Utanríkisstefna Íslands hver er hún?

Ísland ætlar að gera fríverslunarsamning við Tyrkland þrátt fyrir að Erdogan Tyrklandsforseti, hafi lokað á tjáningarfrelsið, rekið tugi þúsunda opinberra embættismanna og fangelsað þúsundir borgara m.a. alla helstu blaða- og fréttamenn landsins. Þá firrir það íslenska ráðamenn ekki nætursvefni að Erdogan hefur staðið fyrir árásum á nágrannalönd auk virkrar aðstoðar við hryðjuverkasamtök í Sýrlandi.

Á sama tíma er það utanríkisstefna ríkisstjórnarinnar að viðhalda viðskiptabanni á Rússa, sem gjalda líku líkt. Viðskiptabannið skaðar framleiðendur í sjávarútvegi og landbúnaði. Leiða má rök að því að stór hluti af vanda sauðfjárbænda stafi af þessari glórulausu kaldastríðshugsun. 

Þá telja íslenskir ráðamenn það eðlilegt að vandræðast við þá þjóð sem hefur sýnt okkur mesta vináttu og stuðning allra þjóða í meir en hálfa öld, Bandaríkin vegna vals þeirra á forseta og viðurkenningar á Jerúsalem sem höfuðborg Ísrael.  

Utanríkisstefna íslands í dag er að samsama sig með ófrelsi og árásarstefnu Tyrkjaforseta og gera sérstaka samninga við þá - sem skipta Ísland nánast engu máli, en á sama tíma að bekkjast við vinaþjóðir til langs tíma, sem veldur okkur miklu tjóni. 

Hvar er vitræna glóran í íslenskri utanríkisstefnu?

Eru það ekki hagsmunir smáþjóðar eins og Íslands að eiga vinsamleg samskipti við öll lönd og gæta sérstaklega að því að eiga náin og vinsamleg samskipti við þær þjóðir sem við höfum sérstaka hagsmuni af að vera í góðu sambandi við.

Vilji Ísland hafa þá meginstefnu ber að aflétta viðskiptabanninu á Rússa þegar í stað og leggja rækt við að efla samskipti okkar , samstöðu og vináttu við Bandríkin.

Jerúsalem er höfuðborg Ísrael

Skilgreiningin á höfuðborg ríkis er; borg sem er miðstöð stjórnsýslu og ríkisstjórnar. Samkvæmt þeirri skilgreiningu er Jerúsalem höfuðborg Ísrael og hefur verið það frá 1949, en frá þeim tíma hefur stjórnsýslan, löggjafarvaldið og Hæstiréttur landsins verið í Jerúsalem. 

Það er ekki annarra ríkja að ákveða fyrir eitt ríki hver sé höfuðborg landsins. Það er viðkomandi lands sjálfs að gera það. Hvert einasta frjálst og fullvalda ríki hefur vald til að ákveða hver höfuðborg ríkisins er.

Það hefur komið fyrir að lönd hafa breytt um höfuðborg eins og t.d. Tyrkland 1923 þegar höfuðborgin var flutt til Ankara, Kína 1949 þegar Peking varð höfuðborg, Brasilía 1960 þegar Brasilía varð höfuðborg og Þýskaland 1999 þegar Berlín varð aftur höfuðborg. Engum datt í hug að véfengja rétt þessara ríkja til að ákveða hver væri höfuðborg þeirra. 

Nú bregður svo við að meirihluta ríkja á þingi Sameinuðu þjóðanna m.a. með stuðningi Íslands hafa ályktað um það að Jerúsalem sé ekki höfuðborg Ísrael.

Hvaðan skyldi Sameinuðu þjóðunum koma vald til að ákveða það fyrir frjáls og fullvalda ríki hvar höfuðborg ríkisins skuli vera. Í sjálfu sér hafa Sameinuðu þjóðirnar ekkert með það að gera. Það er frjálsra og fullvalda ríkja sjálfra að gera það. 

Ríkisstjórn Íslands ákvað að styðja tillögu Erdogan einræðisherra í Tyrklandi þess efnis að Jerúsalem væri ekki höfuðborg Ísrael. Með því gekk Ísland í lið með meiri hluta þjóða, sem taka sér vald sem þau hafa ekki. Með sama hætti gæti allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna ályktað að Reykjavík væri ekki höfuðborg Íslands heldur Sauðárkrókur eða Trékyllisvík.

Þessi afstaða ríkisstjórnar Íslands og raunar allra EES ríkjanna er fáránleg og andstæði grunnreglum þjóðarréttarins. Svo virðist sem andúðin á Donald Trump Bandaríkjaforseta byrgi stjórnmálafólki víðsvegar sýn og komi í veg fyrir að það taki skynsamlegar ákvarðanir.

Jerúsalem er höfuðborg Ísrael. Það er ekkert sem kæmi í veg fyrir það að hún yrði einnig höfuðborg sjálfstæðs ríkis Palestínu Araba ef tveggja ríkja lausnin verður einhverntíma að veruleika. Þ.e. ef sú ríkisstjórn sem þá sæti í því ríki flytti stjórnsýsluna, ríkisstjórn og þing til væntanlegs yfirráðasvæðis síns í Jerúsalem. Ályktun á sjötta tug Múslima ríkja um að Jerúsalem sé höfuðborg Palestínu Araba er hins vegar öllu galnari en ný ályktun Allsherjarþings Sameinuðu þjóðanna vegna þess að höfuðborg Palestínu Araba er í Ramallah þar er aðstetur stjórnsýlu, ríkisstjórnar o.s.frv.

Í dag ríkir trúfrelsi í Jerúsalem. Öll helg svæði Gyðinga, Kristinna og Múslima eru vernduð sem og þeir sem aðhyllast viðkomandi trúarbrögð. Sérhver þessara þriggja trúarbragða hefur sína sjálfstæðu yfirstjórn í Jerúsalem og að þeim er ekki þrengt. Jerúsalem er einn fárra staða í Mið-Austurlöndum þar sem helgidómar og fornleifar hafa verið varðveitt og trúfrelsi ríkir í raun.  

Hvað er þá vandamálið við að viðurkenna staðreyndir eins og þá að Jerúsalem er miðstöð Ísraelsríkis og de facto höfuðborg. Af hverju er ríkisstjórn Íslands að slást í fylgd með Hund-Tyrkjanum Erdogan og greiða atkvæði andstætt þjóðarrétti og heilbrigðri skynsemi.   

 

Er snjórinn hvítur?

Hingað til hefur það ekki verið vandamál og tala um hvítan snjó. Mest selda jólalagið frá upphafi er "I´m dreaming of a white Christmas" (mig dreymir hvít jól) Engi hefur efast um það hvað það þýðir og engum hefur frammi að þessu dottið í hug að það gæti flokkast undir rasisma að tala um hvítan snjó. 

Nú bregður hins vegar svo við á þessum ofurteprutímum, að biðjast verður afsökunar á því að tala um hvítan snjó. 

University College í London (UCL) hefur beðist afsökunar eftir að twitter færsla var talin rasísk, en UCL tísti þá

"Dreaming of white campus? ------ /(We can´t gurantee snow but we´ll try).

Háskólinn segir að því miður hafi orðalag tístsins ekki verið nægilega vandað. 

Þegar svo er komið að biðjast þarf afsökunar á því að tala um hvítan snjó erum við þá ekki komin yfir öll skynsamleg mörk í réttrúnaðinum og búin að dæma okkur til alvarlegrar sjálfsritskoðunar og tjáningarbanns?

 

Þá verð ég ofboðslega reiður og þú munt finna fyrir því.

Leiðtogar Tyrkja og ýmissa Arabaríkja, hafa stundað það að hóta Vesturlöndum með því að geri þau ákveðna hluti muni þeir verða ofboðslega reiðir og grípi til hefndaraðgerða.

Evrópa og Bandaríkin hafa látið þetta yfir sig ganga oftar en ekki og látið undan ógninni í stað þess að standa með sjálfum sér. Vesturlönd eru dæmi um eitt alvarlegasta METOO fórnarlambið aðili, sem unir endalausri ósæmilegri áreitni, hótunum og ógnunum, án þess að bregðast við með viðeigandi hætti.

Erdogan Tyrklandsforseti hótar að opni Evrópusambandið ekki fjárhirslur sínar upp á gátt til að senda meiri peninga til Tyrkja þá muni "flóttamenn" streyma til Evrópu frá Tyrklandi sem aldrei fyrr.  Merkel fer síðan í samningaviðræður við ógnvaldinn í stað þess að loka landamærunum til Tyrklands, sem væri það eina rétta og segja þeim að sjá sjálfir um sína "flóttamenn".

Fyrir skömmu ákvað Bandaríkjaforseti að viðurkenna Jerúsalem sem höfuðborg Ísrael. Ekki stóð á hótunum frá Erdogan, Hamas, Al Fatah og Arabaleiðtogum, sem hótuðu öllu illu kæmi til þess að Bandaríkin nýttu þann rétt sem þau eiga skv. alþjóðalögum. 

Bandaríkjamenn létu ekki undan ógninni að þessu sinni. Evrópusambandið boðaði þá til neyðarfundar til að játast undir ógnina og lýsa vanþóknun sinni á því að Bandaríkin skuli enn haga sér sem frjálst og fullvalda ríki.

Neyðarfundur var boðaður í Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna þar sem ekki horfði friðvænlega á svæðin. Raunar hefur ekki verið friðvænlegt á þessum slóðum í árþúsundir, en það er annað mál.

Arabar á Gasa og Vesturbakka Jórdanárinnar hafa síðan sýnt fram á það hvað þeir eru óskaplega reiðir með óeirðum og fjöldamótmælum þó það skaði þá meira en nokkra aðra. Hin meðvirka Evrópa fordæmir sjálfsákvörðunarrétt Bandaríkjanna og svokallað félagshyggjufólk á Vesturlöndum lýsir stuðningi við og skilningi á aðgerðum ofbeldismanna og hryðjuverkahópa.

Evrópa mælist síðan til þess að allir aðrir en Arabaar sýni skilning og umburðarlyndi og sendir kveðjur til Hamas liða, sem hafa það á stefnuskrá sinni að útrýma öllum Gyðingum. Ekki bara þeim sem eru í Ísrael heldur öllum Gyðingum. Slíkt Gyðingahatur gengur lengra en hjá stjórnendum þursaveldis Nasismans. Á sama tíma og Evrópa fordæmir kynþáttahatur og fjöldamorð fyrir miðja síðustu öld á Gyðingum játast hún undir ok þeirra sem vilja ganga enn lengra í aðför að Gyðingum en nasistar nokkru sinni

Hvar skyldi nú vitræna samhengið vera í þessu öllu? Erum við virkilega orðin að Evrarabíu í undirlægjuhætti okkar við ógnina?