Skjaldborgin um fjármálafyrirtækin

Ríkisstjórnin hefur reist skjaldborg um fjármálafyrirtækin og gefið þeim 250 milljarða eftir því sem fram kemur í svari við fyrirspurn Guðlaugs Þórs Þórðarsonar.  En það er ekki bara ríkisbankinn Landsbankinn sem fær þessar gjafir. Steingrímur styrkir einkabanka og sparisjjóði með framlögum auk þess að dæla nokkrum tugum milljarða í Íbúðalánasjóð og milljónum í siðlausa pólitíska fyrirgreiðslusjóðinn Byggðastofnun.

Miðað við yfirlýsingar Steingríms J. og Jóhönnu Sigurðardóttur fyrir kosningar hefði mátt ætla að meginhluti fjárframlaga ríkisins mundi renna til að slá skjaldborg um heimilin í landinu. Þessu lofuðu þau Jóhanna og Steingrímur. En á sama tíma og fólkinu er boðið að kaupa yfirskuldsettar eignir sínar á 110% yfirverði þá er fjármálastofnunum gefnir 250 milljarðar.

Ekki nóg með það. Á sama tíma og fjármálaráðherra upplýsti að hann hefði greitt 250 milljarða til fjármálastofnana þá birtist sakleysisleg frétt sem lítið fór fyrir, en hún sagði að lán fólksins í landinu hefðu hækkað um 18 milljarða vegna skattahækkana Steingríms J.  

Hvað halda alþýðuforingjarnir í ríkisstjórn búsáhaldabyltingarinnar, hinni hreinu og tæru vinstri stjórn, að  þeir geti lengi haldið áfram að ráðast á kjör almennings í landinu um leið og þeir stefna í greiðsluþrot ríkisins. 

Verðbólga og samdráttur?

Getur þetta farið saman verðbólga og samdráttur?  Ég sé ekki betur en við þekkjum það mæta vel að það gerist. Við þurfum ekki annað en horfa á hækkun vísitölu neysluverðs til verðtryggingar um 10% á sama tíma og landsframleiðsla dregst saman um rúm 10%

Olía hefur hækkað mikið í verði og ríkið leggur nú hærri skatta á olíuvörur en nokkru sinni fyrr og neitar að lækka skattpíninguna þrátt fyrir gríðarlegar verðhækkanir á olíu vegna óróa í olíuframleiðsluríkjunum. Hækkun olíu leiðir til hækkunar á vöruverði og flutningskostnaði sem veldur verðbólgu á sama tíma og minna verður eftir til að kaupa vörur sem áður voru efni til að kaupa. Það leiðir til samdráttar.

Bregðist ríkisstjórnin ekki við og lækki verulega skattlagningu sína á olíuvörum hrindir hún af stað mikillil verðbólguþróun á sama tíma og hún stuðlar að enn frekari samdrætti, auknu atvinnuleysi og versnandi lífskjörum.  Kjarasamningar geta breytt þessum staðreyndum.

Það verður að koma þessari ríkisstjórn frá og koma því fólki til valda sem veit, kann og getur.  En umfram allt skilur samhengi hlutanna í efnahags- og atvinnumálum.

Rökkursögur Innanríkisráðherra

Innanríkisráðherra sem  barist hefur  gegn auknum rannsóknarheimildum lögreglu og forvirkum aðgerðum mætti í Kastljósi í gær og sagði  rökkursögur um ástandið í undirheimunum.  Á þeim  grundvelli  telur Innanríkisráðherra rétt að skipta um skoðun og heimila lögreglunni víðtækari inngrip í einstaklings- og persónufrelsið.

Einhvern veginn rímar það sem Ögmundur Jónasson heldur fram núna um aukna hættu vegna skipulagðrar glæpastarfsemi ekki alveg við þær skýrslur af ástandinu sem borist hafa m.a. frá lögreglu. Þegar svo háttar til  er gott að segja rökkursögur af ónafngreindu fólki sem á í útistöðum við glæpagengi af einhverjum óskilgreindum ástæðum.

Fróðlegt verður að vita hvort Innanríkisráðherra grípur til þess að hafa það meginatriði málflutnings síns þegar hann mælir fyrir heimildum lögreglu til að beita forvirkum aðgerðum gagnvart einstaklingum þær rökkursögur sem hann sagði þjóðinni í gær. 

Skipulögð glæpastarfsemi hefur verið og er til í landinu og þannig verður það óháð auknum heimildum til handa lögreglu. Skrýtið að innanríkisráðherra skuli ekki detta í hug að leita að rót vandans eða bresta kjark til að tala um hann og horfast í augu við hann. 

Auknar rannsóknarheimildir lögreglu bitna iðulega á saklausu fólki. Þess vegna verður að stíga varlega til jarðar og gæta þess að fórna ekki um of frelsi og borgaralegum réttindum einstaklinga. 

Hver ber ábyrgð á eignabruna sparisjóðanna?

Steingrímur J. Sigfússon hefur  haldið málefnum sparisjóðanna í gíslingu lengur en góðu hófi gegnir. Á þeim tíma hafa eignir þeirra rýrnað og kostnaður og ábyrgðir ríkisins aukist. 

Sparisjóður Keflavíkur fékk að starfa á undanþágu frá Fjármálaeftirlitinu í 1 ár fram í apríl 2010, en það er einungis heimilt ef líklegt er talið að eigið fé hans verði jákvætt.  Þá var starfseminni skipt í nýja og gamla sparisjóðinn og áfram töpuðust fjármunir.  Þessar ákvarðanir voru augljóslega rangar og Steingrímur J. Sigfússon ber höfuðábyrgð á því, en Bankasýsla ríkisins ber líka ábyrgð á þessari vitleysu.  Ár  leið án aðgerða og stefnumótunar.

 Á þessum tíma hafa milljarðar brunnið á kostnað þjóðarinnar.  Loksins þegar allt er komið í þrot og fyrir liggur að kostnaðurinn vegna stefnuleysis Steingríms er ríkinu ofviða er gripið til þess ráðs sem allan tímann lá fyrir að var skynsamlegast, að sameina Sparisjóðinn í Keflavík Landsbankanum. Þar með er 9. fjármálafyirtækið fallið í tíð núverandi ríkisstjórnar.

Skrýtið að sú staðreynd skuli fara framhjá ríkisfjölmiðlunum.

Enn heldur Bankasýsla ríkisins utan um fjárhag nokkurra sparisjóða sem reynt er að halda lífinu í. Engin stefnumörkun liggur fyrir varðandi þá, þrátt fyrir að strax á árinu 2009 mátti vera ljóst að heppilegast væri að fela einhverjum af stóru bönkunum þremur að taka yfir sparisjóðina í því skyni að takmarka tjón ríkisins og til að byggja upp öflugara fjármálakerfi.

Hvað töpuðust margir milljarðar á þessum tíma vegna stefnuleysis?

Stjórnlagaráð

Hvað er gert í lýðræðisríkjum þegar æðsti dómstóll landsins úrskurðar  kosningar  ógildar? Það er kosið aftur.  Flóknara er það ekki.

Hvað er gert í einræðisríkjum þegar kosningar eru ógildar? Kosningin er látin standa. Þeir sem kjörnir voru í ógildu kosningunni taka embættin. 

Nokkrir þeirra sem töldu sig réttkjörna á stjórnlagaþing hafa lýst því yfir að það væri ekkert eða lítið að marka niðurstöðu Hæstaréttar Íslandsnokkrir.  Á þeim forsendum finnst þeim eðlilegt að taka sæti í stjórnlagaráði sem er  sárabót fyrir þá sem telja stjórnarskrána orsakavald bankahrunsins.

Þegar Jóhanna Sigurðardóttir gat ekki náð því fram með frekjunni að kosið yrði að nýju til stjórnlagaþings um leið og kosið verður um Icesave var ákveðið af forustufólki Samfylkingarinnar  og VG að hafna lýðræðislegum reglum varðandi Stjórnlagaþingið. Þess í stað skyldi Alþingi velja fyrrverandi tilvonandi stjórnlagaþingmenn í stjórnlagaráð.  Það þýðir að niðurstöðu Hæstaréttar er gefið langt nef og farið að í anda einvaldskonunga sem sögðu "Vér einir vitum".

Sem betur fer eru til þingmenn í stjórnarliðinu sem neita að taka þátt í þessu stjórnskipulega og andlýðræðislega rugli um stjórnlagaráð sem nú liggur fyrir í formi þingsályktunartillögu á Alþingi. Vonandi sjá fleiri og fleiri þingmenn í stjórnarliðinu að þetta gengur ekki og fella þá þingsályktunartillögu sem liggur fyrir að kröfu Jóhönnu Sigurðardóttur um stjórnlagaráð. 

Þökk sé þeim stjórnarþingmönnum sem sýna þann heiðarleika og viriðingu við stjórnskipun landsins að lýsa yfir andstöðu við þessa fráleitu tilögu um stjórnlagaráð.

Að rýna í mál eins og þegar skrattinn les Biblíuna.

Árni Þór Sigurðsson formaður þingflokks Vinstri grænna afsakaði það á Alþingi í dag að Vinstri grænir skyldu skipa Ástráð Haraldsson lögmann til setu í landskjörstjórn nokkrum dögum eftir að hann sagði af sér og lýsti sig ábyrgan fyrir klúðrinu við stjórnlagaþingskosningarnar.

Ástráður Haraldsson er hinn mætasti maður og góður lögmaður og margt gott má einnig segja um þá sem með honum sátu í Landskjörstjórninni sem sagði af sér í kjölfar ógildingar á stjórnlagaþingskosningunum.  Þess vegna gat og getur Ástráður með miklum ágætum komið til greina í margvíslegar stöður og embætti.  Það er hins vegar með  eindæmum að maður sem lýsir ábyrgð á hendur sér og segir af sér skuli nokkrum dögum síðar vera skipaður aftur og taka slíkri tilnefningu. Það segir ekki góða sögu hvorki um tilnefningaraðilann né dómgreind þess sem skipaður er hvað þetta varðar.

Orðræða Árna Þórs Sigurðssonar var vissulega einstök í þessu máli. Hann snéri öllum sannleikanum á haus enda lærisveinn Steingríms J.  Allt í einu var hann farinn að tala með svipuðum hætti og ætla má að gerist þegar skrattinn les upp úr Biblíunni.  Orðræða Árna Þórs var sú að allir flokkar lýstu  í raun vantrausti á þá sem sögðu sig úr  Landskjörstjórn með því að endurkjósa þá ekki  nema Vinstri grænir.  Þarna tókst heldur betur vel til að snúa sannleikanum á haus.

Málið snýst um sómatilfinningu, eðlilega starfshætti, virðingu fyrir lögum, ábyrgð og fólk axli ábyrgð á verkum sínum.  Um það snýst þetta mál og ekkert annað. Vinstri grænir eru með endurkjöri Ástráðs að lýsa því yfir að öll verstu einkenni og verklag í stjórnsýslu og stjórnmálum skuli fært í öndvegi en hugmyndir um nýtt og betra vinnulag skuli víkja. 

8000 milljarðar

Mubarark fjölskyldan er talin hafa dregið sér 8000 milljarða á valdatíð Hosni Mubarak.  Þetta er a.m.k. 500 milljörðum meira en þarf að afskrifa í íslenska bankakerfinu sem hrundi árið 2008.

Ef til vill eru þessar tölur varðandi Mubarak fjölskylduna kolrangar. En séu þær réttar þá sýna þær að íslenska bankahrunið var ekki veraldarundur eins og margir hafa haldið fram. 

 

Enn tapar Byggðastofnun

Byggðastofnun tapaði 2.6 milljarði í fyrra. Það tap bætist við árlegt tap þessarar stofnunar um áratugaskeið.  Aftur og aftur hafa skattgreiðendur borgað milljarða til Byggðastofnunar, en það dugar aldrei til. Þessi pólitíska fyrirgreiðslustofnun ætti að vera búin að ganga sinn veg á enda.

Ef til vill er Byggðastofnun gott dæmi um vandamál ríkisrekinnar lánastofnunar.  Hvernig sem árar og hvað sem á gengur þá tapar þessi stofnun.  Ríkisrekstur á fjármálafyrirtæki er því síður en svo nein trygging fyrir því að reksturinn reki ekki upp á sker gjaldþrots.

Nú talar fjármálaráðherra um að endurreisa Sparisjóðina, en þeir hafa undantekningalítið verið reknir með tapi af kjarnastarfsemi sinni alla öldina. Hvaða glóra er þá að leggja milljarða af skattfé  í endurreisn þeirra.  Hvað afsakar viðbótarframlög og ítrekaða milljarða framlög af peningum skattgreiðenda til Byggðastofnunar.

Af hverju rekur ekki ríkið eina lánastofnun Landsbankann meðan fjármálastarfsemi er hér í henglum eftir bankahrunið 2008. Hvað getur afsakað það að auka kostnað skattgreiðenda með því að henda út milljörðum á milljarða ofan í lánastofnanir sem sinna ekki neinu hlutverki sem Landsbankinn er ekki fær um að sinna. 

Þurfti ekki að breyta um vinnubrögð í kjölfar bankahrunsins. Var það ekki það sem verið var að kalla eftir. Milljarða framlög af fé skattgreiðenda til sparisjóða og Byggðastofnunar undirstrikar gaddfreðna pólitíska spillingu.

Dómur í máli óeirðafólks

Það hlítur að hafa verið áfall fyrir Ragnar Aðalsteinsson höfuðverjandann í máli 9 menninganna að Icesave skyldi skyggja á hann þegar dómur var loksins upp kveðinn.  Raunar getur Ragnar sjálfum sér um kennt. Hann hefur tafið málið á alla lund og sett Íslandmet í að kæra ákvarðanir og úrskurði til Hæstaréttar.  Í málinu setti Ragnar líka Íslandsmet í að tapa málunum í  Hæstarétti.  Alltaf gapti ríkissjónvarpið ofan í lögmanninn þegar hann gerði grein fyrir því hvað héraðsdómari væri fákunnandi í lögum en ekkert heyrðist í RÚV þegar Hæstiréttur staðfesti niðurstöðu þessa "fákunnandi" héraðsdómara.

Eftir að málinu hafði verið haldið í gíslingu af Ragnari Aðalsteinssyni, aðstandendum ákærðu, nytsömum sakleysingjum  og nokkrum pólitískum lukkuriddurum, komst héraðsdómari að niðurstöðu sem við mátti búast allan tímann, miðað við það klúður sem var í málsmeðferðinni og þess með hvaða hætti tekið er á óeirðarfólki og aðsópsmönnum í íslensku samfélagi.

Sumir hafa haldið því fram að það væri óeðlilegt að rétta yfir þessum krökkum meðan októberglæpamennirnir frá 2008 ganga lausir og eru enn að stjórna leynt og ljóst fyrirtækjum og fjármálalífi í landinu.  Hér skal tekið undir það sjónarmið að það er með öllu óþolandi og raunar óskiljanlegt, að mál skuli ganga jafn hægt og illa hjá sérstökum saksóknara og raun ber vitni. Það breytir þó engu um sekt eða sakleysi 9 menninganna svonefndu.

Það hlítur þó að vera umhugsunarefni fyrir þá sem krefjast réttlætis í þessu þjóðféalgi hvað lengi og mikið hægt er að tefja framgang dómsmála með furðulegheitum og skringimálflutningi í einföldu máli eins og máli 9 menninganna. Það gefur því miður ekki vonir um hraða málsmeðferð þegar farið verður að rétta yfir fólki sem er enn ráðandi í fjármálalífi þjóðarinnar og tæmdi banka, sjóði og fyrirtæki þannig að lengra varð ekki haldið í október 2008. 

Það er að segja ef nokkur döngun er í ákæruvaldinu til að koma út ákærum gagnvart öðrum en ungu óeirðarfólki.

 

Vandræðaleg vörn

Daginn eftir að Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra lagðis í vörn fyrir flokkssystur sína Svandísi Svavarsdóttur á Alþingi,  lýstu 76% þjóðarinnar því yfir í skoðanakönnun að réttast væri að Svandís axlaði ábyrgð og segði af sér.

Svandís treysti sér ekki sjálf í vörnina en fékk sérfræðingi þjóðarinnar í þrætubókarlist til þess. Þrátt fyrir það vilja 3 af hverjum fjórum að Svandís segi af sér.

Athyglivert var að heyra  Steingrím J. Sigfússon rugla í málsvörn sinni saman almennri stjórnsýslu framkvæmdavaldshafa  og pólitískri stefnumótun löggjafarvaldsins og reyndi að afsaka Svandísi á grundvelli þess að Vinstri græna pólitíkin hefði borið skynsemi hennar ofurliði. Steingrími sem og öðrum sem þekkja til stjórnsýslu og stjórnsýsluverkefna er ljóst að sú málsvörn er haldlaus.  Það að Steinrímur skuli nota þessa málsvörn  sýnir betur en annað hversu haldlaus vörnin fyrir Svandísi er.

Þegar orðræða Steingríms er skoðuð og röksemdafærsla hans í málinu, þá óar mann við því að þarna skuli fara maður sem setið hefur samfleytt á þingi frá því síðari hluta síðustu aldar og gegnir nú ráðherradómi í annað sinn, en hefur samt ekki skilið eða lætur sem hann skilji ekki grundvallaratriði í íslenskri stjórnskipun og stjórnarfari.