sem segjast ekki ætla að kjósa Flokkinn í næstu kosningum. 

Það má engan tíma missa og sumarfrí er ekki í boði þegar hrunið blasir við verði ekki að gert.

 

Dekur Sjálfstæðisflokksins við ólöglega hælisleitendur

Einar Hálfdánarson lögmaður og endurskoðandi fjallar í grein í Morgunblaðinu í dag, um nauðsyn virkrar landamæragæslu og með hvaða hætti var komið í veg fyrir að síðasti Landsfundur Sjálfstæðisflokksins ályktaði um nauðsyn þess að virk landamæragæsla yrði tekin upp. Ekki í fyrsta sinn. 

Í greininni segir Einar m.a. að ekkert hefði orðið Sjálfstæðisflokknum dýrkeyptara en dekur við ólöglega innflytjendur.  Undir þetta tekur Björn Bjarnason fyrrverandi dómsmálaráðherra í bloggfærslu og bendir á leiðir til úrbóta. 

Á Landsfundi 2015 lagði ég ásamt nokkrum öðrum fram tillögu um málefni hælisleitenda, þar sem vikið var að því að fámenn þjóð yrði að gæta vandlega hagsmuna sinna og setja mjög ákveðnar reglur um heimildir hælisleitenda til að koma til landsins.

Forusta Sjálfstæðisflokksins var tillögunni mjög andsnúinn og braut allar grunnreglur fundarskapa til að koma í veg fyrir að hún fengist tekin á dagskrá fyrr en liðið var að lokum Landsfundar að kvöldi síðasta þingdags og meiri hluti Landsfundarfulltrúa farinn heim til sín. Einnig var komið í veg fyrir eðlilegar lýðræðislegar umræður um tillöguna. Hún var felld eftir algjört ofbeldi af hálfu forustu og fundarstjóra auk nokkurra óvita með Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur í broddi fylkingar þá nýkjörna sem ritara Flokksins. 

Ömurleikasaga Sjálfstæðisflokksins í málefnum hælisleitenda fór síðan í nýjar hæðir í meðförum þáverandi varaformanns flokksins Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem dómsmálaráðherra, sem skipaði þverpólitíska nefnd til að unga út vitlausustu löggjöf um málefni útlendinga sem þekkist í Evrópu. 

Síðan hafa landamæri Íslands verið nánast galopin og kostnaður við ólöglega hælisleitendur nemur tugum milljarða króna árlega. Þetta var ekkert sem fólkið í landinu bað um hvað þá stuðningsfólk Sjálfstæðisflokksins.  Þess vegna uppsker flokkurinn nú eins og hann sáði og sér nú fylgi sitt komið langt niður fyrir helming þess sem áður var.

Sjálfstæðisflokkurinn skuldar þjóðinni miklu meira í þessum málum en nokkrar vitlegar lagfæringar á Útlendingalögunum, sem núverandi dómsmálaráðherra má eiga þakkir skildar fyrir að koma í gegn fyrir nokkrum dögum. Flokkurinn þarf að hætta því dekri við hælisleitendur sem þeir Einar Hálfdánarson og Björn Bjarnason telja að hafi orðið Sjálfstæðisflokknum hvað dýrkeyptast af öllu því sem illa hefur farið á vegferð Flokksins síðustu ár og skal undir það tekið með þeim.

Ekki er hægt að setja fram minni eða varfærnari kröfur í dag en að þegar í stað verði tekin upp virk landamæravarsla. 

 

Harmur er að oss kveðinn eða þannig

Skv. útgönguspám vinnur Franska þjóðfylkingin sem stendur vörð um franska menningu og frönsk gildi stórsigur í þingkosningunum í Frakklandi. Áherslur á hagsmunamál frönsku þjóðarinnar er það sem gerir frönsku þjóðfylkinguna að öðru vísi flokki en aðra í Frakklandi. Flokkurinn vill taka samstarfið í Evrópusambandinu til endurskoðunar og takmarka aðstreymi innflytjenda og sérstök réttindi þeirra umfram franska borgara. Vegna þessarar stefnu er franska þjóðfylkingin kölluð öfga hægri flokkur.

Franska þjóðfylkingin er ekki öfgaflokkur frekar en flokkur Giorgina Meloni sem vann stórsigur í ítölsku þingkosningunum fyrir nokkru. Meloni varð forsætisráðherra og hefur staðið sig best þeirra sem gegnt hafa því embætti undanfarna áratugi.

En þessar staðreyndir má ekki segja og vinstri fjölmiðlunin verður að hafa sinn framgang og nú er mikill harmur kveðinn að þeim ögfa vinstri mönnum sem þar halda um stjórnvölin.  

 

Í kvöld var dreginn fram prófessor í miðaldafræði, sem hefur sérstaklega rannsakað Fornaldarsögur Norðurlandanna, sem við strákarnir uxum upp úr um 13 ára aldur,eftir að hafa lesið Bósa sögu og Herrauðs upp til agna, en þessi miðaldafræðingur var fenginn til þess að fjalla um frönsku þingkosningarnar sem "fræðimaður" RÚV í málefnum nútíma Frakklands ekki miðalda, sem viðkomandi hefur þó sannanlega sérfræðiþekkingu á.

Að sjálfsögðu fann þessi "fræðimaður" lýðræðinu allt til foráttu þar sem franskir kjósendur tóku afstöðu með Frakklandi og tryggðu stórsigur frönsku þjóðfylkingarinnar. Sú lýðræðislega niðurstaða er að mati "fræðimannsins" ógn við lýðræðið. En hann fjallaði ekki um, að meginhluti aðkomufólksins sem hefur kosningarétt í Frakklandi kýs til vinstri og fylgi frönsku þóðfylkingarinnar er því umtalsvert meiri en 35% meðal fólks sem er af Frönsku bergi brotið. 

Sama var fullyrt af "fræðimönnum" þegar farsælasti forsætisráðherra Ítalíu Giorgiana Meloni vann stórsigur í síðustu þingkosningum á Ítalíu. Samt sem áður hefur Meloni sýnt að hún er eindreginn lýðræðissinni og það sama á við um forustu frönsku þjóðfylkingarinnar. Allt tal um öfgahægri á sér litla stoð vilji fólk kynna sér stefnu þessara flokka en láta ekki mata sig af tilhæfulausum áróðri.

Vonandi gengur þessi sigur frönsku þjóðfylkingarinnar eftir í síðari umferð kosninganna, þó svo að afturhaldsöflin til hægri og vinstri í franskri pólitík, geri allt sem þau geta til að koma í veg fyrir það með því að rotta sig saman í kosningabandalagi gegn framfarasinnuðum Frökkum sem vilja breyttar áherslur landi og þjóð til heilla. 

Spyrjum því að leikslokum eftir viku og vonandi verður þá hægt að taka undir með kjósendum í Frakklandi og segja "Vive la France" 

 

 

Af hverju hættu mótmælin?

Finnst fólki ekki sérkennilegt að allt í einu skuli hollvinir hryðjuverkasamtaka Hamas, hætta mótmælum með kröfum um vopnahlé á Gasa með Möggu Stínu gólandi í broddi fylkingar?

Af hverju gerðist það?

Gæti það verið vegna þess, að í þrjár vikur hefur Hamas staðið til boða vopnahlé, sbr. samþykkt öryggisráðs SÞ og Katar og Egyptar hafa unnið að því að ná fram?

Foringi Hamas á Gasa, Yahya Sinwar og hryðjuverkafélagar hans vilja ekki vopnahlé af því að þeim er sama um afdrif íbúa, svo fremi að þeir geti haldið áfram árróðursstríðinu gegn Ísrael. Allt til að ná fram stefnu sinni um þjóðarmorð á Gyðingum ekki bara í Ísrael heldur hvar sem er í heiminum.

Magga Stína og félagar hennar í hollvinafélagi Hamas hér eru ekki ein um að hætta að krefjast vopnahlés á Gasa. Engar mótmælagöngurnar eru í London, Washington DC eða í vestrænum háskólum núna. Af hverju þegja mótmælendurnir nú, sem hafa hingað til staðið á öskrinu um vopnahlé á Gasa og krefjast þess ekki að Hamas samþykki vopnahléð? Væri þessu fólki annt um íbúa Gasa þá mundu þau að sjálfsögðu gera það.

Þessi samsömun mótmælendanna, sem nú þegja með ógeðfelldustu hryðjuverkasamtökum heimsins, Hamas, sem steiktu ungbörn lifandi, nauðguðu og drápu og tóku yfir 200 gísla sem flestir hafa veri myrtir er með fádæmum. Aðeins hryðjuverkasamtökin ÍSIS ná samjöfnun við Hamas í grimmd og óeðli.

Það er verðugt umhugsunarefni, af hverju mótmælendurnir í hollvinasamtökum Hamas, skuli ekki hafa þá siðferðiskennd, að gera kröfu til friðar og vopnahlés þegar allir aðrir en hryðjuverkasamtökin Hamas samþykkja það. Þessi afstaða sýnir því miður siðræna rotnun og óheilindi mótmælendanna í styrktarfélagi Hamas gagnvart málstað friðar og öryggis.

Hvað nú?

Það velktist engin í vafa um það, sem horfði á sjónvarpskappræður Joe Biden og Donald Trump, að Joe Biden er með öllu vanhæfur til að gegna embætti forseta Bandaríkjanna. Mörgum hefur verið það ljóst um langt skeið, en samt bendir allt til þess að hann verði í kjöri fyrir Demókrata svo fremi hann dragi sig ekki sjálfur í hlé. 

Með framboði sínu mun Joe Biden tryggja Donald Trump sigur í forsetakosningunum í nóvember n.k. Sjálfur er Biden svo dómgreindarlaus, að honum fannst hann standa sig vel í kappræðunum sem voru tóm skelfing fyrir hann og sýndu að maðurinn  hefur ekki lengur líkamlegt eða andlegt atgervi til að gegna stöðu sendils hvað þá forseta Bandaríkjanna.

Hvað gera Demókratar þá? Hafa þeir dug til að velja annan frambjóðanda t.d. mann eins og Gavin Newsom fylkisstjóra í Kaliforníu eða einhvern annan sem hefur sýnt af sér betri stjórnun en Gavin.  Það verður fróðlegt að sjá. En geri þeir það ekki þá bera þeir ásamt öðrum ábyrgð á að Donald Trump verði næsti forseti Bandaríkjanna vegna þess að hann kemst þó enþá hjálparlaust á milli húsa og minni kröfur er vart hægt að gera til frambjóðanda til forseta Bandaríkjanna. 

Af hverju þurfti að mótmæla lýðræðinu?

Macron Frakklandsforseti ákvað að efna til kosninga vegna þess að Þjóðfylkingin franska vann stórsigur í kosningum til Evrópuþings. 

Þessi meinti öfgahægri flokkur mælist með mest fylgi í Frakklandi og því geta vinstri menn þar í landi ekki unað og efndu til að mótmæla vilja kjósenda.

Mótmæli vinstri manna í Frakklandi leystust upp í skrílslæti og ofbeldi gagnvart lögreglu og eyðileggingu á eigum venjulegs fólks. Engin fjölmiðill á Íslandi minnist á það eða kallar mótmælendurna öfga vinstri. Hvað þá fordæma skrílinn.

Hverju var vinstra öfgaliðið að mótmæla með skrílslátunum? Þau voru að mótmæla því að franskir kjósendur greiddi atkvæði sitt með lýðræðislegum hætti, þeim flokki sem þeir telja gæta hagsmuna sinna best.  Það þýðir í raun mótmæli gegn lýðræði þeirra sem eru ósammála vinstri skrílnum. 

Engan skyldi undra að vinstra liðið efndi til mótmælanna sérstaklega í borgum þar sem fylgi þeirra er mest og hælisleitendur fjölmennastir og þeir útlendingar sem aðlagast ekki frönsku þjóðfélagi, siðum þess og háttum. 

 

 

 

Er ríkisstjórnin orðin hringlandi galin?

Fjórir ráðherrar kynntu í gær harðdrægari áætlun í loftslagsmálum, en áður hefur sést, gegn hagsmunum neytenda og framleiðenda.

Margt vekur athygli en þá helst, að ríkisstjórnin ætlar að banna nýskráningu bensín- og díselbíla eftir árið 2028. 

Ríkisstjórnin er þar með kominn í hóp þeirra sem trúa skilyrðis- og vitsmunalaust á að loftslagsguðinn sé reiður og það sé nauðsynlegt að friða hann með fórnum sem lenda alltaf harðast á neytendum. 

Eftir einn kaldasta vetur í manna minnum og vorhret, sem á sér ekki sinn líka, þá finnst ríkisstjórninni það helst verða til varnar verða vorum sóma, að banna fólki margt af því sem hingað til hefur verið talið sjálfsagt og fellur undir eðlileg mannréttindi og valfrelsi fólks í lýðræðislandi. 

Í gær var ég á fundi í Sjálfstæðishúsinu og horfði á málverk af þeim fyrrum formönnum flokksins, Ólafi Thors, Bjarna Benediktssyni og Jóhanni Hafstein, sem ég var svo lánssamur að kynnast og þótti mikið til þeirra allra koma. Aldrei hefði þessum mönnum dottið í hug að binda svona klyfjar á þjóðina eða víkja svo rækilega frá grundvallarstefnu Sjálfstæðisflokksins um sókn til betri lífskjara, einstaklings- og athafnafrelsis og valfrelsi fólks og þessi volaða ríkisstjórn stendur nú fyrir og boðar.

Er virkilega svo komið, að forusta Sjálfstæðisflokksins sé svo kyrfilega gengin í loftslagsbjörgin, að henni sé og verði ekki við bjargandi?