Óafsakanlegt ábyrgðarleysi sóttvarnaryfirvalda

Tilkynnt er um margar alvarlegar aukaverkanir hjá mörgum börnum í kjölfar bólusetningar barna á aldrinum 12-17 ára. 

Hvernig dettur sóttvarnaryfirvöldum í hug að láta bólusetja börn með tilraunabóluefni, sem framleiðendurnir þora ekki einu sinni að taka ábyrgð á. Er ekki eðlilegt að prófa það fyrst þannig að virkni lyfjanna sem og aukaverkanir liggi fyrir áður en byrjað er að dæla þeim í börn. Já og framleiðendur þori að ábyrgjast þau og greiða bætur ef svo ber undir. 

Það er miður að horfa upp á þennan ofstopa, sem getur haft víðtækar og alvarlegar afleiðingar í bráð og lengd. Ef til vill er verið að dæla inn í börnin tifandi tímasprengjum, sem koma til með að hafa slæm áhrif á þau seinna í lífinu. 

Þessi ofstopi er þeim mun alvarlegri þegar fyrir liggur, að þessi aldurshópur fær almennt væg einkenni vegna Kóvíd. 

Því miður hefur samhæft átak sóttvarnaryfirvalda, fjölmiðla og stjórnmálastéttarinnar leitt til ofsahræðslu alltof margra með þeim afleiðingum að óhæfileg valdbeiting gagnvart borgurunum í sóttvarnarskyni er afsökuð með ímyndaðri þörf og börn eru leidd í óvissuna þó að vitað sé að það er engin þörf á því.

Steinn Steinar orti á sínum tíma um Hallgrímskirkju og sagði í lok kvæðisins. að Hallgrímur sálugi Pétursson hefði komið til Húsameistara ríkisins og sagt. "Húsameistari ríkisins ekki meir, ekki meir." Nú mætti með sama hætti segja.

Sóttvarnarlæknir ríkisins ekki meir ekki meir nú er meira en nóg komið. 

Tilkynnt um alvarlegar aukaverkanir hjá sex börnum

Sem betur fer er til fólk sem þorir.

Sem betur fer eigum við einstaklinga, sem kikna ekki í hnjáliðunum og þora að vera málsvarar sannleikans og skynseminnar þegar allt of margir kikna í hnjáliðunum og láta berast með ímynduðum meginstraumi til að samsama sig því sem þeir telja til vinsælda fallið. 

Hrósið í dag eiga þau Guðmundur Oddson fyrrum skólastjóri og bæjarfulltrúi í Kópavogi og Kolbrún Bergþórsdóttir blaðamaður, sem leyfa sér og þora að vera málsvarar sannleikans og skynseminnar í umfjöllun um meinta ofbeldis- og nauðgunarmenningu knattspyrnumanna. Því miður báru forsætisráðherra, menntamálaráðherra, dómsmálaráðherra sem og því miður forseti lýðveldisins ekki gæfu til að vera málsvarar sannleikans og réttarríkisins í þessu máli heldur kiknuðu og létu berast með ofurstraumi rangra staðhæfinga og ofbeldis.

Hefði þá mátt vísa til þess fornkveðna. "Heggur sá er hlífa skyldi."

Guðmundi Oddssyni er ofboðið og í grein sinni í mbl. í dag spyr hann m.a."Erum við virkilega komin á sama stað og Talíbanarnir? Hann vísar þar til siðapostula Öfga og Stígamóta, sem nú tröllríða samfélagsmiðlum og hverju það varði komist þeir upp með það að halda áfram að fordæma allt og alla."

Í frábærum leiðara í Fréttablaðinu í dag segir Kolbrún m.a.

"Í miklum dómadagshávaða þar sem alls kyns fullyrðingum og ásökunum hefur verið kastað fram reynist mörgum erfitt að halda haus. Það á við um stjórn KSÍ sem þoldi ekki álagið og sagði af sér á einu bretti. Stjórnin hefði sýnt meiri manndóm með því að standa í lappirnar fremur en lúffa fyrir múgæsingi.

Allt þetta mál er dæmi um það þegar farið er algjörlega offari. Fullyrðingum og ásökunum er kastað fram og þar sem margir fara á taugum er málið ekki rannsakað ofan í kjölinn. Yfirvegun og skynsemi fýkur út í veður og vind.

Það er ekki nema von að mörgum ofbjóði þótt fáir þori að opinbera það af ótta við fordæmingu."

Hér er ekki farið fram af neinu offorsi heldur það sagt sem ætti að liggja í augum uppi. Þessvegna er svo dapurlegt að dómsmálaráðherra skuli ekki hafa strax tekið upp þykkjuna fyrir réttarríkið og eðlilega réttarvernd einstaklinga, en reyna þess í stað að samsama sig með múgæsingunni og öfgunum. Forsætisráðherra og menntamálaráðherra gengu þó enn lengra svo ekki sé talað um forseta lýðveldisins. 

Það hefði einhverntímann þótt saga til næsta bæjar, að tveir eðalkratar, en ég leyfi mér að kenna þau Guðmund og Kolbrúnu við þann ágæta merka fyrrum stjórnmálaflokk, þora að bera sannleikanum vitni og rísa gegn pópúlísku ofbeldi, þegar helstu ráðherrar þjóðarinnar og forseti lýðveldisins telja sér hentast að samsama sig með talíbanismanum í aðsókninni að íslenskum knattspyrnumönnum.