Get ekki boðið Ólaf F. Magnússon velkominn í Frjálslynda flokkinn.

Það kom mér á óvart að heyra það haft eftir Ólafi F. Magnússyni borgarfulltrúa að meðan ég var í fundarferð á landsbyggðinni hafi hann setið á hljóðskrafi með formanni Frjálslynda flokksins til að véla um það að hann mundi leiða lista Frjálslynda flokksins við næstu borgarstjórnarkosningar í Reykjavík og formaðurinn hafi lagt að honum að ganga í Frjálslynda flokkinn.

Nú verður Guðjón Arnar Kristjánsson að gera afdráttarlaust grein fyrir því hvort að Ólafur F. Magnússon sé að segja satt eða ekki.

Óneitanlega er það merkilegt að Ólafur F. Magnússon skuli hafa sagt sig úr Frjálslynda flokknum fyrir síðustu kosningar án þess að gera nokkra grein fyrir því á hvaða forsendum. Þá er jafnframt merkilegt að hann skuli allan þann tíma sem hann var borgarstjóri hafa talað sem félagi í Íslandshreyfingunni. Ólafur F. verður að gera grein fyrir því af hverju hann á nú allt í einu samleið með Frjálslynda flokknum, þegar hann er búinn að missa stöðu sína, en átti það ekki áður.

Þá er eðlilegt að Ólafur F og þeir úr Frjálslynda flokknum sem Ólafur F. segir að hafi komið að máli við sig um að ganga í Frjálslynda flokkinn og gegna þar forustuhlutverki geri grein fyrir því af hverju ekki var talað við kjördæmafélögin í Reykjavík eða borgarmálafélagið um málið. Af sjálfu leiðir að þar var vettvangurinn til að tala um málið en ekki á flugvellinum á Ísafirði.

Hafi ég tekið rétt eftir sagði flokkssystir Ólafs F í Íslandshreyfingunni og varamaður hans í borgarstjórn, Margrét Sverrisdóttir,  að Ólafur væri að leita sér að fjárhagslegum vettvangi til að kosta framboð sitt við næstu kosningar. Stefnufesta hans er auk heldur svo mikil að haft er eftir honum á visir. is í gær að leiði hann ekki lista Frjálslyndra í Reykjavík þá muni hann leiða lista annars flokks. 

 

Ofurlaun, kaupaukar og kaupréttarsamningar

 Jean Claude Juncker forseti Evrópuhóps fjármálaráðherra sagði fyrir nokkru að ofurlaun væru þjóðfélagsleg plága og krafðist aðgerða. Ofurlaun á Íslandi eru ekki einskorðuð við Kaupþing banka. Kjör stjórnenda þess banka  hafa þó oftar en ekki hneykslað þjóðina. Davíðs Oddsson þáverandi forsætisráðherra  tók út sparifé sitt  í mótælaskyni á sínum tíma.  Nýlega nýttu stjórnendur bankans sér kaupréttarsamninga sem færðu þeim meir en milljarð. Ekki hefur frést af því að forsætisráðherra hafi tekið út sparifé sitt úr bankanum. Nú kann  að vera að forsætisráðherra eigi ekkert sparifé í  bankanum og geti því ekki beitt þeirri táknrænu aðferð sem forveri hans notaði á sínum tíma. Hins vegar getur forsætisráðherra látið í ljós álit sitt á ofurlaunagreiðslum og hvernig á að bregðast við.  

Ofurlaunagreiðslur  voru ekki þekktar hér á landi fyrir nokkrum árum síðan. Nýr ósiður hefur rutt sér til rúms. Þessi ósiður hefur rutt sér til rúms í Evrópu en var lítið þekktur í álfunni þar til nýlega.  Markaðshyggjumenn í Evrópu státuðu sig jafnan af því að markaðshyggjan í Evrópu væri mun mannúðlegri en markaðshyggja engilsaxa í Englandi og Bandaríkjunum. Talað var um Skandinavíska mótdelið eða Rínar módelið sem dæmi um mannúðlega markaðshyggju. Nú er þetta því miður að breytast. Ofurlaun og aukin misskipting auðs og valda hefur verið að ryðja sér til rúms víða um álfuna.

Spurning er hvernig á að bregðast við þeim ofurlaunum sem er eitt helsta einkenni nýmarkaðshyggjunar, sem engu eirir og ekkert viðurkennir nema vald peninganna. Hér á landi hafa stjórnvöld ekki tjáð sig um aðgerðir og telja þær greinilega ekki viðeigandi. Íslenska ríkisstjórnin virðist telja eðlilegt að þeir sem stjórna fyrirtækjum geti skammtað sér þau laun sem þeir vilja og ríkisvaldið eigi ekkert að gera í því. Komi hins vegar til þess að fjármálastofnanir eins og banka skorti fé til útlána eða kreppi að í þeirra ranni þá beri stjórnvöldum að breiða út faðminn og leysa vandamál þeirra á kostnað skattgreiðenda.  Ég hygg að við séum eitt fárra landa í Evrópu hugsanlega eina landið þar sem talsmenn ríkisstjórnar hafa ekki gagnrýnt ofurlaun harðlega og talað um viðbrögð við þeim eða lagt fram tillögur í því efni.

Franska viðskiptablaðið L´Expansion áætlar að forstjóralaun hafi hækkað um 57% á árinu 2007. Fjármálaráðherra Frakka  Christine Lagarde hefur sagt að þetta væri hneyksli og hefur boðað aðgerðir. Forsetar Frakklands og Þýskalands, Nicolas Zarkozy og Horst Köhler hafa báðir fordæmt ofurlaunin. Í umræðunni í Evrópu er því haldið fram af sumum að ofurlaun stjórnenda fjármálafyrirtækja eins og banka hafi valdið því að þeir hafi tekið meiri áhættu en ella hefði verið og afleiðing þess sé gríðarlegt tap útlána. Hollenska þingið hefur til meðferðar lagafrumvarp þar sem sérstakur skattur er lagður á ofurlaun. Evrópusambandið er að vinna að aðgerðum vegna ofurlauna  sem afleiðing af gagnrýni Evrópuhópsins.

Hvað ætlar hnípin ríkisstjórn Geirs H. Haarde að gera í ofurlaunamálunum? Fyrsta spurningin er hvort að ráðamönnum á Íslandi finnist það eðlilegt að launamunur og ójöfnuður aukist í þjóðfélaginu? Ójöfnuðurinn er þegar til staðar þar sem að launþegar í landinu bera þyngstu skattbyrðarnar en ofurlaunafurstarnir hafa aðrar og betri leiðir í því sambandi. Mér finnst ekki koma annað til greina en að setja sérstakar reglur um ofurlaun, kaupauka og kaupréttarsamninga og skattleggja ofurlaun sérstaklega. Ofurlaunaskattur er við núverandi aðstæður sjálfsagður og eðlilegur.

Ofurlaun forstjóranna eru andstæð  hugmyndum um þjóðfélagslegt réttlæti og mannúðlega markaðshyggju.  Forstjórarnir mega ekki   komast upp með það á  tímum efnahagsþrenginga og atvinnuleysis, að halda áfram að borga sjálfum sér ofurlaun.

Samhjóða grein sem birtist í 24 stundum í vikunniþ

Haldið í nýja vegferð.

Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn hafa samið um að halda á ný í þá vegferð sem flokkarnir hófu fyrir tveim árum í borgarstjórn Reykjavíkur. Vegurinn er þó mun grýttari en hann var þegar lagt var upp í hina fyrri.  Nú eru fyrrum oddvitar Framsóknar og Sjálfstæðisflokks horfnir á braut eða í bakherbergjum og liðsheildin til muna veikari en hún var þegar upphaflega var lagt af stað.

Um leið og ég óska Hönnu Birnu til hamingju með að vera orðinn borgarstjóri þá finnst mér samt nokkuð sérstakt hvað hún leggur mikla áherslu á að hún treysti Óskari Bergssyni borgarfulltrúa Framsóknarflokksins fullkomlega. Það er vonandi fyrir Reykjavíkinga að hún hafi lög að mæla, en var það ekki einmitt þessi sami Óskar Bergsson sem sat heima hjá Villa og sagði að Björn Ingi væri á leiðinni og alveg að koma meðan Björn Ingi sat á fundi með Degi Eggertssyni og Svannhvíti Svavarsdóttur við að mynda Tjarnarkvartetinn svonefnda? Getur verið að Björn Ingi hafi ekki látið Óskar Bergsson vita hvað hann var að gera og hann væri ekki á leiðinni heim til Villa á sínum tíma?

Mestu skiptir hvað sem öllu þessu líður að Hanna Birna treystir Óskari þrátt fyrir allt og Sjálfstæðismenn halda ótrauðir út í nýtt meirihlutasamstarf  þrátt fyrir að varamaður Óskars, Marsibil,  lýsi því yfir opinberlega að hún styðji ekki þennan meirihluta.  Eitthvað virðist hafa skort á samskiptatækni þeirra Framsóknarmanna í gær þegar Óskar hringdi í Marsibil, en þá gat hún ekki svarað borgarfulltrúanum af því að hún var upptekin í líkamsrækt. Svo virðist sem hún hafi haldið áfram að vera upptekin alla vega hafði hún ekki samband við Óskar eftir því sem segir í Fréttabaðinu.  Óskar fær nú að reyna það sem segir í alþekktri auglýsingu, þú tryggir ekki eftir á.

Það sama á við um Hönnu Birnu borgarstjóra. Hún tryggir ekki eftirá. Hún og Sjálfstæðismenn í borgarstjórn hafa ákveðið enn einu sinni að leggja á sjó þó að meirihlutinn sé jafn tæpur og raun ber vitni og byggist á því að Óskar Bergsson haldi heilsu og þurfi ekki frá að hverfa. Er það ábyrgð við stjórn borgar og myndun meirihluta að standa þannig að málum?

Ég óska Hönnu Birnu velfarnaðar í starfi vegna þess að það eru hagsmunir okkar Reykvíkinga að vel takist til við stjórn borgarinnar. Hins vegar þarf mikið að breytast til að ábyrgt fólk geti kosið Sjálfstæðisflokkinn í næstu borgarstjórnarkosningum eftir það ábyrgðarleysi, upplausn og spillingu sem borgarstjórnarflokkurinn ber ábyrgð á að þróast hefur í stjórn Reykjavíkur.

Nú er spurningin hvort að nýi meirihlutinn haldi út kjörtímabilið eða gefist upp á Tröllahálsi?

Heilindi og málefni í fyrirrúmi?

Það er ótrúlegt að fylgjast með ruglandanum í kring um slit meirihluta Sjálfstæðisflokks og Íslandshreyfingarinnar með Óalf F. Magnússon sem oddvita og borgarstjóra. Það lá fyrir í gær að nýr meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks yrði myndaður en samt sem áður láta allir sem við var talað í morgun eins og þeir vissu ekki neitt og allt væri á aumingja Huldu.

Það er síðan í samræmi við "heilindi og drengskap" Ólafs F. Magnússonar sem honum hefur orðið svo tríðrætt um að bjóða fólkinu sem hann sveik síðast upp í nýjan dans með sér og varamanni sínum. Sá varamaður afsagði þó Ólaf fyrir rúmum 200 dögum síðan. Ólafur F er ekki einn um að að sýna af sér "sérstök heilindi og drengskap".  Æðsta stjórn borgarinnar er með því marki brennd frá síðustu kosningum.

Ólafur vildi Tjarnarkvartett

Dýragarðsbörnin.

Saga Christine F er mjög sterk og myndin sem gerð var um hana var það líka. Mér er minnistætt þegar Christine F og kærastinn hennar höfðu vanið sig af heróíni og gengið í gegnum kvalirnar sem því fylgdu og fóru síðan að hitta vinina á Bahnhof Zoo í Berlín og þá sagði vinur þeirra að hann ætlaði að hætt líka en það væri bara svo gott efni á markaðnum núna að hann ætlaði að nota það og hætta síðan. Þau Christine F og kærastinn ákváðu þá að fyrst þau hefðu getað hætt þá væri það ekkert mál að prófa þetta frábæra efni og þar með voru þau bæði sokkinn í neysluna. Kærastinn og vinurinn dóu en Christine F lifði.

Líf þessarar 46 ára konu sýnir hvað það er erfitt fyrir fólk sem byrjar í harðri neyslu fíkniefna ungt að koma sér frá neyslunni í eitt skipti fyrir öll. Það er dauðans alvara að prófa fíkniefni.

Skyldi saga Christine F vera kynnt í íslenskum skólum  og kvikmyndin sem gerð var um hörmungar krakkana sem voru í fíkniefnaneyslu með henni vera sýnd í íslenskum skólum.

Ef til vill er virkara að beita fræðslu og forvörnum í stað refsinga og lögregluaðgerðum.

Christiane F. enn í eiturlyfjavanda

Kaupaukar í kreppu.

Mikið hljóta viðskiptavinir Kaupþings banka að vera ánægðir með að æðstu stjórnendur bankans geti nýtt kaupréttarsamninga sína til að hagnast hvor um hundruði milljóna. Bankinn er greinilega ekki á flæðiskeri staddur.  Það er ánægjuefni fyrir þessa stjórnendur að þurfa ekki að greiða nema 10% skatt af hagnaðinum af kaupréttarsamningunum á meðan venjulegt fólk þarf að greiða rúmlega þrisvar sinnum meira af laununum sínum.

Kaupþing er ekki eini bankinn sem gleður stjórnendur sína með kaupaukum og kaupréttarsamningum. Þegar kemur að viðgjörningi við æðstu stjórnendur fjármálastofnana á Íslandi þá eru nægir peningar til.  Það virðast samt ekki vera nægir peningar til að lána á viðráðanlegum vöxtum.

Ég hef lengi furðað mig á því af hverju stjórnvöld hlutast ekki til um að lánakjör hér á landi verði þau sömu og í nágrannalöndum okkar. Afnema verður verðtrygginguna og tryggja fólki svipuð vaxtakjör og t.d. í Danmörku eða Svíþjóð.

Þýðir þá að vera með Seðlabanka sem beitir snargölnum stýrivöxtum?

Sjálfstæðismenn kjósa komma í skipulagsráð.

Það er kaldhæðni örlaganna að Sjálfstæðismenn í borgarstjórn skuli hafa látið hafa sig út í að kjósa gamlan vinstri komma í skipulagsráð í stað Ólafar Guðnýjar Valdimarsdóttur.  Það á ekki af borgarstjórnarflokknum að ganga. Fylgi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík er komið niður í  26%. Er við öðru að búast þegar Sjálfstæðísflokkurinn setur borgarstjórastólinn á uppboð.

Borgarstjórinn í Reykjavík er forstjóri stærsta fyrirtækis landsins. Það skiptir máli hverjir gegna því og það er ljóst að það eru hagsmunir Reykvíkinga að borgarstjóri sé vel hæfur stjórnandi. Borgarbúar telja að Sjálfstæðisflokkurinn hafi ekki vandað valið eða gætt hagsmuna þeirra. Þess vegna hefur tæpur helmingur stuðningsmanna flokksins við síðust borgarstjórnarkosningar snúið baki við flokknum.

Það er  ævintýri út af fyrir sig að sitjandi borgarstjóri sem gegnt hefur embætti í nokkra mánuði skuli ekki fá nema tæp 2% fylgi í skoðanakönnuninni enda borgarstjóraembættið fram að þessu jafnan verið til vinsælda fallið.  Því miður fyrir Frjálslynda flokkinn þá er alltaf talað um F listann þegar vikið er að borgarstjóra. Með því eru fréttamenn vísvitandi að rugla málum til að skaða Frjálslynda flokkinn. Af hverju er ekki greint frá því að Ólafur F og helstu lautinantar hans Jakob Frímann Magnússon og Ásta Þorleifsdóttir eru í Íslandshreyfingunni og Ásta leiddi listan Íslandshreyfingarinnar á Suðurlandi og Jakob lista Íslandshreyfingarinnar í Suðvesturkjördæmi við  síðustu Alþingiskosningar.

En ef til vill er fréttmönnum vorkunn því  sumir forustumenn í Frjálslynda flokknum hafi ekki áttað sig á því að Ólafur F sagði sig úr Frjálslynda  flokknum og gekk í Íslandshreyfinguna fyrir síðustu Alþingiskosningar. 

En illur fengur illa forgengur eins og  máltækið segir. Á það e.t.v. við í þessu tilviki.

Ríkisstjórnin ber ábyrgð á vaxandi greiðsluerfiðleikum ungra íbúðakaupenda.

Verðbólga sem ríkisstjórnin ber verulega ábyrgð á og verðtrygging lána á verðbólgutímum og tímum gengisfalls krónunnar verður mörgum ofviða. Ég flutti í haust þingsályktunartillögu um að hlutast væri til um að lánakjör hér væru svipuð og á hinum Norðurlöndunum. Sú tillaga hefur ekki fengist afgreidd. Hvað sem tillögunni líður þá hefði ríkisstjórnin átt að hafa frumkvæði að því að vinna fyrir fólkið í landinu og koma lánamálum í svipað horf og hjá siðuðum þjóðum á lánamarkaði fyrir almenning.

Þegar að kreppti og fyrirsjáanlegt að að mundi kreppa bar ríkisstjórninni að hlutast til um að gera ráðstafanir til að aðstoða þá íbúðarkaupendur sem verða illa úti vegna gjörbreyttra aðstæðna í þjóðfélaginu.

En hvar er forsætisráðherra?  Hvar er ríkisstjórnin?  

Erfiðleikar hjá húskaupendum

Obama æði.

Í skoðanakönnunum í Bretlandi og Þýskalandi hafa um 80% aðspurðra lýst yfir stuðningi við Barack Obama en aðeins um 20% við keppinaut hans John McCain.   En það eru ekki Bretar eða Þjóðverjar sem kjósa forseta Bandaríkjanna.  Samt sem áður sýna þessar skoðanakannanir og viðtökur sem Obama hefur fengið að Evrópubúar líta þannig á að Obama geti orðið góður forseti Bandaríkjanna. Obama geti lagfært það sem fór úrskeiðis á valdatíð George W. Bush jr.

Þó ég sé eindreginn stuðningsmaður Obama og telji hann líklegri til að færa Bandaríkjamönnum nýja von og græða þau sár sem óstjórn Bush hefur valdið þá má ekki ofmeta getu forsetans til að gera breytingar.  Forsetinn er bundinn af þinginu t.d.

Mér finnst sú stefnumörkun Obama að kalla herinn heim frá Írak og leggja áherslu á að ljúka ætlunarverkinu í Afghanistan vera skynsamlegri en sú stefna sem Bush fylgir. Samt sem áður hef ég verulegar efasemdir um að Bandaríkin eða NATO þjóðirnar eigi að skipta sér af málum í Afghanistan umfram það að þjálfa her, lögreglu og sinna mannúðar- og hjálparstarfsemi.  Þá hefur Obama nýlega lýst yfir vilja til að auka frelsi í milliríkjaviðskiptum sem væri kærkomið skref, ef hann kæmi því þá í framkvæmd fyrir þinginu.  Obama hefur gert þó ein alvarleg mistök, en það var þegar hann lýsti því yfir að Jerúsalem mætti aldrei skipta. Í vestur Jerúsalem búa Gyðingar en í Austur Jerúsalem að mestu leyti Arabar.  Hvorki Clinton né Bush gengu svona langt. Sem betur fer mun þó Obama hafa dregið í land með þetta og vonandi skipt um skoðun. 

Það er mikilvægt að fólk geti búið við frelsi og með reisn hvar svo sem það býr.  Stóra vandamál Bandaríkjanna gagnvart  arabaheiminum og raunar múslimaríkjunum er stefna þeirra gagnvart Palestínumönnum og Ísrael.  Obama ætti að hafa betri skilning á því en flestir aðrir, en það verður að  bíða og sjá.

Obama tekið sem rokkstjörnu

Ríkisstjórnin hefur ekki markað stefnu í efnahagsmálum.

Ólafur Ísleifsson lektor við viðskiptadeild Háskólans í Reykjavík bendir á það í þættinum "orð í belg" í Markaðnum fylgiriti Fréttablaðsins í dag að "stjónrnarsáttáli flokkana var gerður við gerólík skilyrði  í efnahagsmálum"  Síðar segir Ólafur "Þessi sáttmáli  er tæpast klappaður í stein".

Ég tek undir með Ólafi og bendi um leið á að ríkisstjórnin hefur ekki markað sér stefnu í efnahagsmálum miðað við aðstæður. Á sama tíma og vandi steðjar að þá rífast ráðherrar og þingmenn stjórnarliðsins í fjölmiðlum um ýmis atriði en ekki sjást þess merki að unnið sé í nýrri stefnumótun í efnahagsmálum sem er í samræmi við þær aðstæður sem við búum við í dag.

Þrátt fyrir aðgerðar- og stefnuleysi ríkisstjórnarinnar þá gera sumir stjórnarþingmenn sér grein fyrir því að það þarf að taka til hendinni en það kemur glögglega fram í viðtali við þá Bjarna Benediktsson og Illuga Gunnarsson í sama blaði í dag.  Bjarni segir í viðtalinu að það sé vá fyrir dyrum og það verði að viðurkenna að krónan hafi valdið okkur miklum vandræðum. Vonandi knýja þessir dugmiklu þingmenn Sjálfstæðisflokkinn á um það að ríkisstjórnin fari sem fyrst að vinna vinnuna sína.