Til vansa fyrir Bandaríkin

Joe Biden tók við völdum sem forseti Bandaríkjanna fyrir ári. Valdatími hans hefur verið svo skelfilegur, að hann hefur orðið sér til vansa bæði heima og erlendis. 

Heilsteypta stefnu í utanríkismálum skortir. Sneypuleg endalok  í Afganistan og vanhæfni forsetans þar hafa leitt til þess, að andstæðingar Bandaríkjanna telja sig geta farið sínu fram. Rússar hóta innrás í Úkraínu og Kínverjar að innlima Taiwan. Prelátarnir í Íran telja sig geta farið sínu fram.

Stefna Biden inn á við, hefur ekki síður verið slæm. Áhersla hefur verið lögð á gegndarlausa eyðslu hins opinbera, sem hefur leitt til mestu verðbólgu í 40 ár eða 7%. Stefna vitifirrta vinstrisins í Demókrataflokknum í Bandaríkjunum m.a. að draga úr framlögum til lögreglu og andstöðu við störf hennar,hefur leitt til glæpaöldu. Í San Francisco og Los Angeles sem Demókratar hafa stjórnað í langa hríð eru rán og gripdeildir orðin svo algeng, að þau þykja ekki lengur fréttnæm.

Stefna Demókrata undir forustu Biden hefur leitt til efnahagslegs óstöðugleika, hnignunar borga,glæpaöldu og vaxandi innanlandsátaka. Í einu orði sagt þá hefur stjórn Biden verið skelfileg.

Vinsældir forsetans hafa hrapað og innan við þriðjungur kjósenda telur hann hafa staðið sig sæmilega eða vel í embætti. Þrátt fyrir að óstjórnin og glundroðin sem afleiðing af stefnu og stefnuleysi Biden og stjórnar hans, þá þegja helstu fjölmiðlar eins og þeir geta um það. En vandamálin hverfa ekki með því og dæmi eru um, að fjölmiðlum sem hafa stutt Demókrataflokkin er nóg boðið. 

Spurning er hvort að ein vinstri sinnaðasta fréttastofa lýðræðisríkja, fréttastofa RÚV tekur við sér og áttar sig á hvílílka skelfingu vinstri stefna Biden og bullukollustefna borgarstjóra Demókrata í Bandaríkjunum eru að leiða yfir þjóðina.

Hvað sem því líður eða eins og Biden segir, þegar hann tapar þræðinum "Anyway", þá eru kosningar í Bandaríkjunum í nóvember. Með sama áframhaldi munu Demókratar tapa meirihluta sínum bæði í fulltrúadeildinni og öldungadeildinni. Spurningin er bara hvað mikið tjón Biden og fylgifiskar hans geta unnið á meðan og hve miklu áliti og afli Bandaríkin tapa þangað til. 

En kjósendur sitja alltaf uppi með vanhæfa stjórnendur, sem þeir kunna að hafa glæpst á að kjósa. Þessvegna skiptir máli að kjósa og kjósa rétt.

Hin sérstæðu tengsl við Ísland

Svonefndir umsækjendur um alþjóðlega vernd, eru af landlækni sagðir hafa sérstök tengsl við Ísland. Þeir njóta undanþágu frá sóttvarnarráðstöfnum, sem ferðamenn þurfa að sæta. 

Umsækjendur um alþjóðlega vernd og aðstandendur þeirra þurfa ekki að framvísa neikvæðu PCR prófi fyrir brottför til Íslands eða sæta íþyngjandi ráðstöfnum sem ferðafólk þarf að sæta. Hvað þýðir aðstandendur, pabbi,mamma,systkini, eiginkonurnar þrjár og frændi og frænkur?

Umsækjendurnir um alþjóðlega vernd, áður hælisleitendur og áður ólöglegir innflytjendur og aðstandendur njóta sömu réttinda og íslenskir ríkisborgarar. Ekki skiptir máli hvaðan þeir koma. 

Um og yfir 90% hælisleitenda eru ungir karlmenn. Ætla má, að smittíðni þeirra sé ekki minni en almenns ferðafólks.

Svona er ruglið í kringum flóttamannaiðnaðinn. Svonefndir hælisleitendur njóta sérréttinda sagðir hafa sérstök tengsl við landið ef þeir góla að þeir séu flóttmenn. Síðan fá þeir fæði og húsnæði, lögfræðiþjónustu læknisþjónustu, sálfræði- og geðþjónustu auk dagpeninga o.s.frv.

Mikill bragur væri nú á því, að íslenska ríkisstjórnin teygði velferðarkerfið svo langt, að íslenskir ríkisborgara nytu sama atlætis og hlaupastrákarnir frá Afríku og Mið-Austurlöndum. Ef það gengur ekki, þá gengur það  heldur ekki fyrir þá.

Það er kominn tími til að hætta þessu dekri við fólk,sem á ekkert erindi til Íslands.

 

Kynrænt sjálfræði og Harry Potter

Árið 2019 samþykkti Alþingi lýðveldisins Íslands, samhljóða lög um kynrænt sjálfræði. Í sjálfu sér ekki að undra,að stjórnmálastéttin skyldi standa þétt saman um að samþykkja lög, sem fara í bág við heilbrigða skynsemi og náttúrulögmálin. 

Rithöfundurinn J. K. Rawlings, sem gerði Harry Potter bækurnar hefur amast við vitleysu eins og þeirri sem koma fram í ofangreindum bulllögum Alþingis og bent á að það sé ekki fólk sem fari á túr heldur séu það konur sem fara á túr.

Vegna þessara ummæla hefur J.K.Rawlings sætt ofsóknum og hótunum og lögregla telur heppilegast að hennar sé gætt allan sólarhringinn. Þannig er nú tjáningarfrelsinu ógnað, þegar öfgahópar í stríði við sjálfa náttúruna í samferð með skrúðgöngu keisarans sem var ekki í neinum fötum, þrátt fyrir að hann teldi sig skarta fegurstu skartklæðum á jörðu hér eiga í hlut. 

Í nýlegri færslu skrifaði J.K. Rawlings: 

"Stríð  er friður" "Frelsi er þrældómur" "Fáfræði er styrkur"

"Einstaklingurinn með stóra tippið sem nauðgaði þér er kona"

Síðasta setningin vegna einstaklingsins sem skilgreindi sig sem konu og nauðgaði stúlkubarni. J.K.Rawlings var nóg boðið þegar hún heyrði  af galinni kynrænum sjálfræðishugmyndum lögreglunnar og lét þessi orð falla af því gefna tilefni. 

Er til of mikils mælst að löggjafinn leiðrétti óendanlegt bull í lagasetningu eins og umrædd lög og felli þau úr gildi og miði við að ekki sé fest í lög ákvæði um að gangur himintunglanna sé öðruvísi en þau raunverulega eru og kynræn vitund fari ekki eftir hentugleikum heldur því hvernig náttúran gerði þau karl og konu. Enda bara tvö líffræðileg kyn þó öðru sé haldið að óhörnuðum grunnskólanemendum á Íslandi. Enda eitt fárra landa sem býr við vitundarvakningur ruglsins um kynrænt sjálfræði.

Kynrænt sjálfræði og Harry Potter

Árið 2019 samþykkti Alþingi lýðveldisins Íslands, samhljóða lög um kynrænt sjálfræði. Í sjálfu sér ekki að undra,að stjórnmálastéttin skyldi standa þétt saman um að samþykkja lög, sem fara í bág við heilbrigða skynsemi og náttúrulögmálin. 

Rithöfundurinn J. K. Rawlings, sem gerði Harry Potter bækurnar hefur amast við vitleysu eins og þeirri sem koma fram í ofangreindum bulllögum Alþingis og bent á að það sé ekki fólk sem fari á túr heldur séu það konur sem fara á trú.

Vegna þessara ummæla hefur J.K.Rawlings sætt ofsóknum og hótunum og lögregla telur heppilegast að hennar sé gætt allan sólarhringinn. Þannig er nú tjáningarfrelsinu ógnað, þegar öfgahópar í stríði við sjálfa náttúruna í samferð með skrúðgöngu keisarans sem var ekki í neinum fötum, þrátt fyrir að hann teldi sig skarta fegurstu skartklæðum á jörðu hér eiga í hlut. 

Í nýlegri færslu skrifaði J.K. Rawlings: 

"Stríð  er friður" "Frelsi er þrældómur" "Fáfræði er styrkur"

"Einstaklingurinn með stóra tippið sem nauðgaði þér er kona"

Síðasta setningin vegna einstaklingsins sem skilgreindi sig sem konu og nauðgaði stúlkubarni. J.K.Rawlings var nóg boðið þegar hún heyrði  af galinni kynrænum sjálfræðishugmyndum lögreglunnar og lét þessi orð falla af því gefna tilefni. 

Er til of mikils að löggjafinn leiðrétti óendanlegt bull í lagasetningu eins og umrædd lög og felli þau úr gildi og miði við að ekki sé fest í lög ákvæði um að gangur himintunglana sé öðruvísi en þau raunverulega eru og kynræn vitund fari ekki eftir hentugleikum heldur því hvernig náttúran gerði þau karl og konu. Enda bara tvö líffræðileg þó öðru sé jafnvel haldið að óhörnuðum grunnskólanemendum á Íslandi. Enda eitt fárra landa sem býr við vitundarvakningur ruglsins um kynrænt sjálfræði.

Vont er þeirra ranglæti

Í íslenskum hjúskaparlögum segir, að brúðhjón þurfi að vera orðin 18 ára og þau séu í hvívetna jafnrétthá í hjúskap. Mannréttindabarátta fyrir jafnstöðu kvenna og karla hefur haft gríðarleg áhrif í okkar heimshluta og sem betur fer náð að tryggja lagalega að konur hafi sama rétt en karlar, en séu ekki þjónar þeirra og háðar duttlungum þeirra. 

Þrátt fyrir sambærileg lagaákvæði á hinum Norðurlöndunum,hefur það ítrekað gerst, að ólöglegir innflytjendur og ákveðinn hluti aðfluttra karla kynni stúlkubörn allt niður í 12 ára sem eiginkonur sínar og þessi 12 ára stúlkubörn eru jafnvel barnshafandi. Samræði við stúlkur undir lögaldri er refsiverð skv. okkar lögum, en það virðist ekki gilda þegar um þennan þjóðfélagshóp er að ræða. 

Danskur ráðherra Inger Stöjberg vildi stemma stigu við þessum ófögnuði,barnabrúðkaup stúlkubarna. Stúlkur undir lögaldri voru látnar ganga í hjónaband. Um var að ræða þvingunarhjónabönd og brotið var gegn ákvæðum hegningarlaga varðandi kynmök við börn. Ef til vill fór Inger ekki rétt að, en ljóst er að hún var með aðgerðum sínum að berjast fyrir hagsmunum stúlkubarna og það hefði heldur betur átt að vera herhvöt fyrir baráttusamtök kvenna fyrir jafnrétti og jafnstöðu kvenna og gegn kynferðislegri misnotkun á konum. 

Í gær var Inger Stöjberg dæmd af Landsrétti Dana í 2 mánaða skilorðsbundið fangelsi fyrir að standa vörð um þau gildi sem hjúskaparlög og refsilög kveða á um. Reglu- og formfesta danska Landsréttarins ber greinilega skynsemina og virðingu fyrir kvenréttindum og jafnstöðu borgaranna ofurliði. 

Við á Norðurlöndunum megum ekki glata tengslum við grundvallarmannréttindi þ.á.m. jafnstöðu kynjanna. Við getum ekki samþykkt það að ein lög gildi fyrir þá sem búa í landinu en önnur lög skuli gilda fyrir ólöglega innflytjendur og ákveðna aðflutta þjóðfélagshópa og þeim skuli heimilt að hafa samræði við stúlkubörn, eiga börn með stúlkunum og giftast þeim í þvinguðum hjónaböndum, þar sem ekkert jafnrétti ríkir milli  aðila en konan er gjörsamlega undirokuð undir vilja mannsins. 

Gott væri ef samtök kvenna sýndu það nú, að þau berjast almennt fyrri rétti kvenna og styðja baráttuna gegn þessum ófögnuði.

Inger Stöjberg á þakkir skilið fyrir að standa í báðar fætur fyrir réttindum kvenna og almennum mannréttindum í Danmörku. Það er kominn tími til að stjórnmálamenn á Norðurlöndum geri það almennt sem og hefðbundnir fréttamenn, en dansi ekki í kringum lögbrot innflytjenda og stingi höfðinu í sandin þó verið sé að misnota stúlkubörn kynferðislega. 

Þvingunarhjónabönd og kynferðisleg misnotkun stúlkubarna undir lögaldri er glæpur. Að reyna að sporna við glæpum á ekki að vera refsivert. Sé svo eins og kom í ljós í Danmörku í gær, þá gildir sennilega það sama og Jón Hreggviðsson sagði á sínum tíma um réttlætið hjá danskinum.

"Vont er þeirra ranglæti en verra er þeirra réttlæti."  

Vont er þeirra ranglæti

Í íslenskum hjúskaparlögum segir, að brúðhjón þurfi að vera orðin 18 ára og þau séu í hvívetna jafnrétthá í hjúskap. Mannréttindabarátta fyrir jafnstöðu kvenna og karla hefur haft gríðarleg áhrif í okkar heimshluta og sem betur fer náð að tryggja lagalega að konur hafi sama rétt en karlar, en séu ekki þjónar þeirra og háðar duttlungum þeirra. 

Þrátt fyrir sambærileg lagaákvæði á hinum Norðurlöndunum,hefur það ítrekað gerst, að ólöglegir innflytjendur og ákveðinn hluti aðfluttra karla kynni stúlkubörn allt niður í 12 ára sem eiginkonur sínar og þessi 12 ára stúlkubörn eru jafnvel barnshafandi. Samræði við stúlkur undir lögaldri er refsiverð skv. okkar lögum, en það virðist ekki gilda þegar um þennan þjóðfélagshóp er að ræða. 

Danskur ráðherra Inger Stöjberg vildi stemma stigu við þessum ófögnuði,barnabrúðkaup stúlkubarna. Stúlkur undir lögaldri voru látnar ganga í hjónaband. Um var að ræða þvingunarhjónabönd og brotið var gegn ákvæðum hegningarlaga varðandi kynmök við börn. Ef til vill fór Inger ekki rétt að, en ljóst er að hún var með aðgerðum sínum að berjast fyrir hagsmunum stúlkubarna og það hefði heldur betur átt að vera herhvöt fyrir baráttusamtök kvenna fyrir jafnrétti og jafnstöðu kvenna og gegn kynferðislegri misnotkun á konum. 

Í gær var Inger Stöjberg dæmd af Landsrétti Dana í 2 mánaða skilorðsbundið fangelsi fyrir að standa vörð um þau gildi sem hjúskaparlög og refsilög kveða á um. Reglu- og formfesta danska Landsréttarins ber greinilega skynsemina og virðingu fyrir kvenréttindum og jafnstöðu borgaranna ofurliði. 

Við á Norðurlöndunum megum ekki glata tengslum við grundvallarmannréttindi þ.á.m. jafnstöðu kynjanna. Við getum ekki samþykkt það að ein lög gildi fyrir þá sem búa í landinu en önnur lög skuli gilda fyrir ólöglega innflytjendur og ákveðna aðflutta þjóðfélagshópa og þeim skuli heimilt að hafa samræði við stúlkubörn, eiga börn með stúlkunum og giftast þeim í þvinguðum hjónaböndum, þar sem ekkert jafnrétti ríkir milli  aðila en konan er gjörsamlega undirokuð undir vilja mannsins. 

Gott væri ef samtök kvenna sýndu það nú, að þau berjast almennt fyrri rétti kvenna og styðja baráttuna gegn þessum ófögnuði.

Inger Stöjberg á þakkir skilið fyrir að standa í báðar fætur fyrir réttindum kvenna og almennum mannréttindum í Danmörku. Það er kominn tími til að stjórnmálamenn á Norðurlöndum geri það almennt sem og hefðbundnir fréttamenn, en dansi ekki í kringum lögbrot innflytjenda og stingi höfðinu í sandin þó verið sé að misnota stúlkubörn kynferðislega. 

Þvingunarhjónabönd og kynferðisleg misnotkun stúlkubarna undir lögaldri er glæpur. Að reyna að sporna við glæpum á ekki að vera refsivert. Sé svo eins og kom í ljós í Danmörku í gær, þá gildir sennilega það sama og Jón Hreggviðsson sagði á sínum tíma um réttlætið hjá danskinum.

"Vont er þeirra ranglæti en verra er þeirra réttlæti."  

Fórnarlambið

Í janúar 2019 tilkynnti leikarinn Jussie Smollet, sem er dökkur á hörund, til lögreglu í Síkakó í Bandaríkjunum, alvarlegan hatursglæp gegn sér. Hann sagði að tveir hvítir menn hefðu ráðist á sig barið sig vegna kynþáttar hans, kallað hann ýmsum ónefnum og hellt yfir hann litarefni. Af þessu tilefni sagði leikarinn, að þetta væri það sem við mætti búast í svona MAGA landi (make America great again)og vísaði þar til Donald Trump. 

Fjölmiðlar um allan heim fóru hamförum yfir því hverskonar ríki Bandaríkin væru orðin undir stjórn Trump, þar sem hvítir rasistar teldu sér allt leyfilegt. Frambjóðendur Demókrata notuðu þennan "rasíska hatursglæp" út í æsar.

Ekki er allt sem sýnist. Í ljós kom,að árásarmennirnir á Smollet voru ekki hvítir heldur þeldökkir Nígeríumenn. Það sem meira var Smollet borgaði þeim fyrir að sviðsetja árásina, alls 3.500 dollara og 100 dollara í útgjöld fyrir litarefnið. Dómstóll í Síkakó dæmdi Smollet sekan á fimmtudagskvöldið fyrir að sviðsetja árásina og ljúga að lögreglu varðandi atburðinn.

Fróðlegt verður að sjá hvort talsmenn Demókrata sem gerðu málið að áróðursatriði í síðustu kosningum, leiðrétti og biðjist afsökunar. Sjálfsagt gera þeir það ekki frekar en fjölmiðlarnir sem fóru hamförum. Reynt verður af þessum aðilum að þegja um málið.

Lygin hleypur iðulega marga hringi umhverfis hnöttinn  á meðan sannleikurinn er enn að reima á sig skóna. 

Hnípnar þjóðir í vanda

Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir segir frá því í pistli sínum í Morgunblaðinu í dag, að hún sitji samráðsfund Norðurlandaráðherra þar sem fjallað er um útlendingamál. Vonandi verður þetta gagnlegur fundur. 

Af grein dómsálaráðherra að dæma, þá virðist fundurinn eiga að fjalla um þessi mál á grundvelli verkferla og skilvirkrar stjórnsýslu, en gæta þess að stinga höfðinu í sandinn gagnvart þeim vandamálum sem Norðurlöndin standa frammi fyrir vegna rangrar stefnu í þessum málum á undanförnum árum. Það væri verra ef ekki yrði rætt um alvöru málsins.

Við getum margt lært af Norðurlöndunum og gætt þess, að lenda ekki í sama vandamáli og þau varðandi innfleytjendur. Samt virðist sem íslensk stjórnvöld vilji ótrauð ana áfram ofan í sama forarpyttinn og Norðurlöndin eru sokkin í.

Dómsmálaráðherra segir að tryggja verði þeim forgang sem eru í mestri neyð. Það er rétt. Þá liggur fyrir að hin "kristnu" Norðurlönd ættu að einhenda sér í að taka á móti kristnu fólki frá Mið-Austurlöndum, sem er í mestri neyð. Á sama tíma að vísa múslimskum skilríkjalausum hlaupastrákum í burtu. 

Dómsmálaráðherra getur líka um frumvarp sitt til breytinga á útlendingalögum varðandi þá sem þegar hafa fengið svokallaða alþjóðlega vernd í öðrum Evrópuríkjum og vill draga úr möguleikum þeirra til að fá líka alþjóðlega vernd á Íslandi. Þetta frumvarp gengur ekki nógu langt. Það á ekki að fjalla um mál þeirra sem þegar hafa fengið alþjóðlega vernd annarsstaðar en vísa þeim lóðbeint úr landi. Íslenskir skattgreiðendur þurfa ekki fleiri velferðarfarþega.

Í grein sinni nefnir dómsmálaráðherra,að taka þurfi til skoðunar atvinnuleyfi erlendra ríkisborgara og möguleika þeirra til að koma hér til starfa. Hér hreyfir dómsmálaráðherra mjög mikilvægu máli, sem þarf að skoða vel. Við höfum í dag enga stjórn á landamærunum hvað þetta varðar og erum með opinn vinnumarkað með allri Evrópu og það getur verið þungt fyrir 350.000 manna þjóð. Þessvegna lagði ég til á sínum tíma, að við fengjum ákveðnar undanþágur frá fjórfrelsi EES samningsins varðandi frjálsa för fólks til atvinnuþáttöku til þess að við gætum haft einvherja stjórn á málum við sérstakar aðstæður. Á sama tíma er líka mikilvægt að fólk sem er nauðsynlegt fyrir framþróun og vöxt íslensks atvinnulífs geti komist til landsins. Það liggur því fyrir að hér þarf að vanda til verka og bregðast við skjótt. 

Ráðherrafundurinn getur verið gagnlegur og gott ef dómsmálaráðherra leitar eftir því að fá heiðarleg svör frá samráðsráðherrum sínum í Danmörku, Svíþjóð og Noregi hvernig þessar þjóðir klúðruðu innflytjenda- og útlendingamálum sínum svo gjörsamlega og hvað við getum af þeim lært til að detta ekki ofan í sama pyttinn. Þar hljóta að koma til skoðunar framsæknar hugmyndir ríkisstjórnar Dana um að meðhöndla umsóknir hælisleitanda í öðru ríki. Það er besta tillagan sem hefur komið  fram í Evrópu varðandi þessi mál. Gott væri ef íslenska ríkisstjórnin tæki upp sömu stefnu og Danir í þessum málum.

Við viljum ekki lenda í sama fári og Danir, Norðmenn og Svíar, þar sem heilu hverfin eru í sumum borgum þessara landa, þar sem fólk talar ekki tungumálið en er sérstakt samfélag út af fyrir sig. Þar sem lögreglan getur ekki farið inn í ákveðin hverfi nema þungvopnuð jafnvel til að hjálpa slökkviliði eða sjúkrabílum til að gera skyldu sína.

Ræða þarf hvernig á því stóð að þúsundir múslismskra innflytjenda til Norðurlandanna fóru til að berjast með Ísis hryðjuverkasamtökunum og snéru svo aftur til baka eftir að hafa verið þáttakendur í þjóðernishreinsunum, kynlífsþrælkunum Yasída kvenna og kristinna kvenna og mannsali á uppboðsþingum sem og mörgum öðrum viðbjóði. 

Er í lagi að bjóða slíkt fólk velkomið til baka og hvaða þýðingu hefur það fyrir öryggi borgara Norðurlanda að bæta enþá fleirum við þessarar gerðar. 

Vonandi ræða ráðherrarnir með hreinskiptum hætti um þær ógnir sem við okkur blasa vegna innflytjendastefnunnar, sem kristallast m.a. í útlendingalögunum íslensku og ákveða að taka upp gjörbreytta stefnu sem tryggir norrænum ríkisborgurum öryggi  það hlítur að vera aðalatriðið. 

 

 

Að ala nöðru við brjóst sér

Biskupakirkjan á Englandi hefur fundið fyrir því hvernig það er að ala nöðru við brjóst sér. Íslömsku hryðjuverkamennirnir í Liverpool voru teknir undir verndarvæng kirkjunnar og gátu því undirbúið hryðjuverkaárásina í hennar skjóli. 

Ekki er dregið í efa að margir kirkjunnar þjónar hafa mikinn áhuga og vilja til að láta gott af sér leiða og huga þá stundum ekki að því þegar verið er að misnota velvilja þeirra. Þetta getur leitt til fáránlegra viðbragða kirkjunnar þjóna eins og þegar þeir með fulltingi biskups hindruðu störf lögreglunnar með uppákomu í Laugarneskirkju um árið. 

Sami barnaskapur og hjá biskupnum forðum einkenndi þá í biskupakirkjunni  í Liverpool. Þar komu nokkrir múslimskir strákar og vildu kasta trú sinni að eigin sögn og gerast kristnir. Þeim var tekið fagnandi. Kirkjunnar menn athuguðu ekki að þessum mönnum hafði verið neitað um hæli og vísað úr landi í Bretlandi þegar þeir sóttust eftir að komast undir náðarfaðm kirkjunnar. Þeir voru teknir nánast undirbúningslaust inn í samfélag kristins fólks, en hjá þeim var þetta allt í plati af því að skv. trúarskoðunum múslima, þá mega þeir ljúga og svíkja alla sem eru ekki múslimar. 

Ekki má útiloka það að múslimskur hælisleitandi vilji skipta um trú. Kirkjunnar menn verða að gæta allrar varúðar í því sambandi einkum þegar liggur fyrir, að smyglararnir sem moka inn peningum fyrir að smygla fólki til Vesturlanda gefa þeim grundvallarráðleggingar eins og þær að henda öllum skilríkjum eins og vegabréfum, svo þeir geti haldið því fram, að þeir séu að koma frá stríðshrjáðum ríkjum eins og Sýrlandi eða Írak. Þeim er einnig ráðlagt af smyglurunum og raunar ýmsum lögmönnum hælisleitenda líka að skipta um trú og gerast kristnir að nafninu til. Þá njóti þeir verndar kristinnar kirkju og jákvæðar verði litið á umsóknir þeirra enda geti þeir  þá haldið því fram að þeir verði ofsóttir þegar heim er komið vegna trúskiptanna. Þannig lætur kristin kirkja í allri Evrópu þó síst kaþólska kirkjan misnota sig til að veita lögbrjótum skjól og hryðjuverkamönnum athvarf. Naðran þrífst því vel í náðarfaðmi kirkjunnar.

Kristin kirkja getur að sjálfsögðu haft skoðanir á þjóðfélagsmálum, en má ekki gleyma því að það eru stjórnvöld, ríkisstjórn og Alþingi sem stjórna í þjóðfélaginu og þeim reglum verður að hlíta sem þessir aðilar setja. Í Laugarneskirkju virtust kirkjunar yfirvöld hafa gleymt þessu grundvallaratriði. 

Kirkjan getur að sjálfsögðu mótað ákveðnar skoðanir um móttöku hælisleitenda og hefur gert það. En það merkilegasta við kristna kirkju á Vesturlöndum undanfarna tvo áratugi er að þeim virðist helst ekki koma neitt við nema múslimskir strákar sem þykjast vera á flótta undan harðræði heima fyrir á sama tíma og kristið fólk sætir mestum ofsóknum í löndum eins og Sýrlandi, Írak og raunar um allan hinn múslimska heim. Í Íran eru kerfisbundnar ofsóknir gegn kristnum og í Pakistan vegna laga um guðlast.

Ofsóknir gegn kristnu fólki í Sýrlandi og Írak leiða til þess, að því er ekki vært í flóttamannabúðum Sameinuðu þjóðanna. Kristið fólk eru hinir réttlausu og kristin kirkja Vesturlanda er svo upptekin við að ala nöðruna við brjóst sér, að hún hefur engin úrræði til að veita þeim hjálp sem mest þurfa á henni að halda. Trúarsystkinum okkar.  

Leiðtogar kristins fólks á Vesturlöndum hafa því miður brugðist eigin fólki, öryggi þess og hagsmunum.

Kallað eftir höftum og frelsisskerðingu

Enn einu sinni hefur sóttvarnarlæknir skilað minnisblaði til ráðherra og enn einu sinni mun ríkisstjórnin ræða til hvaða frelsisskerðinga á að grípa til að takmarka fjölda Kóvíd smita. 

Við ákvarðanatöku verður ríkisstjórnin að ganga út frá þeirri staðreynd, að þessi veira er komin til að vera með okkur hvort sem okkur líkar betur eða verr, óháð því til hvaða aðgerða við grípum til nú til að takmarka útbreiðsluna tímabundið, skráningum, smitrakningu o.s.frv.

Af því að veiran mun vera með okkur mun fólk halda áfram að veikjast, en hlutfallslega færri og færri alvarlega og færri og færri munu þurfa að leggjast inn á spítala og færri og færri munu deyja, miðað við þróun Kóvíd þann stutta tíma sem þessi pest hefur verið með okkur. Miðað við þessar staðreyndir eru þá forsendur til að grípa til þess að skerða frelsi borgaranna?

Þá ber einnig að skoða hvort að þær valdheimildir sem sóttvarnarlög kveða á um heimila slíka skerðingu og á hvaða forsendum þá. Eigum við enn einu sinni að sæta grímuskyldu, fjarlægðamörkum og takmörkunum á því hvað margir mega koma saman? Er ekki best að biðla til almennings um að fara gætilega og huga að sóttvörnum.