1.1.2008

Kristján Þór Júlíusson skrifar góða og athygliverða grein í Morgunblaðinu í dag.  Þar gerir hann kröfu til þess að höfuðstóll verð- og gengistryggðra lána verði færður niður miðað við stöðu þeirra þ.1.1.2008.

Kristján rekur í grein sinni á rökfastan og gagnorðan hátt með hvaða hætti beri að framkvæma niðurfærsluna. Hann bendir á hvernig eigi að útfæra lækkunina, hvaða vexti skuli greiða og hvernig fara skuli með umframgreiðslur.

Kristján Þór gerir sér grein fyrir að stefna ríkisstjórnarinnar vegna vanda skuldsettra heimila er óréttlát og ósanngjörn.

Kristján Þór segir m.a. "Almenningi ofbýður þetta óréttlæti. Skuldsett heimili, sem vilja standa í skilum krefjast réttlætis og sanngirni í sinn garð,........  Að mínu mati eru bæði sterk sanngirnis- og réttlætisrök sem mæla með því að tekist verði á við þann hluta forsendubrestsins sem löggjafinn getur tekið beint á."

Kristján Þór stígur nú opinberlega fram og sýnir að hann hefur hafið þá vinnu sem Landsfundur Sjálfstæðisflokksins fól þingflokknum. Sú vinna er að afnema verðtryggingu á neytendalánum og færa niður höfuðstóla þeirra lána. Kristján Þór á heiður skilinn fyrir þetta framlag sitt.

Verðtrygginguna verður að afnema strax  Kristján Þór virðist gera sér glögga grein fyrir því.

Þeim mun fyrr sem þingflokkur Sjálfstæðisflokkurinn leggur allan sinn þunga í svipaða vinnu og þingmennirnir Kristján Þór  og Guðlaugur Þór hafa hafið við að afnema verðtryggingu á neytendalánum og bakfæra höfuðstólana þeim mun fyrr nær þetta brýnasta réttlætismál í þjóðfélaginu fram að ganga.

Athugasemdir

[Ómar Sigurðsson (IP-tala skráð) 6.2.2012 kl. 13:42]

Sæll Jón. Já þetta er góð grein hjá Kristjáni. Skyldi vera að renna upp sú tíð að þetta gamla baráttumál þitt að afnema verðtrygginguna sé að verða að veruleika, vonandi. Jón þinn tími mun koma. :)

[Helgi (IP-tala skráð) 6.2.2012 kl. 18:06]

Sæll.

Ég held að mun auðveldari leið sé fær í þessu máli. Hið opinbera á auðvitað að aðstoða þegnana og það er hægt með því að veita fólki einfaldlega skattafslátt vegna sinna skulda. Hve mikinn má svo ræða en helst sem mestan. Fólk vinnur nú þegar alltof mikið fyrir hið opinbera.

Ég hef alltaf verið afskaplega ósáttur við að stofnað skuli hafa verið sérstakt og dýrt embætti, Umboðsmaður skuldara, sem þenur enn út ríkisbáknið og hjálpar bara sumum. Ég sé ekkert athugavert við að fólki sem er að drukkna úr skuldum sé hjálpað en ráðast á í almennar aðgerðir en ekki sértækar og spara sér svona embætti. Margir leggja mikið á sig til að standa í skilum en þeim er ekkert hjálpað og nánast sagt að éta það sem úti frýs af yfirvöldum. Hvers konar framkoma er það? Er það ekki mismunun? Er ekki verið að verðlauna skussana í gegnum Umboðsmann skuldara? Hvað skyldi það embætti nú kosta okkur? Þetta embætti er hluti af vandanum. Síðast þegar ég vissi tók það ferli líka mikinn tíma og sumir eru að fara aftur í gegnum 110% leiðina. Úrræði yfirvalda og þetta embætti fær falleinkunn í minni bók. Er fjárræðið ekki nánast tekið af fólki sem fær aðstoð í gegnum þetta fáránlega embætti?

Kosturinn við að gefa öllum sem skulda af húsnæði sínu skattafslátt er sá að fólki er ekki mismunað og allir fá aðstoð en ekki sumir. Fólk eykur þannig líka sínar tekjur en sárlega er þörf á því. Setja þarf lög sem banna bönkum að rukka fólk fyrir að greiða inn á höfuðstól láns.

Sumir tóku einfaldlega of há lán og eiga að fara á hausinn. Fullorðið fólk verður að taka ábyrgð á eigin gjörðum hversu sársaukafullt sem það nú er. Um útfærsluna má deila en hér verður að fara að taka til, þeir sem ekki geta borgað verða að fara í gjaldþrot og þeir sem lánuðu of mikið verða líka að bera ábyrgð á sinni útlánastefnu, það er orðið löngu tímabært enda út í hött að hafa það þannig að útlánastofnanir hafi fólk í langvarandi þrældómi. Bæði lánveitandi og lántaki þurfa að bera ábyrgð á sínum gjörðum. Hreinsa þarf upp skuldastöðuna svo endurreisnin geti hafist, á meðan allt og allir eru að drukkna í skuldum verður engin endurreisn en bankarnir virðast hafa hag af því að gera sem minnst í þessum málum, eða hvað? Hvernig stendur á því?

Annars hefði ég líka áhuga á að vita hvað bankarnir og Íbúðalánasjóður hafa leyst til sín margar íbúðir og sitja á? Hvers vegna eru þessar íbúðir ekki settar á markað? Ef þær yrðu settar á markað myndi íbúðaverð sennilega lækka talsvert og slíkt myndi hjálpa fólki að koma undir sig fótunum og að kaupa eign. Þá myndi einnig fást nýtt viðmið á verðmæti fasteigna sem þörf er á, markaðsvirði á hverjum tíma en ekki verð sem er búið til af lánastofnunum. Í staðinn er verðinu haldið uppi með óeðlilegum hætti. Setja þarf lög þannig að útlánastofnanirnar verði að setja þær eignir sem þær hafa leyst til sín á markað. Gefa þarf fólki þann rétt að rétta útlánastofnun sinni lyklana að eigninni svo það geti nú einhvern tíman um frjálst höfuð strokið, slíkt væri liður í að láta útlánastofnanir bera ábyrgð á sinni útlánastefnu. 

Kristján Þór ætti einnig að bæta við, ef honum er alvara með því að vilja hjálpa fólki, að skera þurfi niður fjárlög ríksins um 20% á ári eða svo næstu 3-5 árin. Hið opinbera er alltof stórt og flækist fyrir öllu með skattheimtu og reglum sem veita falskt öryggi og kosta fyrirtæki peninga og skerða samkeppnisstöðu þeirra. Leggja þarf niðu heilu ríkisstofnanirnar og leggja af alla aðstoðarmenn þingmanna og ráðherra. Við höfum ekki efni á þessum flottræfilshætti, ef menn vita ekkert í sinn haus eiga þeir hvorki að verða þingmenn né ráðherrar og láta almenning borga aðstoðarmönnum fyrir að útskýra undirstöðuatriði fyrir sér. Um leið og hið opinbera segir upp verulegum fjölda opinberra starfsmanna og lækkar skatta getur einkageirinn drepið sig úr dróma og farið að skapa verðmæti og störf sem svo sárlega þarf hér.

Vandi okkar og heimsbyggðarinnar er að hafa ekki fólk á þingum sem veit hvernig á að snúa niður kreppu en sagan geymir áhugavert dæmi um hvernig fara skal að því. Fyrir þennan þekkingarskort munum við og heimsbyggðin líða í mörg ár í viðbót :-(

PS: Leiðinlegt að heyra hvernig dómari fór með mál þitt gegn persónuvernd. Ég hefði viljað sjá bæði SÍ og Persónuvernd fá á sig dóm vegna síns athæfis. Þú átt heiður skilið fyrir að reyna og þessi dómari/dómarar á/eiga að sama skapi skömm skylda. Ætlar þú kannski að áfrýja þessu?

[Júlíus Björnsson, 6.2.2012 kl. 21:40]

Hversvegna mælast raunvextir umfram verbótavexti á 30 ára þroskuðum fylkjaveðsöfnum IRR [skila reiðfjár útreymis á raunvirði á öllum tímum] í samburði við skammtímaáhættu/ávöxtunar pappíra á mörkuðum?


Það er vegna þess að til að greiða:
A. Til baka stofnreiðuféð sem fór í fyrstu ársútgáfu.
B. Til greiða út árlega fastan kostnað í reiðfé.
C. Til að greiða skekkju í mati á raunvirði PPP [CIP].
D. til greið afföll vegna vals á skráðum eigendum veða.

Það er ekki hægt greiða verðbólgu með raunvirði [verðbætur eru bókað inn og út á eiginfé.


Þegar stofnað var 300 veðskulda einsleitt safn, þá voru fyrst greiddar út 300 útborganir, síðan á hverju ári þá eru greiddar út á verðlagi hvers árs um 10 útborgnir til að viðhalda lánafjölda safnins. Eftir 30 ár, þá gildir að 300 innborganir eru með nafnvaxta dreifingu sem endurspeglar  verðlagssveiflur  síðustu 30 ára og er þá safnið þroskað straumlínulaga [á ensku].  Bundið reiðufé nægir til að greiða 10 nýjar verðtyggðar útborganir út á hverju ári.  

Eitt lán er ekki marktækt til skilja fylkjaformið, eina 100% örugga formið sem þekkt er til að skila raunvirði Cash út á hverjum tíma.

Öll marktæk ríki skilja að ef fasteigna kostnaður vsk. rekstar í heildarsamhengi , starfsmanna líka er ekki hærri en í öðrum ríkjum á langtíma langtíma forsemdumþá er líkalegt að þau geti verið keppisfær við ríki með sama grunnkostnað.    

Í USA og UK þarf ekki að greiða tyggingarlega stærðfræðikostnað  til að meta öryggi slíkra IRR veðfylkja, sama þegar þetta eru grunn veðsöfn og nýtast bönkum sem ókeypis yfirdráttar heimilild [heimilslánð: lánið verður afgreitt eftir 60 daga] , en þeir græða mest á 20% veltunnar sem er tengd skammtíma reiðufjárþörf einstaklinga og fyrirtækja.  

Fjármála aðilar skoða hlutföll á útborgun og heildar skuld með verðbótunum [og hugsamlegum raunvöxtum].

Þar gildir að millitéttin ræður ekki við að hlutfallið fari yfir 220%. Þá má heildarskuld á útgáfu dag ekki vera hærri en 22 milljónir ef útborgun var 10 milljónir.

Hversvegna er ekki að finna neinar heimildir um svona fjármálaumræðu á Íslensku?

Útlendingar tengja þetta við að vera "insular".

Aðilar sem kunna ekki að sanna hluti sem tengjast hlutfallslegu samhengi og fylkjum og gull höfuðbókunum geta því miður ekki farið mín fótspor og séð fyrir sér gegnum enska texta, hvað liggur að baki myndmálinu.

Hinvegar má spyrja hvað er Prime AAA ++++ veðsafn, það er nokkurvegin safn hvers raunvirðis útstreymi er 100 % öruggt næst 60 mán. og þess vegna næstu 6 x 60 mán. 


Hér er ekki hægt að vera ekki án: Prime AAA +++ útstreymis veðsafna.
Hér er ekkert val , lífeyrissjóðkerfið hér og verðtrygging ávöxtunar umfram almennar hækkanir á mörkuðum næstu 30 ár, voru börn síns tíma og vangefin hugarfóstur. 
Þessum Íslenska sérfræði grunni má líkja við Tilbera. Því fyrir sem þetta er fjarlægt og upprætt, því fyrr byrja hjólin að snúast í rétta átt. 

Til að læra af reynslunni, leggja marktægt samburðarmat á hlutina ber maður sig saman það sem er til fyrirmyndar.

Hér er yfirleitt leitað að öll klúðri utan Íslends til finna að út, þannig séð séum við í góðum málum.

Hér er sannarlega engin þekkinga á rekstri langtíma fylkisveðsafna, og lítil erlendis , þar eru mikil fræði um skammtíma áhættu fylki. Enda læra Svissnenskir bankastjórar að velja viðskipta vina og skipt sér ekkert af grunn forminu.

Hagfræðingar er sífelt að leita skýringa eftir á og Sviss vill engar skýringar eftir á.  
Brusell vill hafa undirmáls menn í sýnilegum ábyrgðarhlutverkum, aðila sem gagnrýna ekki kerfið og þakka fyrir foréttindi.

Þegar unnið er með fylki með fast tölu skráðra eigenda [því fleiri því minni áhætta] þá eru hámörk og lámörk á öllum stærðum og hlutföllum , sem verða eðlislega þeim sem vinnur með þau.

Ef verðbólga [ekki reiknað með raunvexti] verður 90% næstu 30 ár þá leggjast 60% á útborgun, ef ráðgert er að umsvif á öllum mörkuðm skili 150% [UK] hækkun, þá leggjast 100% á útborgun. Útborganir fylgja PPP því sem hefur verður verð selt: pragmatic understanding.

Við erum að tala um nafnvexti 5,0% til 7,5% eftir árferði til verðtygginga IRR [3,0 til félagslega geirans].    Hér þarf enga tryggingafræðilega stærðfræðinga, því þetta er ekki spurning um að taka áhættu.

Einfalt dæmi: A og B  og C: er geirar í þjóðarköku.  Allir velta 100 ein. næsta ár velta allir 110 ein. Þá eru 10 ein. þetta yfirleitt  verðbólga. og jafngildi verðtygginga.  
Þetta kallast stöðuleiki yfirleitt yfir 5 ársveltur litið.  Nú birtist í fréttum að A hafi skilað 111 ein. veltu og aðlir eru fljótir að reikna að 1 ein eru raunvextir í geira A.  Geirar B og C gefa ekkert upp.  
Argo: lögleg verðtrygging skilar hreinni verðbólgu.

Verðbólga er leiðrétt [niðurfærð , afskrifuð] með tilliti til raunvirð þess sem seldist, í Alþjóðasamaburði fjármálstofnanna er hlutfalls álagning líka stöðluð, aðlir þar kaupa ekki köttinn í sekknum.    
 
Eitt ríki sem selur  3 verðflokk á verði sem jafngildir 1 verðflokki í heiminum öllum,hlýtur að verða með hærri prósentu álagningu [í þessu ríki]. CIA lætur sína ferðamenna vita um svona verðlagningu, þú ert að fá minna raunvirði fyrir dollar í þessu ríki en skráð gengi í ríkinu gefur til kynna.   

Sauðarökin hér: gæði skipta ekki máli fyrir raunþjóðatekjurnar PPP , gilda ekki í framkvæmd utan Íslands. Sauðirnir stjórna ekki heimsflæði fjármagns og raunvirðis. "Survivial of the fitest" byggist á að laga sig snöggt að ráðandi mörkuðum.

Þjóðverjum nægir að allir fá súpu og brauð sem ekki geta unnið. Þetta er tygging sem er fast hlutfall af heildar rauntekjum þjóðverja á hverju ári, sem mismunar ekki.  Síðan geta aðilar fjárfest í veðum sem er hagstætt fyrir þýskan fjármálageira, fjárfest í hlutabréfum sem er hagstætt fyrir þýsk öndvegis fyrirtæki, þeir geta borgað minnsta geymslu kostnað fyrir eigiðreiðu fé sem þeir vilja ekki festa og viðhalda sjálfir.

Heildin tapar á heimsku.