Að þekkja sjálfan sig og fá hvatningu.

Margir einstaklingar sem sett hafa svip sinn á mannkynsöguna og unnið stórvirki, gátu það af því að þeir fengu hvatningu og ástvina sinna eða vina. Stundum blæs ekki byrlega og allt virðist andstætt. Þá skiptir máli að fá hvatningu vina og fjölskyldu.

Margir eiga sér drauma og langar til að gera hluti sem þeir komast ekki til að gera vegna þess að aðrir hlutir hafa forgang. Ef til vill þekkja ekki margir nafnið Nathaniel Hawthorne, en hann missti vinnuna og algjörlega miður sín fór hann heim til að segja konunni sinni frá því að hann væri atvinnulaus. Þegar Nathaniel kom heim sagði hann við konuna sína „Ég get ekki neitt ég er aumingi sem var rekinn úr vinnunni“. En konan hans tók því með fögnuði í stað þess að verða reið eða taka undir að hann væri algjör mistök. Þess í stað faðmaði hún hann að sér og sagði „ Gott núna getur þú skrifað bókina sem þig hefur alltaf langað til að skrifa“.

Já svaraði maðurinn; „En á hverju eigum við að lifa á meðan ég er að skrifa bókina“? Nathaniel til undrunar dró konan hans út skúffu og tók þaðan fúlgu af peningum. „Hvaðan í ósköpunum fékkst þú þessa peninga“, sagði Nathaniel.

Konan sagði. „Ég hef alltaf vitað að þú værir snillingur og ég vissi að einhvern tíma mundir þú skrifa meiri háttar bók. Þess vegna lagði ég til hliðar peninga í hverri viku með því að spara í innkaupum til heimilisins og nú eru hér nægir peningar fyrir okkur til að lifa af í heilt ár.“

Kona Nathaniel treysti honum og hafði mikla trú á hæfileikum hans og getu til að skrifa. Vegna þessa trausts og fyrirhyggju eiginkonunnar, gat hann látið drauminn rætast og skrifað bókina sem hann hafði dreymt um að skrifa. Bók sem er talin meðal bestu bóka sem skrifaðar hafa verið í Bandaríkjunum, “The Scarlet letter.”

Hvað hefði gerst hefði konan ekki haft trú á manninum sínum og lagt sitt til að hann gæti látið draum sinn rætast?

Þessi saga sýnir hvað jákvæð hvatning skiptir miklu máli að. Að hafa trú á þeim sem standa okkur næstir og muna að allir eru sérstakir hver og einn á sinn hátt.

Enginn er einn. Hver og einn hefur sínar gáfur og hæfileika. Það skiptir máli að við eigum þess kost hvert og eitt að fá að rækta jákvæða hæfileika og eðliskosti.

Það er svo margt sem glepur og dregur úr okkur þannig að við nýtum ekki þá hæfileika sem við höfum. Við ættum á frítíma eins og þeim sem nú fer í hönd að huga að því. Eins og segir í 67. sögn Tómasar guðspjalls „Jesús sagði: „Sá sem þekkir allt, en skortir sjálfan sig. Skortir allt“. Það skiptir máli að hafa trú á sjálfum sér og fá jákvæða hvatningu. Þá geta menn gert stórvirki sem þeim hefði annars ekki verið unnt að gera.

Hvika þá allir

Falleg stytta, sem verið hefur borgarprýði í tæp 70 ár, af öldruðum manni,sem heldur í hönd ungs drengs þykir ekki lengur hæf til að vera fyrir almenningssjónum og best sé að hola styttunni ofan í kjallara. Þetta upplýsti Einar Þorsteinsson verðandi borgarstjór og sagði að samstaða hefði verið í borgarráði um baráttuna gegn styttunni.

Styttan er af afkastamesta og ástsælasta æskulýðsleiðtoga Íslands, sr. Friðrik Friðrikssyni, sem gekkst fyrir stofnun KFUM og íþróttafélaganna Vals og Hauka svo nokkuð sé nefnt. Auk þess samdi hann mikið af þekktustu trúarljóðum ungs fólks.

Það er dapurlegt, að stjórnendur Reykjavíkur skuli ákveða að kasta styttunni vegna ósannaðra ávirðinga og harla ólíklegra í þokkabót,sem hafðar eru eftir ónafngreindum einstaklingi. Þessi aðför að einum merkasta og mætasta manni íslensks þjóðfélags er óboðleg og hvað gekk fulltrúum Sjálfstæðisflokksins í borgarráði til, að standa að þessari aðför að æru og virðingu sr. Friðriks Friðrikssonar, vegna órökstuddra ósannaðra ávirðinga?

Eftir stendur þessi samþykkt þeim öllum til skammar sem að henni stóðu, en góð minning um sr. Friðrik Friðriksson mun lifa. 

Samstaða um styttuna af séra Friðriki

Þegar staðreyndir verða hatursorðræða

Framsæknir minnihlutahópar eru iðnir við að fordæma skoðanir sem þeir telja sér mótdrægar. Í hinum vestræna heimi sækir transhópurinn hvað harðast fram og hafnar jafnvel líffræðilegum staðreyndum og fordæmir þá sem benda á þær staðreyndir.

J.K.Rowlings metsöluhöfundur Harry Potter ævintýranna hefur ekki látið þessar öfgar setja sig út af laginu. Þegar transhugmyndafræðin sagði; fólk sem fer á túr" sagði Rowlings "Það eru bara konur sem fara á túr." 

Gríðarleg hatursherferð fór þá af stað gegn Rowlings. Reynt var að banna verk hennar. Sumir brendu bækur hennar eins og nasistar forðum við bækur sem þeir töldu óæskilegar. 

Merkilegt að það skuli talin hatursorðræða gagnvart transfólki að segja frá þeirri líffræðilegu staðreynd að "það eru bara konur sem fara á túr".

Stórt  listasafn í Seattle (Museum of Pop Culture bannar nú verk Rowlings vegna öfgaskoðana og hatursorðræðu. 

Þó fólk almennt sé ekki að amast við transmálum, þá er ekki hægt að líða að þessi hópur frekist yfir allt og alla og krefjist þess að öllu verði breytt m.a. tungumálinu til að þóknast þeim. Slíkan yfirgang á að fordæma, þó viðurkennt sé að transfólk skuli hafa öll réttindi eins og aðrir í þjóðfélaginu.

Ellert

Ég lauk við að lesa bókina Ellert, endurminningar Ellerts B. Schram vinar míns fyrir nokkru. Bókin er skemmtileg aflestrar og frásagnarstíllinn léttur og skemmtilegur mjög svo í anda höfundar. 

Gerð er góð grein fyrir fjölbreytileikanum í lífi, starfi og áhugamálum höfundar. Þar er af svo mörgu að taka, að eðlilegt er að því séu ekki öllu gerð ítarleg skil og sumu raunar yfirborðslega. Ég reikna með að þeir sem fylgdu Ellert í íþróttastarfi og innan íþróttahreyfingarinnar sakni margs, sem þeir telja mikilvægt að hefði komið fram alveg eins og við samferðamenn Ellerts í pólitík söknum margs, sem hefði verið gaman að höfundur gerði fyllri skil. 

Við Ellert áttum lengi samleið í pólitík eða allt til þess, að hann gekk í Samfylkinguna, en við það fjölgaði raunar skemmtilegu fólki í Samfylkingunni um þriðjung. Ég hefði viljað sjá ítarlegri umfjöllun í bókinni um hvað réði því, að Ellert sagði endanlega skilið við Sjálfstæðisflokkinn og valdi að ganga í Samfylkinguna. Einnig að höfundur hefði gert fyllri grein fyrir þeim átökum sem voru í Sjálfstæðisflokknum í átökunum milli Geirs Hallgrímssonar og Gunnars Thoroddsen og þá ákvörðun hans að hætta við að gefa kost á sér sem formaður Sjálfstæðisflokksins í framboði á móti Geir Hallgrímssyni, en af því tilefni,skrifaði meðritstjóri Ellerts á DV, Jónas Kristjánsson heitinn, að þjóðin hefði eignast sinn Hamlet.

Ellert gerir takmarkað grein fyrir þingstörfum sínum á fyrri árum þingmennsku sinnar og á það skortir að gerð sé grein fyrir ýmsum helstu baráttumálum höfundar í pólitík í gegnum tíðina.

Hefði höfundur og Björn Jón Bragason sem vann bókina með Ellert kosið að gera ítarlegri grein fyrir þeim mörgu atriðum, sem æskilegt hefði verið að gert yrði og ég hefði kosið, hefði bókin að sjálfsögðu orðið öðruvísi og vafalítið leiðinlegri aflestrar fyrir flesta og bókin meir en helmingi lengri.

Bókin er eins og hún er, létt og skemmtileg og lýsir vel leiftrandi frásagnargáfu höfundar og gerir góða grein fyrir helstu þáttum í lífi og starfi höfundar og sýnir lesendum inn í þann heim sem höfundur ólst upp við, þroskaferil hans, áföllum og sigrum. 

Það má virkilega mæla með þessari bók fyrir þá sem vilja lesa skemmtilega bók um endurminningar manns, sem hefur komið víða við og gegnt mörgum trúnaðarstörfum og tekur sjálfan sig ekki allt of hátíðlega nema í undantekningartilvikum. 

 

 

Ugla og endurmenntunin

Fyrir nokkru leyfði J.K.Rawlings höfundur Harry Potter bókana sér, að segja, að það væru konur sem færu á túr. Það var meira en hluthafar í fórnarlambakúltúr transfólks gat sætt sig við. Sótt var að J.K. Rawlings og skorað á hana að draga ummæli sín um staðreyndir til baka. Ólíkt því sem flest meiriháttar fólk gerir í dag, þá baðst J.K.Rawlings ekki afsökunar á því að gera grein fyrir alkunnum staðreyndum og hefur síðan mátt þola ásókn og glórulausa gagnrýni á grundvelli sýndarhyggju hugmyndabrenglunar vestrænna samfélaga.

Í gær var sagt frá því í bresku dagblöðunum "The Guardian og "The Daily Telegraph" og RÚV, að fjórir höfundar, sem voru á samningi við sama útgáfufyrirtæki og J.K.Rawlings, "The Blair Partnership", m.a. Ugla Stefanía Kristjönudóttir Jónsdóttir og sambúðaraðili þeirrar persónu hefðu krafist þess, að starfsfólk "The Blair Partnership" færi í endurmenntun til að ná sömu sýn á kynjamálum og Ugla og félagar hennar. Ugla og sambúðaraðili hennar skrifuðu saman bókina "Trans Teen Survival Guide"

Í frétt breska blaðsins "The Guradian" segir að Ugla hafi lagt til, að starfsfólk útgáfufyrirtækisins skyldi sækja fræðslu til hóps sem er nefnt "All about Trans", en útgáfufyrirtækið hefði hafnað því og með sorg í hjarta þyrfti Ugla og félagar hennar því að yfirgefa útgáfufyrirtækið. 

Talsmaður "The Blair Group" sagði "Við styðjum rétt allra viðskiptavina okkar til að koma fram með skoðanir sínar og viðhorf og við styðjum tjáningarfrelsi---- Okkur þykir leitt að leiðir hafi skilið á milli okkar og fjögurra viðskiptavina okkar, en þessir viðskiptavinir hafa ákveðið það vegna þess að við vorum ekki tilbúin til að verða við kröfum þeirra að fara í endurmenntun sem miðaði að því aðvið tækjum upp skoðanir þeirra".

Samkvæmt fréttum "The Guradian" og "Daily Telegraph" í gær er skýrt frá fráhvarfi Uglu og félaga með þessum hætti. Ugla og félagar voru ekki tilbúin til að hafa útgefenda, sem hafnaði því að starfsfólk fyrirtækisins yrði að sæta endurmenntun þar sem því yrði innrættar skoðanir Uglu og félaga.

Sérkennilegt að Rúv skuli skýra frá þessu máli einhliða og með öðrum hætti en ofannefnd bresk dagblöð, annað sem talið er vinstri sinnað, en hitt hægri sinnað. Má vera, að RÚV hafi ekki í heiðri sömu gildi tjáningarfrelsisins og breska útgáfufélagið?

Svo stendur eftir spurningin um það hvort það sé ásættanlegt að minnihlutahópar sjálfsskipaðra fórnarlamba eigi heimtingu á því, að allir samsami sig skoðunum þeirra að viðlagðri ábyrgð að lögum, en ef ekki lögum þá með ofsóknum af hálfu minnihlutahópfsins, þangað til viðkomandi einstaklingur eða fyrirtæki hefur verið neytt til að samsama sig með skoðunum minnihlutahópsins.

Hver er þá fórnarlambið?

  

Þriðja bylgjan

Bókin "Þriðja bylgjan" eftir Alvin Toffler kom út fyrir réttum fjörutíu árum. Framtíðarspár bókarinnar og þess sem síðar hefur komið frá höfundinum eru athyglisverðar.

Fyrsta bylgjan er í huga höfundar þegar landbúnaður ýtti til hliðar þjóðfélagi veiðimanna og safnara. Önnur bylgjan er þjóðfélag iðnbyltingarinnar. Þjóðfélag fjöldaframleiðslu, ofurneyslu, miðstýringar og skrifræðis.

Þriðju bylgjuna kallar Toffler tímabilið að lokinni iðnbyltingu. Hann sér fyrir sér þróun vísinda-og tæknisamfélags okkar tíma. Horfið yrði frá skrifræði, miðstýringu og samþjöppun vinnuafls á stórum sem smáum skrifstofum í miðborgarsamfélagi. 

Mér fannst athyglisvert að kynnast þeim framtíðarspám Tofflers, að heimavinna fólks mundi aukast til muna með tölvubyltingunni. Ekki yrði lengur þörf á að fólk væri á endalausum ferðalögum til og frá vinnu eða til fundarhald, heldur gæti það sinnt daglegum störfum heima. Við tæki að hluta það sem engilsaxar kalla "cottage economy" (sjálfsþurftarbúskapur heima við)og Global village. 

Með þriðju bylgjunni yrði dagleg þörf mikilvirkra samgöngutækja mun minni og fólk gæti notið tímans sem slík ferðalög tækju, til að hugsa um sjálft sig og notið þess að versla og njóta þjónustu í nágrenni við heimilið. Orkusparnaður yrði gríðarlegur. 

Hugmyndir Toffler um framtíðina eru heillandi. Til yrðu margir bæir í borginni, þar sem fólk mundi vinna heima og hverfin yrðu lifandi hverfi og híbýli fólks yrði staður þar sem mestur hluti vinnunar yrði framkvæmdur auk þess sem að stutt yrði að sækja í þjónustu og frístundastarf. 

Eftir því sem tölvutæknin, rafrænar undirskriftir og fjarfundarbúnaður ýmis konar hafa tekið stórstígum framförum er furðulegt hvað hægt hefur gengið að þjóðfélagið aðlagaði sig að þriðju bylgjunni. Fólk yrði  meira heima og ofurskrifstofurnar heyrðu sögunni til.

Hvernig stendur á því, að það þurfi að marséra börnum og unglingum á hverjum virkum degi í skóla til að hlusta á það sem vel má nýta tölvutæknina til að miðla fróðleik með fullkomnara hætti. 

Stöðnunin og andstaðan stafar e.t.v. af því að iðnríki okkar tíma reynir að halda í óbreytt ástand, af ótta við að yrði miðstýringu hætt og skrifræðið einfaldað, mundu borgararnir fá meira frelsi til sjálfstæðs þroskaferlis án stöðugrar mötunar ofurfréttamennskunar sem reynir að tryggja meðvitaða eða ómeðvitað hugmyndafræði alræðisríkisins sem og þeim hagsmunum að halda fólki við ofurneyslu, sem það hefur enga þörf fyrir.

Nú á tímum hræðslunnar og aðgerða stjórnvalda vegna Covid veiru faraldursins þarf fjöldi fólks að vinna heima og fær þá reynslu af því hvaða hagræði er fólgið í því. Þetta hafa skáld, rithöfundar, sem og margir fleiri áttað sig á um árabil. Nauðsynlegt er að fleiri og fleiri geri sér grein fyrir þeim kostum að stund vinnu sína að heiman. 

Ef til vill munu þessar ráðstafanir vegna Covid reynast sú blessun í þessu dulargervi, að þriðja bylgjan sem Toffler spáði fyrir um árið 1980 nái í auknum mæli fótfestu í veröldinni, öllum til góðs. 

Vanhæfir stjórnmálamenn og/eða þjóðernishyggja

 

Ýmsir hafa bent á að einkenni okkar tíma væri m.a. hve illa upplýstir stjórnmálamenn væru og hirtu lítið um að afla sér grunnþekkingar á málum áður en þeir settu fram fullyrðingar. Síðan æti hver upp eftir öðrum með uppskrúfaðra og uppskrúfaðra orðalagi. Þetta rifjaðist upp þegar stjórnmálaleiðtogar hittust í París í gær til að minnast þess að 100 ár voru liðin frá því að vopnahlé var samið í fyrri heimstyrjöld.

Hver þjóðarleiðtoginn í París á eftir öðrum komu fram og kenndu þjóðernishyggju, að því er virtist nútímans, um að fyrri heimstyrjöld hefði brotist út. Meira að segja forseti íslenska lýðveldisins tók undir þessar röngu fullyrðingar og er hann þó sagnfræðimenntaður

Margir hafa skrifað um ástæður þess að fyrri heimstyrjöld braust út, en sennilega engin eftir jafnvíðtækar rannsóknir og af eins mikilli þekkingu og Christopher Clark höfundur bókarinnar "Sleepwalkers" Eftir lestur bókarinnar kemur manni einkum í hug vanhæfir stjórnmálamenn sem ástæðu þess að fyrra heimstríð braust út þó þjóðernishyggja hafi vissulega skipt máli hvað varðar konungsríkið Serbíu, sem taldi sig eiga tilkall til landa sem keisaradæmið Austurríki-Ungverjaland réði. 

Í ofangreindri bók lýsir höfundur því að margháttaðir atburðir og þjóðfélagshræringar hafi orðið til þess að styrjöldin braust út. Hann segir m.a. "Spurningin um af hverju (styrjöldin braust út) leiðir til þess að skoða verður ýmis nærtæk og fjarlæg atriði eins og heimsveldisstefnu, þjóðernisstefnu, hernaðarbandalög, fjármálaöflin, hugmyndir um þjóðarheiður" o.fl.

Í bókinni er varað við því sem þjóðarleiðtogarnir gerðu í gær. að "setja fortíðina í það ljós að hún mæti þörfum nútímans" En hver af öðrum gerðu þjóðarleiðtogarnir einmitt það. Engin þó jafn afdráttarlaust og  Angela Merkel sem vísaði til þess að þjóðernishyggja hefði verið orsök styrjaldarinnar og líkti því við vaxandi þjóðernishyggju í Vestur Evrópu. 

Þessar fullyrðingar Merkel og annarra þjóðarleiðtoga sem tóku í sama streng, þ.á.m. sagnfræðingurinn forseti íslenska lýðveldisins, eru rangar. Því fer fjarri að vaxandi þjóðernishyggja hafi verið í  keisaradæminu  Rússlandi, Þýskalandi, Austurríki-Ungverjalandi, konungsríkinu Stóra Bretlandi, ríki Ottómana í Tyrklandi eða lýðveldinu Frakklandi árið 1914 þegar styrjöldin braust út. Þar voru hins vegar alls staðar vanhæfir stjórnmálamenn eins og víðast hvar núna.

Þá liggur líka fyrir að hugmyndaheimur þeirra og þær þjóðfélagshræringar sem voru árið 1914 eiga ekkert skylt við hugmyndafræði Alternative für Deutschland eða flokka Le Pen, Viktors Orban eða annarra sem eru brennimerktir með því að vera kallaðir þjóðernissinnar. Tilvísun Angelu Merkel var fyrst og fremst til að reyna að koma höggi á pólitíska andstæðinga vegna vandamála sem hún sjálf skapaði sem vanhæfur stjórnmálamaður.  

Staðreyndin er sú, að það var friðvænlegt í Evrópu í ársbyrjun 1914. En keisaraveldið Austurríki-Ungverjaland var að mörgu leyti komið að fótum fram og ólíkar þjóðir og þjóðarbrot kröfðust sjálfstæðis með sama hætti og við gerðum fyrir 100 árum á grundvelli heilbrigðrar þjóðernishyggju. Telur forseti lýðveldisins að slík hugmyndarfæði sem leiddi til sjálfstæðis íslensku þjóðarinnar frá Dönum hafi verið röng. 

Án þjóðernishyggju væri Ísland ekki frjálst og fullvalda ríki í dag. Var það slæm hugmyndafræði? Gerðu forfeður okkar rangt. 

Þekking og meðvituð vanþekking

Þekking er forsenda upplýstrar umræðu. Það tekur tíma að afla sér þekkingar og sumir veigra sér við að taka þátt í opinberri umræðu af því að þeir telja sig ekki hafa næga þekkingu. Aðrir láta skeyta að sköpuðu og umræðan verður þá því marki brennd. Enn aðrir neita að afla sér þekkingar af því að þeir hafa fyrir fram mótaðar skoðanir sem þeir telja stórasannleik og vilja ekki heyra neitt sem gæti breytt því.

Fólk ræður því hvað það vill vita eða ekki vita. Það er hins vegar alvarlegt þegar stjórnmálafólk og fréttafólk hefur þá afstöðu að það hafi höndlað stóra sannleikann og vilja ekki heyra neitt sem gæti breytt því.

Fréttaelítan og pólitíska elítan á Íslandi og víðar hefur höndlað stóra sannleikann varðandi hælisleitendur og Íslam og neitar að kynna sér staðreyndir sem gætu breytt þeim viðhorfum. Þetta fólk neitar að kynna sér og viðurkenn að íslam er mótað á rasisma. Það neitar að kynna sér að Íslam byggir á kenningakerfi sem er fjandsamlegt grundvallarmannréttindum eins og þau eru skilgreind í íslensku stjórnarskránni. Það neitar að viðurkenna að herhvöt íslamistanna í dag er til höfuðs einstaklingnum og einstaklingsbundnum réttindum hans.

Í gær var fundur með norska rithöfundinum Hege Storhaug, sem hefur kynnt sér Íslam og skrifað bækur um það efni m.a. bókina "Þjóðaplágan Íslam". Hege rekur í bókinni staðreyndir um undirgefnina, heildarhyggjuna, rasismann, kvennfyrirlitninguna og fleira í Íslam. Hege er í þeirri kjörstöðu að vera hvorki hvítur kristinn karlmaður né til hægri í pólitík. Hefðbundnir merkimiðar frétta og stjórnmálaelítunnar gagnvart henni duga því ekki.

En þá er þá hægt að þegja hana í hel.

Á fjölmennum fundi sem haldinn var í gær með Hege Storhaug, gerði hún grein fyrir rannsóknum sínum á Íslam. Engin kjörinn fulltrúi á þjóðþingi Íslands eða borgarstjórn Reykjavíkur mætti. Fjölmiðlafólkið af RÚV var heldur ekki sjáanlegt. Þóra Arnþórsdóttir gætti þess vel að óæskilegar skoðanir Hege Storhaug, sem gætu upplýst fólk um hvers konar fyrirbrigði Íslam er fengi ekki rúm í Kastljósi undir hennar stjórn. Það er óneitanlega nöturlegt að fólk sem hefur kynnt sér málin og sér hvað það eru alvarlegir hlutir á ferðinni varðandi Íslam og að hér er á ferðinni hættuleg heildarhyggja andstæð persónufrelsi og einstaklingsfrelsi, skuli jafnan vera sakað um rasisma, fasisma eða eitthvað álíka af fjölmiðla- og stjórnmálaelítunni. Þær nafngiftir sýna betur en nokkuð annað að þekking þessarar elítu á hvað um er að ræða er engin og það er skelfilegt að verða vitni að því.

Þessi sama elíta stjórnmála- og fréttafólks vegur stöðugt að vestrænum og kristilegum lýðræðisgildum og herpist við að viðhalda vanþekkingu sinni á Íslam. Þar virðist sama vera upp á teningnum hvort heldur fólk skilgreinir sig til hægri eða vinstri í þessari elítu. Þegar allt kemur til alls þá er sami grauturinn í öllum skálunum. Það er sú skeflilega staðreynd sem þjóðin verður að horfast í augu við og bregðast við.

 

 

Ritskoðun og þöggun Mál og menningar

Bókin "Þjóðaplágan Íslam" eftir norska rithöfundin og mannréttindafrömuðin Hege Storhaug fór í 5. sæti íslenska metsölulistans í vikunni þrátt fyrir að bókin hefði ekki verið nema innan við helming vikunnar í sölu í bókabúðum.

Þrátt fyrir þessar góðu viðtöku lesenda hefur starfsfólk sumra bókaverslana reynt að fela bókina og stilla henni t.d. ekki upp með öðrum metsölubókum. Sérstaklega hefur kveðið rammt að þessu í bókabúð Máls og menningar.

Bókabúð Máls og menningar hefur geymt bókina ofan í skúffu og gætt þess vandlega að engin viðskiptavinur sæi hana en þá sjaldan að einhver sem um spurði fékk hana keypta þá var hún til sölu á um 40% yfir viðmiðunarverði. Þessar aðferðir einnar stærstu bókabúðar landsins er fordæmanleg. Þetta er ritskoðun og yfirverðlagning í því skyni einu að koma í veg fyrir að fólk kaupi bók sem er þegar metsölubók hér á landi og hefur verið á metsölulistum í Noregi frá því að bókin kom út í nóvember.

Höfundur bókarinnar spyr á facebókar síðu sinni vegna þessa. Hvað hefur eiginlega komið fyrir sögueyjuna og bókaþjóðina Ísland þegar ein af stærstu bókabúðunum beitir svona aðferðum til að koma í veg fyrir tjáningarfrelsið. Fróðlegt verður að sjá hvort einhver íslenskur fréttamiðill mun fjalla um þetta dapurlega og neytendafjandsamlega atferli Máls og menningar.

Þessi bók kemur fljólega út í Svíþjóð og útgefandinn þar býst við að hún fari beint í efri sæti metsölulistans. Hann veit ekki til þess að nokkur af stærri bókabúðum í sjálfri hinni heilögu vandlætingasömu Svíþjóð muni úthýsa henni eða yfirverðleggja til að neytendur eigi þess síður kost að kaupa hana.

Er virkilega svo komið hér á landi að þöggunaröflin vilji ekki að Íslendingar fái að vita um hryllingin sem er í gangi í Evrópu. Já á Norðurlöndum vegna Íslamistanna sem flutst hafa til okkar heimshluta.

Gæti verið að sá gleðileikur sem fréttamiðlar ríkisins og aflandsfurstans,flytja daglega um mikilvægi þess að hafa opin landamæri yrði með því opinberaður sem hálfsannleikur í besta falli en þó nær ef grannt er skoðað helber lygi.

Af hverju má fólk ekki lesa um staðreyndir ágætu eigendur Máls og menningar. Hvar fór þetta merka fyrirtæki sem gaf út "Söngva Satans" eftir Salman Rushdie á sínum tíma út af veginum og ofan í þöggunarholuna með hinum strútunum. Er ekki tími til komin að þið biðjið neytendur afsökunar á fjandskap ykkar við tjáningarfrelsið og takið til hendinni við að kynna bók Hege Storhaug og seljið hana helst undir viðmiðunarverði. Álagning ykkar yrði góð fyrir því.

Undarlegra en skáldsaga

Bók Eggerts Skúlasonar "Andersen skjölin", er á köflum eins og æsispennandi reyfari. Lykilmenn hittast á bílastæði Árbæjarkirkju í skjóli nætur og stjórnarformaður FME biður leigubifreiðastjóra að vera vitni þegar hann afhendir mikilvægt bréf um miðja nótt.

Rakið er hvernig veist var að einstaklingum með algerri valdníðslu og einstaklingar sviptir lífsviðurværi og virðingu samfélagsins að ástæðulausu. 

Þáttur fjölmiðlana er líka eftirtektarverð einkum fjölmiðilsins sem höfundur er nú ritstjóri hjá. Fjölmiðlamenn og  álitsgjafar bregðast og samsama sig ógnarherferð og hatri, fólk eins og t.d. Egill Helgason og Ingi Freyr Vilhjálmsson.

Háskólamenn bregðast og taka þátt í þessum sama hatursleik og samkvæmt bókinn þá skora þeir hæst í því efni prófessor Þorvaldur Gylfason og Vilhjálmur Bjarnason nú alþingismaður.

Á sama tíma er athyglsvert að lesa umfjöllun um fjölmiðlamann sem stendur upp úr í þessum hremmingum en það er Sigmar Guðmundsson ritstjóri Kastljóss. Í bókinni er aðkoma hans að því að leiða ákveðinn sannleika í ljós rakin og á Sigmar og fréttastofa RÚV heiður skilið fyrir að hafa hvergi hvikað í að bera sannleikanum vitni hvað þetta varðar.

Þó mörgum bregði vafalaust við margar þær opinberanir sem fram koma í bókinni þá þarf fólk að lesa bók eins og þessa til að átta sig vel á því hve eisntaklingurinn má sín lítils og hvað það eru í raun fáir sem eru tilbúnir til að leggja einhverja lykkju á leið sína í andrúmslofti glæpavæðingar til að gæta mannréttinda samborgara sinna. En á sama tíma margir sem vilja leiða saklaust fólk á höggstokkinn.