Landsdómur

Þingmannanefnd Atla Gíslasonar mun vera um það bil að skila af sér og fréttir berast af því að nefndin leggi til að höfðað verði mál gegn ákveðnum fyrrverandi ráðherrum og það lagt fyrir Landsdóm.

Hverjir ætla að greiða atkvæði um það?  Þeir sem sátu með þessum ráðherrum í ríkisstjórn og bera verkskipta ábyrgð á stjórnarframkvæmd á þeim tíma? Þar á meðal eru Jóhanna Sigurðardóttir, Össur Skarphéðinsson og Þórunn skarpmælta Sveinbjarnardóttir. 

Ætlar Árni Páll Árnason sérfræðingur í málefnum Íbúðalánasjóðs að kveða upp dóma yfir þeim sem hann studdi í ríkisstjórn fyrir tveim árum síðan? 

Allt starf þessarar þingmannanefndar ber það því miður með sér að þar hafi illa verið staðið að verki. Eðlilegt hefði verið að þingmannanefndin hefði komið málinu út úr pólitísku ferli og í faglegt ferli.

Í annan stað hefði verið eðlilegt að nefndin starfaði fyrir opnum tjöldum.

Í þriðja lagi þá hefði verið nauðsynlegt að nefndin sjálf hefði farið í sjálfstæða rannsóknarvinnu varðandi þau atriði sem mestu máli skipta.

 Í fjórða lagi þá hefði nefndin í upphafi þurft að taka á því að rannsóknarnefnd Alþingis virti ekki andmælarétt þeirra ráðherra sem sakaðir eru um vanrækslu og birti andmæli þeirra ekki með útgefinni skýrslu. Atli Gíslason hæstaréttarlögmaður veit hvað það þýðir að andmælaréttur er ekki virtur.

Í fimmta lagi hefði þingmannanefndin þurft að taka á hæfismálum þeirra sem sátu í rannsóknarnefndinni af gefnu tilefni og

 í sjötta lagi þá hefði þurft að virða grundvallarreglur réttarríkisins um upplýsingagjöf og aðkomu grunaðra á rannsóknarstigi þ.e. í þessu tilviki við meðferð þingmannanefndarinnar. 

Það er verulega miður að svo illa skuli hafa verið að verki staðið varðandi þetta mál.

En eftir stendur spurningin um hæfi þeirra sem ætla hugsanlega að ákæra sumir fyrrum samstarfsmenn sína og félaga án þess að faglegt mat unnið á forsendum réttarríkisins liggi fyrir.

Dómur Hæstaréttar um vexti myntkörfulána

Málflutningi er lokið í Hæstarétti um vexti ólögmætu myntkörfulánanna.  Fjármálafyrirtækin og ríkisstjórnin vonast til þess að Hæstiréttur staðfesti héraðsdóminn og víki til hliðar vaxtaákvæðum neytendasamnings.

Ég hef enga trú á því að Hæstiréttur lýðveldisins Íslands dæmi með þeim hætti að hann felli ákvæði neytendasamnings úr gildi til óhagræðis fyrir neytendur en hagræðis fyrir fjármálafyrirtækin vegna mistaka þeirra. 

 Það yrði þá einsdæmi í okkar heimshluta.

Ábyrgðarlaus

Stuttu eftir að forsætisráðherra lýsti yfir stuðningi við Gylfa Magnússon sem ráðherra lét hún hann taka pokann sinn. Stuttum ráherraferli svonefnds fagráðherra Gylfa Magnússonar er lokið og það með jafnmiklum ósóma og hinn fagráðherrann Ragna Árnadóttir gegndi sínu ráðherraembætti með miklum sóma.

Forsætisráðherra lá á að gera breytingar á ríkisstjórninni vegna þess að vantraust Alþingis á Gylfa Magnússon var yfirvofandi vegna þess að hann sagði bæði þingi og þjóð ítrekað ósatt. Auk heldur var Gylfi verklítill sem ráðherra. 

Gylfi Magnússon gerði hins vegar nokkra hluti sem orka mjög tvímælis svo ekki sé meira sagt. Þar koma helst til skoðunar ákvarðanir og aðgerðir ráðherrans varðandi það að fella SPRON og Straum fjárfestingarbanka. Eftir því sem séð verður þá var það rangt að fella SPRON og beinlínis skemmdarverk að fella Straum fjárfestingarbanka.

En Gylfi verður ekki sóttur til saka. Hann er í hópi ábyrgðarlausra. Alþingi fær ekki tækifæri til að greiða atkvæði um vantrausttillögu á hann sem boðuð var. Hann verður ekki sóttur til saka fyrir að gera ekki neitt varðandi ofurlaun skilanefndarfólks eins og hann ræddi um í janúar s.l. og oftar að nauðsyn bæri til að taka á.  Hann verður ekki sóttur til saka fyrir vanrækslu í starfi með því að gera ekki ráðstafanir þegar honum mátti vera ljóst að rökstuddur vafi lék á því hvort gengislánin svonefndu stæðust eða ekki.

Væntanlega gefst Gylfa Magnússyni nú tækifæri til að rifja upp ummæli sín frá þeim tíma þegar hann var róttækur mótmælandi á fundum Harðar Torfasonar á Austurvelli og velta því fyrir sér hvort það hafi verið sami maðurinn sem talaði á þeim fundum og sá sem síðar varð viðskiptaráðherra með sama nafni.

Formaður Framsóknarflokksins og þjóðkirkjan

Formaður Framsóknarflokksins skrifar góða og athygliverða grein í Morgunblaðið í dag um þá storma sem geisað hafa um þjóðkirkjuna undanfarnar þrjár vikur. Þar vekur hann m.a. athygli á því með hvaða hætti og ómaklega hafi verið vegið að sr. Geir Waage vegna tímabærrar umfjöllunar hans um trúnaðarskylduna og ómaklega hafi verið vegið að kirkjunni og einstökum forustumönnum hennar í umræðunni undanfarið.

Formaður Framsóknarflokksins varar við upplausninni í þjóðfélaginu og bendir á mikilvægi kirkjunnar sem þjóðfélagsstofnunar.

Búast hefði mátt við því að forsætisráðherra tæki til máls með þeim hætti sem formaður Framsóknarflokksins gerir nú, en hún kaus að vega að kirkjunni þegar harðast var sótt að henni. Sú framganga forsætisráðherra var henni jafnmikið til skammar og skrif formanns Framsóknarflokksins um málefni kirkjunnar eru honum til sóma.

Sjáandi sjá þau ekki. Heyrandi heyra þau ekki.

Forsætis- og fjármálaráðherra virðast hvorki sjá né heyra mikilvægustu skilaboðin um það sem er að gerast í þjóðfélaginu. Í gær hélt Jóhanna Sigurðardóttir dæmalausustu ræðu sem nokkur forsætisráðherra hefur haldið í samræmi við greinaflokk fjármálaráðherra  "Landið tekur að rísa".

Stundum hefur þjóðin átt  talnaglöggt fólk eins og á sínum tíma Sölva Helgason sem reiknaði barn í konu. Einnig áreiðanlegt fólk eins og Vellygna Bjarna sem sagði m.a. sögur  af því  þegar hann atti kappi við Drottinn allsherjar og hafði að sjálfsögðu betur.

Yfirlýsingar og hreystiyrði  Jóhönnu og Steingríms um hve vel miði og allt sé nú með öðrum tón en áður í fjötrum Íhalds og Framsóknar eru í góðu samræmi við reikningskúnstir Sölva Helgasonar og frásagnir Vellygna Bjarna.

Hagstofan segir okkur samt að um samfellt samdráttarskeið hafi verið að ræða árið 2009 og fyrstu mánuði ársins 2010. Samdráttur landsframleiðslu árið 2009 varð 6.8% og fyrstu 6 mánuði ársins 2010 er samdráttur landsframleiðslu 7.3%.  Það þýðir líka að lífskjörin í dag eru að verulegu leyti skuldsett annars væru þau til muna verri vegna þessa gríðarlega samdráttar.

Þjóðir heims miða við að sé landsframleiðsla neikvæð í 3 mánuði í röð þá sé kreppuástand. Hér hefur samdráttur landsframleiðslu verið samfelldur í 18 mánuði en Jóhanna og Steingrímur tala um það sem sérstakan árangur ríkisstjórnarinnar.

Því miður er að sannast að kreppan verður verri en hún hefði þurft að vera vegna óhæfrar ríkisstjórnar. Hvort sem okkur líkar betur eða verr þá er ástandið grafalvarlegt því miður.

http://www.mbl.is/mm/vidskipti/frettir/2010/09/03/3_1_prosent_samdrattur/

 

Sjónhverfingar forsætisráðherra

Á Alþingi í dag dró Jóhanna Sigurðardóttir upp hátíðarmynd af árangri ríkisstjórnarinnar sem raunar er álíka áþreifanleg og kanína sem töframaður dregur upp úr hatti þegar betur er að gáð.

Í fyrsta lagi sagði hún að vegna aðgerða ríkisstjórnarinnar væri atvinnuleysi nú komið niður í 7.5%. Þetta telur forsætisráðherra vera árangur og það í landi þar sem atvinnuleysi hefur lengst af ekki mælst nema á billinu 1-3%. En sjónhverfingin er sú að hér er einungis vísað til atvinnuleysisins eins og það er yfir háannatímann í íslensku samfélagi. Hvað verður þá atvinnuleysið í nóvember fyrst það er svona núna? Hvað höfum við flutt út margar vinnandi hendur?  Nú væri nær að spyrja hvað mundi atvinnuleysið vera mikið hefði ríkisstjórnin ekki þvælst fyrir nýframkvæmdum. Atvinnuleysið er þetta þrátt fyrir ríkisstjórnina en úr því hefur ekki dregið vegna hennar. En óneitanlega er dökkt framundan og úrræði ríkisstjórnarinnar eru engin í atvinnumálum.

Í annan stað hrósar Jóhanna sér af því að dregið hafi úr verðbólgu úr 18.6% í 4.5%. Það er afleiðing af því að við búum í dag við fastgengisstefnu sem er haldið uppi með gríðarlegum höftum og verðlag sérstaklega á húsnæði hefur lækkað verulega. Hins vegar eru framundan verulegar hækkanir því miður og þess vegna er þetta einungis svikalogn á undan verðbólgustormi vegna aðgerðarleysis ríkisstjórnarinnar.

Í þriðja lagi talar forsætisráðherra um að gengi krónunnar sé það sterkasta í eitt og hálft ár einmitt sama dag og krónan gaf eftir fyrir öðrum gjaldmiðlum og lækkaði þannig að staðhæfingin var röng og það þrátt fyrir að gengisfölsunarstefna Seðlabanka Íslands sé í fullum gangi.

Í fjórða lagi segir forsætisráðherra það verulegan árangur að stýrivextir Seðlabankans hafi lækkað úr 18% í 7% á tímabili ríkisstjórnar hennar. En hvað er það mikið ef verðbólga er reiknuð inn eins og Jóhanna talar um. Sé eingöngu miðað við tölur forsætisráðherra þá voru stýrivextirnir mínus 0.6% miðað við verðbólgu í upphafi viðmiðunartímabilsins en eru nú 2.5% yfir verðbólgu. 

Forsætisráðherra talar ekki um skjaldborg heimilanna nú á sama tíma og tilkynningar um nauðungaruppboð þekja heilu blaðsíður dagblaða. Hún talar ekki um verðtryggingarfárið. Hún talar ekki um aðgerðir til að koma í veg fyrir sjálftöku ýmissa hópa á opinberu eða hálfopinberu fé.

Það er auðvelt að berja sér á brjóst um miðjan uppskerutímann og benda á hvað kartöflugrösin eru græn og falleg. En það þýðir ekki að uppskeran verði í samræmi við það.

Með hvaða hætti ætlar ríkisstjórnin að spara þannig að ríkissjóður verði rekin hallalaust? Það getur ríkisstjórnin ekki.

Með hvaða hætti ætlar ríkisstjórnin að gæta að hagamunum skuldara þannig að þeir verði ekki sviptir eignum sínum vegna ranglást lánakerfis? Það verður ekki gert.

Með hvaða hætti ætlar ríkisstjórnin að gæta hagsmuna neytenda? Það gerir hún ekki og fer með Jón Bjarnason í broddi fylkingar ofurtollheimtumanna.

Það verður fróðlegt að sjá hvað Jóhanna mun þakka sér fyrir í áramótaávarpinu verði hún ennþá forsætisráðherra þegar þar að kemur.

Af hverju að skipta um ráðherra núna?

Jóhönnu Sigurðardóttur lá á að gera breytingar á ríkisstjórn sinni þegar vandræðamál Gylfa Magnússonar kom upp. Þrátt fyrir að Gylfi viðskiptaráðherra væri ítrekað beraður af að hafa sagt þingi og þjóð ósatt, þá lýsti Jóhanna Sigurðardóttir yfir stuðningi við hann og taldi hann trúverðugan. Nú liggur hins vegar fyrir að þau hafa hvorugt talið að Gylfi Magnússon væri á nýjan þingfund setjandi og því verður að gera breytingar á ríkisstjórn sem annars hefði ekki komið til fyrr en í lok september í fyrsta lagi.

Gylfi Magnússon dregur vinsælasta ráðherra ríkisstjórnarinnar með sér í fallinu. Ragna Árnadóttir sker sig úr ráðherrahóp ríkisstjórnarinnar að því leyti að hún hefur gegnt störfum sínum af fagmennsku og heiðarleika. Hún er auk heldur vinsælasti ráðherrann.  Við þær aðstæður er óneitanlega dómgreindarbrestur af forsætisráðherra að ýta henni til hliðar jafnvel þó að óhjákvæmilegt hafi verið að láta Gylfa fara.

Með þessum breytingum er verið að reyna að berja í brestina og tryggja ríkisstjórninni þingmeirihluta. Nú verður órólega deildin í Alþýðubandalaginu sennilega til friðs og kokgleypir Icesave og Evrópusambandið af því að hún fær þá dúsu að Ögmundur verður ráðherra. Verði svo þá er óhjákvæmilegt að spyrja hvort hugsjónirnar hafi ekki verið mikilvægari en það að þær hafi þegar á öllu hafi verið á botninn hvolft snúist um ráðherradóm Ögmundar Jónassonar.