Það er auðvelt að bæta þjónustuna

Fyrir nær hálfri öld var ég í New York á leið til Washington DC. Þegar ég steig út úr leigubílnum við byggingu flugfélagsins sem ég flaug með kom vörpulegur stór hörundsdökkur maður og spurði;

You flying National? Ég sagði já. Hvert sagði maðurinn og tók töskuna mína eftir að ég hafði sagt frá áfangastað og setti hana niður í stærðar hólf fyrir utan bygginguna. og það skipti engum tökum og sagði mér að hvaða hliði ég ætti að fara. Ég var kominn að brottfararhliðinu tæpum tíu mínútum eftir að ég steig út úr leigubílnum. 

Mér varð svolítið um og bjóst ekki við að sjá töskuna aftur en sá hörundsdökki var svo valdsmannslegur að ég hreyfði ekki mótmælum. Taskan skilaði sér og ég sá að þarna var bara góð þjónusta. 

Nú 50 árum síðar á tölvuöld fyndist manni að það ætti að vera einfaldara að gera hlutina á flugvöllum til þæginda fyrir farþega. Fólk ætti að geta fá send gögn til að geta innritað og losað sig við  farangur við komu að flugstöð án vafninga og engin þyrfti að fara að innritunarborði þar sem farþegar innrita sig fyrirfram og gætu gengið beint að öryggisleitinni, sem líka mætti einfalda, þar sem megin hluti farþega er ekki fólk sem þarf að vera í einhverri reikistefnu við. 

Á ferðalögum hef ég alltaf með mér krossmark, Jesú á krossinum. Það bregst sjaldan  við öryggisleit, að mér er gert að opna handfarangur og sýna krossmarkið.

Við nánari hugsun er það e.t.v. ekkert skrýtið. Jesú er sá byltingarmaður, sem hefur með kenningum sínum um frið, kærleika og að allir séu jafnir fyrir Guði þar sem Guð fari ekki í manngreinarálit ollið meira umróti og jákvæðum breytingum en nokkur annar. En að sama skapi er hann kenningar hans og kristið fólk engin ógn við flugfarþega eða flugöryggi nema síður sé.

Sú ógn kemur frá öðrum en kristnu fólki frá trúarbrögðum sem valda ógn,ófriði og ójafnvægi hvar sem er í heiminum.

 

Hvernig gat þetta gerst?

Kóvíd hræðslan er liðin hjá. Eðlileg mannleg samskipti eru nú til staðar. Nú eigum við að horfa til baka og huga að því hvernig það sem gerðist í Kóvídinu gat gerst í lýðfrjálsu landi.

Grundvallar mannréttindum um frelsi og ábyrgð einstaklingsins var vikið til hliðar og alræðisvald ríkis,"sérfræðinga" og fjölmiðla,tók yfir. Með auglýsingum og óttastjórnun (líf þitt er í hættu) og siðferðilegum ásökunum (þú ógnar lífi annars fólks), útiloka andmæli og banna rökræður ollu fjöldahræðslu sem nýja valdastétt alræðisvaldsins nýttir sér út í æsar.

Mannréttindum var vikið til hliðar með markvissum áróðri m.a um að fólk mundi deyja og börnin þeirra og barnarbörn ef það hlýddi ekki.

Mín kynslóð barðist fyrri hluta ævinnar fyrir frelsi og lýðræði gegn helsi ógnarstjórnar kommúnismans. Forusturíkið Sovétríkin varð gjaldþrota og Kína tók upp kapítalískt efnahagskerfi að mestu leyti þó alræðisstjórn kommúnismans sitji þar áfram og beri ábyrgð á Kóvíd fárinu.

Við hægra fólkið, baráttufólk fyrir markaðshyggju takmörkuðum ríkisafskiptum, frelsi og mannréttindum sigruðum, þó sá sigur hafi síðan glutrast að mestu leyti niður.

Þá voru allt of margir sem ímynduðu sér, að ekki þyrfti framar að berjast við ógnar- og einræðisstjórnir. Hvernig gat þá kóvíd óttinn tekið öll lýðréttindi og eðlilegar lýðræðislegar umræður úr sambandi? Allt í einu var frelsi fólks takmarkað meir en nokkru sinni fyrr. Fólki var meinað að heimsækja aldraða foreldra,ættingja eða jafnvel maka á sjúkrastofnanir og öldrunarheimili að viðlagðri refsingu. Börn máttu ekki faðma afa og ömmu líka að viðlagðri refsingu. Margt gamalt fólk og sjúklingar dóu úr einmannaleik og leiðindum, en það skipti hina nýju valdastétt ekki máli.

Þau sem voru á móti takmörkunum og lokunum fyrirtækja vegna efnahagslegra afleiðinga voru sökuð um að vera vont fólk, sem vildi fórna lífi fólks vegna hagnaðarsjónarmiða. Ríkisvaldið tók á sig glórulausan kostnað, sem við súpum seyðið af í dag, með um 200 milljarða vaxtakostnaði ríkissjóðs á ári vegna sóunar- og eyðslustefnu ríkisins í kóvídinu. Sjálfstæðisflokkurinn brást því hlutverki sínu að gæta aðhalds og eyða ekki um efni fram og hefur ekki fundið fjölina sína aftur þó kóvídið sé löngu búið. 

Samspil stjórnmála, fjölmiðla og stjórnenda heilbrigðismála gerði fólk ofsalega hrætt. Tjáningarfrelsið og fleiri mannréttindi voru tekin úr sambandi og þaggað var niður í þeim heilbrigðisstarfsmönnum, sem höfðu aðra skoðun en kerfið. Þeir sem andmæltu þeim fasísk-, kommúnísku ráðstöfunum sem gripið var til voru óvinir ríkisins.

Fara eftir vísindunum og hlýða Víði var síbylju mantran. En það voru stundum engin vísindi heldur geðþóttaákvarðanir sóttvarnalæknis. 

Ríkisvaldið gerir ekkert til að kanna hvað fór úrskeiðis, þó ekki væri til annars en að koma í veg fyrir að þetta geti endurtekið sig. Hvað með bólusetningar með tilraunabóluefnum. Hvaða tjóni hafa þær valdið og hvaða tjóni eru þær líklegar til að valda? Má tala um það í dag?

Lýðræði, framfarir og mannréttindi byggja  á gagnrýnni hugsun og umræðum. Við megum aldrei aftur fórna mannréttindum vegna öryggis og fela alræðisstjórn völdin.

Ég forseti

Fundur RÚV með frambjóðendum til forseta var óvenju vel heppnaður. Rennslið var gott, spyrlarnir héldu sig þokkalega á mottunni og voru málefnalegir nema e.t.v. vottaði fyrir nokkru óþoli gagnvart Ástþóri Magnússyni, en að því slepptu gat þetta varla verið betra.

Frambjóðendur koma úr mismunandi umhverfi. Sumir eru alvanir að tjá skoðanir sínar og miðla upplýsingum og það leyndi sér ekki hvað frambjóðendur eins og Arnar, Baldur,Höllu Tómasdóttur og  Katrínu varðaði, sem öll komust mjög vel frá þessum þætti og þau Katrín, Baldur og Arnar komu að mati þess sem þetta ritar best frá þessum kappræðum frambjóðenda og þar tókst Katrínu Jakobsdóttur best upp.

Jón Gnarr stóð sig mjög vel og tókst að koma inn nokkrum léttleika í þáttinn sem gerði hann skemmtilegri. Ástþór Magnússon kom á óvart og stóð sig betur en áður og tókst að koma friðarboðskapnum og vandamálum vegna straums hælisleitenda vel til skila.

Miðað við það sem búast mátti við komumst allir frambjóðendurnir vel frá þessum þætti að einum undanskildum, sem stóð ekki undir væntingum, en vera má að sá frambjóðandi hressist þegar líður á eins og Eyjólfur forðum. Það kemur í ljós.   

 

Mótmæli fávísu dekurkynslóðarinnar

Það er dapurlegt að horfa upp á háskólastúdenta í lýðræðisríkjum Evrópu og Bandaríkjunum standa fyrir mótmælum og kyrja möntru hryðjuverkasamtaka Hamas um að eyða öllum Gyðingum í Ísrael.

Stúdentamótmæli hafa almennt beinst að því að ná fram mannréttindum t.d. tjáningafrelsi og mótmæla ófrelsi og nauðung. Stúdentar í Íran efndu til víðtækra mótmæla til að krefjast lágmarksmannréttinda fyrir konur í Íran í fyrra. Þau mótmæli voru barin niður af skefjalausri hörku og þúsundir ungra baráttumanna og kvenna lágu í valnum. Það hreyfði ekki við þeim stúdentum sem nú stilla sér upp við hlið hryðjuverkasamtaka Hamas, sem hafa gerst sek um svívirðilegan skepnuskap m.a. morð og nauðganir auk ýmiss annars.

Miðað við orðfæri mótmælendanna þá virðist helsta inntak mótmælendanna vera mótmæli gegn eigin menningu og hatur á öllu vestrænu, sér í lagi Bandaríkjunum. Í samræmi við það sem Douglas Murray skrifar í bók sinni „War on the west. (stríðið gegn vestrinu) Þessum mótmælendum hefur verið kennt, að allt illt stafi frá Vesturlöndum þeim er kennt að við eigum að skammast okkar fyrir sögu okkar og menningu sem hafi alla tíð stefnt að því að tortíma jörðinni m.a. með kynrænu atferli sem leitt hafi m.a. til hnattrænnar hlýnunar.

Sú mantra var einmitt kyrjuð af íslensku sendinefndinni á loftslagsráðstefnu Sameinuðu þjóðanna í Kaupmannahöfn þar sem Svandís Svavarsdóttir ráðherra var forsöngvari.

Þeim er kennt að fyrirlíta forfeður sína og þau afrek sem unnin hafa verið í vestrænum lýðræðisríkjum, sem hafa skapað bestu lífsafkomu almennings fyrr og síðar, mesta frelsið og mestu mannréttindin. Fólk eins og dekurkynslóð mótmælendanna, sem neitar að horfst í augu við þessar grundvallarstaðreyndir á verulega bágt, en það breytir því ekki að framkoma þeirra og atferli nú er þeim til skammar og háskólasamfélagi nútímans, sem virðist í vaxandi mæli víða um heim eiga við mikinn tilvistarvanda að etja.

Fávísa dekurkynslóð háskólastúdenta sem nú stillir sér upp við hlið dauðasveita Hamas virðist telja, að öll fátæk ríki séu náttúrurlega góð og rík lönd séu að sama skapi af sömu ástæðu slæm. Vestræn ríki séu kúgarar og Klerkastjórnina í Íran telur þetta fólk vera bandamann sinn í baráttunni gegn hinum mikla Satan.

Mótmælendurnir virðast gjörsneyddir þekkingu á nútíma sögu sem og fyrri tíma sögu og hafa nánast enga trúfræðilega þekkingu vita m.a. ekki að Íslam stefnir að heimsyfirráðum og kúgun allra sem ekki játa Íslam.

Þessir krakkar veifa fána samkynhneigðra og transara og virðast ekki vita að samkynhneigt fólk er hundelt og drepið miskunarlaust í þursa- og einræðisríkjunum sem játa Íslam m.a. á Gasa svæðinu.

Það er dapurlegt að verða vitni að því hversu illa er komið varðandi menntun og menningu stórs hóps háskólastúdenta í dag. Þekkingarleysi og skilningsleysi þessa hóps er alvarlegt mál. Það versta er þó að verða vitni að þeim skefjalausa rasisma gagnvart Gyðingum og skefjalausu Gyðingahatri, sem birtist hjá þeim, sem í orði kveðnu segjast berjast gegn rasisma.

Það sem Evrópa og að stórum hluta lönd Íslam þurfa að skammast sín fyrir úr sögu sinni er sá skefjalausi ofstopi, hatur og fjöldamorð sem þau hafa unnið á Gyðingum í margar aldir, sem náði fullkomnun vitfirringarinnar á dögum 3.ríkisins um miðja síðustu öld. Velviljuðu fólki fallast nánast hendur við að horfa upp á forsmekkin af þeim hryllingi, sem nú virðist vera að búa um sig í háskólasamfélagi Vesturlanda.

Gegn því verður að bregðast af hörku.

Hinir útvöldu

Óbreyttur alþýðumaður Eiríkur Ingi Jóhannsson hefur gefið kost á sér í kjöri til forseta Íslands. Þegar hann og ferill hans er skoðaður sést að þar fer einarður maður, sem gefur sig ekki jafnvel ekki í fulla hnefana, hvort heldur er í baráttu við náttúruöflin eða stórfyrirtæki. E.t.v. er það þessi eðliskostur þeirra sem samsamað geta sig með Bjarti í sumarhúsum, sem gerir Eírík Inga athyglisverðan sem frambjóðanda. 

Einn frambjóðenda til forseta, vekur Eiríkur athygli á því forgangsmáli, að við sem frjálst og fullvalda ríki tökum stjórn á eigin landamærum og stöðvum þá óreiðu sem þar ríkir.

Hjörtur J. Guðmundsson blaðamaður hefur vakið athygli á þeim málum í frábærum blaðagreinum sínum að undanförnu og sýnt fram á með gildum rökum hve mikilvægt það er að ganga úr Schengen.

Fullkomin óreiða ríkir á landamærunum og hefur gert í langan tíma. Fróðlegt verður að sjá hvort aðrir frambjóðendur taka undir með Eiríki Inga, eða hvort fjölmiðlar og meðframbjóðendur hans reyna að þegja þessi sjónarmið í hel.

Ólafur Ragnar Grímsson fyrrum forseti gerði eitt sinn grein fyrir því sjónarmiði, að hingað ættu ekki að streyma peningar frá auðveldum olíugróðans til að byggja moskur og viðræðum við forustumenn þess ríkis sem beitt hefur sér fyrir moskubyggingum í Evrópu. Þetta ríki Saudi Arabía tekur ekki við neinum hælisleitendum,þó þeir séu frá Sýrlandi, Palestínu, Líbanon eða Íran, en sendir þá til Evrópu.

Sjálfstæði og fullveldi Íslands er viðkvæmt mál og smáþjóð þarf alltaf að vera á verði gagnvart þeim öflum sem vilja ná tökum, stjórnmálalega,viðskiptalega eða trúarbragðalega hvort heldur,  það er Evrópusambandið, Davos eða Íslam. 

 

Ísland sem sérstakt ríki í þjóðahafinu verður að gæta að öllu því sem íslenskt er, tungu, menningu, trú og siðum. Það verður ekki gert nema þjóðin taki að fullu stjórn á landamærunum og taki upp grundvallarviðhorf hinnar hagsýnu húsmóður "að eyða ekki um efni fram". Nauðsynlegt er að á öllum stigum veljist því fólk sem hefur þá mikilvægu yfirsýn, þó skorti á kufla fræðanna.

 

Forseti

Þá liggur fyrir hverjir verða í kjöri til embættis forseta. 

Óneitanlega kemur á óvart hvað margir þeirra, sem bjóða sig fram hafa ekki látið að sér kveða í þjóðmálaumræðunni til þessa.

Ýmsir hafa gagnrýnt hvað fáa meðmælendur þarf með framboði. Ekki er ástæða til að vandræðast með það. Í lýðræðisríki á að stuðla að því að sem flestir geti boðið sig fram til lýðkjörinna embætta. 

Það sem þarf að gera er að hafa tvöfalda umferð milli þeirra tveggja sem efst eru ef engin nær 50% fylgi í fyrstu umferð. 

Jafnan þegar gengið er til kosninga um forseta, er látið sem forseti geti haft og hafi úrslitaáhrif um stjórnun landsins. Svo er ekki. Forseti getur haft viss áhrif en megihluti tíma forsta og embættisverk er glingur við fánýti og verkhelgi, sem þjónar ekki öðrum tilgangi en að forsetinn sé sýnilegur og geti glatt börn og gamalmenni.  

Mikilvægi forseta kemur einungis til verði stjórnarkreppa í landinu. Hans hlutverk er þá að leggja sín lóð á vogaskálarnar til að tryggja að sem fyrst komi starfhæf ríkisstjón í landinu. 

Við forsetakosningar ræða frambjóðendur fjálglega um að þau muni beita sér fyrir því í auknum mæli að forseti samþykki ekki lög sem meirihluti Alþingis hefur fallist á. Slíkt hjal er fánýtt eins og dæmin hafa sannað. Stæðu frambjóðendur við þessi fyrirheit þá mundi það leiða til stjórnskipulegrar óreiðu.

Minnt er á framgöngu Ólafs Ragnars í Icesave málinu, sem voru honum til sóma, en hafa verður í huga að þá voru aðstæður einstakar og gjá hafði myndast milli þings og þjóðar eins og ítrekaðar skoðanakannanir og undirskriftir sýndu fram á.

Raunar væri eðlilegra, að sú breyting yrði gerð á stjórnarskrá lýðveldisins, að settar yrðu reglur svipaðar þeim sem eru t.d. í Danmörku eða Sviss varðandi þjóðaratkvæðagreiðslur, en þessi kaleikur tekinn frá forseta, þar sem hann á ekki heima.  

Sá sem þetta skrifar telur að það eigi að taka upp svipaða stjórnskipun og í Bandaríkjunum og/eða Frakklandi þar sem þjóðkjörinn forseti myndar ríkisstjórn.

Meðan það er ekki gert sitjum við uppi með nánast valdalaust glingurembætti æðsta embættismanns þjóðarinnar, forseta lýðveldisins, hvað svo sem frambjóðendur til embættisins segja.

Nú er vetur úr bæ

Gleðilegt sumar. 

Vonandi verður sumarið gott eftir rysjóttan og kaldasta vetur, á öldinni.

Sumarið er tíminn segir Bubbi Morthens í kvæði. Með sama hætti hafa skáldin fyrr og síðar ort til sumarsins. Blessuð vertu sumarsól. Nú er sumar gleðjist gumar og kvæði listaskáldsins góða Jónasar Hallgrímssonar "Nú andar sumrið sæla vindum þýðum. 

Þjóð við ysta haf á svo mikið undir veðrum og vindum jafnvel þó að tækni nútímans hafi gert illviðri og kulda bærilegri en áður var. Þess vegna óskum við hvort öðru gleðilegu sumri.

Engum dettur í hug við vetrarbyrjun að segja gleðilegan vetur. Jafnvel ekki gleðilegt haust. Við erum börn sumarsins á okkar ísaköldu landi og tökum undir með skáldinu sem orti "nú er vetur úr bæ.

Vonandi verður sumarið gjöfult, gott og góðviðrasamt og við skulum gleðjast saman yfir sumarkomunni og að vetur sé úr bæ.

Nú er vetur úr bæ

rann í sefgrænan sæ

og þar sefur í djúpinu væra.

En sumarið blítt

kemur fagurt og frítt

með fjörgjafarljósinu skæra. (Jónas Hallgrímsson

Inngilding og skautun

Einræðisríki George Orwell, "1984" kom á pólitísku nýmáli til auðvelda alræðisstjórnina, allir töluðu með sama hætti og aðeins þeir útvöldu vissu  hvað um væri að ræða. 

Í gær var Kastljósþáttur um "skautun" í samfélaginu. Þó orðið sé gamalt þá er það nú notað sem hluti af pólitísku nýmáli þýðing á enska orðinu "polarisation" Á nýliðnu flokksþingi Framsóknar var á formanni þess flokks að skilja að mikilvægast væri að koma í veg fyrir skautun í samfélaginu.

Bíðum aðeins við. Þýðir skautun þá að fólk hafi mismunandi skoðanir. Er mikilvægt að koma í veg fyrir það? Þeir Einar Olgeirsson kommúnisti og Ólafur Thors Sjálfstæðismaður höfðu gjörólíkar skoðanir og það var því algjör skautun á milli þeirra. Var það alvont? Þurfa allir að tala með sama hætti og ganga í takt? 

Annað orð pólitíska nýmálsins í hælisleitendamálu er nýyrðið "inngilding", þýðing á á orðinu "inclusion" "án aðgreiningar.".

Hingað til hefur orðið "aðlögun" verið notað varðandi nýbúa, en það má ekki lengur. Inngilda á útlendinga sem setjast að í íslensku samfélagi. Það á ekki að aðlaga þau íslenskum aðstæðum, menningu og tungu. Nei inngilding skal það vera hvað svo sem það þýðir í raun. þau. 

Annars var athyglisvert í Kastljósþættinum, að Eiríkur Bergmann fjallaði um hælisleitendamál í Danmörku á námsárum sínum og síðar og sagði að Pia Kærsgaard hefði komið fram með ákveðna stefnu sem hefði verið tekin upp af Venstre flokknum. Eiríkur gætti þess eins og sjáaldurs augna sinna að minnast ekkert á það, að nú eru það  danskir sosialdemokratar, systurflokkur Samfylkingarinnar, sem vil taka harðast á málum varðandi hælisleitendur og gera það sama og enskir að meðhöndla mál þeirra í Rúanda. 

Hvers vegna minntist prófessorinn og fræðimaðurinn Eiríkur Bergmann ekki á stefnu samflokkssystkina sinna í Danmörku? Varla var það gleymska eða heiðarleg fræðimennska. En þjónaði e.t.v. þeim tilgangi að halda Samfylkingunni utan við vandamál skautunar og inngildingar, þar sem hið pólitíska nýmál stjórnmálaelítunnar fjallar um allt annað en kjarna málsins, sem að sjálfsögðu má ekki ræða því að í því máli gengur þjóðin og pólitíska valdaelítan ekki í takt heldur er þar gjá á milli þings og þjóðar eins og var með Icesave forðum. 

Fífl

Kristján Berg birtir heilsíðuauglýsingu þar sem hann biðst afsökunar á því að hafa notað orðið "fífl" um mann sem braut rúðu í verslun hans. 

Sérkennilegt. Ekkert má nú segja eða er þetta ný aðferðarfræði við auglýsingar og markaðssetningu. 

Minnir á söguna um manninn, sem hljóp um götur Moskvu og hrópaði "Pútín er fífl, Pútín er fífl".

Hann var handtekinn og ákærður og dæmdur sekur og gert að afplána eins árs fangelsi fyrir að móðga opinberan starfsmann og 19 ára fangelsi fyrir að skýra frá ríkisleyndarmáli. 

Biðst afsökunar með heilsíðuauglýsingu

Milljón

Meira en milljón fóstureyðingar voru framkvæmdar í Bandaríkjunum á síðasta ári, 10% fleiri en árið 2020, þegar Hæstiréttur Bandaríkjanna komst að þeirri niðurstöðu að konur ættu ekki stjórnarskrárvarinn rétt til að fá fóstureyðingu. Í framhaldinu fór vinstri pressan hamförum um að verið væri að taka mannréttindi af konum í Bandaríkjunum. Ofangreindar tölur sýna heldur betur að allt það hjal var rugl, bull og vitleysa.

Milljón fóstureyðingar á ári, getur það virkilega verið? Er þetta ekki merki um óstjórn og upplausn í því samfélagi?

En hvað má þá segja um íslenskt samfélag?  Hér eru framkvæmdar um 1000 fóstureyðingar á ári eða hlutfallslega sambærilegur fjöldi fóstureyðinga miðað við fólksfjölda og í Bandaríkjunum. 

Hvað svo sem líður afstöðu fólks til fóstureyðinga þá eru þetta geigvænlegar tölur og nauðsynlegt að stjórnvöld grípi til aðgerða til að gera það fýsilegri kost fyrir mæður að eiga börn sín í stað þess að fara í fóstureyðingu.

Af sjálfu leiðir, að það er ekkert gamanmál fyrir konur, sem sjá ekki aðra leið en að binda enda á þungun sína.  Oftast eiga konur í mikilli baráttu og erfiðleikum vegna þeirrar ákvörðunar.

Sumir stjórnmálamenn hafa þó gengið um þessar viðkvæmu dyr á vægast sagt grútskítugum skónum eins og Katrín Jakobsdóttir fyrrum forsætisráðherra, sem virðist ekki skynja hvað hér er um mikið alvöru mál á ferðinni og orðaði það sem valkost að þungunarrof eða fóstureyðing ætti að vera tækt úrræði allt fram að fæðingu barns.