Verðbólgan 4.7% í Bretlandi

Verðbólga í Bretlandi nær nýjum hæðum skv fréttamiðlum þar í landi í dag. Verðbólga þar mælist nú 4.7% sem er hátt miðað við þeirra mælikvarða en við værum áreiðanlega ánægð með að hafa verðbólgu á því róli. Hér er verðbólgan yfir 15% og því meir en 10% hærri en sú verðbólga sem fjölmiðlar fárast yfir í dag á Bretlandi.

Því miður virðist útlitið vera þannig að verðbólgan sé komin til að vera í einhvern tíma bæði hér á landi og í Bretlandi. Í Bretlandi hefur fjármálaráðherrann varað við því að miklir erfiðleikar væru framundan og undir það hefur forsætisráðherra tekið.  Hér tala ráðamenn hins vegar eins og við séum að fara í gegn um minni háttar vandamál. Þannig er það því miður ekki.

Ástæða til að kaupa Morgunblaðið í dag.

Flest blöð sem vilja láta taka sig alvarlega hafa ákveðna fasta dálkahöfunda. Margir kaupa blöð eingöngu til að lesa slíkar greinar.  Morgunblaðið hefur ekki farið þá leið en nýtur þess að mikið af góðum greinarhöfundum skrifar í blaðið.

Full ástæða er til að benda á að í dag er mikið af góðum greinum í blaðinu. Jónas Elíasson prófessor skrifar um Bjallavirkjun með einkar skýrum hætti eins og honum er lagið. Í greininni bendir hann á hversu innantóm og andstæði heilbrigðri skynsemi barátta virkjana andstæðinga í Vinstri grænum og Samfylkingunni eru.

Grein Ragnars Önundarsonar fyrrverandi bankastjóra "Um bókstafstrú og mistök í hagstjórn" er framhald góðra greina Ragnars um efnahagsmál þar sem hann bendir á með glöggum hætti þau vandamál sem hafa orðið í hagstjórn síðustu ára.

Þröstur Ólafsson hagfræðingur skrifar um stóriðju og efnahagsstefnu. Gott innlegg í umræðuna og hvaða veruleiki blasir við okkur í efnahags- og atvinnumálum að mati höfundar.

Síðast en ekki síst skrifar Gauti Kristmannsson dósent grein sem hann velur heitið Krónuskatturinn og fjallar um hvað það kostar okkur mikið að vera með krónuna sem gjaldmiðil. 

Morgunblaðið var virkilega hverrar krónu virði í dag og það vegna þess sem ólaunaðir dálkahöfundar blaðsins höfðu fram að færa. Það væri vel þess virði fyrir blaðið að fá þessa menn og fleiri til að skrifa greinar með reglulegu millibili.  Það er alltaf gaman að lesa greinar eftir fólk sem hefur mikið fram að færa og gerir það með greinagóðum hætti eins og þeir sem skrifa ofangreindar greinar.

Fasískar aðgerðir lögreglu?

Lögreglan gerði húsleit hjá ólöglegum innflytjendum í Reykjanesbæ í vikunni. Ekki liggur fyrir af hvaða ástæðum en af því sem upplýst hefur verið voru það fyllilega réttlætanlegar ástæður sem urðu  til þess að lögreglan greip til þessara aðgerða. Svo brá við að sumir úr þessum hópi gripu til mótmæla og kölluðu lögregluna öllum illum nöfnum. Athugið þetta eru ólöglegir innflytjendur þ.á.m. skilst mér að sé einn sem segist vera pólitískur flóttamaður frá Frakklandi.

Þessar aðgerðir lögreglu sýna að eftirlit með ólöglegum innflytjendum er allt of lítið. Fjöldi fólks kemur ólöglega inn í landið og getur síðan valsað um allt meðan útlendingastofa er að skoða málið og það tekur iðulega mánuði.  Er eðlilegt að fólk sem kemur ólöglega geti farið frjálst ferða sinna um landið eins og því lystir. Það er greinilega pottur rækilega mölbrotinn varðandi eftirlit og afgreiðslu mála sem varða ólöglega innflytjendur. Er öryggi borgaranna í lagi þegar svona er haldið á málum?

Mér er það með öllu óskiljanlegt að ákveðinn hópur fólks hér á landi tekur alltaf afstöðu með ólöglegum innflytjendum og virðist telja að það eigi að opna landið algjörlega. Það gleymist að ólöglegur innflytjandi er hér ekki á lögmætum forsendum. Spurning er hvort að einhver sjónarmið réttlæti að við skjótum skjólshúsi yfir viðkomandi en megin hluti þeirra sem kemur með þessum hætti og er á kostnað skattgreiðenda í Reykjanesbæ er ekki fólk sem á nokkurn rétt til veru hér á landi og á að vísa úr landi sem allra fyrst. 

Svo virðist þó sem sumt fólk en hafi gert  það að inntaki stjórnmálabaráttu sinnar að lögin séu brotin svo að þeir sem vilja ljúga og svíkja sig inn í landið fái að gera það óhindrað. Þeim hefur því miður gengið vel í þeirri iðju en er ekki tími til kominn að fara að lögum í þessu efni og framfylgja þeim þannig að ólöglegir innflytjendur séu hér ekki svo mánuðum skiptir.

Þorgerður ber ein ábyrgð á síðari Pekingferðinni.

Fram kom í svari Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur menntamálaráðherra við fyrirspurn minni á Alþingi í dag að hún tók ávkörðun um að fara aftur til Kína að horfa á úrslitaleikinn í handbolta ein og án samráðs við aðra ráðherra í ríkisstjórn. Á þeim tíma sem Þorgerður tók þessa ákvörðun var hún starfandi forsætisráðherra.

Þá liggur lika fyrir eftir svör ráðherra við fyrirspun minni að ekki var leitað ódýrra ferðaleiða eða gistingar. Ef til vill lítill kostur þegar fyrirvarinn var svona lítill en alla vega var ekki leitað eftir því. ´

Þá liggur fyrir að allur kostnaður við ferð Þorgerðar, eiginmanns hennar og ráðuneytisstjóra menntamálaráðuneytisins var greidd úr ríkissjóði.

Sumum finnst sjálfsagt eðlilegt að ráðherra íþróttamála taki geðþóttaákvörðun um að fara á mikilvægan handboltaleik af því að hana langar til að sjá handboltaleik. Spurningin er þá hvort það sé eðlilegt að skattgreiðendur greiði fyrir þessa löngun ráðherra og borgi auk heldur fyrir 2 aðra. Mér finnst það ekki. Ráðherrar sem og aðrir stjórnmálamenn eiga að gæta ráðdeildar og sparnaðar í meðferð opinbers fjár. Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir telur ekki skylt að gera það.

Forsætisráðherra Geir H. Haarde hvatti landmenn til þess í vor að spara og spara  og spara. Það tekur greinilega ekki til varaformanns Sjálfstæðisflokksins og varaforasætisráðherra. Vinur minn Höskuldur Höskuldsson mundi sennilega orða það svo að það væri bara skóflupakkið sem ætti að spara en ekki fyrirfólkið í stjórnarráðinu.

Myndi taka þessa ákvörðun aftur

Margrét Frímannsdóttir tekur undir málflutning Frjálslyndra

Margrét Frímannsdóttir fangelsisstjóri á Litla Hrauni er fyrrum formaður Alþýðubandalagsins. Hún tók við formennsku í þeim stjórnmálaflokki þegar miklir erfiðleikar steðjuðu að m.a. hafði fyrri formaður klúðrað fjármálunum all hressilega að sögn. Þá sögu kann sumt Alþýðubandalagsfólk betur en ég og ég þekki hana ekki nema af munnlegri frásögn sumra þeirra. Margrét sá að í óefni var komið með þennan arftaka Sósíalistaflokks Íslands og gerði það sem hún gat til að sameina vinstri menn svokallaða í einum flokki, Samfylkingunni. Það tókst þó með þeim harmkvælum að innvígðir og innmúraðir sossar sátu eftir  í faðmi Steingríms J.

Margrét á að baki langan og farsælan stjórnmálaferil. Eftir því sem ég man best þá lagði hún alla jafna allt gott til mála manna og málleysingja svo fremi að Svavar Gestsson, Ólafur Ragnar og Steingrímur byrgðu henni ekki sýn til skynseminnar.

Það var athyglivert að sjá Margréti í sjónvarpsfréttum í kvöld fjalla um samninga við erlend ríki um að þau taki við erlendum föngum. Þar greindi Margrét frá því hvað hlutfall útlendinga er orðið hátt í íslenskum fangelsum.  Eftir því sem ég gat best reiknað af þessu stutta fréttaviðtali við Margréti þá eru hlutfallslega þrisvar sinnum fleiri útlendingar í fangelsum hér á landi en nemur þeim hlutfallslega fjölda útlendinga sem hér búa.

Margrét ræddi það að nauðsynlegt væri að útlendingar sem hingað kæmu þyrftu að framvísa sakavottorði og nefndi að þeir gæfu einnig aðrar upplýsingar um sjálfa sig.

Þetta er alveg rétt hjá Margréti. Að sjálfsögðu á að gera það sem hún segir. Hún þekkir þetta af eigin raun.  En sósíalfræðingarnir í flokknum sem Margrét stofnaði "Samfylkingunni" kalla þetta rasisma þegar við Frjálslynd höfum bent á þetta. Nú veit ég að Margrét er ekki rasisti frekar en ég eða aðrir félagar mínir í Frjálslynda flokknum. Margrét er einfaldlega skynsöm kona sem vinnur í því umhverfi að hún veit um hvað hún er að tala í þessum efnum.

Skrýtið að fangelsisstjórinn á Litla Hrauni skuli nú fyrst taka undir það sem við Frjálslynd sögðum fyirr kosningar og dómsmálaráðherrann skuli vera að framkvæma það sem við sögðum fyrir kosningar. Þá var það rasismi í munni margra flokksystkina þeirra. Skyldi það fólk vera sama sinnis í dag?

Gott hjá dómsmálaráðherra.

Björn Bjarnason dómsmálaráðherra er án efa einn dugmesti ráðherra sem við eigum í dag. Fólk getur að sjálfsögðu greint á um marga hluti og þannig er það með ýmis verk dómsmálaráðherra að það eru ekki allir sammála og þannig er það og á að vera í lýðræðislandi. Af sjálfu leiðir að þeir sem gera eru í meiri hættu á því að vera umdeildir en þeir sem gera ekki.

Ég hef ítrekað bent á ýmis vandamál sem eru því samfara fyrir fámenna þjóð að taka við miklum fjölda útlendinga á stuttum tíma. Sósíalíska félagsfræðikynslóðin með Eirík Bergmann fræðimann í broddi fylkingar hefur algjörlega hafnað þessu og brugðist ókvæða við.

Nú hefur dómsmálaráðherra farið að eins og ég benti á  fyrir tæpum tveim árum síðan, að við ættum að fara að, með svipuðum hætti og Norðmenn hafa gert að semja um að refsifangar af erlendu bergi brotnu afplánuðu refsidóma sína í heimalandi sínu. Nú hefur dómsmálaráðherra samið um það við stjórnvöld í Litháen að þau annist um að framfylgja refsidómum yfir þrem Litháum sem hafa verið dæmdir fyrir afbrot hér á landi. Næsta skrefið hjá dómsmálaráðherra er eftir því sem sagt er í fréttum að semja með sama hætti við stjórnvöld í Póllandi.

Dómsmálaráðherra á skilið að fá þakkir fyrir þessa framkvæmd.  Það er betra að horfa með raunhæfum hætti á þau mál og vandamál sem skapast þegar fjöldi fólks af erlendu bergi brotið kemur til landsins í staðinn fyrir að bora upp í nefið á sér og neita staðreyndum. 

Ráðdeild og sparnaður.

Flestir muna eftir helsta efnahagsúrræði forsætisráðherra sem hann setti fram í sumar að fólk ætti að spara m.a. fá sér sparneytnari bíla auk annars sparnaðar. Þessi ráðgjöf virðist bara eiga við almenning.  Leiðtogar Sjálfstæðisflokksins á undan Davíð og Geir lögðu mikla áherslu á sparnað og ráðdeild í ríkisrekstri og töldu það aðalsmerki Sjálfstæðisflokksins að standa þannig að landsstjórninni að fyllsta aðhalds og sparnaðar væri gætt.

Nú hefur Sjálfstæðisflokkurinn skipt um stefnu.  Varaformaður Sjálfstæðisflokksins og menntamálaráðherra lætur sig ekki muna um að fara til Kína með ráðuneytisstjóra sínum og  mökum þeirra til að horfa á handboltaleik. Vissulega mikilvægan handboltaleik þar sem spurning var um gull eða silfur á Olympíuleikum.  Ferðin kostaði skattgreiðendur 2.090.000 eða tæplega tværmilljónir og eitt hundrað þúsund eða 35.000 á hverja mínútu leiksins.

Ljóst er að fjármunir eru afstæðir og nauðsynlegt er að eyða ríkisins fé til brýnna hluta. Spurningin er hins vegar hvort þessi útgjöld eru afsakanleg. Þurfti menntamálaráðherra, ráðuneytisstjóri og makar að fara? Þau höfðu ekkert með gengi eða gengisleysi landsliðsins að gera. Menntamálaráðherra tók ákvörðun um að fara vegna þess að hana langaði til að horfa á handboltaleik. Vissulega má  hana langa til þess en þá er líka eðlilegt að hún og föruneyti hennar borgi fyrir sig.  Það var engin þjónustu við skattgreiðendur að fara þessa ferð.

Ég velti fyrir mér hvort starfsþunginn í menntamálaráðuneytinu sé svona lítill við upphaf skólaárs að menntamálaráðherra og ráðuneytisstjóri geti fyrirvaralaust tekið ákvörðun um að hlaupa í burtu í viku að eigin geðþótta.

Nú geta einhverjir reiðst og sagt að eðlilegt hafi verið að menntamálaráðherra sem líka er íþróttamálaráðherra væri viðstödd þennan mikilvæga leik. Þannig er það bara ekki. Það bar enga nauðsyn til og hvernig sem bullinu er á botnin hvolft þá liggur það fyrir að það var engin þörf á þessari ferð. Það væri mannsbragur að því að menntamálaráðherra og föruneyti borguðu fyrir sig en létu skattgreiðendur ekki sitja uppi með kostnaðinn af bruðli og óráðssíu fyrirfólksins í þjóðfélaginu.

Hvað skyldi þurfa skatta margra láglaunafjölskyldna til að borga fyrir íslenska aðalinn í Peking?

Það sem þú segir, gildir.

Eiginkona Barack Obama hélt góða ræðu á flokksþingi Demókrata í nótt. Þar sagði hún m.a. að hún og eiginmaður hennar sem vonandi verður næsti forseti Bandaríkjanna ættu mörg sömu áhugamál og deildu mörgum hugðarefnum og hugsjónum. Hún lagði sérstaka áherslu á að meðal þess væri:

Að þú gerir það sem þú segist ætla að gera og haldir orð þín.

Að umgangast alla með virðingu óháð því hvort þú ert sammála eða ekki.

Mér finnt þetta skipta miklu. Þannig samþykki ég ekki að það sé heimilt  eins og sumir halda fram að segja ósatt í pólitík af því að það veiti einhvern sérstakan rétt til þess. Mér finnst einmitt óheilindin sem við höfum séð að undanförnu t.d. í borgarstjórn Reykjavíkur sýna að það eru ekki svona stjórnmál sem við eigum að hafa eða vilja.

Gerum frekar inntak þess sem Michelle Obama sagði í gær. Það er í raun forsenda siðrænna stjórnmála. Spurning er hvaða leið íslenska þjóðin vill fara.

Draumurinn lifir í Obama

Til hamingju Ísland.

Það var mikil stemmning þar sem ég horfði á úrslitaleikinn við Frakka. Flestir sem vit hafa á handbolta (ég er ekki einn þeirra) vissu að Frakkar eru með firnasterkt lið og Ísland yrði að gera betur en það besta til að eiga möguleika á að vinna gullið. Það tókst ekki. Samt sem áður þá hefur íslenska liðið staðið sig betur en nokkur þorði að vona fyrirfram og við erum öll stolt af afreksmönnunum okkar í handboltalandsliðinu.

Mér finnst það samt ekki ásættanlegt að það skuli líða meir en hálf öld á milli þess að við vinnum silfur á Olympíuleikum.  En við gerum bara betur og þessi árangur handboltalandsliðsins sýnir hvað hægt er að gera og hvað það er hægt að komast langt með einbeittum vilja og hörku. Ég er einn þeirra sem hef verið og er einlægur aðdáandi Ólafs Stefánssonar sem mér finnst alltaf skila sínu og rúmlega það. Mér finnst hann vara stóri pabbinn í landsliðshópnum.

Við getum verið stolt af landsliðsstrákunum okkar í Peking. Til hamingju Ísland að eiga þá.

Hafa skal það sem sannara reynist.

Guðjón Arnar Kristjánsson formaður Frjálslynda flokksins hefur skýrt mér og formönnum kjördæmafélaga Frjálslyndra í Reykjavík frá því, að hann hafi aldrei gefið Ólafi F. Magnússyni vilyrði fyrir einni eða neinni stöðu innan Frjálslynda flokksins, ef hann gengi í flokkinn, hvað þá heldur að Ólafur hafi fengið ádrátt um að leiða lista við næstu borgarstjórnarkosningar. Allt tal Ólafs F um annað er því ekki sannleikanum samkvæm og þarf ekki frekari vitnanna við.  Guðjón hefur þannig svarað þeirri spurningu afdráttarlaust sem ég sagði að hann þyrfti að gera á blogginum mínu í gær.

Af sjálfu leiddi að Guðjón Arnar gat ekki hafa gefið þær yfirlýsingar sem Ólafur F. heldur fram að hann hafi gefið en vegna ítrekaðra ummæla Ólafs F. var nauðsynlegt að Guðjón Arnar gæfi þessa ótvíræðu yfirlýsingu.

Ólafur F hefur opinberlega sagst ætla að ganga í Frjálslynda flokkinn en hefur ekki sent inntökubeiðni þegar þetta er ritað tveim dögum eftir opinberu yfirlýsingu sína svo vitað sé. Óalfur F er því ekki félagi í Frjálslynda flokknum.