Viljum við hafa Ríkisútvarp?

Í leikriti sínu "The importance of being Earnest" notaði söguhetjan tilbúinn vin sem hét Bunburry sem var alltaf veikur eða eitthvað að. Tilvonandi tengdamamma sagði að það væri kominn tími til að þessi Bunburry tæki ákvörðun um hvort hann ætlaði að lifa eða deyja. Það sama á við um eigendur Ríkisútvarpsins þeir verða að taka ákvörðun um það hvort RÚV á að lifa eða deyja.

Vilji ráðandi öfl að ríkið reki fjölmiðil þá er ekkert annað að gera en að létta af RÚV gömlu eftirlaunaskuldbindingunum með yfirtöku ríkisins. Síðan verður að fara í þá vinnu að endurskipuleggja fyrirtækið.

Þjóðin hefur vafalaust fullan skilning á því að RÚV sinni innlendri þáttagerð og gæti vel að þjóðlegri menningu og íslensku máli. Hins vegar telja margir að fréttastofa RÚV sé varla boðleg, kosti of mikið, sé hlutdræg og færi takmarkaðar og oft illa unnar fréttir.

Þótt litið sé framhjá því hversu hlutdrægar fréttir RÚV og sérstaklega fréttaskýringaþættir eru, þá sjá samt allir sem fylgjast með erlendum fréttamiðlum að fréttastofa RÚV er léleg. Þá er ekki gætt að því að hafa lifandi umræðu um þjóðmál á hlutlægum grundvelli eða öfluga þætti og upplýsingar um listir og íslenskt handverk svo dæmi sé nefnt. Þar sér maður stóran mun á RÚV og hinum norrænu ríkisfjölmiðlunum.

Því er haldið fram að Sjálfstæðisfólk vilji RÚV feigt, en það er rangt. Allt of margt sjálfstæðisfólk lítur á RÚV sem upphaf og endi fjölmiðlunar í landinu að Mogganum einum undanskildum.

Síðan er það fólk eins og sá sem þetta ritar sem vill eiga þess kost að greiða áskriftargjald að RÚV eða hafna því. Sættir sig ekki við þá lögþvingun sem nú fylgir RÚV eins og nefskatturinn þar sem m.a. lögaðilar greiða nefskatt líka þar á meðal hlutafélög og einkahlutafélög þó þau fylgist aldrei með fjölmiðlum.

Óstjórnin á RÚV og slappleiki í fréttamennsku, nýungum og nútímalegri fjölmiðlaþjónustu er ekki einkamál örlítils hóps. Hún skiptir alla þjóðina máli. Þjóðin á  rétt á að fá það fyrir peningana sína sem hún leggur til RÚV. Til að svo megi verða þarf að hætta við tilgangslaus gæluverkefni og segja gæludýrum sem engin hefur áhuga á upp störfum.