Höfum við gengið til góðs

Sagan af blindu mönnunum þremur sem þreifuðu á fíl, einn á rófunni annar á síðunni og sá þriðji á rananum lýstu honum eðlilega með mismunandi hætti. Þannig er það líka með árið sem er að líða. Við höfum margar mismunandi upplifanir hvert og eitt. Við geymum því í safni minninganna það sem okkur þykir markverðast og metum árið út frá því sem bar á daga okkar.

Í opinberri umræðu flíkum við þó lítt hvað við upplifuðum sem einstaklingar það geymum við sjálf með okkur. 

Við gerðum mörg mistök á árinu, en annað gerðum við vel. Mistökin eru til að læra af þeim en ekki til að láta þau beygja okkur og eyðileggja fyrir okkur framtíðina. 

Kristin trú er svo mikilvæg fyrir okkur breyska einstaklinga, sem við erum öll. Trúin kennir okkur að fyrirgefa bæði okkur sjálfum og öðrum. Fullvissa fyrirgefningarinnar er forsenda þess að við bugumst ekki þó okkur verði eitthvað á í lífinu. Öllum verður á og dómharkan er andstæð fyrirgefningunni og hefur iðulega slæmar afleiðingar. 

Árið sem er að líða hefur þegar á heildina er litið verið gott ár. Helstu atvinnuvegir hafa gengið vel og verðmætasköpun er mikil. Við búum samt við þá ógn sem getur hlotist af jarðeldum og því er svo mikilvægt að við stöndum saman og séum jafnan búin undir það sem getur skeð, en vonandi gerist ekki. 

Við áramótin skulum við strengja þess heit, að gera okkar til að árið 2024 verði betra en árið sem er senn liðið. Meira getum við ekki gert. Við verðum síðan að takast á við það sem okkur er fyrirbúið vonandi af sem mestu æðruleysi og heiðarleika, vegna þess að með því sigrum við þá erfiðleika sem fyrir okkur eru lagðir í lífinu. 

Megi árið 2024 verða ykkur gæfuríkt. Ég þakka ykkur sem lesið pistlana mína samfylgdina á liðnu ári og sendi ykkur bestu nýársóskir um farsælt og gott komandi ár. 

  

Hvenær er nóg komið

Fyrir nokkru stóð ríkisstjórnin fyrir því, að flytja hingað stóran hóp fólks frá Afganistan og færði sýndarrök fyrir þeirri ákvörðun. 

Ríkisstjórnin kynnti síðan vilja til að standa að myndarlegri svokallaðri fjölskyldusameiningu fólks frá Palestínu yfir hundrað manns. Einn hælisleitandinn tjáði sig af því tilefni og vildi fá rúma 30 fjölskyldumeðlimi sína einnig hingað, að því er virðist til viðbótar við þá 100.

Frændur okkar á Norðurlöndum þekkja vel til þessa fyrirbrigðis, þegar einn hlaupastrákur er kominn inn í landið og búinn að fá réttindi og krefst síðan að tugir svokallaðrar fjölskyldu fái líka að koma. 

Ekkert lát er á vitleysunni hjá íslenskum stjórnvöldum í þessu efni og þrír ráðherrar tveir úr Sjálfstæðisflokknum kynntu fjölskyldusameiningarfyrirætlunina miklu í fjölmiðlum. Enn eitt asnasparkið til að þyngja straum hælisleitenda til Íslands.

Hvað svo sem íslensk stjórnvöld gera í friðþægingarskyni við hvað svo sem það nú er, til að þóknast góða fólkinu, þá er aldrei nóg að gert.

Nú hafa nokkrir palestínskir karlmenn sem tjaldað fyrir framan Alþingi til að krefjast þess, að íslenska ríkið kosti flutning "fjölskyldna" þeirra til Íslands, en ekki þeir. Að sjálfsögðu ekki þeir, það væri nú til of mikilis mælst. 

Vonandi fara blessaðir mennirnir sér ekki á voða norpandi í tjöldum fyrir framan Alþingishúsið á þeim tíma, sem enginn er í húsinu þar sem Alþingi er í fríi. Þess utan heyrir málið ekki undir Alþingi. 

Því miður virðist það markviss stefna íslenskra stjórnvalda að hafa enga stjórn á landamærunum og tryggja það að Ísland verði sem allra fyrst hótel fyrir allan heiminn þar sem íslenskir skattgreiðendur borga hóteldvölina. Hvenær skyldi okkur síðan bresta getan. Það á greinilega að halda áfram þangað til.  

 

Jólin, kaupmaðurinn og lífskjörin

Oft er sagt að jólin séu hátíð kaupmanna vegna ofurneyslu og gjafaflóðs, sem fylgir jólum í okkar heimshluta. Það skiptir þá miklu að hafa góða kaupmenn, sem hafa aðhald frá öflugum samtökum neytenda. 

Bent hefur verið á, að lífskjör fari að nokkru eftir því hve góða kaupmenn við eigum. Pálmi Jónsson stofnandi Hagkaupa sýndi svo sannarlega fram á það á síðustu öld, þegar lágvöruverðs verslanir Hagkaupa lækkuðu vöruverð í landinu.   

Á fyrr og síðmiðöldum voru kryddvörur eftirsóttustu vörur í Evrópu. Kryddið þurfti að flytja frá Austurlöndum. Ítalskir kaupmenn fundu hagkvæmar verslunarleiðir, sem voru eyðilagðar af Mongólum og Tyrkjum um 1200.

Þá voru góð ráð dýr og góðir kaupmenn brugðust við. En verslunarleiðin var dýr, hættuleg og erfið. Sagt var að krydd sem komst fyrir á hnífsoddi í Evrópu kostaði jafn mikið og 50 kg. af sama kryddi í upprunalandinu. Það gekk að sjálfsögðu ekki og fundnar voru nýar leiðir til að ná fram verðlækkun.  

Í vaxandi mæli heyrast raddir, sem hallmæla frjálsum markaði og finna honum allt til foráttu. Það er fólk, sem er haldið þeim ranghugmyndum, að með miðstýringu og ríkisvæðingu sé hægt að lækka vöruverð. Raunin er önnur. Hvarvetna sem þetta hefur verið reynt, hefur það leitt til vöruskorts og langra biðraða eins og gátan frá Sovétríkjunum sálugu lýsir vel, en hún er svona:

"Hvað er þriggja kílómetra langt og borðar kartöflur?" Svarið var: Biðröðin í Moskvu eftir að komast í kjötbúðina. Þannig var það þá. En nú er öldin önnur jafnvel þó að Rússar eigi í stríði.

Allir eru sammála um að ríkisvaldið setji ákveðnar leikreglur á markaði eins og öryggisreglur og samkeppnisreglur, sem miða að því að lögmál frjáls markaðar fái að njóta sín. En það er einmitt þessi frjálsi markaður, sem hefur tryggt neytendum á Vesturlöndum hagkvæmt vöruverð og nægt vöruframboð. 

Ríkishyggjufólk skilur ekki hvernig á því stendur, að í öllu kaupæðinu fyrir jól, þá skuli alltaf vera fyllt á og þörfum neytenda svarað, þó engar aðrar reglur séu í gangi,en hin ósýnilega hönd markaðarins.

Sú reynsla sem við höfum af frelsi í verslun ætti að leiða huga stjórnmálafólks að því hvort það sé ekki hagkvæmara að útvísa fleiri verkefnum frá hinu opinbera til einstaklinga.

Ég var um langa hríð forustumaður í neytendastarfi og formaður Neytendasamtakanna um nokkurt skeið. Reynsla mín var sú, að erfiðustu fyrirtækin sem við þurftum að eiga við vegna hagsmuna neytenda á þeim tíma voru ríkisfyrirtækin, Póstur og sími, Grænmetisverslunin o.s.frv. Sú reynsla sýndi mér að þó það sé misjafn sauður í mörgu fé hvað varðar kaupmenn eins og aðrar stéttir, þá var það þó hátíð að eiga við svörtu sauðina þar miðað við einokunarstofnanir ríkisins.

Við skulum varast að láta falsspámenn eyðileggja frelsið, en sækja fram til meira frelsis á öllum sviðum þjóðlífins neytendum til hagsbóta.

Hjátrú. Breytingar og ómumbreytanleikinn

Daninn Niels Bohr var heimsfrægur vísindamaður og vann á sínum tíma Nóbelsverðlaun í eðlisfræði. Hann var eins og vísindamenn þess tíma mjög ákveðinn  raunsæishyggjumaður. En jafnvel þeir eru ekki alltaf samkvæmir sjálfum sér.

Sú saga er sögð af Niels Bohr að hann hafi haft skeifu hangandi yfir útidyrunum í sumarbústaðnum sínum. Gestur sem kom til hans lýsti undrun sinni á að þetta tákn hjátrúar skyldi vera þar og spurði Bohr: “Hvernig getur þú sem náttúruvísindamaður trúað því að svona hlutur færi þér hamingu?”

Nú sagði Bohr "ég trúi nú ekki á það en mér er sagt að skeifan færi manni hamingju jafnvel þó maður trúi ekki á hana.” Gamlir hlutir og gamlir siðir breytast seint.

Flestir reka sig á það, að það sem þeir töldu auðvelt að breyta meðan þeir voru ungir var það alls ekki. Þannig er það og þannig hefur það verið oft sem betur fer, en líka oft því miður, þá tókst ekki að gera góða hluti vegna tregðu og ótta við breytingar.

Á gröf biskups í Bretlandi er eftirfarandi texti sem tjáir þessa hugsun mjög vel. Þessi grafskrift er svohljóðandi:

“Þegar ég var ungur og frjáls og ímyndun mín átti sér engin takmörk, dreymdi mig um að breyta heiminum. Þegar ég varð eldri og vitrari uppgötvaði ég að heiminum yrði ekki breytt svo ég breytti ætlun minni dálítið og ákvað að breyta aðeins landinu mínu. En það virtist líka vera óumbreytanlegt. Þegar ég varð gamall þá reyndi ég í örvæntingu að gera síðustu tilraun og ákvað nú að breyta aðeins fjölskyldu minni, en það tókst ekki heldur. Núna þegar ég ligg banaleguna hef ég uppgötvað að hefði ég aðeins breytt sjálfum mér fyrst, mundi ég sem fyrirmynd hafa breytt fjölskyldu minni. Með því að vekja áhuga hennar og fá stuðning hennar hefði ég síðan getað breytt landinu mínu til hins betra og hver veit. Ég gæti jafnvel hafa breytt heiminum."

Að þekkja sjálfan sig og fá hvatningu.

Margir einstaklingar sem sett hafa svip sinn á mannkynsöguna og unnið stórvirki, gátu það af því að þeir fengu hvatningu og ástvina sinna eða vina. Stundum blæs ekki byrlega og allt virðist andstætt. Þá skiptir máli að fá hvatningu vina og fjölskyldu.

Margir eiga sér drauma og langar til að gera hluti sem þeir komast ekki til að gera vegna þess að aðrir hlutir hafa forgang. Ef til vill þekkja ekki margir nafnið Nathaniel Hawthorne, en hann missti vinnuna og algjörlega miður sín fór hann heim til að segja konunni sinni frá því að hann væri atvinnulaus. Þegar Nathaniel kom heim sagði hann við konuna sína „Ég get ekki neitt ég er aumingi sem var rekinn úr vinnunni“. En konan hans tók því með fögnuði í stað þess að verða reið eða taka undir að hann væri algjör mistök. Þess í stað faðmaði hún hann að sér og sagði „ Gott núna getur þú skrifað bókina sem þig hefur alltaf langað til að skrifa“.

Já svaraði maðurinn; „En á hverju eigum við að lifa á meðan ég er að skrifa bókina“? Nathaniel til undrunar dró konan hans út skúffu og tók þaðan fúlgu af peningum. „Hvaðan í ósköpunum fékkst þú þessa peninga“, sagði Nathaniel.

Konan sagði. „Ég hef alltaf vitað að þú værir snillingur og ég vissi að einhvern tíma mundir þú skrifa meiri háttar bók. Þess vegna lagði ég til hliðar peninga í hverri viku með því að spara í innkaupum til heimilisins og nú eru hér nægir peningar fyrir okkur til að lifa af í heilt ár.“

Kona Nathaniel treysti honum og hafði mikla trú á hæfileikum hans og getu til að skrifa. Vegna þessa trausts og fyrirhyggju eiginkonunnar, gat hann látið drauminn rætast og skrifað bókina sem hann hafði dreymt um að skrifa. Bók sem er talin meðal bestu bóka sem skrifaðar hafa verið í Bandaríkjunum, “The Scarlet letter.”

Hvað hefði gerst hefði konan ekki haft trú á manninum sínum og lagt sitt til að hann gæti látið draum sinn rætast?

Þessi saga sýnir hvað jákvæð hvatning skiptir miklu máli að. Að hafa trú á þeim sem standa okkur næstir og muna að allir eru sérstakir hver og einn á sinn hátt.

Enginn er einn. Hver og einn hefur sínar gáfur og hæfileika. Það skiptir máli að við eigum þess kost hvert og eitt að fá að rækta jákvæða hæfileika og eðliskosti.

Það er svo margt sem glepur og dregur úr okkur þannig að við nýtum ekki þá hæfileika sem við höfum. Við ættum á frítíma eins og þeim sem nú fer í hönd að huga að því. Eins og segir í 67. sögn Tómasar guðspjalls „Jesús sagði: „Sá sem þekkir allt, en skortir sjálfan sig. Skortir allt“. Það skiptir máli að hafa trú á sjálfum sér og fá jákvæða hvatningu. Þá geta menn gert stórvirki sem þeim hefði annars ekki verið unnt að gera.

Friður og fyrirgefning

Boðskapur helgisagnar Lúkasarguðspjalls um fæðingu Jesú er friðarboðskapur. Í þeirri frægu bók Útópía þar sem höfundur lýsir fyrirmyndarlandinu er helsta keppikeflið að ná fram friði og einu sigurgöngurnar sem haldnar eru í Útópíu eru sigurgöngur vegna þess að náðst hefur að semja um frið og hætta að stríða.

Ísland verður að gæta þess á nýju ári að vera í forustu þjóða, sem berjast fyrir friði og leysa vandamál með samningum en ekki ófriði. 

Svo virðist, sem að hinn kristni heimur líði mikið fyrir að hafa gleymt fyrirgefningunni sem Jesús boðaði. Fólk ætti að muna hvað Jesús gerði þegar bersynduga konan var leidd fram og Jesús spurður hvort ekki væri rétt að grýta hana til bana. Jesús svaraði "Sá yðar sem syndlaus er kasti fyrstur steini í hana".

Þá gengu allir burtu öldungarnir fyrst. Jesús spurði konuna áfelldist engin þig. Nei sagði hún. Ég áfellist þig ekki heldur sagði Jesús. 

Þarna var um dauðasynd að ræða skv. lögmálinu, en Jesús fyrirgaf hann áfelldist ekki. Hann gefur öllum tækifæri til að snúa frá villu síns vegar og koma til hans fyrir trú og góð verk. Við skulum muna þetta áður en við grípum til fordæmingar.

Tileinkum okkur þennan meginboðskap

Því miður virðist þessi meginboðskapur kristinnar trúar um fyrirgefninguna hafa gleymst jafnvel í meðförðum kirkjunnar sjálfrar á undanförnum árum. 

Kristið fólk má ekki gleyma því inntaki kristinnar trúar sem er friður og fyrirgefning. Sigurganga jólaboðskaparins felst í þeirri boðun.

Gleðileg jól.

 

 

Var virkilega nauðsyn á þessu

Svo virðist sem verkalýðshreyfingin og samtök atvinnulífsins séu um það bil að ná hófstilltum langtímasamningum. Það er að sjálfsögðu gleðiefni og er mikilvægt innlegg í baráttuna gegn verðbólgunni. 

Því miður hefur ríkisstjórnin ekki gætt sín nægjanlega vel og hækkar gjöld um þessi áramót og rekur síðan ríkisstjórn með halla sem er ekkert annað en ávísun á verðmæti sem ekki eru til sem leiðir til verðbólgu.

Þegar Kjararáð úrskurðaði árið 2017, að æðstu embættismenn ríkisins og stjórnmálamenn skyldu hækka verulega í launum og umfram aðra launþega, þá var það ávísun á óróa á vinnumarkaðnum. Verkalýðshreyfingin og atvinnurekendur náðu þá að sýna meiri ábyrgð en ríkisstjórn þess tíma og hvað þá Kjararáð, sem kvað upp úrskurð án nokkurs haldbærs rökstuðnings. Þetta rugl hefur síðan þvælst fyrir og á því bera þeir stjórnmálamenn ábyrgð, sem að létu galinn úrskurð Kjararáðs verða að veruleika. 

Eins og nú árar er vægast sagt óheppilegt að þeir launþegar sem hvað hæstar hafa tekjurna skuli ekki sætta sig við örlitla leiðréttingu á því sem hefði aldrei átt að koma til framkvæmda. En svo virðist sem hálaunaaðallinn ætli sér hvað mest um þessar mundir á meðan verkalýðshreyfingin ásamt atvinnurekendum virðist ætla að sýna fulla gát og huga að þjóðarhag. En það getur aldrei orðið þannig til langframa, að láglaunafólkið sýni meiri ábyrgð en ríkisstjórn og þeir sem hæst hafa launin.

En ábyrgðina bera umfram aðra þeir sem létu úrskurð Kjararáðs koma til framkvæmda á sínum tíma,hvað þá það lánlausa Kjararáð, sem úrskurðaði gjörsamlega út í bláinn árið 2017.

Það verður að bregðast við og endurskoða allt launakerfi ríkisins frá grunni. Ríkið á ekki að vera leiðandi í launahækkunum og það umfram getu og þjóðarhag.   

 

Vonbrigði að dómarar áskilji sér rétt á ofgreiðslum

Gleðileg jól í Grindavík en gætum að okkur

Miklar gleðifregnir, að yfirvöld almannavarna skuli hafa heimilað Grindvíkingum að halda jólin heima hjá sér. Það hlítur að vera mikill léttir fyrir marga Grindvíkinga. Fyrir nokkrum dögum virtist það fjarri lagi. 

Grindvíkingar sem aðrir gera sér grein fyrir því, að náttúruvá þarf ekki að vera langt frá Grindavík og þeir sem ákveða að halda jól og áramót í Grindavík eru meðvitaðir um það. 

En þannig er það víða í heiminum, að fólk kýs að vera í heimabyggð jafnvel þó að hættur geti steðjað að. Það er enginn sem getur búið sig svo að umhverfi hans sé algerlega hættulaust.

Við höldum jól og reynum að hafa þau sem gleðilegust og öruggust fyrir okkur öll og vonandi verða jólin góð og kærkomin fyrir þá Grindvíkinga sem eiga þess kost að halda þau heima hjá sér. Til hamingju með það Grindvíkingar. 

Það eru fleiri váboðar en þeir náttúrulegu, sem gæta verður að. Meira áfengi selst í desember en í nokkrum öðrum mánuði ársins. Á mörgum heimilum missa jólin glit, sitt hamingju og helgi vegna þess að einhver úr fjölskyldunni slasast vegna ölvunnar, verður sér til skammar eða kemur í veg fyrir að aðrir geti notið jólanna. Gætum að okkur, hugsum um hvort annað og látum ekki Bakkus eyðileggja það sem annars hefði getað verið svo gott og gleðilegt.  

Grindvíkingar fá að halda jólin heima hjá sér

Veist ef þú vin átt

Frændhygli og vinargreiðar er óæskilegur hluti pólitískrar starfsemi, en illt að uppræta svo sem dæmin sanna, en sumir kunna líka að færa sér vináttuna í nyt eins og karlin á Akranesi,sem seldi Pétri Magnússyni fjármálaráðherra í Nýsköpunarstjórn kartöflur. Pétur komst að því,að karl seldi honum pokann 5 krónum dýrari en öðrum og ræddi við karlinn, sem sagði rétt vera og sagði: "Til hvers er að eiga vini ef maður græðir ekki eitthvað á þeim."

Steingrímur Hermannson þá flugmálaráðherra skipaði vin sinn og flokksbróður Pétur Einarsson sem flugmálastjóra og var það gagnrýnt heiftarlega að hann skyldi skipa lögfræðing sem ekkert vissi um flugmál sem flugmálastjóra. Steingrímur svaraði því að bragði og sagði að það væri rétt, að Pétur væri lögfræðingur en tók sérstaklega fram, að hann hefði fjölþætta menntun þar sem hann kynni líka Argon suðu, hvað svo sem sú suða kom flugi við.

Nú hefur Bjarni Benediktsson skipað Svanhildi Hólm fyrrum aðstoðarmann sinn sendiherra í Washington og varði þá skipan af röggsemi og sagði hana hafa svo fjölþætta þekkingu og reynslu, að eðlilegt væri að hún yrði skipuð. 

Bæði Steingrímur og Bjarni hefðu getað sleppt þessu, af því að allir vita og sjá hvað þarna er og var á ferðinni. Vinargreiðar sem standast enga skoðun.  En rökin eru síðan hönnuð til að reyna að segja fólki að það sem er augljóst sé einmitt ekki það sem sé augljóst. 

Calicula keisari í Róm gerði hestinn sinn að þingmanni og datt ekki í hug að reyna að sannfæra borgarlýðinn í Róm um að það væri gert á faglegum grunni. En nú 2000 árum síðar telja stjórnmálamenn sig hafa farið með rétt mál ef þeir telja það vera til varnar sínum sóma að veifa frekar röngu tré eins og Bjarni og Steingrímu frekar en öngvu eins og Calicula gerði. 

 

Hver gætti hagsmuna sr. Friðriks?

Stjórn KFUM og K hafa auglýst í dagblöðum, að þau telji hafið yfir skynsamlegan vafa, að ásakanir um kynferðislegt ofbeldi af hálfu sr. Friðriks Friðrikssonar séu réttar. Í framhaldi af því ákvað stjórn Vals að taka niður styttu af sr. Friðrik og væntanlega verður kapellan sem kennd er við hann endurskírð.

Athyglisvert var að fylgjast með Kastljósi í kvöld og fá upplýsingar um á hvaða grundvelli niðurstaða stjórnar KFUM og K er grunduð. Tveir einstaklingar voru fengnir, til að fara yfir einhverjar ekki er vitað hvað margar meintar ávirðingar í garð sr. Friðriks, sem auglýst hafði verið eftir, það var nú öll rannsóknin. 

Í pistli sem ég skrifaði 28.október s.l. benti ég á, að sósíalistar og margt annað vinstra fólk, hefði þegar fellt sinn dóm yfir sr. Friðrik og dæmt hann sekan. Vinstri sósíalistinn  Bjarni Karlsson fyrrum prestur var því vanhæfur til setu í þessum tveggja manna dómi. Bjarni Karlsson stóð og öskraði í héraðsdómi Reykjavíkur til að mótmæla því að réttað væri yfir fólki sem réðist á Alþingi á sínum tíma. Slíkur maður dæmir sig úr leik til að geta talist hlutlægur dómari í svona máli. 

Hinn fulltrúinn í dómnefndinni,Sigrún Júlíusdóttir, taldi að bækur og annað sem sr. Friðrik hafði skrifað hefði gefið mikilvægar upplýsingar og þá þar af leiðandi haft áhrif á niðurstöðuna. Þetta er vægast sagt ófaglegt. Þá var hafnað að gefa upp fjölda þeirra sem hefðu haft samband eða með hvaða hætti þeir voru spurðir og gengið úr skugga um aðkomu viðkomandi. Þó var upplýst að þetta hefðu almennt ekki verið meintir þolendur heldur einhverjir aðrir m.a. afkomendur fyrir þeirra hönd. Einnig var vísað til ummæla Drífu Snædal um að þetta hafi verið altalað um miðja síðustu. Ummæli sem eru algjörlega úr lausu lofti gripin og röng. Allt er þetta einkar ófaglegt og andstætt eðlilegri nálgun að máli sem þessu.

Við búum í réttarríki og erum með mannréttindalög. Þar segir í 6.gr. 3.mgr.tl.c að það sé réttur þess sem sakaður er, að fá að halda uppi vörnum, sjálfur eða með aðstoð verjanda að eigin vali. Í tl. d í sömu mgr. 6.gr. segir að sakaður maður fái að spyrja vitni eða láta spyrja vitni. Í 7.gr. er talað um þann rétt sakaðs manns, að það megi ekki dæma hann til refsingar án laga og í 2.mgr. að maður skuli talinn saklaus uns sekt hans er sönnuð. 

Sr. Friðrik var ekki skipaður verjandi eða talsmaður, sem ætti þess kost að spyrja meinta þolendur og aðra sem að málinu komu. Í þessum hráskinnaleik var enginn sem gætti hagsmuna og mannorðs sr. Friðriks. Af ummælum í Kastljósi er ljóst, að ekki var fylgt reglum réttarríkisins við rannsókn eða niðurstöðu í málinu. Því miður þeim merka félagsskap KFUM og K til skammar og það finnst mér sárara en tárum taki. 

Við megum aldrei bregðast grunnreglum réttarríkisins og taka fólk og fella dóma á grundvelli vinstri hugmyndafræði wokeismans hvort heldur það er lífs eða liðið. 

Edward Heath var ásakaður um kynferðisglæpi gagnvart börnum og fleirum. Það var réttað í málinu. Heath fékk verjanda og á endanum kom í ljós að það stóð ekki steinn yfir steini ásökunum þeirra sem töldu sig eiga sökótt við Heath þar var að hluta um pólitískan hráskinnaleik að ræða eins og etv. líka í máli sr. Friðriks. 

Þegar Brett Kavanaugh Hæstaréttardómari í Bandaríkjunum hafði verið tilefndur af þáverandi forseta Bandaríkjanna, Donald Trump fóru Demókratar offari og fram kom kona sem bar að Kavanaugh hefði beitt hana kynferðislegu ofbeldi og í framhaldi af því 3 aðrar. Bjarnar Karlssynir Bandaríkjanna héldu því þá fram, að fyrst svona margar konur kæmu fram þá hlyti þetta að vera rétt. En hvað kom í ljós. Ekki stóð steinn yfir steini hjá þessum ákærendum og Kavanaugh hafði aldrei hitt þær hvað þá heldur. 

Við skulum dæma réttláta dóma grundaða á því að aðferðarfræði réttarríkisins sé beitt, þannig að sakaðar maður hvort heldur hann er lífs eða liðinn fái notið þeirra mannréttinda sem mannréttindasamþykkt Sameinuðu þjóðanna og íslensk lög um mannréttindi kveða á um. Þegar sérstaklega er auglýst eftir fórnarlömbum í svona máli verður auk  heldur að hafa sérstaka gát en hrapa ekki að niðurstöðu svo sem gert var.

Þar sem ekki var farið að lögum við þessa rannsókn um meint atferli sakaðs manns og mannréttindi hans og/eða minningar hans ekki gætt, verður að gera þá kröfu, að fram fari fullnægjandi skoðun og málsmeðferð í málinu og sr. Friðrik verði skipaður hæfur málsvari eða verjandi svo lágmarks mannréttinda hans verði gætt. Ég er tilbúinn til að taka þau  störf að mér með glöðu geði KFUM og K og öðrum að kostnaðarlausu. 

Með sama hætti ætti stjórn Vals að draga til baka ákvörðun um að taka niður styttuna af sr. Friðrik Friðrikssyni og halda uppteknum hætti hvað varðar að heiðra minningu hans.