Gróði Ryanair og neytenda.

Það eru ánægjuleg tíðindi að Ryanair skuli vera rekið með mesta hagnaði í sögu flugfélagsins. Ryanair var brautryðjandi í lágum flugfargjöldum og með tilkomu þess urðu til aðrar viðmiðanir í verðlagningu í flugi fyrir neytendur.  Önnur lágfargjalda flugfélög fylgja eftir Ryanair þannig að samkeppni er á þessum markaði sem betur fer.

Með þeim breytingum sem orðið hafa með tilkomu lággjaldaflugfélaga hafa ferðalög venjulegs fólks stóraukist og þar með frelsi með auknum möguleikum til að fara hvert sem er innan Evrópu án mikils kostnaðar.

Fyrir nokkrum árum flaug ég fram og til baka milli London og Brussel með Ryanair. Fargjöldin voru svo lág að það kostaði meira fyrir mig að taka lest inn í miðborg London en að fljúga með Ryanair til Brussel.

Fyrir okkur skiptir gríðarlegu máli að það sé samkeppni í samgöngum. Það verður að vera hægt að komast með auðveldum hætti og ódýrum á milli landa.  Þess vegna verða stjórnvöld að vinna að því að samkeppni í samgöngum verði sem mest bæði í flugsamgöngum og einngi í vöruflutningum til landsins. Hluti af skýringu á háu vöruverði til neytenda kann að vera fólgið í háum flutningsgjöldum skipafélaga.

Methagnaður hjá Ryanair

Paradís breytist í víti.

Þegar ég kom fyrst til Kanaríeyja var mér sagt frá firnafögrum dal Mogan dalnum sem væri líkastur því sem hægt væri að hugsa sér aldingarðinn Eden. Ég hef síðan komið oft í Mogan dalinn og það er erfitt að gera sér í hugarlund að þessi fallegi dalur skuli hafa breyst þannig að flytja þurfi fólk á brott svo það verði ekki eldi að bráð.

Hér vorum við í vanda vegna landvarandi þurka þó þeir séu fjarri því svipaðir og á Kanaríeyjum þar sem rignir örsjaldan.  Kanaríeyjar hafa verið góður griðarstaður fyrir marga úr okkar heimshluta þegar vetrarkuldi og él hrjá okkur. En sannfærir þetta okkur ekki um að heima er best?

Um 2.000 manns fluttir brott vegna skógarelda á Kanaríeyjum

Hægri hendin veit ekki hvað sú vinstri mun gera.

Svo virðist sem það ástand sé komið upp í ríkisstjórninni að hægri hendin gleymi að tala nægjanlega skýrt við vinstri hendina eða geri það alls ekki.

Í gær mátti skilja af viðtali við forsætisráðherra að mikill áfangi hefði náðst með samþykki fastaráðs NATO um reglubundið eftirlit með lofthelgi Íslands. Herþotur eiga að koma til landsins 4 sinnum á ári og stunda hér æfingar.  Forsætisráðherra var greinilega ánægður með þessa samþykkt og ekki var annað að skilja en hann teldi sig hafa lokið góðu dagsverki.

Í dag kemur samgönguráðherra og segir að ekki komi til greina að herþotur þær sem eiga að æfa sig hér á vegum NATO fái að fljúga lágflug. Utanríkisráðherra segir síðan í viðtali við Fréttablaðið að með þessu munum við búa við viðunandi loftvarnir en hvort varnir landsins séu fullnægjandi sé matsatriði og við þurfum að fara í almennt mat á varnarþörf okkar.

Ekki var annað að skilja á forsætisráðherra en þetta væri allt eins og það ætti að vera en meðráðherrar hans frá Samfylkingunni virðast sbr ofangreint gera einhverja fyrirvara.

Í lýðræðisþjóðfélagi er venjan að ræða málin fyrir fram ekki eftir á. Ljóst er að þessi ákvörðun er tekin án samráðs við stjórnarandstöðu og án þess að málið sé rætt með eðlilegum hætti í utanríkismálanefnd. En því til viðbótar kemur að svo virðist sem málið hafi ekki verið útrætt innan ríkisstjórnarinnar miðað við misvísandi framsetningu, forsætisráðherra annars vegar og samgöngu- og utanríkisráðherra hins vegar.

Af hverju þurfa Samfylkingarráðherrarnir að skýra málið með þeim hætti að svo virðist sem máliðl hafi ekki fengið viðunandi umfjöllun eða menn verið á eitt sáttir í ríkisstjórninni.

Drottins dýrðar kvótakerfi?

Í setningarræðu á ráðstefnu í Þjóðminjasafninu í gær um lækkun skatta sagði forsætisráðherra eftirfarandi:  Við höfum komið á kvótakerfi í fiskveiðum sem hefur haft mikla þýðingu til að koma á umbótum í sjávarútvegi og auka stöðugleika í efnahagslífinu.

 Þetta var einkuninn sem forsætisráðherra gaf kvótakerfinu. Hann sagði erlendu gestunum sem voru fyrirlesarar á ráðstefnunni ekki frá því að,

Kvótakerfið hefur valdið því að sjávarútvegurinn er skuldsettari en nokkru sinni fyrr og fjölmörg fyrirtæki í sjávarútvegi mundu verða gjaldþrota ef þau hefðu ekki lánstraust vegna kvóta.

Kvótakerfið hefur valdið því að miklir fjármunir hafa farið út úr greininni og valdið því að gamalgróin fyrirtæki í sjávarútvegi berjast nú í bökkum sbr. fyrirtæki Alla ríka á Eskifirði.

Kvótakerfið hefur valdið því að ekki má lengur veiða nema lítin hluta þess afla sem veiddur var áður en kvótakerfinu var komið á.

Kvótakerfið hefur gert ákveðinn hóp sjómanna að ánauðugum leiguliðum ef þeir vilja stunda vinnu sína.

Kvótakerfið veldur misskiptingu í þjóðfélaginu þar sem ríkið hefur úthlutað sumum milljörðum en skattrænt hina.

Kvótakerfið veldur því að misskipting eykst meir en nokkru sinni fyrr í þjóðfélaginu

Kvótakerfið hefur eyðilagt uppbyggingarstarf margra kynslóða.

Kvótakerfið hefur rústað atvinnulífi í sjávarbyggðum í öllum landshlutum

Lengra mætti halda í upptalningu. En er þetta ekki nóg. Með hvaða rétti getur forsætisráðherra lofað kvótakerfið? Það hefur ekki þjónað tilgangi sínum það er andstætt markaðshyggju og kemur í veg fyrir að einkaframtakið fái að njóta sín í sjávarútvegi.  Kerfi sem meinar Stjána bláa að setja öngul í sjó og selja aflann þegar hann kemur að landi nema hann eigi kvóta er ekki bara vont kerfi þó annað kæmi ekki til það er afleitt kerfi.

Forsætisráðherra hefði átt að segja prófessorum frjálshyggjunar sem töluðu á ráðstefnunni að kvótakerfið væri afsprengi ríkishyggju og stjónrvaldsaðgerða þar sem stjórnvöld treystu ekki að frjálslynd hugmyndafræði gæti leyst vandamál takmarkaðra gæða. Þeir hefðu þá fengið réttar upplýsingar um kerfið.

Af vatninu dýra.

Íslendingar eru ríkasta þjóð heims af vatni. Samkvæmt heimsalmanikinu 2007 þá eru 562.193 rúmmetrar vatns á hvern íbúa landsins. Til samanburðar má benda á að ágætlega vatnsrík þjóð eins og Bandaríkin eiga ekki nema 10.333 rúmmetra vatns á hvern íbúa.

Miðað við þessa miklu vatnsbirgðir sem við eigum þá kemur mér það spánskt fyrir sjónir að gosdrykkir sem framleiddir eru hér á landi skuli vera miklu dýrari út úr búð en annarsstaðar í Evrópu eða Norður Ameríku. Sama gildir um átappað vatn á flöskum.

Ég rakst inn í Europris um daginn og sá þar að verið er að selja 33.cl. ál kókdósir á 45 krónur. Skilagjald er 10 krónur þannig að verðið er þá kr. 35 á dós.  Sambærilegt verð á íslensku kóki í 33 cl. ál dós í Hagkaup er í dag kr. 88 skilagjald 10 kr. eða verð kr. 78 krónur eða helmingi meira en innflutta danska kókið sem verið er að selja í Európrís. Hvernig stendur á þessu?  Hvernig stendur á því að hægt er að selja innflutt danskt kók á meira en helmingi lægra verði en íslenskt þrátt fyrir flutningskostnað og annað. Skyldi íslenska vatnið vera svona dýrt?

Hálfslíters flaska af vatni kostar í dag 96 krónur eða meir en helmingi meir en algengt verð fyrir sambærilega afurð t.d. út úr búð á Spáni.  Ég átta mig ekki á þessum gríðarlega verðmun.

Getur einhver fundið skynsamlega skýringu á þessum mikla verðmun á drykkjum sem framleiddir eru hér á landi og erlendis og eru aðallega vatn?

Kveðja til Einars Odds Kristjánssonar.

Einar Oddur Kristjánsson heitinn tók mér fagnandi við upphaf sumarþings í júní s.l. Hann sagði við mig þegar við urðum sessunautar á Alþingi "Jón þú myndar þingflokk með mér"  Þegar ég færðist undan þá sagði hann. "Ég á við þingflokk til varnar skattgreiðendum".  Ég svaraði því játandi að ég skyldi svo sannarlega standa í þeirri baráttu með honum.  Mér þykir miður að til þess skyldi ekki koma að við gætum snúið bökum saman í vörn gegn útþenslu ríkisbáknsins og aukinni skattheimtu.

Svo mörg góð orð hafa fallið um Einar Odd Kristjánsson og upprifjun á ferli hans að óþarft er að endurtaka slíkt.  Mín kynni af Einari Oddi voru af heilsteyptum góðum manni sem kom til dyranna eins og hann var klæddur. Hann hafði ákveðnar skoðanir. Mér er nær að halda að skoðanir hans hafi iðulega ekki fengið að njóta brautargengis  í þeim stöðugt stjórnlyndari ríkishyggjuflokki sem hann var þingmaður fyrir.

Ég mun sakna Einars Odds sem góðs félaga og væntanlegs baráttufélaga gegn auknum ríkisumsvifum.  Einnig vegna þess að  með honum er horfinn glaðbeittur sanngjarn baráttumaður. 

Ég sendi innilegar samúðarkveðjur til eftirlifandi eiginkonu, barna og annarra aðstandenda Einars Odds Kristjánssonar. 

Í lagi að skjóta danska hermenn í Írak?

Farmbjóðandi "Einingarlistans" í Danmörku við næstu þingkosningar, Asmaa Abdol- Hamid sem hér er á myndinni hefur lýst þeirri skoðun sinni að það eigi ekki að kalla þá sem standa að sprengjutilræðum í Írak hryðjuverkamenn heldur séu þeir að verja landið sitt og hafi fullan rétt til þess að drepa andstæðinga sína. Danskir hermenn eru í Írak og samkvæmt þessari skoðun frambjóðandans hafa hryðjuverkamenn í Írak fullan rétt til að drepa danska hermenn í Írak.  Asmaa hefur líkt framgöngu hryðjuverkamannanna í Írak við dönsku andspyrnuhreyfinguna í seinni heimstyrjöld. Fróðlegt verður að sjá hvernig danskir kjósendur bregðast við þessum frambjóðanda.

Þetta framboð og þessi sjóanrmið sýna að það eru tvær þjóðir í Danmörku. Ákveðinn hluti Íslamista neitar að aðlaga sig að þjóðfélögum vesturlanda. Þannig er það um alla Evrópu.  Á sama tíma er kristinboð bannað að viðlagðri dauðarefsingu í mörgum Íslömskum ríkjum. Umburðarlyndi okkar á ekki að setja nein takmörk að mati margra og sumir vilja jafnvel að við fórnum mannréttindum á altari fjölmenningarsamféalgsins. Að mínu mati kemur það ekki til greina. Spurning er hins vegar hvaða kröfur gerum við til þess fólks sem sækir um ríkisborgararétt hér. Á það ekki að hlíta íslenskum lögum og berjast fyrir hagsmunum íslensku þjóðarinnar?

Danski farmbjóðandinn Asmaa telur greinilega ekki að það sé hennar hlutverk. Hjarta hennar slær ekki með eða fyrir danska hermenn í írak heldur með hryðjuverkamönnunum sem hún kallar frelishetjur. Einhverntímann hefði svona afstaða verið kölluð landráð. Umburðarlyndið hefur e.t.v. þurkað það hugtak út?

Orð án innihalds

Ritstjóri Fréttablaðsins bendir á það í góðum leiðara í dag hvað orð sumra stjórnmálamanna geta verið innihaldslítil og ábyrgðarlaus. Framgangan minnir stundum á það sem segir í góðum texta Stuðmanna í einu frábærra laga þeirra "allt fyrir frægðina"

Í leiðaranum er bent á ummæli varaformanna stjórnarflokkana um lækkun áfengisverðs og hvað stór hluti tekna ríkissjóðs komi vegna áfengisgjalds. Ekki benda vararofmennirnir á hvað á að skera niður á móti. Hvorug þeirra vill raunar eða munu  beita sér fyrir niðurskurði ríkisútgjalda. Það yrði þá að hækka aðra skatta. Ummæli varaformanna Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar eru innihaldslaus pópúlismi eins og þau eru sett fram.

Í leiðaranum er einnig vikið að ummælum félagsmálaráðherra um hávaxtastefnu Seðlabankans. Á það er réttilega bent að ríkisstjórn hafi möguleika á að grípa til aðgerða gagnvart hávaxtastefnu Seðlabankans. Það er ekki bara félagsmálaráðherra sem hefur gagnrýnt hávaxtastefnuna. Orð fjármálaráðherra verða ekki skililn á annan veg en hann taki undir með félagsmálaráðherra í þeirri gagnrýni.  Ríkisstjórnin hefur valdið og getur brugðist við. Meðan ráðherrar sem gagnrýna hávaxtastefnuna gera ekki tilraun til þess að breyta orðum í athafnir þá eru orð þeirra l innihaldslítil.

Stórhuga iðnaðarráðherra?

Iðnaðarráðherra trúr uppruna sínum virðist ásamt nokkrum gallhörðum Stalínistum trúa því að hjálpræðið og hagsældin komi frá ríkinu. Hann segist ætla sem mótvægisaðerð við þorskaflaskerðingum að búa til tugi nýrra opinberra starfa. Hvað þessir nýu opinberu starfsmenn eiga að leysa eða hvað þeir eiga að framleiða er annað mál.

Ráðherrar sósíalistaflokksins ráða sér varla fyrir gleði yfir því að aflaheimildir skuli hafa verið skornar niður svo þeir geti gramsað og úthlutað úr ríkissjóði í gæluverkefni að geðþótta. Slíkir ráðamenn eru ávísun á minnkandi hagvöxt og aukin ríkisútgjöld. Afleiðingin: Verri lífskjör. 

Mótvægisaðgerðir ríkishyggjunar munu ekki þjóna tilgangi.  Skyldi ráðherrum Sjálfstæðisflokksins ekki til hugar koma að besta mótvægisaðgerðin er að auka frelsi borgaranna til að stunda vistvæna atvinnu og veiðar  og jafnframt stuðla að frjálsum fjárfestingum í atvinnulífi á svokölluðum köldum svæðum.

 

Nú gelta allir að Davíð

Nú gelta allir að Davíð. Af hverju núna. Sömu hávaxtastefnu hefur verið fylgt um árabil. Jóhanna Sigurðardóttir gagnrýnir Seðlabankann harkalega og fjármálaráðherra tekur undir með henni. Spurning er hvað vill ríkisstjórnin. Vill hún að hávaxta- og hágengisstefnunni verði haldið uppi af Seðlabankanum eða ekki. Meðan forsætisráðherra segir ekkert þá verður ekki annað séð en hann vilji óbreytta stefnu.

Fyrir tveim árum benti OECD á að yrði ekki breytt um stefnu stefndi í verðbólgu og kreppu á Íslandi. Þá urðu engin viðbrögð stjórnmálamanna. Þá var Davíð forsætisráðherra. Síðan höfum við haldið áfram sem aldrei fyrr. Hækkað stýrivexti og gengi krónunnar hefur hækkað með útgáfu hundruða milljarða í jöklabréfum.

Á meðan blæðir framleiðsluatvinnuvegunum og samkeppnisiðnaðinum.  Hvað vill ríkisstjórnin gera í því? Halda áfram sofandi að feigðarósi eða breyta um stefnu? Davíð Oddsson ber ekki ábyrgð á þessari gengisstefnu hún varð til löngu áður en hann kom í Seðlabankann. Hún hefur lika verið stefna ríkisstjórnarinnar. Jóhanna og Árni verða að athuga það.

Engin furða að ráðherra iðnaðarmála skuli helst finna þann útveg að fjölga opinberum starfsmönnum við slíkar aðstæður svo sem hann boðar.