Milljón

Meira en milljón fóstureyðingar voru framkvæmdar í Bandaríkjunum á síðasta ári, 10% fleiri en árið 2020, þegar Hæstiréttur Bandaríkjanna komst að þeirri niðurstöðu að konur ættu ekki stjórnarskrárvarinn rétt til að fá fóstureyðingu. Í framhaldinu fór vinstri pressan hamförum um að verið væri að taka mannréttindi af konum í Bandaríkjunum. Ofangreindar tölur sýna heldur betur að allt það hjal var rugl, bull og vitleysa.

Milljón fóstureyðingar á ári, getur það virkilega verið? Er þetta ekki merki um óstjórn og upplausn í því samfélagi?

En hvað má þá segja um íslenskt samfélag?  Hér eru framkvæmdar um 1000 fóstureyðingar á ári eða hlutfallslega sambærilegur fjöldi fóstureyðinga miðað við fólksfjölda og í Bandaríkjunum. 

Hvað svo sem líður afstöðu fólks til fóstureyðinga þá eru þetta geigvænlegar tölur og nauðsynlegt að stjórnvöld grípi til aðgerða til að gera það fýsilegri kost fyrir mæður að eiga börn sín í stað þess að fara í fóstureyðingu.

Af sjálfu leiðir, að það er ekkert gamanmál fyrir konur, sem sjá ekki aðra leið en að binda enda á þungun sína.  Oftast eiga konur í mikilli baráttu og erfiðleikum vegna þeirrar ákvörðunar.

Sumir stjórnmálamenn hafa þó gengið um þessar viðkvæmu dyr á vægast sagt grútskítugum skónum eins og Katrín Jakobsdóttir fyrrum forsætisráðherra, sem virðist ekki skynja hvað hér er um mikið alvöru mál á ferðinni og orðaði það sem valkost að þungunarrof eða fóstureyðing ætti að vera tækt úrræði allt fram að fæðingu barns. 

Lofum vitleysuna

Fyrir 500 árum skrifaði heimspekingurinn Erasmus frá Rotterdam bókina "In praise of Folly." (Til dýrðar dellunni) til vinar síns dómarans og stjórnmálamannsins Thomas More.

Í bókinni persónugerir Erasmus dellumakerí samtímans í kvenpersónunni Folly og gerir nístandi grín að því. 

Vinstri sinnaðir stúdentar félagar í Röskvu við Háskóla Íslands settu eitt tonn af ís fyrir framan Háskólatorg 11.apríl s.l. til að leggja áherslu á að Háskóli Íslands lýsti yfir neyðarástandi í loftslagsmálum vegna hlýnunar af mannavöldum. 

Hvaða þýðingu ætti það svo að hafa fyrir heimsbyggðina að Háskóli Íslands lýsti yfir neyðarástandi í loftslagsmálum?  Svarið er einfalt ekki neina. 

Fólki erlendis finnst óendanlega hlægilegt að fólk á Íslandi krefjist aðgerða til að draga úr hnattrænni hlýnun, sem að Svandís Svavarsdóttir ráðherra fann út á loftslagsráðstefnunni í Kaupmannahöfn, að væri að verulegu leyti vegna kynbundinna vandamála í samtímanum fyrr og síðar. 

Enn er vetur í bæ og veturinn sem fer bráðum að kveðja er með þeim köldustu á Íslandi frá því að mælingar hófust fyrir meira en öld síðan. Ungu vinstri sinnuðu háskólaspekingarnir í Röskvu gera því vel að rækta vitleysuna í sjálfum sér, en varla mun það leiða til þess að þetta menntafólk sé líklegt til stórræða eða nokkurs annas sem máli skiptir nema það skipti um kúrs og horfi á staðreyndir máls í stað þess að lofa vitleysuna og sé tilbúið að taka baráttuna fyrir staðreyndum lífsins í stað þess að fylgja í blindni dellumakeríi samtímans.

 

Mótmæltu aðgerðaleysi með tonni af klaka

Hin ómálefnalegu

Forsætisráðherra segir helstu markmið ríkisstjórnarinnar, að draga úr verðbólgu, gera átak til að auka framleiðslu vistvænnar orku og setja ákveðnari reglur um hælisleitendur.

Ekki hefur orðið vart við málefnaleg andmæli gegn þessum meginmálum sem ríkisstjórnins ætlar að beita sér fyrir. Ekki hafa heldur komið fram málefnaleg andmæli við þeim aðferðum sem ríkisstjórnin ætlar að beita til að ná þessum markmiðum. 

Raunar er það með ólíkindum, að stjórnarandstaðan skuli ekki hafa neitt við aðferðarfræði ríkisstjórnarinnar að athuga, þó full ástæða sé til í mörgum greinum, en telur skemmtilegra að efna til samkvæmisleiks um sérstök mótmæli við forsætisráðherra með undirskriftarsöfnun á netinu. 

Undirskriftarsöfnunin á island.is er með því aumkunarverðasta sem sést hefur í pólitík. Af sjálfu leiðir í lýðræðislandi að fólk er misánægt með einstaklinga í stjórnmálum og fjarri fer því að pólitískir andstæðingar á hverjum tíma telji forsætisráðherra andstæðinganna vera sinn forsætisráðherra þó hann sé það nú samt. Ég tel t.d. upp á að meirihluti kjósenda greiði öðru forsetaefni atkvæði sitt í komandi kosningum en þeim sem kosinn verður. Eigum við þá að fara í barnaleik á island.is um að þetta sé ekki okkar forseti?

Það er dapurlegt að horfa upp á það hvað vinstri sinnaða stjórnarandstaðan er heillum horfin og málefnasnauð, að standa í persónulegu skítkasti gagnvart forsætisráðhera í stað þess að finna málefnalegan grundvöll fyrir gagnrýni á ríkisstjórn.

En margt er sér til gamans gert og svo leika börn sem fyrir þeim er haft.

 

Elítan sem er að eyðileggja lýðræðið

Ritstjóri breska stórblaðsins Sunday Telegraph, Allister Heath er ofboðið vegna dóms Mannréttindadómstóls Evrópu gegn Sviss, þar sem dómstóllinn tekur sér vald sem lýðræðislegum fulltrúum hefur hingað til verið ætlað að hafa og segir þá vera að drepa lýðræðið. Hér er um grafalvarlegt mál að ræða og ég hef því þýtt en einnig staðfært grein hans sem er svohljóðandi:  

 

"Lýðræðið er að deyja og tíminn til að bjarga því er að renna út. Þjófnaður valdsins frá almennum borgurum og yfirfærsla þess til lögfræðinga og tæknifólks sem ber enga ábyrgð er stöðugt að aukast. Bakslagið verður gríðarlegt þegar það kemur en á meðan mun vinstri valdaelítan nota öll tækifæri til að réttlæta aukna valdatöku og efla ríki sitt.

Nýjasta dæmið er dómur Mannréttindadómstóls Evrópu (ME), sem valdefldi sjálfan sig og vék lýðræðinu til hliðar með þeim hætti að það væri sprenghlægilegt ef það væri ekki eins alvarlegt og það er.

Niðurstaðan dómsins var sú að þau lönd, sem draga ekki úr losun koltvísýrings nógu hratt brjóti gegn mannréttindum borgara sinna á og rétti þeirra til einkalífs og fjölskyldulífs. Dómurinn var gegn Svisslandi, en gefur fordæmi gagnvart öllum ríkjum sem hafa samþykkt mannréttindayfirlýsingu Evrópu þ.á.m. Íslandi.

Svissland, sem hefur sennilega lýðræðislegustu stjórnarskrá í heimi, hafði hafnað í þjóðaratkvæðagreiðslum ýmsum reglum um kolefnishlutleysi. Á sama tíma er vaxandi andstaða kolefnishlutleysis víða í Evrópu þ.á.m. í Englandi, Hollandi, Frakklandi og Þýskalandi.

Lagalegar forsendur dómsins eru fráleitar. Ef hækkandi hitastig brýtur gegn rétti okkar til einkalífs og fjölskyldulífs hvað gerir það þá ekki? Hvar endar þessi valdataka mannréttindadómstólsins?

Með því að snúa þjóðfélagsmálum upp í spurningar um mannréttindi sem ekki er hægt að deila um, þá er lýðræðið tekið úr sambandi og við getum ekki lengur deilt um eða verið ósammála eða greitt atkvæði með öðrum lausnum. Heldur verðum við ofurseld vinstri sinnuðum lögfræðingum.

Hvað um biðtíma eftir aðgerðum á sjúkrahúsum eru það ekki enn þá frekar brot á mannréttindum. Verður ekki ME að fyrirskipa ríkisstjórninni að eyða meiru í heilbrigðismál. Hvernig á fólk að geta notið mannréttinda sárkvalið. Hvað um skort á húsnæði og stöðuga verðhækkun á húsnæði og aukinn fjármagnskostnað? Við mundum líka vera sæl ef þjóðarframleiðsla mundi vaxa, laun mundu hækka, betri umönnun hvað þá epla- og súkkulaðikökur. Hvar endar svona rugl og brjálæði.

Ísland þarf að segja sig frá ME áður en það verður of seint. Ég eyddi mörgum klukkutímum til að fara í gegn um dóminn í máli, Verein KlimaSeniorinnen Schweiz and Others v Switzerland, og sá að það var erfitt að finna nokkuð sem hægt var að skilgreina sem lögfræðilega röksemdafærslu.

Dómur ME byggir einfaldlega á því að 8.gr. mannréttindasáttmála Evrópu eigi nú við um „rétt einstaklingsins til öflugrar verndar ríkisvaldsins gegn alvarlegum afleiðingum loftslagsbreytinga á líf þeirra, heilsu, velferð og lífskjör. Höfundar mannréttindayfirlýsingarinnar höfðu þetta aldrei í huga eða nokkuð þessu líkt og dreymdi örugglega aldrei um að yfirlýsing þeirra yrði teygð og toguð og misnotuð á þennan hátt.

Dómarar ME koma fram eins og mannréttindayfirlýsingin sé lifandi skjal sem megi túlka með hvaða hætti sem þeim finnst réttlætanlegt og sanngjarnt. Svipað eins og Hæstiréttur Íslands tæki sér það vald að geta túlkað hvaða lagasetningu sem kemur frá Alþingi eins og dómurum réttarins finnst skv. eigin pólitísku skoðunum það rétta, óháð því hvað kjörnir fulltrúar höfðu um málið að segja.

Með því hefur vinstri woke lögfræðin tekið réttlætið og lýðræðið úr sambandi og tekið sér það vald að stjórna umfram kjörna fulltrúa og í raun gegn meirihlutavilja borgaranna.

Í dómi ME kemur eftirfarandi fram: “Democracy cannot be reduced to the will of the majority of the electorate and elected representatives, in disregard of the requirements of the rule of law” (Það er ekki hægt að draga úr lýðræðinu þannig að það lúti vilja meirihluta kjósenda og kjörinna fulltrúa þeirra og virði að vettugi skilyrði lagareglna). Skilgreining ME er þá einfaldlega sú að fólkið hafi engan rétt heldur dómstóllinn, sem einn sé fær um að skilgreina hvaða reglur gildi óháð því að hvaða niðurstöðu kjörnir fulltrúar komast að.

Dómstólar hafa komist að þeirri niðurstöðu að lög frá Alþingi séu ólögleg t.d. vegna þess að þau fari í bága við stjórnarskrá, en lengra hefur vald dómstóla ekki náð. Nú virðist ME ætla að taka sér það vald að geta vikið hvaða lagasetningu sem Alþingi samþykkir á bug þar sem þeir einvaldsdómararnir vita best og miklu betur en skríllinn sem kýs fulltrúa sína á Alþingi. Er ekki niðurstaða ME í raun sú að breyta viðmiðun þannig að í stað lagareglna þá komi lögfræðingareglur af því að fólki er ekki nógu gáfað til að taka ákvarðanir, sem séu góðar og rökréttar.

Lýðræðið verður þá skiptimynt, sem tekur bara til lítilfjörlegra hluta en dómarar sjá um að taka afstöðu til þess sem máli skiptir.

Lýðræði getur þróast þannig að meirihlutinn kúgi minnihlutann. En það er ekki það sem ME hefur áhyggjur af. Þeirra mál er að ná nánast öllum lýðræðislegum völdum af kjörnum fulltrúum og jafnvel ákveða það óframkvæmanlega.

Hver gætir varðanna? Hver stjórnar Íslandi? Það verður að taka völdin af þessari ólýðræðislegu,vitifirrtu valdaklíku."

Hér líkur grein Allister Heath:

Ísland á þegar í stað að segja sig frá Mannréttindadómstóli Evrópu vegna þess að hún er andlýðræðisleg stofnun þar sem dómarar dæma eftir pólitískum viðmiðunum en ekki lögunum.

Kominn tími til að biðja Guð að hjálpa sér

Laust eftir miðja síðustu öld mætti sr. Bjarni Jónsson Dómkirkjuprestur Hermanni Jónassyni forsætisráðherra.Hermann vék sér að Bjarna og spurði hvort það væri rétt, sem hann hefði heyrt,að sr. Bjarni væri hættur að biðja fyrir ríkisstjórninni í messum. Sr. Bjarni sagði það alrangt því aldrei hafi verið meiri ástæða tl þess en nú. 

Sama mátti segja þegar mynd af glaðbeittum ráðherrum ríkisstjórnar Bjarna Benediktssonar á grunni ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur frá 2017.

Ríkisstjórn Katrínar var kyrrstöðustjórn skuldasöfnunar og útþennslu ríkisbáknsins. Ekki var gætt að þjóðlegri menningu eða íslenskri tungu og allt gert til að  skipta um þjóð í landinu.

Svandís Svavarsdóttir, sem hefur unnið sér til óhelgi situr sem fastast. Ánægjulegt að heyra að einn þingmaður Sjálfstæðisflokksins Jón Gunnarsson skuli ekki sætta sig við það og greiða atkvæði með boðaðri vantrauststillögu á Svandísi. Það er til skammar fyrir þá þingmenn Sjálfstæðisflokksins  sem varja hana vantrausti, en um það hefur Bjarni sennilega samið í skiptum fyrir forsætisráðherrastól.

Bjarni Benediktsson kaus að halda áfram samleiknum með Vinstri grænum þó aðrir kostir hafi verið í boði. Svo virðist sem honum sé ekki annt um að draga Sjálfstæðisflokkinn upp úr vinstra hjólfarinu en ætli sér að æða enn lengra út á það foræði.

Við þessar aðstæður er full ástæða til að biðja fyrir ríkisstjórninni þannig að hún megi verða til meira gagns en ógagns. En lokaorðin í skáldsögu Jóns Thoroddsen, Maður og Kona eiga e.t.v. við, þegar öll sund voru lokuð fyrir sr.Sigvalda og hann sagði.

"Ætli sé ekki kominn tími til að biðja Guð að hjálpa sér."

 

Að verja það óverjanlega

Það styttist í að alþjóð verði kynnt ný ríkisstjórn undir forsæti Bjarna Benediktssonar skv. heimildim Morgunblaðsins. 

Hvort sem Bjarni Benediktsson eða einvher annar verður forsætisráðherra,þá liggur ráðherralistinn nokkuð ljós fyrir og m.a. mun síbrotaráðherrann Svandís Svavarsdóttir verða ráðherra.

Inga Sæland formaður flokks fólksins hefur kynnt þá ætlun sína að flytja vantrausttillögu á Svandísi sem eru m.a. þau að hafa valdið skattgreiðendum hundruða milljarða tjóni með því að banna hvalveiðar í fyrrasumar, þegar hún tók ákvarðanir andstæðar lögum og ráðleggingum starfsmanna ráðuneytis hennar. Henni átti og mátti vera ljóst, að hún var að brjóta lög þegar hún fór gegn atvinnfrelsinu til að valda einu fyrirtæki og starfsfólki þess alvarlegu tjóni. 

Brot Svandísar er svo alvarlegt, að flokkur hennar hefði átt að sjá sóma sinn í að fela henni önnur verkefni en ráðherradóm, en brot hennar eru svo alvarleg, að rétt væri að Alþingi vísaði ávirðingum Svandísar til Landsdóms.

Það er málefnaleg afstaða Ingu Sæland að halda við vantrausttillögu sína. Að sama skapi verður það þeim þingmönnum sem verja Svandísi vantrausti til mikils vansa. Hvernig ætlar flokkur athafnafrelsis og atvinnufrelsis að fara að við afgreiðslu vantrauststillögunar? Standa með óréttlætinu eða greiða atkvæði með vantrauststillögunni?

Combó Þórðar Hall

Á sjöunda áratug síðustu aldar kom fram gjörningahljómsveitin Combó Þórðar Hall. Þórður Hall hætti fljótlega, en nafni hélst. 

Nú er ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur í svipaðri stöðu og Combóið fyrir hálfri öld. Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur án Katrínar. 

Ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttir er prinsíplausasta ríkisstjórn lýðveldisins Íslands og á margt sameiginlegt með combóinu.

Engin grundvallaratriði sem stjórnarflokkarnir segjast berjast fyrir skipta þá máli og eina stefnan er að halda prinsíplausu ríkisstjórninni saman og eyða peningum langt um efni fram.

Katrín er á móti NATO en mætir jafnan fyrst allra á NATO fundi. Sjálfstæðisflokkurinn segist vera á móti ríkisbákninu en aldrei hefur ríkisbáknið vaxið sem nú. Það er einna helst Framsókn sem fer ekki gegn grundvallarstefnu sinni af því að hún er engin. Flokkurinn ber þó höfuð og herðar yfir samstarfsflokkana varðandi gegndarlausa sóun á ríkisins fé.

Combó Katrínar Jakobsdóttur ætlar sér að leika áfram gjörningarlögin og nú eins og Combó Þórðar Hall forðum, án Katrínar. Vonandi þrýtur þetta Combó fljótt örendið, vegna þess að því fyrr sem ábyrg fjármálastjórn tekur völdin þeim mun betra

Hvað nú

Það er með nokkrum ólíkindum, hvað stjórnarflokkarnir eru seinir að ganga í nauðsynlega hluti og hvað þeim gengur illa að afgreiða mál. Raunar hefur þetta verið helsta einkenni kyrrstöðustjórnar Katrínar Jakobsdóttur alla tíð. 

Katrín Jakobsdóttir hefur um nokkra hríð verið ákveðin í að gefa kost á sér sem forseti. Þrátt fyrir það er eins og helstu samstarfsmenn hennar formenn Sjálfstæðisflokks og Framsóknar komi nánast af fjöllum og þá fyrst er skoðað hvað skuli gera. Sérkennilegt þegar fólk hefur setið saman í ríkisstjórn í 7 ár. En það er í samræmi við stjórnarstefnuna að gera  sem minnst of seint.

Þeir sem vilja sjá raunverulega breytingu og tilþrif ríkisstjórnar t.d. í orkumálum og varðandi hælisleitendur telja vænlegasta kostinn að VG yrði þökkuð samfylgdin, en leitað hófana um samstarf við Flokk fólksins og Miðflokkinn.

Væntanlega of gott til að vera satt. Formenn Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks virðast frekar vilja hökta í sama hjólfarinu, sem engu skilar nema auknum ríkisskuldum, orkuskorti og brostnum innviðum m.a. vegna hælisleitenda sem streyma inn í landið. 

 

 

Þversögn umburðarlyndisins

Heimspekingurinn Karl Popper sagði “þversögn umburðarlyndisins væri þessa: "ef við sýnum ótakmarkað umburðarlyndi, jafnvel þeim sem hafa ekkert umburðarlyndi og erum ekki tilbúin til að verja umburðarlynt þjóðfélag gegn árásum þeirra sem ekkert umburðarlyndi hafa, þá verða þeir umburðarlyndu eyðilagðir og umburðarlyndið líka“

Þegar vinstri woke stjórnmálamenn eins og Katrín Jakobsdóttir reyna að þröngva upp á þjóðina umburðarleysi með sama hætti og Nicole Sturgeon í Skotlandi gerði með lögum um hatursorðræðu. Þá er það tilraun til að eyðileggja umburðarlynt þjóðfélag á grundvelli woke sjónarmiða. Fólki er m.a. bannað að segja sannleikann t.d.að það séu karlmenn sem hafi tippi og konur fari á túr, þá er grunnstoð lýðræðis og mannréttinda rifin niður. 

Grunnstoðir umburðarlynda þjóðfélagsins sem Vesturlönd hafa notið umfram allar aðrar þjóðir í heiminum er líka reynt að rífa niður með því að hleypa gríðarlegum fjölda íslamista, sem ekkert umburðarlyndi hafa, inn í vestræn samfélög.

Fyrir 3 árum þ.25.mars 2021 neyddist kennari við grunnskólann í Bartley í Bretlandi til að fara í felur eftir að hafa sýnt myndir af Múhammeð spámanni við kennslu í trúarbragðafræði. Múslímskir foreldrar mótmæltu og kennarinn fékk fjölda líflátshótana. Þetta er flestum öðrum gleymt nema kennaranum. Hann og fjölskylda hans neyðast enn til að vera í felum. Umburðarlyndið er eyðilagt með því að leyfa þeirri einmenningu, sem enga gagnrýni þolir að koma sínu fram.

Í stað þess að styðja við umburðarlyndi, frjálsar skoðanir og tjáningarfrelsi eru vinstri woke stjórnmálamennirnir að hlaða undir og stuðla að þjónkun við umburðarleysi þeirra sem eru tilbúnir til að ofsækja þá og myrða, sem segja eitthvað sem þeir sætta sig ekki við. Jafnvel þó það séu líffræðilegar staðreyndir eins og að kynin séu bara tvö.

Þeir sem horfa á þátt Gísla Marteins sáu fyrir upprisuhátíðina konu draga kross á eftir sér í stórverslun og þáttastjórnandann skopast að kristinni trú að mati margra af sinni einstöku "nærfærni". Umburðarlynda þjóðfélagið þolir þetta og virðir þó ýmsum kunni að finnast helst til langt gengið. Hefði Gísli haft uppi svipaða hluti varðandi Múhammeðstrú yrðu örlög hans þau sömu og kennarans í Skotlandi, sennilega er þannig komið fyrir Íslandi í dag.

Lýðræðissinnar mega aldrei gleyma þeirri lífssýn, sem sagt er að heimspekingurinn Voltaire er sagður hafa fært í orð: "Ég fyrirlít skoðanir þínar en ég er reiðubúinn til að láta lífið til að berjast fyrir að þú megir halda þeim fram."

Umburðarlyndið er forsenda þess, að mikilvægasta markaðstorg lýðræðisins, tjáningarfrelsið virki.

 

Vonin sem brást ekki.

Það var heillaspor fyrir Ísland,að gerast stofnaðili að NATO friðarbandalagi lýðræðisþjóða í Evrópu og Ameríku 1949.

Eftir lok síðari heimstyrjaldar horfðu lýðræðisríkin í Vestur Evrópu upp á það hvernig kommúnistarnir í Sovétríkjunum brutu hvert land af öðru undir ánauð sína. Hernaðarvél Sovétríkjanna var þá sterk og einstök þjóðríki í V.Evrópu gátu ekki varist Sovétríkjunum ein síns liðs. Til að tryggja frið og öryggi í álfunni var því nauðsynlegt að stofna sameiginlegt varnarbandalag vestrænna ríkja,til að tryggja lýðræðislega stjórn frjálsra og fullvalda ríkja og grundvallarmannréttindi.

Á þeim tíma var það yfirlýst stefna Sovétríkjanna, að stuðla að byltingu undir forustu kommúnista hvar sem væri í heiminum til að ná því endanlega markmiði að öll heimsbyggðin lyti valdi og oki kommúnismans.

Mín kynslóð skiptist í fylkingar um NATO og gildi vestræns lýðræðis gegn ógnarstjórn kommúnismans. Fátt hafði meiri áhrif varðandi það hvar fólk skipaði sér í stjórnmálaflokk á þeim tíma

Þrátt fyrir að íslenskir kommúnistar hafi reynt með grófri valdbeitingu að koma í veg fyrir að Ísland gengi í NATO þá tókst þeim það ekki. Þá var við stjórnvölin utanríkisráðherra sem var fasælasti stjórnmálamaður síðustu aldar, Bjarni Benediktsson, sem hvikaði hvergi í afstöðu sinni og sagði síðar að hann hefði ekki unnið þarfara verk en það á stjórnmálaferli sínum. 

Við sem vorum ákveðnir stuðningsmenn vestrænnar samvinnu og varnarbandalags vestrænna ríkja NATO þurftum að heyja marga harða rimmu við 5.herdeild kommúnista hér á landi, sem börðustu hatrammlega gegn veru Íslands í NATO og varnarsamningsins við Bandaríkin. Þeir hafa þurft að horfa upp á það, að allt sem þeir sögðu og börðust fyrir var rangt og hafa margir viðurkennt það, en sumir halda áfram baráttu gegn vestrænu lýðræði á öðrum forsendum en áður og því miður eru þeir æði margir sem telja rétt að halda áfram að hafa rangt fyrir sér í utanríkismálum.

Þrátt fyrir að NATO hafi tekist ætlunarverk sitt í75 ár og tryggt frið og öryggi í okkar heimshluta, þá eru ýmsir váboðar á lofti og við megum ekki gleyma því sem skáldið góða Tómas Guðmundsson sagði í kvæði sínu árið 1948: 

Og ofbeldishneigðin, sem herjar á þjóðir og lönd,

fær hvergi dulist, hve títt sem hún litum skiptir.

— Í gær var hún máske brún þessi böðulshönd,

sem blóðug og rauð í dag sínu vopni lyftir.

Við þurfum alltaf að horfa á það með raunsæi hvaða ógn steðjar að lýðræði og mannréttindum frjálsra þjóða. Sú böðulshönd  sem nú ógnar mest friði og öryggi í heiminum er klerkastjórnin í Íran, sem stundar undirróðursstarfsemi allsstaðar þar sem hún getur því við komið og ber ábyrgð á þeim átökum sem nú geisa í Mið-Austurlöndum. 

NATO ríkin verða að standa einörð gegn þursaríkinu Íran ekkert síður en hinu þursaríkinu Sovétríkjunum forðum. Þá voru vestrænir stjórnmálamenn ekki í vafa um að við yrðum að standa einörð og hvika hvergi, en því miður er því ekki þannig farið í dag og pólitískir afleikir bæði Obama og nú Joe Biden hafa verið afdrifaríkir. 

Stofnendur NATO gengu ekki að því gruflandi, að þú breytir ekki tígrisdýri í jurtaætu með því að fleygja til þess kjötbitum, en því miður virðist Joe Biden og ýmsir aðrir vestrænir leiðtogar telja, að nú sé einmitt svo komið að þeir geti með undanlátssemi sigrað hið illa.  Það hefur aldrei gerst og NATO ríkin og aðrir sem unna mannréttindum, sjálfstæði friði og fullveldi þjóðríkja verða að standa fast á því að við hvikum hvergi fyrir ofbeldinu ekkert frekar en við stóðum fast við sannfæringu okkar og hvikuðum hvergi gegn útþennslustefnu og ofbeldi kommúnistanna í Sovétríkjunum.