Hvað vill Arion banki?

Arion banki hefur ráð stærstu smásölukeðjunar í höndum sér.  Brynjar Níelsson hæstaréttarlögmaður talsmaður hóps sem vilja kaupa keðjuna segir að stjórnendur bankans vilji ekkert tala við sig af viti. Á sama tíma er sagt frá því að Aríon banki sé í viðræðum við þá sem nú stjórna keðjunni.  Svo virðist sem stjórnendur Arion vilji ekki tala við aðra.

Íslensk verslun er sú óhagkvæmasta og dýrasta í okkar heimshluta. Þar ræður mestu hvernig Hagar reka verslanir sínar vegna þess að þeir eru markaðsráðandi. Stjórnendur Arion banka virðast staðráðnir í að halda þessari óhagkvæmu og samkeppnishamlandi skipan. Af hverju ekki að nýta tækifærið og brjóta keðjuna upp og reka í hagkvæmari einingum og leyfa einstaklingsfrelsinu og athafnafrelsinu að njóta sín. Gæti það ekki verið góður kostur fyrir neytendur.

Áður fyrr fóru einstaklingar og fyrirtæki á hausinn og gátu síðan byrjað upp á nýtt eins og dæmi er um marga íslenska athafnamenn í upphafi síðustu aldar. Þetta reyndist vel og ekki var svínað á samkeppnisaðilum. Af hverju má ekki fara að í samræmi við þessa eðlilegu leikreglu markaðssamfélagsins.

Félagsmálaráðherra fagnar

Helmingur lánþega Íbúðalánasjóðs sagði nei takk við greiðslujöfnunarleið Félagsmálaráðherra. Í framhaldi af því sagðist Félagsmálaráðherra fagna þeirri niðurstöðu. Sú Ráðstjórnarleið sem farin var að krefjast þess að fólk afþakki þennan meinta greiða Félagsmálaráðherra er með ólíkindum. Hún gengur þvert á þá lánasamninga sem fólk hefur gert. Vandséð er að gera megi breytingar á lánasamningunum nema með samþykki skuldara.

Getur verið að Félagsmálaráðherra sé svo veruleikafirrtur að hann telji sig bjóða skuldurum upp á ásættanlegar tillögur þegar helmingur þeirra afþakkar? Óvíst er með hinn helmingin hvort allir þar samþykkja í raun þá breytingu sem Félagsmálaráðherra leggur til.

Þrátt fyrir að Félagsmálaráðherra neiti að horfast í augu við það þá liggur nú fyrir að þessi tillögusmíð hjálpar ekki og er ekki sú skjaldborg um heimilin í landinu sem lofað var.

Kalli vinur minn vill líka fá lán

Kalli vinur minn sagðist eiga í erfiðleikum með að greiða laun starfsmanna fyrirtækisins en það væri allt í lagi. Hann ætlaði að fá lán hjá viðskiptabanka fyrirtækisins fyrir rekstrarkostnaði. Ég spurði Kalla hvort hann hefði einhver veð. Kalli sagðist hafa veð í fyrirtækinu sem væri all nokkuð þar sem allir starfsmenn félagsins væru sérfræðingar og ómetanlegir fyrir íslenska þjóð. Já sagði ég en Kalli þetta er meir en milljarður er þetta ekki svolítið 2007.

Nei sagði Kalli þetta er einmitt 2009.  Ríkisbankarnir fella niður  milljarða og Landsbankinn lánaði Decode einn og hálfan milljarð í byrjun ársins til að borga laun og annan rekstrarkostnað og fékk sambærilegt veð og ég er að bjóða. Já sagði ég en þú ert búinn að reka fyrirtækið í mörg ár með bullandi tapi Kalli og skuldar ofboðslega mikið.  Skiptir engu sagði Kalli það var Kári Stefánsson og Decode líka. Er ekki jafnræði í þjóðfélaginu?

Hvernig er það annars er ekki  ríkisábyrgð á ríkisbönkunum?  Borga skattgreiðendur ekki allar niðurfellingar, vitlausar lánveitingar og rugl í bönkunum?

Uppgjöf ríkisstjórnarinnar

Ríkisstjórnin hefur ekki mótað neinar marktækar tilraunir til að draga úr ríkisútgjöldum. Afleiðingin er sú að hækka á skatta á fólkið í landinu. Ríkisstjórnarskatturinn er hluti af aðgerðarleysiskostnaðinum  sem Mats Josefsson ráðgjafi ríkisstjórnarinnar benti á fyrir nokkru að mundi gera kreppuna hér verri og dýpri en hún hefði þurft að vera.

Fólk sem horfir fram á gríðarlegar skattahækkanir spyr sig eðlilega að því af hverju ríkisstjórnar- og embættismannabruðlið heldur áfram eins og ekkert sé. 

Hvað með að leggja niður Varnarmálastofnun, sendiráð, sameina ríkisbanka????

Nei Steingrímur ætlar að koma á fót nýjum ríkisstofnunum.  Væntanlega næst ríkissparisjóðum þegar þrír ríkisbankar eru til staðar í landinu.

Ríkisstjórn sem hefur þær einu tillögu að skattpína fólkið í landinu þarf að víkja,

Skilur Hæstiréttur Íslands ekki neitt?

Brynjar Níelsson hrl  fjallar um nýgenginn dóm Hæstaréttar í máli Vilhjálms Bjarnasonar gegn stjórnarmönnum í Glitni á bloggi sínu í Pressunni í gær, en þau sjónarmið sem hann setur fram var löngu tímabært að fá fram. 

Í umfjöllun fjölmiðla þá sérstaklega í fréttum ríkisfjölmiðilsins og umræðuþáttum hefur helst mátt skilja að í Hæstarétti Íslands sætu dómarar sem bæru almennt lítið skynbragð á lög og rétt í landinu auk þess sem þeim væri fyrirmunað að skilja málefni sem varða viðskiptalífið auk þess sem þeir væru almennt á móti lítilmagnanum.

Ég hafði ekki kynnt mér umrætt mál þangað til dómur gekk og vonaðist til þess að Vilhjálmur Bjarnason hefði sigur í málinu. Svo fór ekki og við skoðun á málinu gat ég ekki séð að Hæstiréttur hefði getað komist að annarri niðurstöðu. Hvað sem því leið þá var umfjöllun fréttastofu Ríkisútvarpsins bæðí óeðlileg og hlutdræg.

Í samræmi við þá hlutdrægu umræðu sem RÚV hefur haldið uppi um málið var eðlilegt að um málið væri fjallað einhliða í helsta umræðuþætti ríkissjónvarpsins. Ekki verður annað séð en í frétta- og umræðuþáttum ríkisfjölmiðilsins hafi verið fjallað um þennan dóm Hæstarréttar af fólki sem hefur álíka færni í að meta dóma Hæstaréttar og lögfræðingur til að stunda heilaskurðlækningar.

Ég átti von á því að Lögræðingafélagið,Lögmannafélagið eða jafnvel félög laganema í þeim of mörgu háskólum landsins þar sem lögfræði er kennd mundu láta frá sér heyra um þessa hlutdrægu og ómálefnalegu umfjöllun ríkisútvarpsins um dóm Hæstaréttar.  Þögn þessara aðila er óskiljanleg vegna þess að sé það rétt sem haldið hefur verið fram í fréttum og fréttatengdum þáttum Ríkisútvarpsins þá þyrftu viðkomandi dómarar Hæstaréttar að segja af sér.  Þeir væru þá gjörsamlega vanhæfir.

Það má e.t.v. benda vandlæturum Ríkisútvarpsins og þeim fjölmörgu hagfræðingum og viðskiptafræðingum sem um dóminn hafa fjallað á það að eðlilegra er að beina reiði sinni að Alþingi fyrir að hafa afgreitt lög sem gera Hæstarétti ekki kleyft að dæma með öðrum hætti en þeim sem um ræðir. Hvað þá að gera ekkert í málinu þegar fyrir liggur túlkun Hæstarréttar á þessu lagaákvæði.

Slóðin inn á grein Brynjars Níelssonar hrl.:

http://www.pressan.is/pressupennar/Lesa_Brynjar/rettlaeti-og-sanngirni

Ó hve margur yrði sæll

Ó hve margur yrði sæll // og elska mundi landið heitt //Mætti hann verða í mánuð þræll //og moka skít fyrir ekki neitt.

Ég er ekki viss um að ég fari alveg rétt með þessa vísu en það geta  vonandi einhverjir sem vita betur leiðrétt mig.  En þetta var kveðið þegar til stóð að skylda allt ungt fólk til að vera einn mánuð í þegnskylduvinnu. 

Nú horfir hins vegar þannig við að verði ætluð skattaáform ríkisstjórnarinnar að lögum að þá mun þjóðin þræla frá janúar fram í ágúst til að hafa ofan í samneyslu ríkis og sveitarfélaga. Síðan tekur lífeyrissjóðurinn einn mánuð.

 Verðum við ekki að hugsa þetta upp á nýtt. Eigum við ekki  að draga úr samneyslunni og gefa fólki kost á því að ráða meiru um það með hvaða hætti það lifir og ver peningunum sínum?

Hvað er þá sannleikur?

Getur verið að Finnur Sveinbjörnsson bankastjóri Kaupþings banka hafi ekki sagt þjóðinni satt í síðustu viku þegar fjallað var um hugsanlega aðild Nýja Kaupþings að Högum ehf.  og 1998 ehf. Finnur sagði að þetta væri allt í skoðun í síðustu viku en engar ákvarðanir verið teknar.

Samkvæmt fréttum sem staðfestar eru af forstjóra Samkeppniseftirlitsins þá barst tilkynning frá Nýja Kaupþingi í október s.l. um samruna bankans við 1998 ehf og Haga.  Ég fæ ekki séð að það sé í samræmi við fullyrðingar bankastjórans frá því í síðustu viku.

Nú skilur maður betur af hverju Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon hafa þagað þunnu hljóði um þennan gjörning sem þau hljóta að hafa vitað af áður en hann var sendur Samkeppniseftirlitinu í október og hann væri ekki gerður nema við vitund þeirra og vilja.

Steingrímur og Jóhanna töluðu um að byggja upp þjóðfélag gegnsæis og heiðarleika. Það fer víðs fjarri að svo sé. Manni sýnist að frekar sé verið að byggja upp þjóðfélag sérdrægni, spillingar og klíkuskapar.

Kák

Ríkisstjórnin boðar nýja skatta og hækkaða skatta eftir atvikum. Svo virðist sem það sé ekki nákvæmlega útfært en hins vegar ljóst að ríkisstjórnin stefnir að því að skattleggja hinn vinnandi mann sem fyrst inn í atvinnuleysis- eða örorkubætur.  Hvatinn til að vinna hverfur.

Skrýtið að Steingrímur J. Sigfússon sem árum saman talaði um að fjármagnsskatturinn væri allt of lágr skuli ekki vera með  tillögu um að hækka hann. Hvað skyldi valda því? 

Ríkisstjórnin virðist ekki sammála um neitt nema að hækka skatta en það er ekki ljóst hvaða skatta nema skatta hins vinnandi manns og skatta á bílinn hans.  Skyldi þessi stefna ríkisstjórnarinnar vera til þess fallinn að draga úr atvinnuleysi eða efla markaðsstarfsemina í þjóðfélaginu?

Að gera Ísland að viðundri meðal þjóða

Sama dag og tilkynnt var um hverjir sætu í samninganefnd fyrir Íslands hönd til að semja um aðild Íslands að Evrópusambandinu lýsti fjármálaráðherra  því yfir í Brussel að íslendingar hefðu ekki áhuga á að ganga í Evrópusambandið.  Að vonum litu menn hver á annan og spurðu til hvers var þá þessi þjóð að sækja um aðild og skipa samninganefnd til að semja um aðild að Evrópusambandinu.

Í tvígang hefur þessi sami fjármálaráðherra samið um Icesave skuldbindingarnar.  Í fyrra sinnið var samningur hans rekinn til baka og sá síðari bíður nú afgreiðslu Alþingis og veruleg spurning er hvort hann verður samþykktur af Alþingi.

Það er ekki óeðlilegt að vinir okkar og samstarfsaðilar erlendis spyrji hvað sé eiginlega að gerast á Íslandi og hvort þar sé engin alvöru ríkisstjórn.

Neytendur gúrkur og grænmeti

Grænmetisframleiðendur héldu kröfugerðarfund við Alþingishúsið um daginn. Þeir vilja að rafmagnsverð til þeirra verði lækkað. Í sjálfu sér ágætt mál nema að því leyti að þá hækkar rafmagnsreikningurinn hjá okkur hinum. Landbúnaðarráðherra mælti með því enda skóflupakkið eins og Höskuldur vinur minn Höskuldsson nefnir meðgjafarlausa íslendinga ekki of gott til að borga.

Flest viljum við borða íslenskt og auka íslenska framleiðslu. Vörurnar verða þá að vera samkeppnisfærar.  Í búðinni áðan sá ég verð  á hollenskum tómötum kr. 239 kr. kg en íslenska kr. 399 eða 160 kr. dýrara kíló af íslenskum. Ég sá líka að íslenskar gúrkur voru mun dýrari en gúrkur frá Spáni. Hvað þá með blómin og kálið?

Hátt verð hækkar vísitölubundnu lánin. Gengi krónunnar er óeðlilega lágt og þá eiga íslenskir framleiðendur að geta boðið neytendum jafndýrar eða ódýrari vörur en þær erlendu.  Annars verður þessi framleiðsla of dýr fyrir okkur.  Í fyrsta lagi að borga hærra verð fyrir vöruna. Í öðru lagi að borga hærra verð fyrir rafmagnið. Í  þriðja lagi að borga af hærri verðtryggðum lánum.