Rödd skynseminnar í Sjálfstæðisflokknum.

Athyglivert að loksins skuli vera farið að rofa til í heilabúi nokkurra forustumanna Sjálfstæðisflokksins varðandi Ísland og Evrópusambandið.  Friðrik Sóphusson hefur oft verið helsta rödd skynseminnar innan Sjálfstæðisflokksins og er það greinilega ennþá

Friðrik Sóphusson fyrrverandi fjármálaráðherra og varaformaður Sjálfstæðisflokksins í meir en áratug segir það skyldu Sjálfstæðisflokksins að greiða fyrir því að fólk geti kosið á milli tveggja kosta í Evrópumálum  og flokkurinn verði að fallast á að aðildarviðræður fari fram. 

Ég tel nokkuð ljóst að fyrst Friðrik Sóphusson velur það að gefa þessa yfirlýsingu núna þá sé sterk hreyfing í Sjálfstæðisflokknum fyrir því að farið verði í aðildarviðræður. Það verður spennandi að sjá hvort sú verður niðurstaðan að Sjálfstæðisflokkurinn samþykki það á Landsfundi sínum í janúar að ganga til aðildarviðræðna við Evrópusambandið. 

Satt að segja hef ég aldrei skilið hvað getur verið hættulegt við að fara í aðildarviðræður. Spurning er alltaf í milliríkjaviðskiptum hvað er í boði með hvaða kostum og ókostum. Það er ekki hægt að taka upplýsta afstöðu fyrr en það liggur fyrir.  

Mikið er ég ánægður með að minn gamli vinur og baráttubróðir Friðrik Sóphusson skuli hafa komið auga á þessi sannindi.

En skyldi Davíð vita af þessu?

Þjóðin fái að kjósa um ESB

Afturhvarf til fortíðar.

Í nótt voru samþykkt lög á Alþingi sem kveða á um víðtæk gjaldeyrishöft.  Það er afturhvarf um 50 ár aftur í tímann.

Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar sagði í málefnasamningi sínum að hún væri frjálslynd umbótastjórn. Hvílíkt öfugmæli.  Ríkisstjórnin er hafta og skömmtunarstjórn.

Verst er þó að verða þess betur og betur áskynja að ríkisstjórnin hefur enga framtíðarsýn. Engin framtíðarstefna eða skammtímastefna er mótuð. Það er látið nægja að stjórna frá degi til dags.

Nú þegar genginu er handstýrt þá má lækka stýrivexti niður undir 0. Það er það sem fólk og fyrirtæki þurfa á að halda. Síðan verður að 0 stilla verðbótavísitöluna og gefa upp á nýtt án verðtryggingar.  Fólk og fyrirtæki verða að búa við svipuð kjör á lánamarkaði og gerist annars staðar í okkar heimshluta.

Verðbólgan étur upp eignir fólksins í landinu.

Verðbólgumarkmið Seðlabankans eru að verðbólga sé innan við 2.5% á ári. Til þess að ná því takmarki hækkaði Seðlabankinn stýrivexti aftur og aftur og setti Evrópumet í háum stýrivöxtum. Afleiðingarnar voru bullgengi á krónunni, sem orsakaði miklar lántökur í erlendum gjaldmiðlum sem varð þess síðan valdandi að þenslan fór úr böndunum með þeim afleiðingum að verðbólga jókst og allt fór að lokum úr böndunum vegna þess að innistæður í krónum voru aldrei til staðar fyrir því sem tekið var að láni meðan Seðlabankinn hagaði málum þannig að erlendur gjaldmiðill væri á útsölu.

Afleiðingarnar af rangri efnahagsstefnu Seðlabankans og ríkisstjórnarinnar hafa verið að koma í ljós ein af annarri. Óðaverðbólga nú 17.1%, hrun á gengi íslensku krónunnar, lækkun fasteignaverðs á meðan verðtryggðu lánin hækka og hækka.

Þessi efnahagsóstjórn sem Seðlabankinn ber höfuðábyrgð á ásamt ríkisstjórninni étur upp eignir fólksins í landinu og ógnar stöðugleika og afkomugrundvelli fyrritækja.

Svona verðbólga þýðir það að maður sem tekur 10 milljón króna lán verðtryggt til 40 ára með núgildandi vöxtum á verðtryggðum lánum mundi þurfa að borga rúman milljarð til baka vegna 10 milljón króna lánsins á lánstímanum.  Verðtryggingin er óréttlát og hún rænir eignum fólks.

Verkalýðsforustan og ríkisstjórnin bregst fólkinu í landinu með því að ætla að viðhalda verðtryggingunni.

Við verðum að fá alvöru gjaldmiðil strax og afnema verðtrygginguna. 

Við getum ekki búið fólkinu í landinu allt önnur og verri lánakjör en gerist annars staðar í okkar heimshluta.

 

                                                

 

Verðtryggingarfurstarnir verða að víkja. Hagsmunir fólksins í landinu krefjast þess       

Verðbólgan nú 17,1%

Nýir tímar. Gamlar hugmyndir.

Jón Baldvin Hannibalsson skrifar athygliverða grein í Morgunblaðið í dag þar sem hann dustar rykið af gömlum hugmyndum um breytingar á stjórnskipun landsins.  Flestum sem hafa þekkingu á íslenska stjórnkerfinu er ljóst að nauðsyn er á breytingum.

 

Í greininni bendir Jón Baldvin á að forsetaembættið sé pjattrófuembætti eins og hann kýs að kalla það, sem þjóni engum tilgangi. Velt er upp þeirri hugmynd að forseti verði kosinn beint og myndi ríkisstjórn í lílkingu við það sem er í Frakklandi og Bandaríkjunum. Þá fjallar Jón Baldvin um Alþingi og hugsanlegar breytingar á hlutverki þess.

Mikilvægt er að skilja betur á milli framkvæmdavalds og löggjafarvalds. Ég er meðflutningsmaður á frumvarpi Siv Friðleifsdóttur til breytinga á stjórnarskránni þess efnis að verði þingmaður ráðherra þá segi hann af sér sem þingmaður. Það mundi tryggja betur skil milli löggjafarvalds og framkvæmdavalds. Mun betra væri að fara þá leið að skilja alveg á milli þannig að forseti væri í leið forsætisráðherra eins og í Bandaríkjunum og Frakklandi.

Alþingi er í dag afgreiðslustofnun fyrir ríkisstjórn. Stuðningsmenn ríkisstjórnarinnar á þingi eru 44 en stjórnarandstæðingar eru einungis 19. Við slíkar aðstæður kemur ósjálfstæði þingsins vel í ljós. Ítrekað eru lögð stjórnarfrumvörp fyrir þingið sem eru afgreidd samdægurs án nauðsynlegrar þinglegrar skoðunar. Stjórnarþingmennirnir greiða samviskusamlega atkvæði þó manni sé nær að halda að sumir þeirra hafi jafnvel ekki lesið yfir frumvörpin sem þeir eru að samþykkja.

Nú eru þeir tímar að full ástæða er til að taka fram gamlar góðar hugmyndir eins og þær sem Jón Baldvin rifjar upp í grein sinni og Vilmundur Gylfason heitinn setti fram fyrir margt löngu.

Það er nauðsynlegt að breyta kosningakerfinu og taka upp persónukjör t.d. með sama hætti og Írar gera það eða þá með frönsku aðferðinni þar sem frambjóðandi verður að fá meirihluta atkvæða annars er kosið milli þeirra sem flest atkvæði fengu í annarri umferð eða þá þýska kerfið þar sem helmingur þingmanna er kosinn persónukjöri en helmingur með svipuðum hætti og kosið er til Alþingis nú.

Alla vega verður að brjóta upp það stjórnkerfi sem við búum við í dag og skilja í raun á milli framkvæmdavalds og löggjafarvalds. Alþingi veldur ekki hlutverki sínu og nýtur ekki virðingar og á ekki að njóta virðingar meðan alþingismenn bera ekki meiri virðingu fyrri sjálfum sér en kokgleypa allt sem frá ríkisstjórn kemur en hafa takmarkað frumkvæði að öðru leyti.

Fjölmiðlar í hafti?

Gömlu flokksblöðin höfðu þann kost að lesendur þeirra gátu áttað sig á hvaða hagsmuni blaðið hafði og hvaða fréttum væri varlegt að treysta.  Síðar þegar flokksfjölmiðlarnir gáfust upp og í stað þeirra komu svonefndir "frjálsir fjölmiðlar" áttaði fólk sig síður á þeim hagsmunatengslum sem girtu stundum fyrir eðlilega umfjöllun.

Í Morgunblaðinu í dag, sem kemur út seinni part laugardags er úttekt Agnesar Bragadóttur á vægast sagt vafasömum og óeðlilegum lánveitingum Glitnis banka til fyrirtækja tengdum bankanum.  Svo bregður við að þrátt fyrir að sumir eigi erfitt með að fá greinar sínar birtar þá njóta eigendur annars hagræðis. Í Fréttablaðinu í morgun birtist svar Jóns Ásgeirs Jóhannessonar við umfjöllun Agnesar við hlið leiðara blaðsins. Snögg viðbrögð það.

Annars er þetta svar Jóns Ásgeirs og umfjöllun hans í fréttum merkilegt fyrir það að þeim atriðum sem Agnes veltir upp er ekki svarað til hlítar og eftir situr óneitanlega rökstuddur grunur um verulega misnotkun eigenda bankans og félaga þeim tengdum svo og æðstu stjórnenda bankans á gamla Glitni. Það mál verður að rannsaka til hlítar þegar í stað.  Hér er um svo grafalvarlegt mál að ræða.  Sé það rétt sem Jón Ásgeir vill halda fram að grein Agnesar Bragadóttir sé í helstu efnisatriðum röng, þá hlítur hann og Hannes Smárason að hafa af því verulega hagsmuni að hið sanna verði leitt í ljós.

Annars á Agnes sögu sem áreiðanlegur innanbúðarmaður í bankakerfinu frá þeim tíma að Sverrir Hermannsson var bankastjóri í Landsbankanum og Agnes gerði ákveðna úttekt á stöðu ákveðins viðskiptavinar þar.  Miðað við reynslu af úttektum Agnesar þá og síðar þá verður þeim ekki vippað út af borðinu með orðagjálfri einu.

Þessir atburðir vekja óneitanlega upp þá spurningu hvort það sé samræmanlegt lýðræðislegri umfjöllun um mikilvægustu mál samtímans að Jón Ásgeir Jóhannesson og aðilar honum tengdir eigi alla aðra fjölmiðla en ríkisfjölmiðlana að Útvarpi Sögu einni undanskilinni.

Um nokrra hríð hefur verið ljóst að mönnum, flokkum og málefnum hefur verið mismunað og hinir svonefndu frjálsu fjölmiðlar hafa iðulega útilokað  þá sem hafa ekki verið þóknanlegir hagsmunum  eigendanna.

Þannig höfum við í Frjálslynda flokknum iðulega mátt finna fyrir því hvað útgerðarhagsmunirnir vega þungt hjá fjölmiðlunum. Kvótagreifarnir og bankaveldið sem byggði skýjaborgirnar á kvótakerfinu hafa reynt að útiloka andstæðinga kvótakerfisins sem mest frá almennri stjórnmálaumræðu. Þá staðreynd höfum við mátt kynnast.

Björn: Fjölmiðlar marklausir við núverandi aðstæður

Tími til breytinga?

Taka má undir það með Jóni Gunnarssyni að það er afar óheppilegt að ráðherrar skuli gefa yfirlýsingar eins og þær sem Björgvin G. Sigurðsson og Þórunn Sveinbjarnardóttir gáfu í gær meðan stjórnarandstaðan og nokkrir stjórnarþingmenn ræddu um þingsályktunartillögu ríkisstjórnarinnar um heimild til lántöku frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.

Eðlilegra hefði verið að ráðherrarnir hefðu tekið þátt í umræðum á Alþingi og fjallað þar um framtíðaráform ríkisstjórnarinnar.  Það gerðu þeir ekki og sáust ekki nema annar við lítinn hluta umræðunnar.

Fram kom í umræðunni á Alþingi í gær að verulegir brestir eru í stjórnarliðinu.  Með það í huga og þá yfirlýsingu sem þessir ráðherrar Samfylkingarinnar gáfu í gær þá er eðlilegt að velta því fyrir sér hvort forsenda sé fyrir áframhaldandi stjórnarsamstarfi.

Vilji Samfylking og Sjálfstæðisflokkur halda áfram að vinna saman í ríkisstjórn þá gera flokkarnir það og þurfa ekki nýtt umboð því að umboð hafa þeir til næstu ára. Sé hins vegar ekki samstaða innan ríkisstjórnarinnar um leið út úr vandanum þá gerir ríkisstjórnin þjóðinni þann besta greiða að segja af sér.

Stóra spurningin er hvort ríkisstjórnin hafi þann innri styrk og samtöðu sem afsakar það að hún haldi áfram störfum.

Gagnrýnir Björgvin og Þórunni

Foringinn farinn.

Brotthvarf Guðna Ágústssonar sem formanns Framsóknarflokksins og þingmanns flokksins er alvarlegt áfall fyrir Framsóknarflokkinn. Guðni Ágústsson er fylginn sér, frábær ræðumaður, stefnufastur og hefur frábæra kímnigáfu.  Að mínu mati var Guðni í hópi 5 sterkustu ræðumanna þingsins.

Framsóknarflokkurinn hefur nú misst tvo þingmenn á stuttum tíma og formann sinn.  Vandamál flokksins eru því augljóslega mikil. Það verður hins vegar að skoða það að líklegt er í framhaldi af efnahagshruninu muni verða veruleg uppstokkun í íslenska flokkakerfinu. 

Flokkar sem hafa ákveðna og afdráttarlausa skynsama stefnu eiga því frekara erindi við kjósendur en margir aðrir. Spurning er hvort að Framsóknarflokkurinn nái nú vopnum sínum eða hvort enn frekari sundrung verður í flokknum.

Hvað sem þeim hugleiðingum líður þá er mikill missir fyrir þing og þjóð að Guðni Ágústsson skuli hafa kosið að hverfa af vettvangi þjóðmálanna.

Bretar eiga ekki að fá að koma með hertæki sín inn í landið.

Það er með öllu óásættanlegt að utanríkisráðherra og meðreiðarsveinar hennar í ríkisstjórn skuli ætla að kalla herlið Breta yfir þjóðina til að stunda gagnslaust loftrýmiseftirlit á kostnað íslensku þjóðarinnar.

Bretar hafa farið gegn íslenskum hagsmunum með mjög alvarlegum hætti og sótt að okkur harðar en nokkur önnur þjóð hefur áður gert. Þeir hafa ekkert að gera hér.  Mér er satt að segja ofboðið að ríkisstjórnin skuli fara sínu fram í þessu þrátt fyrir að skýr vilji þingmanna hafi komið fram gegn þessu Bretadekri á Alþingi í gær.

Það er eitt að klippa ekki á öll bönd við Breta eftir það níðhögg sem þeir greiddu okkur. En að kalla þá til að sinna vörnum landins er að leggjast flatur fyrir ofbeldinu.

Þetta var ljóta ákvörðunin Ingibjörg Sólrún

Kostnaðurinn 25 milljónir - ekki 50 milljónir

Hryllingsbúðunum í Guantanamo lokað.

Nýkjörinn forseti Bandaríkjanna Barack Obama hefur lýst því yfir að hann muni láta loka óþverra fangabúðunum í Guantanamo á Kúbu. Þessar fangabúðir hafa verið fleinn í holdi allra sem unna réttlæti og virða alþjóðalög.  Stjórn Bush hefur þverbrotið samskiptareglur og alþjóðalög með ýmsum hætti t.d. innrásinni í Írak og þessum alræmdu fangabúðum þar sem fangar sem að eru aðallega unglingar og krakkar hafa þurft að sæta óásættanlegri meðferð án þess að mál þeirra væru tekin fyrir og réttað í málum þeirra.

Ríki sem segist og er að meginstefnu til réttarríki getur ekki látið svona viðgangast. 

Ég átti von á því að Obama mundi sníða versta óþverran af bandaríska stjórnkerfinu. Það að lýsa yfir lokun Guantanamobúðanna lofar góðu.

Bjarni Harðarson

Mér finnst miður að Bjarni Harðarson skuli hafa sagt af sér þingmennsku.

Við Bjarni vorum ósammála í mörgu.  Það skiptir í sjálfu sér ekki máli. Bjarni var góður þingmaður og fylginn sér og einkar skemmtilegur. Hann átti iðulega snarpa og skemmtilega spretti í ræðustól Alþingis. Þá hafði hann ákveðnar skoðanir. Í sumum tilvikum skoðanir sem engir eða afar fáir deila með honum en það kom ekki í veg fyrir að Bjarni beitti sér í samræmi við skoðanir sínar.

Ég óska Bjarna allra heilla í framtíðinni. Það var hans ákvörðun að segja af sér þingmennsku. Hann er ekki minni maður fyrir að gera það.

Samt finnst mér spurning hvort ástæða hafi verið til þess af hans hálfu.