Af vatninu dýra.

Íslendingar eru ríkasta þjóð heims af vatni. Samkvæmt heimsalmanikinu 2007 þá eru 562.193 rúmmetrar vatns á hvern íbúa landsins. Til samanburðar má benda á að ágætlega vatnsrík þjóð eins og Bandaríkin eiga ekki nema 10.333 rúmmetra vatns á hvern íbúa.

Miðað við þessa miklu vatnsbirgðir sem við eigum þá kemur mér það spánskt fyrir sjónir að gosdrykkir sem framleiddir eru hér á landi skuli vera miklu dýrari út úr búð en annarsstaðar í Evrópu eða Norður Ameríku. Sama gildir um átappað vatn á flöskum.

Ég rakst inn í Europris um daginn og sá þar að verið er að selja 33.cl. ál kókdósir á 45 krónur. Skilagjald er 10 krónur þannig að verðið er þá kr. 35 á dós.  Sambærilegt verð á íslensku kóki í 33 cl. ál dós í Hagkaup er í dag kr. 88 skilagjald 10 kr. eða verð kr. 78 krónur eða helmingi meira en innflutta danska kókið sem verið er að selja í Európrís. Hvernig stendur á þessu?  Hvernig stendur á því að hægt er að selja innflutt danskt kók á meira en helmingi lægra verði en íslenskt þrátt fyrir flutningskostnað og annað. Skyldi íslenska vatnið vera svona dýrt?

Hálfslíters flaska af vatni kostar í dag 96 krónur eða meir en helmingi meir en algengt verð fyrir sambærilega afurð t.d. út úr búð á Spáni.  Ég átta mig ekki á þessum gríðarlega verðmun.

Getur einhver fundið skynsamlega skýringu á þessum mikla verðmun á drykkjum sem framleiddir eru hér á landi og erlendis og eru aðallega vatn?

Frábært

Við á Stór Hafnarfjarðarsvæðinu höfum sennilega aldrei upplifað jafnlangvinna góðviðristíð  og núna. Sagt er að sumir séu orðnir uppiskroppa með umræðuefni af því að það þýðir ekki að tala um veðrið lengur af því að það er alltaf eins. En við þekkjum það hér að breytingar koma fyrr en varir.

Á Norðurlöndum og í Bretlandi hefur heldur betur rignt. Einhvern tíma styttir upp hjá þeim og rigningin kemur til okkar. En við skulum njóta góða veðursins eins og við getum meðan það varir.

Ég hef stundum velt því fyrir mér hvort ekki er hægt að koma því þannig fyrir að verslanir og þjónustufyrirtæki lokuðu fyrr yfir sumartímann til að gefa starfsfólki sínu kost á því að njóta útivistar.

Þjóðleg hjátrú.

Hvítasunnan í minni minningu frá unglings- og sokkabandsárunum eru minningar um kuldalegt og hráslagalegt veður. Síðan þá á heilmikil hlýnun að hafa orðið af manna völdum en samt getur nú kólnað og orðið hált á fjallvegum þó komið sé að lokum maímánaðar. Við  á Faxaflóasvæðinu þurfum ekki að kvarta. Margir telja að þjóðleg hjátrú sé af hinu góða og ein er sú að veðrabrigði í tengslum við breytingar í stjórnmálum segi mikið fyrir um hvað gerist. Samkvæmt því ætti hagkerfið að kólna heldur betur á tímum kyrrstöðustjórnarinnar því að kuldakastið hófst þegar Geir og Ingibjörg fóru að tala saman og stendur enn.

Nú þarf að koma sér í kraftgöngu.

Sjálfsagt venjast menn á að vera í kosningabaráttu. Ég efa að ég fari í það margar að mér takist að ná þeirri færni sem Dr. Gunnar Thoroddsen náði en ég fór með honum á nokkra kosningafundi vítt og breytt um landið fyrir tæpum 40 árum. Ég var ungur maður og fannst það fyrirkvíðanlegt verkefni að fara með Dr. Gunnari en það var bæði skemmtilegt og lærdómsríkst. Dr. Gunnar kunni að hvíla sig þegar þess gafst kostur. Undirbúa sig þegar þess gafst kostur og umgangast fólk með þeim hætti sem fáum er gefið. Fyrirfram hafði ég talið að Dr. Gunnar væri frekar húmorslaus maður en þar hafði ég heldur betur rangt fyrir mér. 

Sjálfur hef ég ekki náð þeirri andlegu ró sem dr. Gunnar hafði öðlast og þarf að taka út þá líkamlegu timburmenn sem því fylgir að borða óreglulega og sofa óreglulega og missa úr hreyfingu og líkamsrækt. En það skal vera komið í lag fyrir þingsetningu í haust.  Það kosningaloforð gaf ég sjálfum mér og ætla ekki að svíkja það.

Græna snaran.

Þar sem engin hefur vitjað Grænu snörunnar sem var hent inn í garðinn heima hjá mér fyrir um mánuði síðan og við erum að hreinsa út úr kosningaskrifstofunni þá verður henni fargað gefi eigandinn sig ekki fram í dag.

Austurlandahraðlestin.

Austur Evrópu ríkin tóku forkeppni Eurovision með rosalegu trompi. Við verðum að sætta okkur við að okkar fólk komi heim og eigi þess ekki kost að láta ljós sitt skína í aðalkeppninni.  Mér hefur alltaf fundist að við ættum að senda Geirmund Valtýsson tvö til þrjú ár í röð á Eurovision. Gaman væri að sjá hvernig Skagfirska sveiflan rynni niður í Evrópubúa.

Hrafn Gunnlaugsson hefur lög að mæla. Ekki fara í þykjustuleik.

Eina skynsamlega framsetningin sem ég hef lesið í kjölfar brunans í miðbæ Reykjavíkur kom frá Hrafni Gunnlaugssyni í Fréttablaðinu í dag. Þar bendir Hrafn á að það versta sem menn geti gert sé að fara í einhvern þykjustuleik og reyna að búa þarna til fornminjar. Hrafn segist halda að það sé eitt hallærislegasta sem til er. 

Af gefnu tilefni. Af hverju hafa Ítalir ekki endurbyggt miðborg Rómar þannig að ferðamenn geti séð hinn horfna glæsileika. Í þeim tilvikum sem hér ræðir um var ekki um glæsileika að ræða óháð því hvort fólk hafi þótt vænt um gömlu húsin og götumyndina. Lífið verður að halda áfram og taka þeim breytingum sem óhjákvæmilegar eru.

Spurningin er treysta menn ekki nútíma arkitektum til að koma með skemmtilegar tillögur um nýa og  skemmtilegri götumynd í staðinn fyrir brunarústirnar sem sumir tala um að endurbyggja.

Er afsakanlegt að Reykjavíkurborg eyði peningum skattborgaranna í uppkaup á lóðum á okurverði í miðbæ Reykjavíkur til að endurbyggja fornminjar?

Gleðilegt sumar.

Gleðilegt sumar.

Samkvæmt þjóðtrúnni á að vera gott sumar hér í Selásnum að minnsta kosti því að það fraus saman sumar og vetur.  Eftirminnilegasti sumardagurinn fyrsti var þegar ég var á barnsskónum og systir mín dró mig með sér í skrúðgöngu á Akranesi. Síðan var samkoma við gamla gagnfræðaskólann. Það var snjór og það var kalt. Ég spurði mömmu mína að því þegar ég kom heim af hverju það væri sumardagurinn fyrsti þegar það væri frost og snjókoma.  Svarið hefur vafalaust verið gáfulegt en barn sem var með athyglisbrest man það ekki rígfullorðinn mörgum áratugum síðar.

Nú er sem betur fer sumar og sól. Vonandi fáum við líka sólarstjórn eftir skammdegisstjórnina sem nú situr að völdum. Það þarf Frjálslynda umbótastjórn.

Gerum 12. maí að fyrsta sumardeginum í íslenskum stjórnmálum.

Jesus Christ Superstar

Ég fór til Hveragerðis í gær til að sjá uppfærslu Leikfélags Hveragerðis á rokkóperunni "Jesus Christ Superstar"  Ég hef séð þennan söngleik fjórum sinnum áður tvisvar hérlendis og tvisvar erlendis. Ég hugsaði með mér á leiðinni að það væri fróðlegt að sjá hvort að Leikfélag Hveragerðis við fátæklegar aðstæður og húsnæði gæti skilað þessu verki sómasamlega í höfn fyrir áhorfendur.

Þrátt fyrir fátæklegan umbúnað og erfiðar aðstæður þá var sýningin skemmtileg og leikgleði og einfaldleiki bætti upp það sem á vantaði um ríkmannlegri umbúnað. Allir aðalsöngvarar verksins stóðu sig vel. Einfaldleikinn var líka skemmtileg tilbreyting. Mér finnst alltaf jafn gaman að sjá hvað við eigum mikið af hæfileikaríku fólki. Mér finnst að það eigi að leggja meiri áherslu á að styðja við einstaklings- og félagsframtakið í leiklist og menningu í landinu. Það skilar meiru  hundruða milljóna sóun á ári í útþennslustefnu ríkissjónvarpsins.

Hvað sem því líður þá er sýning Leikfélags Hveragerðis hin besta skemmtun og Leikfélaginu og leikurum til mikils sóma.

Til hamingju Magnús Scheving

Í síðasta tbl blaðsins Economist er heilsíða um Magnús Scheving og Latabæ eða eins og segir. Toddlers know Magnus Scheving the boss of Lazy Town og síðan er gerð grein fyrir þáttunum um Latabæ og þýðingu þess að vera með sjónvarpsefni fyrir börn sem skírskota til heilbrigðra lífshátta.

Magnús Scheving hefur með frumkvæði sínu og dugnaði sýnt hvað er hægt að gera og hvaða árangri menn geta náð hafi þeir ákveðin markmið. Sagt er frá því að breska ríkisstjórnin sé nú í viðræðum við fyrirtæki Magnúsar um sameiginlegt átak.

Boðið er upp á fjölbreytt barnaefni í sjónvarpi og börn munu horfa á sjónvarp. Það skiptir því máli að börnum sé boðið upp á efni sem skírskotar til þess góða og hvað einstaklingurinn getur gert til að bæta sig og gera lífið skemmtilegra. Latibær er því kærkomið barnaefni sem á vonandi eftir að ná enn lengra.  Oft er barnaefni hlaðið af skrímslum og hræðilegum átökum milli kynjavera. Sumum kann að finnast það gott. En má ég þá heldur biðja um Latabæ.