Til hvers

Af hverju eru Bandaríkjamenn að falast eftir því að Pólverjar afhendi þeim allar MIG-29 herþotur sínar til að senda þær síðan áfram til Úkraínu í stríðið þar? 

Er það líklegt til  að ófriðnum þar ljúki fyrr? Er það líklegt til að eyðileggingin og mannfallið verði minna? Er það líklegt að það leiði til þess að Úkraínumenn vinni sigur gegn Rússum? Hefur yfirleitt einhver látið sér detta í hug að Úkraínumenn sigri í þessu stríði gegn Rússum?

Fordæming á aðgerðum Rússa er eitt, en að gera réttu hlutina í framhaldinu er annað.  Stríð er alltaf dauðans alvara í orðsins fyllstu merkingu. Það er ekkert til sem heitir indælt stríð, þó að Biden og Boris láti stundum eins og svo sé. 

Leiðtogar Vesturlanda ættu að einhenda sér í að ná fram friði í Úkraínu og hafa það sem algert forgangsverkefni í stað þess að stigmagna ófriðinn. 

Áframhaldandi ófriður hvað þá stigmagnaður þýðir meira mannfall og hörmungar. Vestræna stjórnmálaelítan virðist enn ekki hafa áttað sig á því. 

 

 

Reiðubúnir að lána MiG-29-orrustuþotur

Þegar þörfin er mest.

Fjöldi Úkraínumanna flýr stríðsátök þessa dagana. Þar er ljóst, að um brýna neyð er að ræða og við viljum gera allt sem í okkar valdi stendur til að aðstoða flóttafólkið. Við vitum að þar er brýn þörf. Við vitum líka að flest vilja fara aftur heim til sín þegar ófriðnum lýkur. En nú er þörfin og okkur ber að aðstoða eins vel og við framast getum.

Myndir af flóttafólki frá Úkraínu, sýna aðra mynd en þá, sem hingað til hafa birst af svokölluðum hælisleitendum frá múslimalöndunum. Þær myndir sýna 90% unga karlmenn, en frá Úkraínu er rúmlega 90% konur og börn. Þannig er það þegar um raunverulegt flóttafólk er að ræða.

Myndirnar af íslömsku hlaupastrákunum sýna yfir 90% fólks í leit að velferðarvist á Vesturlöndum. Svo illa hafa Vesturlönd gætt að þessum málum þ.á.m. við, að þeim hlaupastrákum, sem vísað hefur verið úr landi eftir kostnaðarsama lögfræðimeðferð á vegum Rauða Krossins eða annarra ríkisstyrktra lögmanna, neita að fara og íslenska ríkið heldur áfram að borga þeim dagpeninga, húsnæði og uppihald. 

Svona er ekki hægt að reka velferðarþjónustu og það gengur ekki að láta Vinstri Græna komast upp með að viðhalda bullinu í kringum hlaupastrákana, sem gerir það að verkum, að við höfum ekki sama kraft og fjármuni til að taka við þeim sem raunverulega þurfa á alþjóðlegri vernd að halda. 

Nú verður að koma viti í meðferð mála varðandi hælisleitendur, það eru öryggishagsmunir og gríðarlegir fjárhagslegir hagsmunir fyrir íslenska skattgreiðendur. Ef VG hafnar því að taka á þessum málum með skynsemi þá á það eitt með öðru að leiða til þess, að öðrum flokki verður boðið til stjórnarsamstarfsins í stað VG.