Sitthvað hafast menn að.

Á árum áður á Fróni mátti nánast ekkert gera á föstudaginn langa utan þess að hlusta á einu útvarpsstöðina Ríkisútvarpið, sem flutti jafnan drepleiðinlegustu dagskrá ársins þennan dag. Einnig er minnisstætt, að maður var tekinn til bæna af lögreglu fyrir það afbrot að selja páskaliljur á páskadag. 

Verandi á Spáni í fyrsta sinn í hinni helgu viku (semana santa) sem svo er nefnd,þ.e. páskavikan, sér maður aðra nálgun og virðingu fyrir píningu, krossdauða og upprisu Jesú en.

Haldnar eru skrúðgöngur í öllum borgum og bæjum Spánar, ekki einu sinni heldur oftar í dymbilvikunni, þar sem helgitákn eru borin og fólk klæðir sig í margvíslega búninga. Þetta er liður í helgihaldi,sem tekur stóran hluta vikunnar. Þetta er mikilvægur þáttur í helgihaldi og virðingarverð trúariðkun kristins fólks á Spáni.

Þó margt hafi breyst á umliðnum árum á Íslandi, hefur fólk virt helgi föstudagsins langa og páskadags og gætt þess almennt, að vera ekki með samkomur eða aðrar uppákomur á þeim dögum. 

Nú er þetta líka breytt. Í gær á föstudaginn langa hélt sértrúarhópur Gunnars Smára Egilssonar mótmælafund á Austurvelli. Svo mikið lá á, að ekki var hægt að virða helgi þess dags sem Jesús dó á krossinum, heldur þurfti að nýta hann til að koma áfram pólitískum áróðri og moldviðri. 

Það er e.t.v. dæmi um aftrúarvæðingu þjóðkirkjunnar að helsti prédikari á fundi sértrúarhóps Gunnars Smára skyldi hafa verið prelátinn Davíð Þór Jónsson í Laugarnesi. Því má ekki gleyma að preláti þessi var lengi vel þekktur skemmtikraftur sem flutti landsmönnum skemmitlegt bull og vitleysu með reglubundnu millibili. 

Ólíkt hafast menn að í mismunandi löndum og á mismunandi tímum.