Hræðslan við að taka ákvörðun

Hræðsla stjórnmálamanna við að taka ákvörðun og stjórna er víða einkennandi og á raunar við fleiri forustumenn í þjóðfélaginu. 

Hvað veldur og hvernig gerðist þetta?

Sérfræðivaldið hefur tekið yfir og stjórnmálamenn taka almennt ekki ákvarðanir nema geta varið þær með því að benda á niðurstöðu sérfræðinga. Í Kóvíd fárinu hafa sóttvarnarlæknir og Kári Stefánsson ráðið stefnunni í sóttvarnarmálum og ríkisstjórnin dansað eins og þeir lögðu til.

Nýfallinn dómur mannréttindadómstóls Evrópu felur í sér að veitingavald á dómarastöðum sé ekki hjá ráðherra og Alþingi, ef ekki er leikið eftir þeim takti sem sérfræðingarnir lögðu til. Ráðherrar framtíðarinnar verða því varkárari en ella og líklegir til að láta sérfræðina ráða meiru og segja sig frá raunverulegri ákvarðanatöku. 

Upplýsingalög valda því að stjórnsýsla og stjórnmálamenn þurfa að opinbera nánast allt, sem skrifað hefur verið niður. Afleiðingin af því er að það þorir enginn að skrifa neitt niður nema það sem allir mega sjá og helst ekkert um ákvarðanir nema það sé gjörsamlega skothelt.

Við erum að breytast í að vera þjóðfélag þar sem þjóðfélagsvaldið liggur ekki hjá kjörnum fulltrúum, en hefur færst til sérfærðinga og dómstóla. 

Hræðslan við minnihlutahópa og þá sem eru taldir hafa lögmætar heimildir til að móðgast út af hvaða lítilræði sem er, eykur enn á vanmátt stjórnmála- og forustumanna. Stjórnandinn lítur svo á, að það sé mikilvægara að hafa hávaðahópinn góðan frekar en þann breiða meirihluta sem taka á ákvarðanir fyrir.

Svo virðist því sem að ákveðin valdaskipti hafi átt sér stað. Fólkið sem fær borgað fyrir að stjórna sem stjórnmálafólk þorir það ekki og hefur stundum ekki vald til þess. Hávaðahópar taka við stjórninni og ríkisstjórn hrekst undan þeim.

Íslenska þjóðin hefur iðulega dásamað vanþekkingu hjá stjórnmálamönnum sem dyggð. Staðreyndin er samt sú, að þeim mun minni þekkingu sem stjórnmálamaður hefur á samfélagsmálum,  þeim mun minni möguleika á hann til að vinna góða vinnu fyrir þjóðina og hann er ofurseldari sérfræðivaldinu og hávaðahópum en ella. 

Við þurfum því að spyrja hver á að stjórna Íslandi og hvað er til ráða þegar stjórnmálaflokkarnir eru nánast hugmynda- og hugsjónalausir eins og sést vel á áramótahugvekjum forustumanna þeirra í dagblöðum dagsins. Þær hugvekjur eru einsleitar að nánast öllu leyti með einni undantekningu.

Ein leið er að virka fólkið í landinu með því að koma á beinu lýðræði í auknum mæli. 

En það eitt dugar ekki til. Það er því mikilvægt og heillandi viðfangsefni framtíðarstjórnmálamanna á kosningaári að setja fram hugmyndir til að breyta óstjórnarþjóðfélaginu, sem hefur leitt til aukinnar ríkishyggju og undanlátssemi á öllum sviðum í stjórnhæft kerfi þar sem unnið er fyrir hagsmuni heildarinnar í stað sérhagsmuna.

Athugasemdir

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 1.1.2021 kl. 09:26]

Góður áramótapistill, takk!