Neyðarstjórn Reykjavíkur vegna hvers?

Fyrir utan innmúraða í borgarkerfi Reykjavíkur hafa nánast engir vitað af því að borgarstjórn Reykjavíkur setti á laggirnar neyðarstjórn fyrir nokkrum mánuðum vegna Cóvíd. Neyðin er þó engin og ekki fyrirsjáanleg. 

Sem betur fer fékk almenningur að vita af þessu merka framtaki, en það var vegna þess, að Kolbrún Baldursdóttir borgarfulltrúi fær ekki að vera með. Ekki verður séð að öryggi borgaranna verði betur tryggt með aðkomu Kolbrúnar að nefndinni þó það sé asnalegt í sjálfu sér, að útiloka suma þegar neyðin er á "jafnalvarlegu" stigi og raun ber vitni.

Neyðarstjórnin hefur haldið nokkra fundi um ekki neitt og aukið þar með kostnað Borgarinnar úr meira en galtómum borgarsjóði, enda vel greitt fyrir setur á opinberum fundum jafnvel þó þeir snúist ekki um neitt og þjóni engum tilgangi. 

Í hugsjónallitlum og hugsjónalausum stjórnmálaheimi valdaflokka þarf iðulega að reyna að láta líta svo út, sem stjórnmálamenn séu að gera eitthvað. Þá þarf neyðarstjórn þó engin sé neyðin. 

Eða eins og Nikita Krúsjev fyrrum aðalritari Sovétríkjanna sagði eitt sinn: 

"Stjórnmálamenn eru allsstaðar eins. Þeir byggja brú þó að engin sé áin".

Fær ekki sæti í neyðarstjórninni