Lögregluofbeldi og kynþættir

Enginn afsakar hrottaskap lögreglu, hvað þá heldur þegar það leiðir til manndráps eins í Minnesota í Bandaríkjunum fyrir stuttu. Lögreglumaðurinn hefur með réttu verið settur af og ákærður fyrir morð. Enginn ágreiningur er um að lögreglumaðurinn framdi óafsakanlegt, fordæmanlegt ofbeldisbrot.

Hvað sem því líður, þá hafa brotist út fjöldamótmæli vegna meints kynþáttamisréttis og kynþáttakúgunar og þau sjónarmið fá enduróm og undirtektir hjá öllum óvinum Bandaríkjanna vítt og breitt um veröldina. Þann enduróm mátti heyra af vörum sérfræðings RÚV í gær. Þar talaði "sérfræðingurinn" um langvarandi og vaxandi ólgu og kynþáttamisrétti, sérstaklega í viðbrögðum lögreglu gagnvart hörundsdökku fólki. Var nánast svo að skilja, að hörundsdökkt fólk væri það eina sem yrði fyrir lögregluofbeldi og léti lífið í samskiptum við lögregluna.

Staðreyndin er sú, að árið 2019 skaut lögreglan í Bandaríkjunum 370 hvíta til bana og 235 hörundsdökka. Hörundsdökkir eru þó ekki nema 13.5% íbúafjöldans. Séu tölur yfir ofbeldisglæpi skoðaðar til samanburðar, þá kemur í ljós að hörundsdökkir fremja 22.4% þeirra. Fjöldi ofbeldisglæpa á móti fjölda þeirra sem falla í valinn fyrir lögreglunni er því nánast sá sami skv. þessari tölfræði. Segir það einhverja sögu? 

Réttarríkið verður að hafa sinn framgang og það er rétt að mótmæla ef fólki er mismunað hvað þá ef það er tekið af lífi án réttlætingar eða dóms og laga. Slík mótmæli eru einungis afsakanleg svo fremi þau fari friðsamlega fram og vísi til þess, sem verið er að mótmæla. Mótmæli í bandarískum borgum nú, sem fagnað er víða af óvinum Bandaríkjanna eiga í sívaxandi mæli lítt skylt við eðlileg mótmæli. Eignir fólks eru skemmdar, brotist er inn í verslanir og þar rænt og ruplað. Oftar en ekki eru þessar verslanir í eigu hörundsdökkra. Ekkert afsakar slík mótmæli og þau geta aldrei gert annað en að verða til tjóns fyrir málstað þeirra sem vilja vekja athygli á réttlætinu og mótmæla ranglætinu.

Því miður.

  

Fæðuöryggi og fjármálastjórn.

Talsmenn hamfarastyrkja til vissra greina landbúnaðarins hamast nú sem sjaldan fyrr og halda því fram, að dæmalaus viðbrögð stjórnvalda vítt og breitt um veröldina við Covid veirunnar sýni ótvírætt, að gæta verði betur að fæðuöryggi þjóðarinnar með auknum styrkjum til ákveðinnar landbúnaðarframleiðslu. 

Þessi hamagangur einangrunarsinnanna er byggður á fölskum forsendum. Þrátt fyrir að þjóðir í okkar heimshluta hafi dæmt sig í mismunandi stranga einangrun og útgöngubann, þá hefur fæðuframleiðslan ekki raskast og flutningar á matvælum og öðrum vörum ekki heldur. Matvælaöryggið var því aldrei í hættu þrátt fyrir óttablandin viðbrögð við veirunni 

Hvað afsakar þá aðgerðir stjórnvalda til að færa meiri peninga frá skattgreiðendum til ákveðinna framleiðenda í landbúnaði og ýmsum öðrum greinum vegna Covid veirunnar, eins og landbúnaðarráðherra hreykir af?

Ekki neitt. 

Hvaða þýðingu hefur það síðan, að landbúnaðarráðherra og ríkisstjórnin taki peninga skattgreiðenda til að greiða aukna styrki til grænmetisframleiðenda og/eða annarra framleiðenda í landbúnaði?

Mun verð á grænmeti til neytenda lækka? Var það forsenda aukinna styrkja? Ónei.

Reynsla neytenda af auknum styrkjum og beingreiðslum til framleiðenda er sú, að þeir skila sér ekki eða þá mjög óverulega til neytenda með lægra verði.

Af hverju má ekki styðja við atvinnurekstur með almennum aðgerðum eins og t.d. skattalækkunum t.d. afnámi tryggingargjalds?

Nú skiptir máli að gæta vel að því að opinberu fé sé ekki sólundað í gæluverkefni, heldur brugðist við raunverulegan vanda vegna Covid. Of margar aðgerðir ríkisstjórnarinnar eru því miður því marki brenndar að færa fjármuni frá skattgreiðendum til þóknanlegra aðila í atvinnurekstri.

Sýnu verra er að stjórnarandstaðan hefur ekki annað til málanna að leggja en að krefjast enn meiri útgjalda úr ríkissjóði. Pólitísk yfirboð formanns Samfylkingarinnar og helsta meðreiðarsveins hans eru með því aumkunarverðara sem heyrst hefur á Alþingi. 

Skattgreiðendur eigi enn sem fyrr fáa vini á Alþingi. Ætla má, að þröngt verði í búi margra þegar þjóðin þarf að taka út timburmenn óráðssíunnar. 

 

 

Kynferðisleg árás?

Fyrir rúmu ári varð ég fyrir "kynferðislegri árás." Á þeim tíma gerði ég mér hvorki grein fyrir að um árás væri að ræða né eitthvað kynferðislegt. 

Ég hafði verslað í kjörbúð á Spáni og þegar ég kom út,sá ég að nokkru á undan gekk ung kona við hækju með tvo innkaupapoka og var í nokkrum vandræðum með að komast leiðar sinnar. Ég bauðst til að halda á pokunum meðan við ættum samleið og var það þegið með þökkum.

Þegar leiðir okkar skildust afhenti ég henni pokana og hún laut þá fram og kyssti mig leiftursnöggt á sitt hvora kinnina. Hún sparn síðan við fótum og snéri sér öndverðri og við gengum hvort sína leið.

Þetta atvik hafði engin áhrif á mig enda gerði ég mér þá ekki grein fyrir að um væri að ræða kynferðislega árás. Ég átti ekki andvökunætur og þurfti hvorki að leita til sálfræðinga eða geðlækna og ber engin varanleg sár á sál eða líkama.

Breska blaðið the Daily Telegraph skýrir frá því í dag, að vörubíll hefði lent í hremmingum við að komast leiðar sinnar undir brú og kona á sjötugs aldri hefði leiðbeint bílstjóranum. Þegar bílinn var kominn framhjá brúnni vatt annar mannanna sem í bílnum var sér út úr bílnum, þakkaði konunni og kyssti hana á kinnina.

Lögreglan í Derbyshire á Englandi lýsir nú eftir vitnum að þessari "kynferðislegu árás" mannsins, sem hefði ekki beðið konuna um leyfi áður en hann kyssti hana á kinnina. Ekki fer sögum af því að konan hafi óskað eftir því að lögreglan hefði afskipti af málinu, en hún gerir það engu að síður, því að miklu skiptir að gæta að lögum og reglum í samfélaginu.

Skáldið kvað á sínum tíma: "Siðferðið síst má án þess vera, en of mikið af öllu má þó gera, of mikið."