Heilbrigðisráðherra á að tryggja lægra verð á lyfjum.

Íslenskur læknir í Svíþjóð auglýsti að hann væri tilbúnn til að annast um innkaup á lyfjum fyrir íslendinga skv lyfseðli og senda þeim til baka. Talað var um að verðið á lyfjunum mundi verða 1/3 af því sem lyfin kosta hér á landi.  Í Svíþjóð þarf að borga 3.334 krónur fyrir lyfið sem kostar 10.000 hér. Gaman var að fylgjast með viðbrögðunum við þessari frétt. Í fyrsta lagi var málið sett til skoðunar viðkomandi eftirlitsnefndar til að hún skoðaði hvort þetta neytendavæna athæfi læknisins í Svíþjóð væri ekki ólöglegt. Í sjálfu sér ekki óeðlileg viðbrögð framleiðendavæns ríkiskerfis.

Það sem er merkilegt við þetta er að fjölmiðlar hafa ekki séð sér hag í því að fjalla mikið um þetta mál þó að gúrkutíð í fréttamennsku sé í algleymingi skv. dagatalinu.  Það er stórmál að lyf í Svíþjóð kosti ekki nema 1/3 af því sem sambærilegt lyf kostar hér. Sama dag og þetta kom upp hefði Guðlaugur Þór heilbrigðisráðherra átt að birta yfirlýsingu um sérstaka könnun á lyfjaverði í nágrannalöndum okkar og tilkynningu um að ríkisvaldið mundi bregðast við af alefli til að koma í veg fyrir lyfjaokur á neytendum. 

Það skiptir bæði ríki og einstaklinga máli hvað lyf kosta. Ríkið er langstærsti neytandinn og gæslumenn ríkisfjármála ættu því fyrir löngu að hafa tekið í taumanna og gert ráðstafanir til að gera hagkvæm innkaup á lyfjum og gæta almannahagsmuna.

Framtak læknisins í Svíþjóð var og er lofsvert og það verður fróðlegt að sjá hvort hann kemst upp með að kaupa ódýr lyf fyrir íslendinga í Svíþjóð eða hvort ríkiskerfið bannar það til að okrið á sjúklingum geti haldið áfram. Hver græðir á því? Eru hagsmnurirnir virkilega svo miklir ágæti heilbrigðisráðherra að þú bregðist trausti borgaranna og takir hagsmuni hinna fáu framyfir?