Breskir hermenn brenna í helvíti.

Hópur Íslamskra mótmælenda notaði vopnahlésdaginn þegar  breskra hermanna sem fórnað hafa lífi sínu fyrir ættjörð sína er minnst, til að mótmæla undir vígorðunum "Breskir hermenn brenna í helvíti"

Mótmælendurnir brenndu líkan og hrópuðu vígorð eins og "Íslam mun sigra."   og  "Hermenn okkar sem hafa dáið eru í Paradís en ykkar í helvíti."

Mótmælendurnir lentu síðan í átökum við lögreglu og einn lögregluþjónn þurfti að fara á sjúkrahús vegna höfuðáverka eftir að hafa reynt að koma á lögum og friði.

Þurfum við á svona fólki að halda og  eigum við að banna kristin viðmið eða skírskotanir í skólum landsins eins og Margrét Sverrisdóttir vill til að þjónusta öfgahópa.  Þeir sem mótmæla með þessum hætti kalla sig margir "syni Allah" Margrét segir að þá megi ekki kalla öfga- eða ofstopamenn og þeir sem það geri séu rasistar.   Er líklegt að  slíkur fjölmenningarfulltrúi geti tekið málefnalega afstöðu til skóla og skólastarfs í kristnu samfélagi?

Tími útreikninga og kannana er liðinn. Tími aðgerða er kominn.

Undanfarið hafa um 10 Íslendingar flutt af landi brott á dag eftir því sem haft var eftir Pétri Blöndal á Bylgjunni á föstudagsmorgun. 10 manns flýja skuldafárið og úrræðaleysi ríkisstjórnarinnar.

Ég hef barist fyrir eðlilegri skipan lánamála um árabil þannig að verðtrygging væri afnumin en lánakjör væru svipuð og á hinum Norðurlöndunum.  Vegna þess fæ ég fjölda af tölvupóstum frá fólki sem flýr og segir mér sögu sína í nýja landinu, Danmörku, Noregi eða Svíþjóð. Sögurnar eru allar keimlíkar og fólk trúir því varla að því bjóðist óverðtryggð lán með 4% ársvöxtum. Lán þar sem höfuðstóllinn lækkar við hverja afborgun.  Þá segist fólkið líka hafa mun betri launakjör.

Almenn skuldaniðurfærsla, afnám verðtryggingar og gjaldmiðill sem virkar er því meðal þeirra forsendna sem verða að koma til svo að þjóðfélagið geti unnið sig út úr vandanum.  Þjóðfélagssátt getur ekki tekist um neitt annað eða minna. Það er engin gjöf heldur réttmæt krafa að höfuðstólar lánanna verði leiðréttir.

Ríkisstjórnin getur ekki beðið lengur. Stund ákvarðananna er runnin upp.

Gjaldþrota fjármálastofnun

Sú fjármálastofnun á Íslandi sem oftast hefur verið siglt í strand óreiðunnar og peningaþrots er Byggðastofnun.

Þeir sem hæst tala um ábyrgðarleysi fjármálastofnana í eigu einstaklinga ættu að líta til þess að a.m.k. tveir ríkisbankar hefðu orðið gjaldþrota á árunum fyrir einkavæðingu þeirra ef ekki hefði komið til myndarlegur ríkisstuðningur.  Það jafnast þó ekkert á við Byggðastofnun sem aftur og aftur verður að fá viðbótarfjárframlög frá ríkinu til að komast hjá greiðsluþroti.

Þessi ríkisrekna lánastofnun hefur um árabil verið stjórnað af geðþóttaákvörðunum stjórnmálamanna. Aftur og aftur hafa vildarvinir og gæluverkefni fengið lán frá Byggðastofnun þó að fyrir hafi legið við einfalda skoðun að lánveitingin var glórulaus.

Það er óneitanlega kaldhæðni örlaganna að þegar kallað er eftir grænum lausnum til að vinna sig út úr kreppunni og nýafstaðið þing Norðurlandaráðs hafi starfað undir því vígorði, að þá skuli Byggðasjóður þurfa að afskrifa lán til Grænna lausna ehf. Því hálfopinbera fyrirtæki var ýtt úr vör vegna þeirrar ímyndunar þáverandi viðskiptaráðherra að með því mætti skapa störf í kjördæmi hennar.

Getur verið að hægt sé að draga einhverja lærdóma af þessu. Ef til vill þá að dæla meiri peningum í Byggðasjóð eða þá að leggja sjóðinn niður og sameina hann Ríkisbankanum. 

Ef til vill er Byggðasjóður sá hluti gamla Íslands sem stjórnmálastéttin ætlar að standa vörð um.

 

Sérleiðirnar enda í ófærum

Íslendingar hafa of lengi reynt að fara sínar sérleiðir í efnahags- og lánamálum sem hafa allar  og alltaf endað með skelfingu.  Nú freistar ríkisstjórnin þess að fara í nýjar sérleiðir með lánapakka, vaxtabætur og bix til að komast hjá því að horfast í augu við raunveruleikann.

Stjórnvöldum sem vilja halda áfram sérleiðunum eins og ríkisstjórnin, hluti stjórnarandstöðunnar, lífeyrissjóðirnir og fjármálafyrirtækin ferst eins og manninum sem vaknar upp eftir mikið langvarandi fyllerí horfir á sjálfan sig í spegli og segir. Ég á alla vega ekki við áfengisvandamál að glíma.

Af hverju dettur Jóhönnu, Bjarna Ben, Steingrími, lífeyrissjóðunum, ASÍ og fjármálafyrirtækjunum ekki í hug að það kunni að vera best fyrir okkur að hafa sama hátt á lánamálum og er í nágrannalöndum okkar og hætta að fara sérleiðirnar.  

Alþingi ályktar að örvhentir séu rétthentir

Lögð hefur verið fram á Alþingi sérkennilegasta þingsályktunartillagan sem þar hefur séð dagsins ljós um árabil og er þá langt til jafnað.  Flutningsmenn virðast ekki gera sér grein fyrir valdmörkum milli löggjafarvalds og dómsvalds og ákæruvalds.

Mörður Árnason og meðflutningsfólk leggur til að Alþingi komist að þeirri niðurstöðu að árás svokallaðra níumenninga á Alþingi hafi ekki verið árás og alla vega hafi því eða sjálfræði Alþingis ekki verið hætta búin. Þetta leggja þingmennirnir til þrátt fyrir það að Ríkissaksóknari hafi ákært í málinu og það sé nú til meðferðar hjá dómstólum.  Þetta leggja þingmennirnir til þrátt fyrir að árásarliðið sem réðist inn í Alþingi hafi slasað starfsfólk þingsins.

þessi tillöguflutningur er flutningsmönnum þeim Merði Árnasyni, Álfheiði Ingadóttur, Margréti Tryggvadóttur, Birni Val Gíslasyni, Birgittu Jónsdóttur, Lilju Mósesdóttur, Þráni Bertelssyni og Valgerði Bjarnadóttur til skammar.

Af hverju vilja flutningsmenn reyna að grípa fram fyrir hendur dómsvalds og ákæruvalds í landinu. Á það að vera hlutverk Alþingis eða ríkisstjórna að segja dómurum og ákæruvaldi fyrir verkum.  Fer það ekki á svig við það sem boðað hefur verið af flestum sem tjáð hafa sig um stjórnarskrármál að skerpa þurfi skilin á milli framkvæmdavalds, dómsvalds og löggjafarvalds.

Hvað svo ef Alþingi samþykkir nú þessa þingsályktunartillögu, en síðan fellur dómur í Héraðsdómi Reykjavíkur og síðar í Hæstarétti að þetta hafi samt verið árás á Alþingi. Hvað á þá að gera? Getur Alþingi eitthvað gert með það? Nei einmitt ekki, en það sýnir hversu gjörsamlega fráleit þessi tillöguflutningur er og til skammar þeim sem að standa. Það er nú í verkahring dómsvaldsins að fjalla um þetta mál en ekki Alþingis. Það ætti öllum þingmönnum að vera ljóst, líka Merði Árnasyni.

Auk þess má benda flutningsmönnum á, að Alþingi getur ályktað á þá lund að örvhentir séu rétthentir eða engin ofbeldisverk hafi verið framin á Íslandi árið 2008. Samt sem áður breytir það ekki staðreyndum ekki frekar en sú samþykkt á fyrri öldum að sólin snérist í kring um jörðina.  

Á forsendum okursins

Aðgerðir ríkisstjórnarinnar minna um margt á björgunarsveit sem kemur á slysstað þar sem hópur fólks er að drukkna og fær hóp sérfræðinga til að eyða drjúgum tíma í að reikna út hvaða bjarghringur gæti gagnast best. Meðan á því stendur drukkna nokkrir en bjögunarsveitarforinginn er ekki að velta því fyrir sér. Hún hefur fyrirfram enga skoðun eða stefnu í málinu.  

Reikninefnd ríkisstjórnarinnar hefur skilað útreikningum um skuldavanda fólks og möguleg úrræði.  Öll úrræðin eru  reiknuð á forsendum okurþjóðfélagsins óháð því hvort um raunhæfa innheimtu er að ræða eða ekki.

Niðurstaða reiknimeistaranna er sú að það kosti um 180 milljarða að bakfæra höfuðstóla okurlána verðtryggingarinnar um 15% en það er um það bil það sem ranglega hefur verið lagt ofan á lánin á síðustu misserum.  Út frá þeirri forsendu er tapið ekki  annað en að skila þarf óréttmætri og siðlausri auðgun lífeyrissjóða og fjármálastofnana til baka.

Bakfærsla er alltaf erfið og þess vegna hef ég bent á þá leið að stofnaður verði neyðarsjóður og þangað renni 3% af gjöldum sem annars færu í lífeyrissjóði a.m.k. næstu 4 árin og þeir fjármunir sem þar mynduðust um 200 milljarðar yrðu notaðir til að bakfæra höfuðstóla og lánakjör til þess, sem fólk á hinum Norðurlöndunum býr við. Þá mundi neyðarsjóðurinn  koma að fjármögnun Íbúðalánasjóðs á eðlilegum lánakjörum. Þá  væri hægt væri að endurlána fólki vegna íbúðarkaupa á breytilegum vöxtum, óverðtryggt með sömu vöxtum og á hinum Norðurlöndunum.

Stjórnmálamenn þessa lands jafnt í stjórn sem stjórnarandstöðu ættu að gaumgæfa það að fólki verður ekki haldið endalaust í okursamfélaginu. Við eigum rétt á að njóta sambærlegra lífskjara og lánakjara og frændur okkar á hinum Norðurlöndunum og til þess höfum við allar forsendur ef sérhagsmunirnir eru ekki endalaust látnir ráða ferðinni.

Gaman saman fyrir hundrað milljónir á kostnað ríkisins

Hópeflisfundurinn í Laugardalshöllinni um helgina kostar ríkissjóð um hundrað milljónir. Stjórnendur fundarins voru ánægðir með hve vel tókst til og hve vel var mætt. Raunar er sérstakt að það skuli vekja jafn mikla undrun forsvarsmanna hópeflisfundarins þar sem 4000 varamenn stóðu á bak við þá þúsund sem valdir voru með slembiúrtakinu til að mæta.

Niðurstaða fundarins var að vonum að allir voru ánægðir með stjórnunina á fundinum og að fá tækifæri til að taka þátt í hópefli um stjórnarskrána á kostnað skattgreiðenda. Fjölmargar tillögur komu líka fram þar sem megin áhersla  flestra er raunar á þau gildi sem núverandi stjórnarskrá byggir á.

Eftir að hafa lesið tillögur sem þóttu allrar athygli verðar þá velti ég því fyrir mér hvort engum hafi dottið það í hug að stjórnarskrárbinda að bannað sé að bankar lendi í vandræðum svo einhverjum tengslum við bankahrunið verði komið á þessa makalausu hugmynd hóps háskóla- og fjölmiðlamanna um þjóðfundi og stjórnlagaþing.

Þjóð sem rekur velferð sína á lánum og ætlar að segja upp fjölda starfsfólks í heilbrigðisþjónustunni vegna fjárskorts ætti að velta því fyrir sér hvort það er afsakanlegt að forgangsraða með þeim hætti að  eyða hundrað milljónum í sunnudags "brain storm" hópeflisfund og ætla að eyða milljarði eða meira í stjórnlagaþing sem í raun er haldið þegar öllu er á botnin hvolft án takmarks eða tilgangs miðað við hvernig til er stofnað.

Ramses III. og Móses

Fundist hefur merkisteinn Ramses III í norðvesturhluta Saudi Arabíu. Þessi fornleifafundur er merkilegur og sýnir að veldi Egypta hefur teygt sig allt austur til Saudi Arabíu á valdatíma Ramsesar III sem kallaður hefur verið síðasti mikli Faraóinn. Hann ríkti á árunum 1187 til 1156 fyrir Krist.

Ramses III þurfti að berjast við ýmsa en mesta baráttan var við fólkið sem kom frá sjónum eins og Egyptar kölluðu það, en þar gæti verið um að ræða fólk af grísku eyjunum sem flúði náttúruhamfarir og neyð eftir sprengigosið á Santorini sem hafði í för með sér hrun Krítversku menningarinnar.  Eftir að Ramses III hafði sigrað fólkið sem kom frá hafinu þá virðist sem tekist hafi að semja frið við það og þetta fólk nam land á strandsvæðum Palestínu.  Þetta voru Filistarnir sem mikið er talað um í Gamla Testamenntinu.  Raunar þýðir nafnið Palestína, Filista land.

Nokkuð góðar sagnfræðilegar heimildir eru um stjórnarár Ramsesar III og það liggur fyrir að Egyptar stjórnuðu á hans tíma auk Egyptalands allri Palestínu og sennilega stórum hluta Sýrlands og að því er virðist miðað við síðasta fornleifafund hefur veldi þeirra teygt sig á þessum tíma allt inn í Saudi Arabíu.

En hvar var þá Móses og Ísraelsmenn?  Miðað við sagnfræði og fornleifafræði hvar er þá pláss fyrir Móses og flótta Gyðinga frá Egyptalandi? Eyðimerkurgönguna í 30 ár o.s.frv.

Kristnum ekki vært í Írak

Erkibiskupinn í Írak hefur hvatt kristna til að flýja frá heimilum sínum vegna trúar sinnar. Hann bendir á að kristnu fólki sé ekki vært lengur í landinu.

http://www.mbl.is/mm/frettir/erlent/2010/11/07/hvetur_kristna_til_ad_flyja_irak/

Þetta eru ekki ný sannindi. Allt frá upphafi vanhugsaðrar innrásar Bandaríkjamanna inn í Írak og allar götur síðan hefur kristið fólk og kristnir söfnuðir mátt búa við ofsóknir, hermdarverk og morð. Mikill fjöldi kristinna hefur þegar flúið landið.

Hvað skyldu talsmenn fjölmenningarinnar hér á landi eins og þær Margrét Sverrisdóttir og Oddný Sturludóttir, sem vilja  banna litlu jólin og trúartákn kristins fólks í skólum hér á landi segja um þá fjölmenningu sem Íslamistar í Írak búa kristnu fólki. Væri ekki eðlilegt að bjóða kristnum Írökum  landvist hér á landi í sinni sáru neyð t.d. á Akranesi eins og Palestínsku konunum? Hvað skyldu þær stöllur segja um það? 

Hvernig skyldi standa á því að einræðisríki Saddam Hussein gat tryggt kristnu fólki í Írak öryggi og sambærilega þjóðfélagsstöðu og öðrum borgurum í landinu á meðan lýðræðisríkið Írak gerir hvorugt.

 

Mótmæli til hvers?

Boðað er til mótmæla við stjórnarráðið á mánudag. Þar mun tunnubarsmíðafylkingin væntanlega fara mikinn. En til hvers? Hverju er verið að mótmæla? Hverju vilja mótmælendur ná fram?

Helsti þolandi tunnufylkingarinnar og áður búsáhaldabarningsins hefur verið Alþingi þrátt fyrir það að Alþingi hafi í sjálfu sér haft minnst að gera með bankahrunið.  Ákveðinn hópur einstaklinga hefur gert það að lífstíl að mæta til tunnubarnings við Alþingishúsið dag hvern sem Alþingi er að störfum. En til hvers? Er þetta fólk á móti Alþingi sem stofnun?

Vilji fólk mótmæla ríkisstjórninni og aðgerðarleysi hennar þá er eðlilegra að mótmæla við stjórnarráðið eins og nú er boðað til, en þá til hvers? Til að mótmæla ríkisstjórninni og krefjast þess að hún fari frá eða eitthvað annað?

Mótmæli mótmælanna vegna hafa litla þýðingu, en sýna e.t.v. úrræða- og vonleysi.

Það eru hins vegar hlutir í okkar þjóðfélagi sem mikil þörf er á að mótmæla. Þar er í fyrsta lagi úrræðalaus ríkisstjórn sem situr áfram án takmarks eða tilgangs.

Í öðru lagi og vegna úrræðaleysis ríkisstjórnarinnar þá eru skuldamál einstaklinga og minni fyrirtækja í vitlausri og vonlausri stöðu.  Þar er virkilega verkefni fyrir mótmælendur að mótmæla okurlánunum og krefjast úrbóta þannig að lífvænlegt verði í landinu í framtíðinni. Slík mótmæli ættu þá líka að beinast að lífeyrissjóðum og verkalýðshreyfingunni sem hefur brugðist hagsmunum hins vinnandi manns.

Hvort sem mótmæli eru á málefnalegum forsendum eða ekki þá skiptir máli að þau fari friðsamlega fram. Þögul mótmæli sem miða að því að ná fram skilgreindu markmiði eru líklegri til áhrifa en skrílræðis mótmæli stjórnelysisins gegn öllu og öllum.