Ef, þá

Ef þú hefur ekki fjármálastarfsemi þá hefur þú ekki kreppu sagði hagfræðingurinn Jón Daníelsson einu sinni, en hann vinnur m.a. við það að uppfræða aðra um hagfræði. Þetta þýðir m.a. að það kemur aldrei til þess að það verði kreppa í Norður Kóreu af því að þar er ekki fjármálakerfi. Semsagt engin kreppa þó fólk hafi það hræðilega skítt.

Samkvæmt þessari kenningu getur verið kreppa í Suður Kóreu með tífalt meiri landframleiðslu og lífsgæði, en í Norður Kóreu af því að í Suður Kóreu er fjármálakerfi en ekki í Norður Kóreu.  

Með sama hætti hafa hagfræðingar fundið út fyrirbrigðið hlutfallslega fátækt.  Miðað við það getur fólk verið hlutfallslega fátækt þó það hafi allt til alls, af því að aðrir í þjóðfélaginu hafa það mjög gott. Vinstri sósíalistinn Stefán Ólafsson prófessor við HÍ hefur t.d. mikið byggt á slíkum pælingum við að fá út þá niðurstöðu, að við höfum það helvíti skítt þó að við höfum það mjög gott.  

Miðað við kenningu Stefáns þá eykst hlutfallseg fátækt í landinu ef fleiri verða ríkir og velmegun eykst ef hærra hlutfall þjóðarinnar hefur það ekki ofurgott.

Skólaspekin á 21.öldinni lætur greinilega ekki frekar að sér hæða en sú sem sligaði hinar myrku miðaldir.  En sem betur fer tekur fólk minna mark á henni núna.   

Heiðra skaltu skálkinn svo hann skaði þig ekki.

Dagur B. Eggertsson hefur undanfarin fjögur ár verið raunverulegur borgarstjóri á meðan leikarinn og sjónhverfingamaðurinn Jón sem kallar sig Gnarr hefur stjórnað uppákomum og almannatengslum á borgarstjóralaunum.

Dagur tók þá ákvörðun,  fyrst hann var rúinn trausti eins og aðrir helstu leikendur í borgarstjórn á kjörtímabilinu 2006 til 2010, að best væri að starfa í anda spakmælanna  "Heiðra skaltu skálkinn svo hann skaði þig ekki." og  "Sá vinnur sem kann að bíða."  Nú hefur Dagur fengið verðuga umbun æðruleysis og þýlyndis síns og er orðinn borgarstjóri bæði í orði og á borði.

Ástæða er til að óska Degi B. Eggertssyni til hamingju með að vera orðinn borgarstjóri í annað sinn og vonandi tekst betur til nú en í hið fyrra skiptið. 

Óneitanlega hefur Dagur sýnt stjórnvisku á þeim tíma sem liðinn er frá borgarstjórnarkosningunum í anda rómverskra yfirgangsmanna fyrir um 2000 árum í þýlendum sínum þegar þeir störfuðu eftir meginreglunni að  "Deila og drottna"  Dagur byrjaði á því að bjóða Pírötum og Vinstri grænum til meirihlutasamstarfs með sér og Bjartri Framtíð, sem þeir þáðu  með þökkum. Síðan bauð hann Sjálfstæðisflokknum dúsu sem að Sjálfstæðisflokkurinn þáði með þökkum, en með því tókst Degi að reka fleyg á milli stjórnarandstöðuflokkana í borgarstjórn.

Í ljós umræðu um lóð undir Mosku ákvað Dagur í samræmi við boðun spámannsins Múhammeðs að Samfylking, Björt framtíð, Píratar og VG væru í félagsskap útvaldra. Sjálfstæðisflokkurinn væri í Dhimmi stöðu þ.e. megi vera með, þó þeir njóti ekki nema takmarkaðra réttinda. Framsókn er hins vegar  með öllu útskúfað.

Vissulega er fólgin stjórnviska í að deila og drottna. En sú stefna gengur ekki upp nema skammsýnt fólk láti það yfir sig ganga og taki þátt í því.  Því miður féll Sjálfstæðisflokkurinn á fyrsta prófinu í nýrri borgarstjórn.  

 

Vinir okkar í Washington

Sennilega hefur engin þjóð rekið jafnvitlausa utanríkis- og öryggisstefnu á þessari öld og Bandaríkin.

Í upphafi aldarinnar var ráðist inn í Afganistan til að ráða niðurlögum Al Kaída og Talibana. Síðan var ráðist inn í Írak vegna gjöreyðingarvopna Saddam Hussein sem engin voru til og til þess að ráða niðurlögum Al Kaída sem voru þá ekki starfandi í landinu. Nokkrum síðar var stutt við uppreisn í Líbýu og nú í Sýrlandi. 

Afleiðingarnar af herhlaupum Bush og Obama forseta hafa verið þær að Al Kaída og álíka söfnuðir eru sterkari en nokkru sinni fyrr.  Nú sækja þeir fram í Írak, Afganistan, Nígeríu og víðar. Bandaríkjamenn hafa búið til öflugar öfgahreyfingu sem ógna friði og öryggi íbúa þeirra landa þar sem Bandaríkjamenn hafa farið um með hersveitir sínar eða stutt uppreisnamenn.

Bandaríkin og þursaveldið Saudi Arabía besti vinur Bandaríkjanna styðja uppreisnarmenn í Sýrlandi. Þrátt fyrir að það liggi fyrir að Al Kaída liðar og sveitir með svipaðar skoðanir séu orðnar ráðandi meðal vígasveita uppreisnarmanna þá halda Bandaríkjamenn samt áfram að senda þeim vopn og peninga. Þau vopn ásamt stuðningi og fyrirgreiðslu þursaveldisins Saudi Arabíu og stuðnings Tyrklands viðheldur hörmungum íbúa landsins og hefur nú leitt til þess að Al Kaída sveitir hafa lagt undir sig stórar borgir í Írak og sækja nú að Bagdad. 

Sú var tíðin að margir töldu að CIA vissi allt sem máli skiptir. Nú vita menn að Bandaríkjamenn leggja mesta áherslu á að hlusta á það sem gerist hjá vinum þeirra m.a. í svefnherbergjum ráðamanna Nato ríkjanna. Allar aðgerðir óvinana þessum stofnunum jafnan á óvart. En við hverju er að búast af fólki sem telur brýnt öryggismál að vita hvað gerist í svefnherbergi Angelu Merkel Þýskalandskanslara.

Ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs og víðar í heiminum er orðið það alvarlegt að brýna nauðsyn ber til að tryggja öryggi friðelskandi fólks í þeim löndum. Utanríkisstefna Bandaríkjanna hefur leitt til dauða þúsunda og gríðarlegra hörmunga fólks. Ein afleiðingin er m.a. sú að kristnum söfnuðum hefur nánast verið útrýmt í Írak og hart er sótt að þeim í Sýrlandi.

Það væri e.t.v. ráð að útiloka Bandaríkin frá næstu stórvelda ráðstefnu og athuga hvort Kína, Evrópusambandið, Japan og Rússland gætu ekki gripið til skynsamlegri ráðstafana til að tryggja frið og öryggi í heiminum. 

 

 

Allt er betra en íhaldið

Hermann Jónasson mun einhverntímann hafa sagt um stjórnarmyndun og meirihlutasamstarf að allt væri betra en íhaldið.  Steingrímur sonur hans orðaði það líka en var í reynd pólitískt kamelljón. Sú dýrategund skiptir litum eftir aðstæðum með sama hætti og Steingrímur.

Afabarnið og sonurinn Guðmundur Steingrímsson formaður Bjartrar framtíðar hefur nú hafnað þessum pólitíska þanka afa síns og föður. Sem betur fer er Guðmundur vaxinn frá gömlu bábiljunni hans afa síns og pabba þannig að heimur fer alls ekki versnandi hvað það varðar heldur batnandi.

Sem betur fer er Björt framtíð annað en Framsóknarflokkurinn gamli og það var gaman að hlusta á Guðmund Steingrímsson í morgun velta fyrir sér hugmyndafræðilegum grundvelli Bjartrar Framtíðar. Samkvæmt því gera þau í Bjartri Framtíð ekki greinarmun á vinstri og hægri í pólitík, en telja sig samt vera til hægri við Samfylkinguna. Þá hafa þeir engin grundvallarprinsíp önnur en þau að vera ekki á móti neinum og ógna ekki neinum en gera eitthvað nýtt.

Athyglisvert var að orðræðan sem formaðurinn setti á um það nýja var efnislega það sama og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir lagði til málanna þegar hún hóf innreið  sína í landsmálin eftir að hafa setið á borgarstjórastóli.

 

Fasismi,kynþáttahyggja og lýðskrum.

Undanfarið hefur ítrekað verið vísað til fasískrar kynþáttahyggju af forustufólki á fjölmiðlum og í stjórnmálum. Samt sem áður var fasistaflokkur Ítalíu ekki kynþáttahyggjuflokkur miðað við þann tíma frekar en breski Verkamannaflokkurinn á sama tíma. Það var ekki fyrr en ítalskir fasistar lentu undir hælnum á þýsku nasistunum sem kynþáttahyggjan náði tökum í þeim flokki.

Annað rangnefni er að tala um "fasískan hægri flokk". Fasistar voru sprottnir upp úr sósíalista- og kommúnistaflokki Ítalíu og stofnandi flokksins Benito Mussolini var áður vinstri sinnaður sósíalisti og pennavinur byltingarmannsins Lenin. Fasistar vildu alræði ríkisins og voru á móti einstaklingshyggju.

Í aðdraganda sveitarstjórnarkosninganna var ekkert mál sem kallaði á jafnmikla athygli fjölmiðlafólks og ummæli um lóð fyrir mosku í borginni. Sú umræða á vettvangi fjölmiðlanna er einsleit og fjarri því að uppfylla skilyrði eðlilegrar og hlutlægrar fréttamennsku. Fréttastofa RÚV gjaldfellir sjálfa sig ítrekað með síbylju um málið. Á sama tíma miðað við rétttrúnaðarsjónarmiðin fitnaði púkinn á fjósbitanum, sem er Framsóknarflokkurinn í þessu tilviki, að mati þessa pólitíska nauðhyggjufólks.

Byggingar trúfélaga eru víðar dreilumál en í Reykjavík og fyrir nokkrum árum greiddi meirihluti kjósenda í Sviss atkvæði gegn því að kallturnar spámannsins yrðu á alfaraleiðum í landinu.  

Viðurkennd trúfélög njóta stjórnskipulegrar verndar stjórnarskrár og annarra íslenskra laga og eiga að gera það. Þar með eiga þau að njóta jafnræðis að því marki sem unnt er þegar um er að ræða þjóðkirkju. Rússneska rétttrúnaðarkirkjan, Múslimar, Búddatrúar og aðrir eiga því sama rétt til að byggja samkomuhús, helgistaði eða kirkjur.  Hvort heldur einhverjum líkar betur eða verr.

Á sama tíma og það er réttur trúfélaga að geta komið sér upp trúarlegum griðarstað þá hafa aðrir borgarar líka rétt. Ég þarf t.d. ekki  að sætta mig við það að mannréttindi mín séu ekki virt af því að trúarhópur hafa uppi hávaða eða háreysti á timum sem einstaklingarnir eiga að njóta kyrrðar og friðar samkvæmt lögum.

Af hverju má aldrei ræða þessi mál öfgalaust án þess að hengja merkimiða öfga, fasisma, lýðskrums, hægri öfga og rasisma á þá sem ræða málin þó þeir geri það e.t.v. með klaufalegum hætti miðað við "political newspeak" (pólitískt nýmál) eins og George Orwell lýsti réttrúnaðarríkinu í bók sinni 1984.

Fjölmiðlum sést hins vegar yfir e.t.v. af ástettu ráði að helsti lýðskrumsflokkurinn Samfylkingin náði mestu fylgi með loforðinu um 2.500-3000 nýjar leiguíbúðir. Við skulum fylgjast með því hvernig staðið verður að efndum þess lýðskrumsloforðs.  

Fréttir af andlátinu eru stórlega ýktar

Dagblað birti á sínum tíma þá frétt að rithöfundurinn sem tók sér nafnið Mark Twain væri dáinn. Þegar Mark Twain sá fréttina sendi hann frá sér fréttatilkynningu sem sagði að fréttir af andláti han væru stórlega ýktar.

Ítrekað hefur verið fullyrt af ýmsum fréttamiðlum og háskólamenntuðum sérfræðingum, að Sjálfstæðisflokkurinn sé að tapa styrkleika sínum og á hraðri niðurleið. Í framhaldi af því er skeggrætt um hvaða þýðingu fyrirsjáanlegt tómarúm með brotthvarfi Sjálfstæðisflokksins sem hins sterka afls muni hafa á landsmálin.  

Ekkert af þessum hugleiðingum hefur gengið eftir. Í sveitarstjórnarkosningunum kom fram að Sjálfstæðisflokkurinn er afgerandi forustuafl í íslenskum stjórnmálum. Flokkurinn hefur góðan stuðning í öllum sveitarfélögum og er eini flokkurinn sem hefur jafnvíðtækan stuðning á landsvísu.

Á sama tíma og flokkurinn undir forustu ýmissa góðra og þekktra forustumanna í sveitarstjórnarmálum, ásamt traustum hópi nýrra forustumanna sem eru að hasla sér völl á þessu sviði stjórnmálanna, hrannast upp ákveðin óveðursský sem Sjálfstæðisflokkurinn og sjálfstæðisfólk verða að bregðast við.

Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík hefur tapað stöðu sinni. Sjálfstæðisflokkurinn hafði lengst af stuðning um  helmings borgarbúa í borgarstjórnarkosningum en nýtur nú einungis stuðnings fjórðungs kjósenda, þar sem einn af hverjum þremur kjósendum sér ekki ástæðu til að fara á kjörstað.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur því tapað helmingi fylgismanna sinna í Reykjavík

Ástæður fylgishrunsins í Reykjavík eru bæði sögulegar og eiga sér einnig skýringar í núinu.  Mikilvægastu skýringarnar eru samt þær að Sjálfstæðisflokkurinn í borgarstjórn Reykjavíkur tók sér pólitískt frí meginhluta kjörtímabilsins og hluta þess tímabils var oddviti flokksins aðkeyptur fundarstjóri borgarstjórnar Jóns Gnarr þáverandi borgarstjóra og sumir borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins á síðasta kjörtímabili máttu vart vatni halda vegna hrifningar sinnar á tiltækjum Jóns Gnarr.

Annað sem er verulegt áhyggjuefni er takmarkaður stuðningur ungs fólks við Sjálfstæðisflokkinn. Stuðningur ungs fólks við Sjálfstæðisflokkinn er í lágmarki og mælist allt niður í 11%.  Á sama tíma eru lýðræðissinnar í Háskóla Íslands í sterkri stöðu og þegar viðhorf ungs fólks eru skoðuð þá sést að þar kemur fram góður stuðningur við þær lífsskoðanir sem Sjálfstæðisflokkurinn var stofnaður til að berjast fyrir, en hefur að hluta til gleymt á síðustu árum.

Kynning á stefnumálum flokksins og þeim gildum sem Sjálfstæðisflokkurinn leggur áherslu á og berst fyrir er í molum og þarfnast gagngerrar endurskoðunar.  

Sjálfstæðisflokkurinn á vettvangi landsmála verður líka að  sýna  að hann sé einarður í stuðningi sínum við þau gildi sem hafa gert Sjálfstæðisflokkinn að forustuflokki í landinu frá stofnun hans.  Ekkert minna þarf ef duga skal.

Nýr foringi?

Elliði Vignisson og sjálfstæðisfólk í Vestmannaeyjum unnu það ótrúlega afrek að fá 73% greiddra atkvæða í bæjarstjórnarkosningunum.

Í lýðræðisríki þar sem stjórnendur ráða ekki fjölmiðlum er algjör undantekning að stjórnmálaflokkur nái svo afgerandi fylgi. Sjálfstæðisflokkurinn hefur stjórnað Vestmannaeyjum undanfarin ár og sá stuðningur sem flokkurinn fær nú sýnir að bæjarbúar eru almennt mjög ánægðir með störf meirihlutans.

Elliði Vignisson bæjarstjóri og oddviti Sjálfstæðisfólks í Vestmannaeyjum hefur verið óhræddur við að láta skoðanir sínar í ljós og m.a. boðið vinstri menningarelítunni í 101 Reykjavík byrginn. Að honum var heldur betur sótt í kjölfar þess. Elliði stóð hins vegar jafnréttur ef ekki réttari eftir.

Í kjölfar þessa góða árangurs er eðlilegt að Sjálfstæðisfólk gaumgæfi hvort  kominn sé fram nýr foringi flokksins á landsvísu sem líklegur sé til góðra verka og geti notið almenns trausts landsmanna.

Sú forustusveit Sjálfstæðisfólks þ.á.m. nýs forustufólks,  sem nú hefur haslað sér völl víða um land í sveitarstjórnum  þarf að láta  til sín taka í auknum mæli á vettvangi landsmála.

Þjóðin og Sjálfstæðisflokkurinn þurfa á því að halda.

Betur má ef duga skal.

Einn af hverjum þrem kjósendum í Reykjavík sáu ekki ástæðu til að nýta lýðræðislegan rétt sinn og kjósa. Samfylkingin er því  með um 20% fylgi allra kjósenda í Reykjavík og Sjálfstæðisflokkurinn 18%. Þeir sem heima sátu eru því fjölmennasti hópur kjósenda í Reykjavík

Þrátt fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn reyndist vera með meira fylgi í Reykjavík en skoðanakannanir höfðu gefið til kynna, þá er niðurstaðan samt fjarri því að vera viðunandi fyrir flokk sem hefur fengið um og yfir helming atkvæða í kjósenda þegar best hefur gengið.  Betur má því ef duga skal.

Sem innfæddur Akurnesingur get ég ekki annað en fagnað því að Sjálfstæðismenn með Ólaf Adolfsson í broddi fylkingar skyldu vera hástökkvarar kvöldsins og vinna hreinan meirihluta.

Fréttastofa RÚV vann mikinn sigur með öfugum formerkjum. Framsóknarflokkurinn í Reykjavík getur öðrum fremur þakkað framgöngu fréttamanna RÚV fyrir góðan árangur í kosningunum. Í hálfan mánuð fyrir kosningar var varla til sá fréttatími þar sem hrokafullir fréttamenn á RÚV létu hjá líða að finna nýja og nýja fordæmingu á ummælum oddvita Framsóknar í Reykjavík um lóð fyrir mosku.

Framsóknarmaddömurnar Sveinbjörg og Guðfinna ættu því að láta það verða sitt fyrsta verk nýkjörnar í borgarstjórn, að færa fréttastofu RÚV veglegan blómvönd í þakklætisskyni fyrir kosningabaráttuna.

Meiri hluti Gnarrista féll og borgarstjórastóll Dags B. Eggertssonar er því valtari en spáð var.  En VG er alltaf til staðar sem hækja Samfylkingarinnar. Ef til vill ætti Dagur að lesa bókina ár drekans eftir flokksbróður sinn Össur Skarphéðinsson áður en hann lætur fleka sig inn í slíkt samstarf.