80 ára afmæli innrásar, sem innrásaraðilinn kannast lítið við

1. september s.l. var minnst að 80 ár voru liðin frá  innrás Þjóðverja í Pólland. Þar með hófst síðari heimstyrjöldin. Forseti Þýskalands bað Pólverja afsökunar fyrir hönd þjóðar sinnar en áður hafa kanslarar Þýskalands ítrekað beðið Pólverja afsökunar á innrásinni fyrir 80 árum og grimmdarverkum í kjölfar hennar. 

En það er önnur innrás, sem heimurinn kannast lítið við. Fyrir 80 árum í dag þ.17 september gerðu Sovétríkin (Rússland og co) innrás í Pólland í samræmi við samning Stalíns og Hitlers um hvaða hluta Póllands félli í hlut Sovétríkjanna. 

Hersveitir Rauða hersins allt að 5 milljónir hermanna studdir a.m.k. 5000 skriðdrekum og 2000 sprengju- og flutningaflugvélum réðust inn í austurhluta Póllands. Þeir sögðust vera að hjálpa sínum slavensku bræðrum og sumir Pólverjar féllu fyrir þessum áróðri, en Sovéski herinn var ekkert betri en sá þýski. Hópum Pólverja m.a. landeigendur, prestar, hermenn og já Gyðingar var smalað saman og þeir drepnir. Harðýðgi Rauða hersins sýndi sig t.d. vel með morðunum á pólskum hermönnum í Katyn skógi þar sem þúsundir pólskra hermanna voru murkaðir niður af sovéska hernum. Sömu sögu var að segja frá öðrum löndum sem Hitler og Stalín höfðu samið um að Kommúnistarnir í Sovétríkjum mættu ráðast inn í lönd eins og Baltnesku löndin, Finnland og Rúmenía

Fyrstu 22 mánuði síðari heimtyrjaldarinnar voru þeir Hitler og Stalín vinir og Kommúnistar og nasistar áttu mikil viðskipti sín á milli, m.a. matvörum, efnavörum, vopnum og skipum jafnframt lýstu þeir yfir sameiginlegri fordæmingu gegn frjálslyndri hugmyndafræði og þýsku sprengjuflugvélarnar sem réðust á Bretland voru fylltar af eldsneyti frá kommúnistunum í Sovétríkjunum.  Kommúnistar um allan heim afsökuðu innrás nasista og Sovétríkjanna í Pólland sem dæmi Nóbelsskáldið Halldór Kiljan Laxnes.

Þegar herir Þjóðverja og Rússa náðu saman í borginni Brest var sameiginleg hersýning Wehrmacht og Rauða hersins og foringjar herjanna skiptust á kveðjum og heimboðum eftir að endanlegu markmiði hefði verið náð "að sigra kapítalistanna." Kommúnistar og nasistar voru vopnabræður fyrstu 22 mánuði heimstyrjaldarinnar og það breyttist ekki fyrr en með vanhugsaðri innrás Hitlers Þýskalands í Sovétríkin. Stalín neitaði að trúa því að Þjóðverjar hefðu rofið samkomulagið og ráðist á Sovétríkin. 

Búast hefði mátt við að forustumenn Rússlands og þessvegna Úkraínu og Hvíta Rússlands sem öll tilheyrðu Sovétríkjunum á sínum tíma, bæðu Pólverja afsökunar á innrásinni fyrir 80 árum og þeim hermdarverkum sem unnin voru af Rauða hernum. En það er ekki gert. Rússar vilja lítið kannast við þetta 80 ára afmæli og telja það raunar ekki koma sér við.

Fyrir nokkru dæmdi rússneski hæstiréttur bloggarann Vladimir  Luzgin fyrir að skrifa þessa setningu: "Kommúnistar og Þýskaland gerðu sameiginlega innrás í Pólland sem varð til þess að seinni heimstyrjöldin byrjaði." Luzgin gerði ekkert annað en að segja frá því sem gerðist sagnfræðilega fyrir 80 árum, en það má ekki. Jafnvel ekki í "lýðræðisríkinu" Rússlandi.

Engar fréttastofur sem ég hef skoðað í dag minnast á þetta innrásarafmæli. Engin minningarathöfn er haldin vegna þessa og engar afsakanir frá arftökum sovésku kommúnistanna þó að stjórnendur víða í löndum hinna gömlu Sovétríkjanna séu mun hugmyndafræðilega skyldari en stjórnendur Þýskalands nasistunum á sínum tíma. En um þátt Rússa er þagað og svo merkilega vill til að vinstri menn um allan heim hafa ekki gleymt tryggð sinni við málstaðinn um alræði öreiganna og þegja þunnu hljóði og kannast jafnvel ekkert við að þetta hafi gerst. 

Með sögufölsunum og vegna gleymsku hefur kommúnistum tekist að láta sem þeir hafi verið eitthvað betri en naistarnir. En það voru þeir því miður ekki. Þessvegna er óskiljanlegt að nútímafólk skuli ekki fordæma jafnt gamla kommúnista sem gamla nasista. En það er ekki gert og m.a. fékk einn gamall kommúnisti við sig drottningarviðtal í Morgunblaðinu um síðustu helgi. En nánar að þeirri skömm Morgunblaðsins á morgun. 

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 17.9.2019 kl. 23:14]

Ef ég man rétt bað Gorbatsjov eftir fall múrsins Eystrasaltsríkin afsökunar á innrásinni í júní 1940 sem síðar varð að innlimun, því að þessi gjörð Stalsíns hefði verið ofbeldi og ólög. 

En ummæli Gorbatsjovs urðu grunnurinn að málflutningi sjálfstæðishreyfinganna í Eystrasaltsríkjunum, sem harðlínumenn í Moskvu töldu mikil mistök af hans hálfu. 

Hvað griðasáttmálann illræmda 23. ágúst 1939 áhrærði milli tveggja verstu harðstjóra og einvalda þess tíma, Stalíns og Hitlers, átti Stalín um tvennt nað velja. 

1. Að aðhafast ekkert og leyfa Hitler að leggja allt Pólland undir sig eins og hann hafði gert í Tékkóslóvakíu. Pélverjar voru skiljanlega haldnir "Russpfóbíku og aftóku að Rússar sentu herlið til hjálpar inn á póskst land. Stalín vantreysti Vesturveldunum eftir Munchenarsamningana, enda hrayfðu Vesturveldin í raun ekki legg né lið á vesturlandamærum Þýskalands allt haustið og veturinn 1939 og 1940 á meðan Hitler var að hakka Pólland í sig. 

2. Eða að tryggja sér landamæri að veldi Hitlers inni í Póllandi með áhrifasvæði og stuðpúða í austurhluta Póllands og löndunum vestan við Sovétríkin. . 

[Daníel Sigurðsson, 18.9.2019 kl. 02:35]

Varðandi morð Rauðahersins (vitaskuld að undirlagi Stalíns) í Katyn-skógi, sem þú minnist hér á Jón, þá var nánar tiltekið um að ræða morð á um 6 þúsund pólskum her- og liðsforingjum en ekki óbreyttum hermönnum, sem safnað var saman einvörðungu í þessu svívirðilega augnamiði.  Í stuttu máli afhausaði þessi stórtæki fjöldamorðingi þarna á einu bretti höfuðið af pólska hernum (í austurhluta Póllands)  eftir að hafa sigrað hann á vígvellinum.

Þessi afhausun var þó aðeins miní-útgáfa af margfalt stærri voðaverkum í eigin herbúðum þessa ofsóknar-brjálæðings, sem leiddi til þess að Rauðiherinn var að miklu leyti höfuðlaus her, er hann mætti leyftursókn Þýska hersins í Sovétríkin tæpum tveim árum síðar.

Það orkar hins vegar að mínu mati tvímælis hvort sú innrás var vanhugsuð  (eins og þú nefnir) eður ei.

Eftir ófarirnar var vitaskuld nærtækt að álykta svo. Ettir að Ráðstjórnarríkkin liðu undir lok hafa leyniskjöl frá þessum tima fengist skoðuð og efni þeirra birt, sem staðfesta að Stalín  mun hafa verið í óða önn að undirbúa innrás í ríki fjandvinar sins Hitlers og það áður en Hitler tækist (hugsanlega) að vinna stríðið gegn Bretum eða að á þeim vettvangi yrðu sverðin slíðruð

Og þar með neyða Þjóðverja til að berjast á tvennum vígstöðvum sem yrði þeim að falli.  Ef við gerum ráð fyrir að þetta sé rétt og að Hitler hafi í raun verið þetta ljóst, þá má kannski velta því fyrir sér hvort  innrásin hafi verið skásti kosturinn fyrir hann til að forða Þýskalandi frá ósigri í styrjöldinni.  Í þessu samhengi er rétt að hafa í huga að Hitler mun hafa veðjað á að Bretar og Frakkar myndu ekki standa við að verja hlutleysi Póllands er hann ákvað að láta til skarar skriða þann 1. sept, 1939.

[Jón Magnússon, 18.9.2019 kl. 15:22]

Kæri Ómar þú gerir hlut Stalíns ansi góðan í þessu. Það sem um var að ræða að með samningnum höfðu Rússar óbundnar hendur til að hertaka hluta Finnlands og Baltnesku ríkin ásamt stóru landi af Pólverjum. Þeir Hitler og Stalín ágirntust báðir hlut úr Póllandi og með samningnum við Hitler sá stalín fram á auk landvinninga öruggan viðskiptavin að olíu og bensíni og seljanda allra þeirra matvæla sem Sovétmenn þurftu. Ef til vill má segja að Bretar hafi ýtt Sovétmönnum í fangið á Hitler, en það er tæpast rétt heldur. Stalín og Hitler áttu svo margt sameiginlegt m.a. harðlífishugmyndir sósíalismans og hatur á markaðsþjóðfélaginu. Öfgarnar og kynþáttafordómarnir báru skynsemi Hitlers síðan ofurliði, þegar hann ákvað að herja á Sovétríkin, en það varð honum að falli. Telja má upp á, að hefði hann ekki gert það hefði að því komið að hann hefði getað samið við Breta um m.a. að fara frá Frakklandi auk annars og þar með hefði verið kominn friðarsamningur. En það er ef og ef og hefði hefði sagnfræði.