Skattahækkanir lengja og dýpka kreppuna. Steingrímur hefur brugðist.

Bretar, Írar og Íslendingar lentu í verulegum erfiðleikum vegna bankahruns síðari hluta árs 2008. Hér völdu menn bestu leiðina með því að fella vonlausa banka í stað þess að pumpa inn í þá peningum sem ekki voru til eins og Már Guðmundsson Seðlabankastjóri vildi gera.

Ljóst var strax haustið 2008 að tekjur ríkissjóðs mundi dragast saman og Írar brugðust við þeim vanda með því að skera verulega niður ríkisútgjöld. Þeir lækkuðu laun opinberra starfsmanna og drógu saman á öllum sviðum þjóðlífsins þó hlutfallslega minnst í velferðarmálum.

Írar voru í erfiðari aðstæðum en við að því leyti að þeir gátu ekki verðfellt alla hluti í þjóðfélaginu af því að þeir eru með Evru. Það hafði hins vegar þá þýðingu að eignir fólksins héldu nánast verðgildi sínu í stað þess að hrapa í verði um 50-65% í Evrum talið eins og hér.

Sú sársaukafulla leið sem Írar völdu að draga saman ríkisútgjöld hefur nú skilað árangri og hagvöxtur eykst á ný þar í landi. Írska ríkisstjórnin hefur lagt áherslu á að auka samkeppni og skapa eðlilegt umhverfi fyrir fjármála- og atvinnulíf. Nóbelsverðlaunahafinn í hagfræði Paul Krugmann hefur lofað mjög þessar aðgerðir Íra og gagnrýnt að þeir fái ekki eðlileg verðlaun í samræmi við þann efnahagsbata sem hafi orðið vegna aðgerða ríkisstjórnarinnar þar í landi.

Hér er fjármálaráðherrann Steingrímur J. Sigfússon sem stöðugt ber sér á brjóst og segist hafa gert mjög mikið. Samt sem áður er hann að reka ríkissjóð með bullandi halla og samdráttur í eyðslu hins opinbera er hverfandi lítill þrátt fyrir yfirlýsingar um annað.  Steingrímur fór þá leið öfugt við Íra að hækka skatta og draga óverulega úr ríkisútgjöldum. Nú situr skattahækkana nefnd hans að störfum við að leita leiða til að auka enn skattheimtuna.

Aðgerðarleysiskostnaður ríkisstjórnarinnar þá sérstaklega Steingríms J í ríkisfjármálum er orðinn að gríðarlegum vanda og dregur úr hagvexti og framtíðarmöguleikum. Rangar ákvarðanir og heigulsháttur við að taka á opinberum útgjöldum veldur því að kreppan verður hér mun lengri en ella hefði þurft að vera.

Það sem verður að gera nú er að draga verulega úr ríkisútgjöldum í stað þess að hækka skatta. Áframhald skattastefnunnar og óhófseyðslunnar eykur hættu á því að nýtt efnahagshrun verði í stað efnahagsbata sem hefði getað verið kominn fram hefðum við haft alvöru ríkisstjórn sem hefði þorað að gera það sem þarf að gera.

Athugasemdir

[Jón Ríkharðsson, 15.8.2010 kl. 23:37]

Mér dettur í hug sagan um sporðdrekann og froskinn. Þá sögu þekkja allir, þannig að óþarft er að endursegja hana hér.

En Steingrímur Joð er hér í hlutverki sporðdrekans. Hann verður að hækka skatta, hvernig sem ástandið er í þjófélaginu.

[Halldór Egill Guðnason, 16.8.2010 kl. 03:18]

Sósíalistar hafa aldrei skilið hagfræði. Þistilfjarðarkúvendingurinn er þar engin undantekning.

[Inga Sæland Ástvaldsdóttir, 16.8.2010 kl. 16:22]

Já allt rétt hjá þér Jón, en hvaða stjórn hefði það átt að vera, sú sem kom okkur á hausinn í upphafi eða á að hreinsa allt út og endurmanna flotann alveg upp á nýtt?  Við íslendingar höfum sýnt það svo ekki verður um villst að við erum seinþreytt til vandræða , en nú held ég að mælirinn sé fullur, það eiga ekki eftir að birtast mörg skítamál í viðbót eins og úr viðskiptaráuðuneytinu t.d án þess að eitthvað róttækt verði gert í málunum.  Ég ætla ekki einu sonni að voga mér út í umræðuna um önnur brot einstakra glæpamanna með einbeittan brotavilja, það er efni í heila bók.

[Júlíus Björnsson, 17.8.2010 kl. 00:34]

Það er hægt að hækka almenn laun til að auka peningamagn í umferð til að auka almenna neytendaeftirspurn á samkeppni mörkuðum innlands. Hinsvegar er líka hægt og skynsamlegra að lækka skatta og vexti hér allavega í samburði við Írlandi án þess að valda gervihagvexti. Niðurskurður á ríkisútgjöldum er því nauðsynlegur og fjármálgeirann átti ekki að endurreisa heldur byggja hér upp nýjan í líking við þá sem gerist hjá öðrum framleiðslu samfélögum sér í lagi hvað varðar hlutfallslega veltu stærð.  

Gleymum ekki að um 2006 gerðu USA og EU samning um að uppræta svo kallaðar skattaparadísir á jörðunni sem sérhæfðu sig í skatta undanskota aðstoð. 

Það er hálfvitar sem reyna að blekkja stærstu lándrottnanna þegar þeir eru komnir í greiðsluþrot. Lánadrottinn sem á hjálpa skuldurum á brunaútsöluverði. Það kostar fjármagn að bíða eftir því að þrotabú gætu hugsanlega skilað einhverju um fram það.  Það er engin glæpur gagnvart lándrottnum að setja óarðbæran rekstur til langframa á hausinn. Aðalatriðið er að koma arðbærum rekstri upp í kjölfarið til hagsbóta fyrir sömu lándrottna. Sumir kunna að afskrifa frá upphafi viðskipta.  Óþarfi að vanmeta lánadrottna. Sumir eru þroskaðri en aðrir.