Ríkisútgjöld hækka. Ábyrgð Sjálfstæðisflokksins.

Í riti Seðlabanka Íslands, Peningamál, 1. hefti 2007 segir að hlutfall ríkisútgjalda muni hækka. Á árinu 2006 var hlutfall útgjalda hins opinbera 41.5% af landsframleiðslu.Seðlabankinn spáir að hlutfall útgjalda af landsframleiðslu árið 2009 verði 49% af landsframleiðslu og miðar þá við svipaðri hækkun samneyslu og undanfarin ár en hægari vexti landsframleiðslu.

Þetta er staðan eftir að Sjálfstæðisflokkurinn er búinn að sitja óslitið í ríkisstjórn lengur en yngstu kjósendur muna. Sjálfstæðisflokkurinn hefur mörg góð mál á stefnuskrá sinni og segist berjast fyrir þeim. Eitt þeirra er að draga úr skattheimtu og ríkisútgjöldum. Sem ungur Sjálfstæðismaður tók ég þátt í að móta og berjast fyrir stefnu sem við nefndum "Báknið burt". Nú hefur Sjálfstæðisflokkurinn svikið þessa grunnstefnu sína í tæpa tvo áratugi.

Er ekki kominn tími til að kjósa fólk sem hvikar ekki í þeirri stefnu að draga úr ríkisbákninu og lækka skattana?  Verði ég kosinn þingmaður mun ég beita mér fyrir því draga úr ríkisbákninu og lækkun skatta. Draga úr miðstýringu og auka möguleika einstaklinganna til að njóta sín sem frjálst fólk.

Verði sama ríkisstjórn munu launþegar ekki fá útborgaða nema 39 krónur af hverjum 100 því að 49 tekur hið opinbera og 12 krónur taka lífeyrissjóðirnir. Breytum þessu.

X-F er ávísun á betri lífskjör.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur engar lausnir í velferðarmálum.

Í umræðuþætti efstu manna á framboðslistum í Reykjavík Suður kom í ljós í máli formanns Sjálfstæðisflokksins að flokkurinn hefur engar lausnir í velferðarmálum. Staðan er sú að fjöldi öryrkja og aldraðra á ekki fyrir mat út mánuðinn. Formaður Sjálfstæðisflokksins talar um almennar skattalækkanir.  Þær skattalækkanir koma vinum hans sem eru með milljón á mánuði helst til góða. Skipta láglaunafólkið minna máli.

 Raunhæfustu tillögurnar í velferðarmálum erum við Frjálslynd með. Við viljum hækka skattleysismörk í 150. þúsund og gefa fólki kost á að vinna sér inn milljón á hverju ári án þess að bótagreiðslur skerðist. Að sjálfsögðu eru þetta ekki fastar tölur heldur mundu breytast í takt við það aðrar breytingar í þjóðfélaginu t.d. vegna verð- og tekjubreytinga.

Enginn flokkur sem býður fram við þessar Alþingiskosnignar hefur jafn skýra stefnumörkun og Frjálslyndi flokkurinn.  X-F á kjördag er krafa um velferðarstjórn fyrir þá sem á þurfa að halda.

Verður þetta ástand hér?

Bandaríska hagkerfið hefur verið  rekið með miklum viðskiptahalla eins og íslenska hagkerfið. Uppsveiflan í bandarísku efnahagslífi á undanförnum árum hefur verið vegna mikillar einkaneyslu og eyðslu. Sparnaður er miklu minni en í nágrannalöndum okkar. Við höfum farið að með sama hætti og Bandaríkjamenn nema hvað við höfum þvingaðan sparnað í lífeyriskerfinu en erum miklu skuldsettari.

 Lækkun fasteignaverðs í Bandaríkjunum hefur verið það mikil undanfarið að veðsetningar standa iðulega ekki undir veðsetningum sem fullnægjandi tryggingar.  Um þetta var ítarlega fjallað í ritinu The Economist fyrir nokkrum vikum.

Hvað okkur varðar er spurningin hvað gengur lengi að vera með skuldsetta velmegun og kaupæði vaxandi skuldir heimilanna og vaxandi skuldir við útlönd. Hvað gerist þá í verðtryggða samfélaginu? Af  hálfu stjórnvalda hefur verið látið reka á reiðanum og genginu haldið uppi á fölskum forsendum. Okkar staða getur orðið mun alvarlegri eftir nokkra mánuði en það sem fólk er að upplifa núna í Bandaríkjunum.

Þjóðinni liggur á að við næstu Alþingiskosningar verði valið fólk sem veit um hvað það er að tala og hefur lausnir. Atvinna, uppbygging, afnám verðtryggingar á lánum og alvöru gjaldmiðill er forsenda þess að við lendum ekki í efnahagslegum hremmingum.

Bandarísk væntingavísitala lækkar

Boris Yeltsin allur

Boris Yeltsin verður lengi minnst fyrir frækilega andstöðu við harðlínumennina í Kommúnistaflokknum þegar þeir reyndu að taka völdin aftur í sínar hendur og hnepptu Gorbachev í stofufangelsi. Yeltsin á skriðdrekanum þar sem hann hvatti fólk til að hvika hvergi er ógleymanleg. Sú stund var hetjustund Yeltsin og það sem á eftír fór. Yeltsin á því þakkir skildar fyrir að létta oki Kommúnismans af Sovétríkjunum. Fyrir það verður hans minnst og honum þakkað.

Boris Jeltsín fyrrum Rússlandsforseti látinn

Hrafn Gunnlaugsson hefur lög að mæla. Ekki fara í þykjustuleik.

Eina skynsamlega framsetningin sem ég hef lesið í kjölfar brunans í miðbæ Reykjavíkur kom frá Hrafni Gunnlaugssyni í Fréttablaðinu í dag. Þar bendir Hrafn á að það versta sem menn geti gert sé að fara í einhvern þykjustuleik og reyna að búa þarna til fornminjar. Hrafn segist halda að það sé eitt hallærislegasta sem til er. 

Af gefnu tilefni. Af hverju hafa Ítalir ekki endurbyggt miðborg Rómar þannig að ferðamenn geti séð hinn horfna glæsileika. Í þeim tilvikum sem hér ræðir um var ekki um glæsileika að ræða óháð því hvort fólk hafi þótt vænt um gömlu húsin og götumyndina. Lífið verður að halda áfram og taka þeim breytingum sem óhjákvæmilegar eru.

Spurningin er treysta menn ekki nútíma arkitektum til að koma með skemmtilegar tillögur um nýa og  skemmtilegri götumynd í staðinn fyrir brunarústirnar sem sumir tala um að endurbyggja.

Er afsakanlegt að Reykjavíkurborg eyði peningum skattborgaranna í uppkaup á lóðum á okurverði í miðbæ Reykjavíkur til að endurbyggja fornminjar?

Burt með velferðarhallann.

Nái tillögur Frjálslynda flokksins fram að ganga í velferðarmálum munu margir aldraðir og öryrkjar fá nálægt 30 þúsund krónum meira á hverjum mánuði. Þetta er fólkið sem þarf mest á kjarabót að halda.

Frjálslyndi flokkurinn veit hvað þessi aðgerð kostar og hefur reiknað út að beinn kostnaður ríkissjóðs af tillögum sínum sé um 21 milljarður.  Þessar aðgerðir koma þó aldrei til með að kosta ríkissjóð svona mikið því á móti koma ýmis önnur atriði eins og aukinn eyðslueyrir sem skilar sér í auknum tekjum

Sjálfstæðismenn halda því fram að lægri skattar á fyrirtæki og fjármagnseigendur hafi skilað auknum tekjum fyrir ríkissjóð. Gildir eitthvað annað um skattlagningu einstaklinga?

Þýska keisaradæmið studdi Lenin.

Þýska keisaradæmið útvegaði Lenín járnbrautarvagn og flutti hann frá Mið-Evrópu til Rússlands til að tryggja að byltingin í Rússlandi mundi heppnast. Þannig varð til ógnarstjórn sem Rússar sátu upp með í 70 ár.

Vilhjálmur 2 Þýskalandskeisari og ráðgjafar hans hugsuðu ekki lengra en að draga mátt úr Rússum og samningurinn við Lenin var um að saminn yrði friður á Austurvígstöðvunum. Það gekk eftir. Lenín samdi frið við Þýskaland.

Í 30 ára stíðinu í Þýskalandi studdu kaþólikar iðulega mótmælendur og öfugt. Það er margt skrýtið í sögunni bæði frá fyrri tíma og nútímanum.

Ég velti því t.d. fyrir mér af hverju Landsvirkjun studdi Ómar Ragnarsson leiðtoga Íslandshreyfingarinnar um 8 milljónir. Hver var hugsunin með því? Þurfti að draga úr fylgi vinstri grænna og Frjálslyndra?

Fæðingardegi Leníns fagnað á Rauða torginu

Múrinn í Bagdad

Múrinn sem Bandaríkjamenn eru að reisa í Bagdad sýnir að þrátt fyrir 4 ára hersetu í Írak hafa Bandaríkjamenn og stjórnin í Írak ekki einu sinni náð stjórn á höfuðborginni.

Múrar hafa iðulega verið reistir í flestum tilvikum til að loka fólk úti eins og Kínamúrinn og Hadríansmúrinn í Bretlandi. Sama má segja um múrinn sem Ísraelsmenn eru nánast búnir að fullgera utan um byggðir Palestínumanna. Múrinn í Berlín sem Kommúnistastjórnin reisti var til að loka fólk inni loka það frá frelsinu. Þessi múr í Bagdad á að þjóna því hlutverki bæði að loka fólk inni og loka það úti.

Það er dapurlegt að vanhugsuð og ólögmæt innrás í Írak skuli nú 4 árum síðar hafa það í för með sér að íbúar landsins búi við algjört öryggisleysi. Flótti frá landinu er sem aldrei fyrr. Kristnir menn í landinu bjuggu í friði við aðra íbúa landsins þangað til fyrir 4 árum en fara nú flestir huldu höfði sem enn búa í landinu.

Sennilega gera Bandaríkjamönnum íbúum landsins mest gagn með því að fara úr landinu sem fyrst og fá aðra til að annast um að koma friði á í landinu og tryggja öryggi borgaranna.

Fyrir tæpum 4 árum síðan skrifaði ég um nauðsyn þess að Bandaríska herliðið færi og t.d. Egyptar, Jórdanir og Sýrlendingar tækju að sér friðar- og öryggisgæslu. Bandaríkjamenn ráða ekki við það og á þá er litið sem hernámslið sem þeir eru. Slíkt friðargæslulið má ekki vera í landinu nema í skamman tíma og þá verða íbúar að taka við. Annars verður líka litið á friðargæsluliðið sem hernámslið.

Sama verður upp á tengingnum varðandi Afghanistan verði herir Vesturlanda áfram í landinu. Hjálp til að koma á friði og öryggi í erlendu ríki byggist fyrst og fremst á íbúunum sjálfum en ekki aðsendu herliði. Það getur aldrei komið til eða gert gagn nema í skamman tíma.

 

Reisa fjögurra metra háan múr í Bagdad

Athygliverð grein Braga Jósepssonar

Bragi Jósepsson birtir athygliverða grein í Morgunblaðinu í dag um skoðanakannanir og framkvæmd þeirra. Í greininni bendir hann á vanda við framkvæmd skoðanakannana og ekki sé sama hver spyr. Þá bendir hann á augljósar villur í íslenskum skoðanakönnunum frá því að framkvæmd þeirra hófst. Þannig hafi skoðanakannanir alltaf gefið Sjálfstæðisflokknum allt of mikið fylgi en Framsóknarflokknum of lítið.

Ég er sammála Braga um að ólíklegt sé miðað við fyrri reynslu að Framóknarflokkurinn fari mikið niður fyrir 14-16% því miður og mér finnst ólíklegt að Sjálfstæðisflokkurinn fái fylgi umfram 36%. Yrði það niðurstaðan héldi stjórnin meirihluta sínum.

Frjáslyndir hafa fengið minna í skoðanakönnunum en endanlegt fylgi. Fróðlegt verður að sjá hvernig það kemur fram núna. Frjálslyndi flokkurinn hefur tekið til umræðu innflytjendamál sem hafa verið afflutt og veist að flokknum af miklu offorsi. Algengt er í svipuðum tilvikum að flokkur fái mun meira fylgi þegar upp er staðið en skoðanakannanir mæla. Vonandi verður sú raunin á. Því nú liggur á.

Eru úrslitin fyrirséð í forsetakosningunum í Frakklandi.

Skoðanakannanir undanfarnar vikur hafa sýnt Nicolas Sarkozy með yfirburðastöðu og sú sem talin var helsti andstæðingur hans Segolene Royal hefur átt undir högg að sækja. Nú bregður svo við í síðustu skoðanakönnunum fyrir kosningar að fylgi þeirra Sarkozy og Royal mælist svipað. Royal mældist á tímabili neðar en frambjóðandi miðflokkana en nú hefur hann dregist aftur úr skv. skoðanakönnunum og líka Le Pen.

Fyrir fjórum árum sögðu skoðanakannanir að Jospin frambjóðandi sósíalista mundi verða í öðru sæti í forkosningum en svo fór að Le Pen varð í öðru sæti og kosið var á milli hans og sitjandi Frakklandsforseta. Skoðanakannanir hafa alltaf gefið Le Pen mun minna fylgi heldur en hann hefur fengið.

Þessi dæmi frá Frakklandi sýna hvað valt er að treysta skoðanakönnunum eða láta þær hafa áhrif á það sem maður ætlar að kjósa.

Það verður spennandi að sjá hvernig kosningarnar fara í Frakklandi og ég vona að sonur innflytjandans Nicolas Sarkozy hafi þetta og verði í síðari umferð kjörinn. Nicolas Sarkozy hefur í kosningabaráttunni bent á þann vanda sem Frakkland er í verði tvær þjóðir í landinu og innflytjendur aðlagist ekki frönsku samfélagi.

Mikil þátttaka í kosningunum í Frakklandi