Líkamsrækt og frelsi.

Rithöfundur sagði að líkamsrækt væri fyrir fólk, sem sé ekki nógu gáfað til að horfa á sjónvarp á morgnana. En þeir sem horfa á sjónvarpið í stað þess að rækta sjálfa sig eiga þegar aldurinn færist yfir við stöðugt meiri lífsstílsvandamál að stríða. Segir það eitthvað?

Það skiptir fólk máli að gæta sín og lifa heibrigðu lífi. Í Kóvíd baráttunni þá sakna ég þess, að veirutríóið, heilbrigðisyfirvöld og hamfarahópurinn, sem krefst stöðugt meiri takmarkana á borgaralegu frelsi, skuli ekki leggja áherslu á að fólk rækti sjálft sig og gæti sín og bendi á persónulega ábyrgð hvers og eins á eigin heilsu.

Við sem einstaklingar berum ábyrgð. Við berum ábyrgð og það á ekki endalaust að draga úr persónulegri ábyrgð fólks á eigin lífi og heilsu. Við berum ábyrgð á því að haga okkur skynsamlega þegar farsóttir geisa og gæta að smitvörnum. Við berum ábyrgð og í lýðræðisþjóðfélagi verður að benda á að frelsi fylgir ábyrgð. Yfirvöld eiga líka að treysta borgurunum til að geta valið frelsið í stað þess, að gefa sér það stöðugt, að borgurunum sé ekki treystandi. 

Ef svo er að borgurunum er ekki treystandi er þá nokkur skynsemi í að hafa lýðræði og fela borgurum,sem ekki er treystandi til að kjósa? 

 

 

 

Við leysum vandamálið

Stjórnmálamenn eiga það sameiginlegt að vilja sýna, að þeir leysi vandamálin. Ef þau eru engin, þá búa þeir þau til eins og aðalritari sovéska kommúnistaflokksins Nikita Krúsjeff sagði forðum "Stjórnmálamenn eru allsstaðar eins þeir byggja brú, þó engin sé áin."

Á sínum tíma var þekkt sagan af frambjóðandanum sem heilsaði upp á Jón bónda og Guðrúnu konu hans og spurði hvort ekki væri eitthvað að og eitthvað sem hann gæti gert. Jón og Guðrún sögðu svo ekki vera nema að Jón sagði eftir að frambjóðandinn hafði ítrekað leitað eftir vandamáli hjá þeim hjónum, að það væri það helst, að þeim hefði ekki orðið barna auðið. Frambjóðandinn brást við og sagði leiddu hestinn minn í haga Jón minn meðan ég staldra við. 

Þetta var á þeim tíma, þegar það mátt gera grín nánast af öllu mögulegu meira að segja múslimum.

Í kóvíd faraldrinum hefur það sýnt sig, að stjórnmálamenn reyna í lengstu lög að fela sig á bakvið "sérfræðina" og fara í einu og öllu eftir því sem sóttvarnaryfirvöld leggja til og þá hafa þeir berað sig af því að skoða ekki hvort að aðgerðirnar valda meira tjóni en þær koma í veg fyrir. 

Ómikron afbrigðið geisar nú og smitum fjölgar sem aldrei fyrr. Íslenska ríkisstjórnin brá við og setti hertar sóttvarnarreglur sem heilbrigðisráðherra ákvað samt að tækju ekki gildi á þeim stöðum og þeim tilvikum, þar sem mesta sótthættan var fyrr en síðar. Sérkennileg ráðsmennska það. 

Á Spáni hefur smitum vegna Ómíkron fjölgað mikið og spænska ríkisstjórnin sýndi því einurð og festu og ákvað að nú skyldi bera grímur á víðavangi, þar sem engin smithætta er.

Um þessi áramót er smittíðni hæst á Íslandi og skýtur nokkuð skökku við þar sem að forseti lýðveldisins og veirutríóið töldu að veirunni hefði verið útrýmt í júníbyrjun 2020 svona er nú sérfræðin í bland við pópúlismann. Sjálfsbirgingsháttur okkar ríður sjaldan við einteyming. 

Hvað sem því líður þá kann það að vera blessun í dulargervi, að ómikron veiran geisi með þeim hætti sem hún gerir og heilbrigðisráðherra hafi verið svolítið slakur í veiruvörninni, ef það kemur í ljós, sem virðist vera, að veikindin séu væg og veiti náttúrulega vörn gegn Kóvíd mun betri en allt sprautufarganið. 

Af lestri forustumanna íslenskra stjórnmála verður ekki annað ráðið en á árinu 2022 megum við búast við gróandi þjóðlífi með blóm í haga þar sem vandamálin eru fá og þau sem eru til staðar eða verða það verði auðveldlega leyst með styrkum höndum stjórnmálastéttarinnar. 

Vonandi er það rétt. En það er samt eitt sem veldur mér áhyggjum. Einhverjum kann að finnast það svo smávægilegt að það sé skömm af því að tala um það. En það veldur mér samt vökunum.

Sú staðreynd, að yfirvöld ætli að sprauta íslensk börn með tilraunabóluefni og gera það í skólum landsins til að auka á þrýsting hvers barns að vera eins og hinir og láta bólusetja sig. Þetta er óðs manns æði. Ég biðla til heilbrigðisráðherra, að hann a.m.k. fresti þessu um hálft ár helst lengur. Það verður að koma góð reynsla á þessi lyf áður en það er afsakanlegt að dæla þeim í börn og unglinga. Það er ekki afsakanlegt að dæla lyfi í fólk,sem framleiðandi lyfsins treystir sér ekki til að bera ábyrgð á. 

Vér einir vitum, en vitum samt ekki neitt.

Hvað á nú að gera tæpum 2 árum eftir að baráttan gegn Kóvíd hófst. Sumir leggja til, að enn á ný verði gripið til hertra takmarkana. Í Bretlandi, sagði David Frost einn besti maður ríkisstjórnarinnar af sér og neitar að taka  þátt í lokunarstefnunni lengur.

Smittíðni er í hámarki. Ríkið borgar þúsundir hraðprófa um hverja helgi til að fólk geti farið í leikhús,bíó eða á djammið. Þrátt fyrir hraðprófin þá fjölgar smitum. Hvaða gildi hafa þau?

Þjóðin er tvíbólusett eða þríbólusett, en ekkert gengur. Þá á að að bólusetja börn allt niður í 5 ára án þess að þau séu í hættu.

Er þá ekki eðlilegt að spyrja: 

Er líklegt þegar tvær bólusetningar duga ekki til að koma í veg fyrir smit eða að fólk smitist, að sú þriðja geri gagn?

Er skynsamlegt að bólusetja börn með bóluefni á tilraunastigi, sem hefur alvarlegar aukaverkanir.

Af hverju að útiloka óbólusetta þegar bóluefnið hefur þá annmarka sem liggja fyrir. 

Ef yfirvöld teldu að bólusetningarnar virkuðu svo sem þau segja, þyrfti þá að grípa til hertra aðgerða núna?

Þýða ekki hertar aðgerðir, að stjórnvöld hafa ekki trú á bóluefnunum og hraðprófunum.

Nýja afbrigðið Ómíkrónið æðir um veröldina og verður ekki stöðvað. Niðurstöður rannsókna sýna að um milt afbrigði er að ræða. Hvaða nauðsyn er þá að skella öllu í lás?

Af hverju hefur eðlileg umræða vísindamanna um gagnsemi og gagnsleysi aðgerða og hvaða aðgerðum skuli beitt, ekki fengið að eiga sér stað? 

Einu leyfðu vísindin verða að fá framgang hversu órökrétt, gagnlaus og vitlaus, sem þau kunna að vera. Þetta láta hræddir úrræðalausir stjórnmálamenn yfir sig ganga. Þá er spurning hvort að einhver sambærilegur David Frost er í íslensku ríkisstjórninni ef nú á að skella í lás eins og í Bretlandi.

Nú er nóg komið.

Prófessor í smitsjúkdómafræði við HÍ segir, erfitt að yfirfæra rannsókn í S-Afríku á Omicron,sem sýndi væg veikindi yfir á Ísland. Margar fleiri rannsóknir og gangurinn í Evrópu benda til hins sama. Mjög lítil veikindi. Samt skal herða agerðir. 

Nú gildir sú regla, að frelsi borgaranna skal skerða þegar nýtt afbrigði af kórónuveirunni hversu veikt sem það er verður til. Það sýnir taugaveiklun á hæsta stigi. 

Þórólfur Guðnason sóttvarnarlæknir talar um, að af því að eitthvað geti verið ef til vill og kanski, beri að bólusetja börn allt niður í 5 ára aldur og segir:

"Ávinningurinn sé líklega meiri en áhættan." 

Er afsakanlegt að tefla í tvísýnu líkamlegu heilbrigði ungu kynslóðarinnar við þessar aðstæður? Dæla tilraunalyfi inn í börn? 

Samt vitum við að fólk sem er þríbólusett deyr úr Kóvíd. Það smitar og það smitast. Er ekki rétt að doka við og leyfa tilraunatímanum að líða áður en þessu tilraunalyfi er dælt í börnin okkar?

Undir smitvarnargrímunni

Grundvallareglum í frjálsum menningar- og lýðræðissamfélögum hefur ítrekað verið ýtt til hliðar vegna ofsahræðslu við Kóvíd smit. Bent er á þá óbólusettu eins og þeir hafi gerst sekir um hræðilegt afbrot gegn almenningi. Þeir hafa verið sviptir borgaralegum réttindum í löndum eins og Austurríki, Ítalíu og Hollandi og stjórnmálamenn í fleiri ríkjum sitja á rökstólum til að ákveða hvaða tökum óbólusettir skuli teknir annars vegar til að knýja þá til að láta bólusetja sig og hinsvegar að útiloka þá frá samfélagi hinn útvöldu og margbólusettu.

Stjórnendur heilbrigðismála og stjórnmálamenn grípa til örþrifaráða, til að reyna að telja almenningi trú um, að þeir geti ráðið við vandann og neita að viðurkenna getuleysi sitt gagnvart farsótt eins og Kóvíd. Þessvegna er gripið til að gera einhverja vitleysu til að láta líta út fyrir að yfirvöld hafi ráð undir rifi hverju sem þau raunar hafa ekki. Fyrst ein bólusetning, síðan tvær og loks örvunarbólusetningar þriðja eða fjórða eftir atvikum.

Í Evrópu og á Íslandi hefur verið gripið til ýmissa ráða víða hefur langvarandi útgöngubönnum verið beitt, fyrirtæki hafa orðið að loka eða draga úr starfsemi, grímuskylda, fjarlægðarmörk og takmörk á því hve margir mega koma saman o.s.frv. Alltaf hafa ráðstafanirnar verið kynntar sem tímabundnar. Þær hafa líka verið það, en verið beitt aftur og aftur.

Samt sem áður eru flestar þjóðir Evrópu að glíma við fimmtu eða sjöttu bylgju. Þessar ráðstafanir fresta í besta falli smitum en koma ekki í veg fyrir þau. Ný bylgja fer af stað eftir að takmörkunum er aflétt.

Stjórnvöld stjórnmálamenn og yfirmenn sóttvarna eru í vanda. Þess vegna voru bóluefnin, kærkomið vopn til að telja fólki trú um, að ríkisvaldið mundi leysa vandann með að bólusetja alla heimsbyggðina. Hversu skynsamlegt sem það er eða óskynsamlegt fyrir fullorðið fólk að láta bólusetja sig skal ósagt látið og hér skal ekki gert lítið úr gildi bólusetninga. Samt sem áður hefur komið í ljós að bólusetning hefur ekki áhrif til að koma í veg fyrir smit eða að bólusettir smiti.

Heilbrigðisyfirvöld segja nú, að bólusetning dragi úr alvarlegum einkennum og það virðist þá vera það eina sem bólusetningar gera, sé sú staðhæfing rétt. Bólusettir eru þá ekki minni ógn en óbólusettir varðandi það að dreifa smitum eða hvað?

Þegar fokið er í flest skjól hjá sumu fólki þá leiðast margir út í það að kenna öðrum um. Stjórnmálamenn samtímans hafa gert það að listgrein. Þess vegna kenna stjórnmálamenn óbólusettum um í stað þess að viðurkenna eigið getuleysi gagnvart náttúrulegu fyrirbrigði eins og farsótt.

Þessvegna hika þeir heldur ekki við að grípa til gerræðislegra ráðstafana, sem ganga gegn borgaralegum réttindum fólks. Fólk má ekki hafa aðrar skoðanir en stjórnvöld og það má ekki leita eftir læknislyfjum öðrum en þeim sem eru viðurkennd. Fyrir löngu sá fjölmiðlaelítan fyrir því, að talsmenn annarra skoðana en þeirra viðteknu í samfélagi óttans, fengju ekki að koma sínum skoðunum að með sama hætti og talsmenn óttans.

Óvinir valdstjórnarinnar í dag eru þeir, sem ekki láta bólusetja sig, en það munu vera tæpur fjórðungur eða 23% fólks í Evrópu. Ástæður þess geta verið margvíslegar. Fólk er eðlilega hrætt við að láta dæla tilraunabóluefni,sem framleiðendur taka ekki ábyrgð á, inn í líkama sinn.

Eigum við að svipta fólk þeim rétti, að ráða yfir líkama sínum. Þá skín heldur betur í einræðið undir smitvarnargrímunni. Það er ekki mikið eftir af frelsinu ef fólki fær ekki að ráða því hvaða lyf það tekur eða hafnar eða hvort það lætur dæla einhverju efni inn í líkama sinn eða ekki.

Það skelfilegasta við allt þetta er að horfa á hvað langt óttaslegnir getulausir stjórnmálamenn gagnvart aðsteðjandi vanda geta og eru tilbúnir til vegna tilbúinnar ofsahræðslu í samfélaginu að snúa frá frjálslyndu umburðarlyndu lýðræðisþjóðfélagi og koma á vísi að ofbeldisstjórn og jafnvel ógnarstjórn á grundvelli óttans. Gegn því verður allt frelsisunnandi fólk að rísa hvort heldur það telur skynsamlegt að láta bólusetja sig eða ekki.

Það er dapurlegt að sjá, að þorri stjórnmálamanna í vestrænum lýðræðisríkjum skorti rótfestu hugmyndafræðilegrar grundvallarstefnu sem mótast af frjálslyndum viðhofum um sjálfsákvörðunarrétt borgaranna og grundvallar mannréttindi þeirra.

Frelsi til að sýkja aðra er vafasamur réttur

Forseti lýðveldisins segði í setningarræðu Alþingis, að frelsi til að sýkja aðra væri vafaasmur réttur.

En hvaða réttur er það. Hefur einhver gefið einhverjum þann rétt. Eru einhversstaðar lagaákvæði eða önnur fyrirmæli sem mælir fyrir um það að fólk eigi þann vafasama rétt.

Raunar alls ekki. Samkvæmt íslenskum rétti hefur engin rétt til að sýkja aðra það er bannað. Það er beinlínis refsivert sbr.175.gr. almennra hegningarlaga 175  sem mælir fyrir um refsingu, fangelsi allt að þrem árum fyrir að valda því að næmur sjúkdómur berist út meðal manna. Einnig mætti vísa í sóttvarnarlög. 

Frelsi til að smita aðra er því ekki fyrir hendi í íslensku samfélagi. Það á engin þann rétt. Það er beinlínis refsivert.

Frelsi borgaranna eru mikilvæg undirstaða siðaðra samfélaga og það er mikilvægt að æðstu stjórnendur ríkja og alþjóðlegra stofnana gæti þess að skilgreina það með réttum hætti og gæta þess, að setja frelsið ekki í spennitreyju valdsins. 

 

Það er sitt hvað frelsi og frelsi.

Forseti Evrópusambandsins Ursula von der Leyen og öll hirðin allt frá þingi Evrópusambandsins til einstakra topp Evrópu leiðtoga fóru hamförum gegn Ungverjalandi þegar þeir ákváðu að kynfræðsla í skólum landsins yrði ekki á grundvelli hugmyndafræði samkynhneigðra og transfólks. Svipuð þó takmarkaðri aðför var gerð að Pólverjum þegar þeir neituðu að samþykkja fjölþjóðasamnings af sömu ástæðum.

Þetta athæfi Ungverja að takmarka kennslu í  hugmyndafræði transara og samkynhneigðra í kynfræðslu í skólum landsins var talað um sem ógn við Evrópu og brot á lögum Evrópusambandsins og grundvallarreglum og grunngildum. 

Óskiljanleg viðbrögð hjá EU, en sýnir hvaða grunngildi Evrópusambandinu þykir mikilvægast að standa vörð um. 

Austurríki næsti nágranni Ungverja skellti öllu í lás og lokað fólk inni nýverið vegna Covid faraldursins og jafnframt var því lýst yfir, að frá og með febrúar n.k. verði öllum óbólusettum bannað að fara út  úr húsi. Þeir verði að sæta þvingaðri innilokun vegna ógnunar við velferð og öryggi samfélagsins.

Inngrip eins og þetta hjá Austurríkismönnum í borgaraleg réttindi og grundvallarfrelsi fólks í lýðfrjálsu ríki er óásættanlegt og án allra forsendna. Búast hefði mátt við því,að Evrópusambandið léti í sér heyra þegar önnur eins atlaga er gerð að frelsi borgaranna í aðildarríki sambandsins. 

En það heyrist ekkert frá Evrópusambandinu. Ursula von der Leyen hefur ekkert um málið að segja og þá ekki íturmennið Macron. 

 Evrópusambandið telur að frelsið sé fyrir ákveðna minnihlutahópa og þá sérstaklega fólk í kynáttunarvanda. Raunverulegt stofufangelsi stórra hópa einstaklinga virðist ekki koma þeim við. Sýnir hvað stjórnmálastéttin já og fjölmiðlaelítan er gjörsamlega heillum horfin að fara ekki hamförum gegn þessari svívirðilegu frelsisskerðingu sem boðuð er í Austurríki. 

Hvað þurfa bólusettir að óttast?

Það er fullyrt af sérfræðingum í Covid 19 fræðum, að miklu skipti að borgararnir mæti til að láta bólusetja sig í þriðja skiptið með Pfiser bóluefninu. Þórólfur Guðnason sóttvarnarlæknir telur  að þriðja bólusetningin geti skipti öllu mál og komið í veg fyrir smit og alvarleg veikindi.  

Á sama tíma kemur fram bergmál fasismans um að refsa þeim, sem ekki hlýða valdstjórninni og vilja ekki láta ekki bólusetja sig með tilraunabóluefni. En afhverju á að refsa þeim? Valda þeir einhverri hættu gagnvart þeim sem eru fullbólusettir með þriðja skammtinum?

Ekki nema að þriðji skammturinn dugi ekki. Rökfræðilega verður ekki komist að annarri niðurstöðu en þeirri, að þeir sem vilja skerða frelsi þeirra sem vilja ekki láta bólusetja sig vegna hagsmuna fullbólusettra,að það sé vegna þess, að þriðja bólusetningin skipti litlu sem engu máli.

Ef þriðja bólusetningin kæmi í  veg fyrir smit og alvarleg veikindi, þá skipti engu máli þó einhverjir faríar þráuðust við og neituðu að láta bólusetja. Slíka peyja pent við getum pissað á mætti segja,eins og ráðherrann og stórkaupmaðurinn sungu á sínum tíma í Deleríum Búbónis eftir þá bræður Jónas og Jón Múla Árnasyni.

Það eru ekki þeir sem neita að láta bólusetja sig sem bera einhverja sök. Þeir sem bera sök, eru þeir sem eru búnir að selja bóluefni fyrir hundruði milljarða. Bóluefni sem duga ekki. Af hverju eru stjórnmálamenn um víða veröld svona skyni skropnir að átta sig ekki á því. Þetta eru einfaldlega vörusvik.

Út frá neytendarétti, ætti ríkisstjórn Íslands að krefja lyfjafyrirtækin um bætur vegna þess, að þau hafa verið að selja okkur ónýta vöru eða í besta felli vöru sem gagnast lítið til þess, sem hún á að gera. Það er mergurinn málsins en ekki þeir sem vilja ekki láta bólusetja sig með lyfi, sem lyfjaframleiðendurnir sem maka krókinn á tá og fingri, hundruði milljarða, vilja enga ábyrgð bera á glundrinu sínu. 

Svo segir formaður Framsóknarflokksins og ritstjóri Fréttablaðsins, að það komi vel til greina að óbólusettir þurfi að sæta afarkostum. Er þessum hrímþursum sjálfrátt. Hvar er hin rökfræðilega forsenda þess?

 

 

 

Kallað eftir höftum og frelsisskerðingu

Enn einu sinni hefur sóttvarnarlæknir skilað minnisblaði til ráðherra og enn einu sinni mun ríkisstjórnin ræða til hvaða frelsisskerðinga á að grípa til að takmarka fjölda Kóvíd smita. 

Við ákvarðanatöku verður ríkisstjórnin að ganga út frá þeirri staðreynd, að þessi veira er komin til að vera með okkur hvort sem okkur líkar betur eða verr, óháð því til hvaða aðgerða við grípum til nú til að takmarka útbreiðsluna tímabundið, skráningum, smitrakningu o.s.frv.

Af því að veiran mun vera með okkur mun fólk halda áfram að veikjast, en hlutfallslega færri og færri alvarlega og færri og færri munu þurfa að leggjast inn á spítala og færri og færri munu deyja, miðað við þróun Kóvíd þann stutta tíma sem þessi pest hefur verið með okkur. Miðað við þessar staðreyndir eru þá forsendur til að grípa til þess að skerða frelsi borgaranna?

Þá ber einnig að skoða hvort að þær valdheimildir sem sóttvarnarlög kveða á um heimila slíka skerðingu og á hvaða forsendum þá. Eigum við enn einu sinni að sæta grímuskyldu, fjarlægðamörkum og takmörkunum á því hvað margir mega koma saman? Er ekki best að biðla til almennings um að fara gætilega og huga að sóttvörnum. 

 

 

 

 

30.000

Þrjátíuþúsund sanntrúaðir koma saman í Glasgow á lofstlagsráðstefnu Sameinuðu þjóðanna, COP 26. Fulltrúar Íslands eru 50,fjölmennasta sendinefndin m.v. fólksfjölda. Minna má ekki gagn gera þar sem íslensku sendinefndirnar hafa heldur betur samið af sér bæði í Kýótó og París svo alvarlega að við eigum ekki annars kost ef við viljum búa við góð lífskjör og berjast gegn fátækt í landinu en segja okkur frá þessum samningum.

Á umliðnum loftslagsráðstefnum hefur lítið farið fyrir tillögum íslensku sendinefndanna, jafnvel ekkert. Þó bar svo við í Kaupmannahöfn og París um árið, að íslensku fulltrúarnir, gumuðu af því að hafa komið inn í umræðuna því mikilvæga atriði "kynræn áhrif á loftslagsvandann".

Vel kann að vera að Katrín Jakobsdóttir telji að við svo búið megi ekki standa og íslenska sendinefndin verði nú að láta til sín taka og knýja í gegn ályktun um kynáttunarvanda sem og kynjavandann með tilliti til loftslagshlýnunar af manna völdum þá sérstaklega karlmanna. Slíkt framlag yrði ómetanlegt í baráttunni fyrir vistvænum heimi. 

Þau 30 þúsund sem streyma nú til Glasgow í farþegaflugi og með einkaþotum hafa býsnast yfir því að alþýðan skuli leyfa sér að fara í sólarlandaferð einu sinni á ári og skuli auk þess aka um á einkabíl. Slíkt á ekki að vera í boði fyrir aðra en hina nýju upphöfnu stétt "nomen klatura" ríkisveldis ný-sósíalismans. 

Ráðstefnan í Glasgow er andvana fædd og þar gerist ekkert nema e.t.v. að Evrópa ákveði að hraða enn meir efnahagslegu sjálfsmorði sínu til þess að Kína fái enn meir afgerandi stöðu í heimsviðskiptum.

Kína mætir ekki til leiks og Gréta Túnberg og þau 30 þúsund sanntrúaðir í Glasgow ættu að fara á Torg hins himneska Friðar í Peking til að upplýsa alþýðu um loftslagsvanda af mannavöldum.  Kína ber jú ábyrgð á losun meir en þriðjungi meintra skaðlegra lofttegunda, en Evrópa innan við 10%. Sá er líka munurinn að Kína bætir stöðugt í, en Evrópa dregur úr. 

Hvernig stendur annars á því að þetta vistvæna fólk,sem mætir á trúarbragðahátíðina í Glsgow heldur ekki fjarfund. Af hverju datt hinum hugumstóra,framúrstefnulega forsætiráðherra Íslands í fóstureyðinga, kynjafræði og lofstlagsmálum þetta ekki í hug? 

Hvað svo með Kóvíd. Skiptir það engu máli þegar yfirstéttin kemur saman. Þrjátíuþúsund manns, sem þurfa ekki að undirgangast neinar skimanir og funda mun fleiri saman en þau hámörk sem miðað er við fyrir almenning. Það skiptir engu máli þegar útvaldir eiga í hlut. 

Þegar horft er til þeirra stóru miklu og alvarlegu aðsteðjandi og raunverulegra vandamála, sem heimurinn á við að stríða í dag og veldur dauða þúsunda og hundraðaþúsunda á ári hverju, þá er eðlilegt að spurt sé hvort vandamál, sem raungerist ekki á næstu árum megi ekki bíði um sinn meðan ráðist er að raunverulegum aðkallandi vanda:  

Hungri. Skorti á hreinu vatni. Malaríu og Fátækt. Barátta til að yfirvinna þessi vandamál er mest aðkallandi í núinu en Nomen katúran. Hin nýja stétt virðist ekki sjá það. Því miður. Lúxus nomen klatúrunnar gengur fyrir öðru á kostnað alls annars.