Atvinna fyrir alla.

Ísland hefur verið blessunarlega laust við atvinnuleysi í langan tíma og það hafa verið meðal helstu kosta okkar þjóðfélags. Vinnufúsar hendur hafa átt tækifæri til að vinna oft á tíðum eins mikið og hver hefur viljað.

Ég hef stundum sagt að þegar ég var ungur maður þá hafi Ísland verið land tækifæranna vegna þess að það var mikil vinna og þegar síldin hvarf gat þjóðin unnið sig út úr þeim erfiðleikum.  Þegar síldin hvarf þurrkaðist út álíka mikið hlutfallslega af þjóðartekjum og nú með bankahruninu. Munurinn er þó sá að síldin hvarf og mannvirki voru nónýtt sem og sérhfæft vinnuafl. Með bankahruninu þá þurfum við að taka á okkur skuldir, sem við vitum ekki enn hvað verða miklar.  En það veldur mestu óvissunni nún um hver raunveruleg staða okkar verður.

Atvinnuleysi hefur verið að aukast og það er jákvætt að heldur hafi dregið úr því í bili en hætt er við að það aukist aftur þegar kemur fram á næsta ár. Vinna er almennt meiri í desember en aðrar vetrarmánuði og uppsagnir sem mörg fyrirtæki gripu til fyrir áramót koma fram í byrjun næsta árs.

Fyrir tveim og hálfu ári  og æ síðan varaði ég við því hvernig íslenskur vinnumarkaðar væri að þróast og þau hættumerki sem væru fólgin í því að flytja inn þúsundur erlends verkafólks. Það olli aukinni þennslu og brengjaði myndina að mörgu leyti. Nú sitjum við uppi með afleiðingarnar.  Samdrátt og atvinnuleysi. 

Ríkisstjórnir áranna 2006 til þessa dags bera ábyrgð á því að þennslan skyldi fara úr böndum með þeim afleiðingum að við þurfum nú að þola verri samdrátt á vinnumarkaðnum en ella hefði verið.  En það þýðir ekki að vandræðast með það fyrr en í næstu kosningum. Nú er viðfangsefnið að móta nýja atvinnustefnu til að tryggja atvinnu fyrir alla.  Það er brýnasta viðfangsefni stjórnmálanna í dag.

Í því sambandi má ekki gleyma að stjórnmálamenn eru ekki besti aðilarnir til að standa fyrir nýsköpun og fjölgun starfa.  Þeir geta hins vegar sett reglur og mótað framlög til að styðja við sprotafyrirtæki og framleiðslufyrirtæki í landinu til að tryggja aukinn vöxt og aukna arðsköpun.

Það á að heimila meiri veiðar.  Margir hafa gagnrýnt þá stefnu okkar Frjálslyndra en staðreyndin er sú að ríkisstjórnin og sérfræðistofnun hennar og sérfræðingar hafa í raun sagt að það sé í lagi og ekki verði gengið of nærri fiskistofnunum með því. Það kemur fram með frumvarpi ríkisstjórnarinnar um að heimila kvótaeigendum að geyma kvóta milli ára.  Fyrst það er hægt að haga veiðum þannig að geyma megi allt að þriðjungi leyfðra aflaheimilda þá hlítur líka að vera hægt að auka aflaheimildir núna þegar versta kreppan ríður yfir um þriðjung. Það mundi gjörbreyta atvinnuástandi og arðsköpun í landinu.

Mér finnst líka mikilvægt að stjórnvöld skipi aðila til að fylgjast náið með vinnumarkaðnum og móta tilllögur sem fyrst um leiðir sem gætu leitt til fjölgunnar arðskapandi starfa í landinu.

Vinna verður gegn atvinnuleysinu með öllum skynsamlegum ráðum. 

Færri skrá sig án atvinnu

Flugeldar og björgunarsveitir.

Í útvarpsþættinum Sprengisandi í morgun kom til tals hvað fólk gæti sparað. Lára Ómarsdóttir sem var með mér í þættinum dró upp kver sem að eiginmaður hennar hafði útbúið með tilvísunum í sparnaðarráð Láru. Mér fannst það gott hjá honum að taka saman sparnaðarráðin.

Í framhaldi af því nefndi ég í dæmaskyni atriði sem fólk gæti verið án. Ég nefndi flugelda og sprengiefni og ég nefndi gosdrykki. Ég stend við það að fólk getur auðveldlega látið hvorutveggja á móti sér. Ég amast hins vegar ekki við því að fólk kaupi sér flugelda og gosdrykki það er val hvers og eins.

Formaður Slysavarnarfélagsins Landsbjargar sér ástæðu til að gera athugasemd við þessar ráðleggingar mínar að fólk láti á móti sér að kaupa flugelda.    Sjá nánar hér: 

Ég get vel skilið það að aðili sem hefur tekjur af því að selja flugelda skuli vera á móti því að fólki sé ráðlagt að spara við sig flugeldakaup.  Talsmenn Vífilfells hafa hins vegar ekki séð ástæðu til að gera athugasemdir.

Af gefnu tilefni þá vil ég taka fram að ég tel björgunarsveitirnar og slysavarnarfélögin vinna mikið, nauðsynlegt og óeigingjarnt starf.  Ég vil líka taka það fram að mér finnst að hið opinbera hafi ekki stutt þetta nauðsynlega hjálparstarf sem skyldi. Ég er tilbúinn til að leggja mitt að mörkum til að aðstoða Kristinn Ólafsson formann Slysavarnarfélagsins Landsbjargar og aðra félaga þar eftir því sem ég hef getu til af því að mér finnst þeir vinna þarft starf og allt of oft vanmetið.  Á sama tíma og ég met starf þeirra mikils þá tel ég heppilegra að aðrar fjáröflunarleiðir verði skoðaðar en flugeldasala og/eða samhliða henni.

Í dæmaskyni fyrir Kristinn og félaga hans þá bendi ég á að ég starfa innan SÁÁ og legg þeim samtökum það til sem ég get og er beðinn um.  Það geri ég af því að ég tel SÁÁ vinna lífsnauðsynlegt starf. Það breytir þó ekki því að ég get ekki samþykkt eða talið það heppilegt að SÁÁ hafi tekjur af spilafíkn. Mér finnst það óeðlilegt.  Hins vegar tek ég undir það sparnaðarráð Kristins að fólk spari við sig áfengiskaup.

Alþjóðasamfélagið verður að binda enda á ógnarstjórn Ísrael.

Ég tek undir ummæli Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur utanríkisráðherra þar sem hún segir að hernaðaraðgerðir Ísraelsmanna séu óverjandi. Aðgerðir Ísrael eru hræðilegt hermdarverk. Munurinn á Ísrael og öfgamönnum á Gasaströndinni sem skjóta flugskeytum á Ísrael er sá að ríkisstjórn Ísrael er ríkisstjórn skipulagðs ríkis sem nýtur viðurkenningar á alþjóðavettvangi. Ísraelsstjórn heldur íbúum á Gasaströndinni innilokuðum. Þeir eru sviptir ferðafrelsi. Ríkisstjórn Ísrael ber ábyrgð á öryggi þessa fólks sem og Palestínu Araba á Vesturbakkanum.

Ísraelsmenn hafa misboðið þeim íbúum Palestínu sem ekki eru Ísraelsmenn um langa hríð. Morð, fangelsanir án dóms og laga og margvísleg mannréttindabrot eru framin af stjórn Ísrael gagnvart því fólki sem ekki tilheyrir "Guðs útvalinni þjóð" Gyðingunum.

Alþjóðasamfélagið batt enda á Apartheid stefnu hvítra manna í Suður Afríku. Stjórn Ísraelsmanna gagnvart Palestínufólkinu er verra en Apartheid stefna stjórnar Suður Afríku. Hugmyndafræðin á bak við apartheid stefnu Ísraelsmanna er ekki geðfelldari en sú í Suður Afríku á sínum tíma. Það sem meira er. Stjórn Suður Afríku framdi aldrei viðlíka hermdarverk gagnvart íbúum eigin ríkis og Ísraelsmenn gera gagnvart Palestínufólkinu í því landi sem þeir hafa stjórn yfir.

Bandaríkjamenn og raunar fleiri hafa ekki áttað sig á að virkasta aðgerðin gegn Al Qaida og öfgafólki í röðum Múslima er að Bandaríkin og ríki Evrópu komi í veg fyrir að Ísraelsmenn haldi áfram hermdarverkum gagnvart þeim hluta íbúa sinna sem telst ekki til "Guðs útvalinnar þjóðar". 

„Óverjandi aðgerðir“

Ísland er áhrifalaus útkjálki.

Það er athyglivert að fylgjast með deilum í Sjálfstæðisflokknum um hvort sækja beri um aðild að Evrópusambandinu.  Sá merki fjölmiðlamaður Styrmir Gunnarsson fyrrverandi ritstjóri Morgunblaðsins er mikið á móti því að sótt verði um aðild að Evrópusambandinu og segir í grein um fyrstu drög utanríkis- og varnarmálahóps Sjálfstæðisflokksins að Ísland yrði áhrifalaus útkjálki ef til aðildar kæmi.

Heimsýn fólks er mismunandi og eðlilegt að fólk smíði sér rök í samræmi við hana. Staðreyndin er sú að því miður þá er Ísland í dag áhrifalaus útkjálki. Sennilega hefur Ísland aldrei frá lýðveldisstofnun árið 1944 verið eins áhrifalaus útkjálki og landið er í dag.  Á árum áður höfðum við mun meira vægi innan NATO en við höfum í dag. Við höfum svipaða stöðu í Norðurlandaráði og hjá Sameinuðu þjóðunum og áður en við erum utangátta í Evrópu af því að við erum EES þjóð en ekki í Evrópusambandinu.  Við erum þjóð sem tekur við stórum hluta af löggjöf sinni í bögglapósti frá Brussel af því að við erum í EES og höfum ekkert með lagasetningu Evrópusambandsins að gera.

Hefur það nokkru sinni verið þannig að lítilmagninn tapi frekar áhrifum á því að vera í félagi heldur en standa einn? Hvað með smáríki Evrópu eru þau áhrifalaus. Hvað með lönd eins og t.d. Luxembourg og Írland. Eru þau áhrifalaus.  Luxembourg verður seint útkjálki staðsett í miðri Evrópu  en landið hefur verið eitt áhrifamesta land Evrópusambandsins þrátt fyrir smæð sína.  Af hverju? Af því að þeir hafa verið með og virkir í Evrópusambandinu frá upphafi. Misstu þeir fullveldið við það. Nei svo var ekki.

Hvað með okkar stoltu frændþjóð Íra. Hafa þeir verið áhrifalaus útkjálki í Evrópusambandinu. Ég hygg að fáir Írar mundu samþykkja að svo hafi verið. Voru það ekki þeir sem stöðvuðu samþykkt Lissabon sáttmála Evrópusambandsins. Litli "áhrifalausi" útkjálkinn sem var búin að missa fullveldi sitt samkvæmt kokkabókum Evrópuandstæðinga.

Þessi heimsýn Styrmis Gunnarssonar stenst ekki rökræna skoðun. Hitt er annað mál að það kann að henta okkur af ýmsum öðrum ástæðum að standa utan Evrópusambandsins en áhrifalausari verðum við ekki innan þess en við erum og verðum utan þess.  

Ísland áhrifalaus útkjálki?

Bestu jólakveðjur

Sendi mínar bestu jólakveðjur og vona að allir sem þetta lesa hafi haft góða jólahátíð það sem liðið er.  Ég var ánægður að heyra það að kirkjusókn hefði verið sú mesta á landinu á aðfangadagskvöld.  Það sýnir eitt með öðru hvað kristin kirkja gegnir miklu hlutverki í lífi flestra Íslendinga.

Á sama tíma finnst mér leiðinlegt að lesa um það að innbrotum skuli fjölga  mikið á höfuðborgarsvæðinu. Ég spyr hvað veldur.  Ekki er það í samræmi við boðskap jólanna að taka frá öðrum ófrjálsri hendi.  Vonandi tekst að koma lögum yfir þá sem að þessu standa og leiða þá á réttar brautir í lífinu.

Það skiptir miklu að muna eftir boðskap jólanna. Friður, fyrirgefning og kærleikur.  Við ættum að minnast þess um jólin og raunar alltaf að það er inntak kristinnar boðunnar. Í þeim anda eigum við að starfa eftir því sem okkur er unnt hverju og einu.

Afnám verðtryggingar er óhjákvæmileg.

Sama dag og neyðarlögin svonefndu voru sett átti ríkisstjórin að leggja fram lagafrumvarp um tímabundið afnám verðtryggingar.  Frysting eins og Gylfi Magnússon leggur til er í sjálfu sér betra en ekkert en það er ekki nóg. Það er ekki ásættanlegt að þegar þjóðin genur í gegn um efnahagshrun að þá sé ekki tekin upp ný vinnubrögð til að við getum sameiginlega unnið okkur út úr vandanum. Eins og nú horfir verður þúsundum fjölskyldna steypt í skuldaklafa sem fólk ræður ekki við.

Seðlabankastjóri talaði um að þjóðfélagið ætti ekki að borga skuldir óreiðumanna.  Í gær samþykkti meirihluti Alþingis að ábyrgjast erlendar innistæður íslensku bankanna. Hugsanlega þurfa íslenskir skattgreiðendur að greiða hundruðir milljarða vegna þessa.  Þegar þetta er haft í huga má ekki setja í forgang að hugsa um möguleika reiðufólks sem hefur alltaf staðið í skilum en gert sínar fjárfestingar á grundvelli allt annarra skilyrða en nú ´ríkja.

Er það ekki tilvinnandi fyrir framtíð þjóðfélagsins að hugsa um hagsmuni fólks svo það geti sjálft átt þak yfir höfuðið. Hvað varð að stefnu Sjálfstæðisflokksins um "eign handa öllum".  "Frá fátækt til bjargálna".  Er ekki einmitt nú mikilvægt að fylgja slíkri stefnu eftir.

Frysting jafnvel óhjákvæmileg

Forsætisráðherra svíkur fyrirheit um samráð.

Forsætisráðherra lofaði að hafa víðtækt samráð við stjórnarandstöðuna þegar neyðarlögin voru sett 4. október.  Eina samráðið sem hann hefur haft er að hjala við formenn stjórnarandstöðuflokkanna nokkru fyrir boðaða blaðamannafundi til að segja þeim frá því sem hann segir síðan á blaðamannafundunum.  Samráðið hefur nánst ekki verið neitt annað.

Ítrekað hafa þingfundir verið boðaðir með stuttum fyrirvara seinni part dags eða að kvöldi dags og lögð fram stjórnarfrumvörp sem stjórnarflokkarnir krefjast að verði afgreidd þegar í stað. Lítið tillit er tekið til stjórnarandstöðunnar og iðulega ekkert.

Í gær voru kynntar hugmyndir um aðstoð við fyrirtæki. Athygli vakti að auk nokkurra ráðherra sem sátu í nefndinni við að móta tillögur um þessa aðstoð þá sátu 3 þingmenn stjórnarflokkanna og framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar.  Stjórnarandstöðunni var hinsvegar ekki boðið að þessu borði. Ekki frekar en varðandi mótun tillagna um aðstoð við skuldsettar fjölskyldur eða hvað annað sem gera hefur þurft vegna strandsiglingar Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar.

Stjórnarandstaðan hefur greitt fyrir öllum málum sem ríkisstjórnin hefur sett fram, sem ætlað er að bæta úr því ástandi sem ríkir. Lengur verður ekki við það unað að ríkisstjórnin viðhafi þau vinnubrögð sem hún gerir.  Stjórnarandstaðan getur ekki lengur tekið það sem að henni er rétt og greitt fyrir afgreiðslu meðan ekkert raunhæft samráð er við hana haft eða henni er boðið til mótunnar tillagna til úrbóta.

Ríkisstjórnin er því miður búin að stýra samstarfi við stjórnarandstöðu í vondan farveg eins og öðru.

Gott orðspor eyðilagt tímabundið.

Ég velti því fyrir mér á sínum tíma þegar íslenskir fjármálamenn keyptu hvert fyrirtækið af öðru í Danmörku og víðar hvort verið væri að troða heimamönnum um tær.  Nú liggur það fyrir þegar grein fyrrum ritstjóra í Danmörku er lesin að honum hefur gjörsamlega ofboðið framferði og framkoma þeirra Íslendinga sem fóru fram af miklum móði við kaup og rekstur fyrirtækja erlendis og þeirra stjórnmálamanna sem fylgdu í kjölfarið og nefnir ritstjórinn sérstaklega forseta Íslands í því sambandi og forsætisráðherra.

Mér fannst skrýtið þegar hrunið varð hér í byrjun október að engin af okkar venjulegu vinaþjóðum var tilbúin til að rétta okkur hjálparhönd. Fljótlega kom í ljós að helstu forustumenn í íslenskum stjórnmálum, forseti, forsætisráðherra og utanríkisráðherra höfðu greinilega gengið fram af erlendum vinum okkar ásamt þeim fjárfestum sem öllum mátti vera ljóst að væru að leika Matador leiki en voru ekki í ábyrgum rekstri.

Eftir hrunið hafa forseti og forsætisráðherra bætt gráu ofan í svart með því að hafa uppi svigurmæli um vinaþjóðir okkar og skuldbindingar Íslands.

Nú þurfum við að byggja upp vináttu við þessar þjóðir á nýjan leik. Við þurfum að leiðrétta þann misskilning að við séum óábyrgt fjárglæfrafólk. Við þurfum að gera Norðurlandaþjóðum grein fyrir því að okkur þyki góð vinátta þeirra og við óskum eftir henni.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Geir H. Haarde segjast vera í björgunarleiðangri og afsaka það að ríkisstjórnin sitji áfram með því að þau geti ekki hlaupist frá. En væri nokkur skaði skeður. Er þessu fólki treyst erlendis. Mér er það stórlega til efs að æðstu embættismennirnir okkar njóti í dag nægjanlegrar virðingar helstu nágrannaþjóða okkar. Alla vega bendir grein Ufe Riis Sörensen ekki til þess að forseti eða forsætisráðherra geri það.

Það er ekki úr vegi að rifja það upp að það var gjafakvótakerfið sem var upphaf þessarar helfarar íslenska efnahagslífsins. Búin voru til verðmæti með gjafakvótanum, sem voru gefin fáum útvöldum síðan rúllaði bolinn áfram og stjórnmálamenn héldu áfram að gefa eða lána íslenskar auðlindir og fyrrum ríkisfyrirtæki.

Er ekki kominn tími til að endurskoða spillingu kerfisins sem á upphaf sitt í gjafakvótakerfinu og móta eðlilegar leikreglur í íslensku samfélagi til að við getum búið við sömu kjör og viðmiðanir og nágrannaþjóðir okkar.

Hvernig væri að innkalla veiðiheimildirnar til þjóðarinnar

Afnema verðtryggingu

Lækka stýrivexti niður í 1%

Þá gætum við e.t.v. þróað þjóðfélag sem fer fram af ábyrgð í sátt við vinaþjóðir sínar og aflar sér virðingar þeirra.

Frekja og hroki aðgangsorð íslenska helvítisins

Hræðslan við lýðræðið

Styrmir Gunnarsson fyrrverandi ritstjóri Morgunblaðsins sagði á fundi Evrópuandstæðinga í dag að úrslitabaráttan um aðild Íslands að Evrópusambandinu mundi ráðast á Landsfundi Sjálfstæðisflokksins.  Þetta er rangt.  Úrslitaorrustan mun ráðast í þjóðaratkvæðagreiðslu um þá skilmála sem kunna að vera í boði eftir samningaviðræður í kjölfar aðildarumsóknar Íslands.

Í dag lýsti formaður þingflokks Vinstri Grænna, Ögmundur Jónasson því yfir að hann teldi eðlilegt að þjóðin kysi um þetta mál. Hann sagðist jafnframt hafa miklar efasemdir um Evrópusambandið og þær efasemdir hefðu aukist. Þannig mátti skilja Ögmund að hann væri á móti því að Ísland gengi í Evrópusambandið en hann teldi að lýðræðið yrði að ráða og leggja þyrfti málið undir þjóðina. Þrátt fyrir að VG mælist nú sem stærsti stjórnmálaflokkur Íslands í skoðanakönnun þá dettur Ögmundi ekki í hug að segja að mikilvæg þjóðmál muni ráðast á landsfundi Vinstri Grænna.

Ég er sammála Ögmundi ég vil að lýðræðið fái að ráða. Ég hef um árabil haldið því fram að við ættum að sækja um aðild að Evrópusambandinu til að fá úr því skorið hvaða kostir væru í stöðunni og síðan ætti þjóðin að kjósa um aðild eða hafna aðild. Það segir hins vegar ekkert til um það hvort ég muni telja æskilegt að við göngum í Evrópusambandið. Það fer allt eftir köldu mati á þjóðarhagsmunum þegar aðildarviðræðum er lokið.

Nú hefur fyrrum varaformaður Sjálfstæðisflokksins stigið fram og sagt það sama og formaður þingflokks VG. Ljóst er að mikill stuðningur er við það í Framsóknarflokknum að fara þessa leið.  Það virðist því ljóst að taki Sjálfstæðisflokkurinn þá ákvörðun að hafna lýðræðinu þá mun hann samt ekki endalaust koma í veg fyrir að það nái fram að ganga.

Styrmir Gunnarsson er talsmaður gamla valdakjarnans í Sjálfstæðisflokknum sem er búinn að vera svo lengi við stjórn að þeir eru farnir að hugsa eins og arfakonungar á fyrri öldum sem sögðu þegar talað var um að kanna hug þjóða þeirra.  "Vér einir vitum".  Þá þurfti ekki frekari vitnanna við hin eina rétta ákvörðun hafði verið tekin.

Nú reynir á hvort það eru enn það margir í Sjálfstæðisflokknum sem kannast við þann uppruna flokksins sem var fyrir tíma Davíðs:

Að flokkurinn væri frjálslyndur og víðsýnn umbótaflokkur.

Að flokkurinn berðist fyrir lýðræði

Staðreyndin er sú að eftir 17 ára þrásetu í valdastólum hefur Davíð Oddssyni tekist að gera Sjálfstæðisflokkinn að hugmyndafræðilegu þrotabúi sem skilur eftir sig efnahagshrun, fjöldaatvinnuleysi, heimsmet í aukningu ríkisbáknsins og landi þar sem dýrast er fyrir venjulegt fólk að taka lán.

Er kominn tími til þess að hinn þögli meirihluti Sjálfstæðismanna myndi nú breiðfylkingu um frjálslynd viðhorf og lýðræðisleg, utan Sjálfstæðisflokksins?

Til hamingju með daginn.

Í dag eru 90 ár liðin frá því að Ísland varð frjálst og fullvalda ríki í konungssambandi við Danmörku. 

Mér finnst þessi dagur merkasti dagurinn í sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar. Þá var fullveldi þjóðarinnar staðfest. Við réðum málum okkar en kusum að láta Dani sjá um ákveðin mál fyrir okkar hönd tímabundið sem var skynsamlegt á þeim tíma. Allt gekk það samstarf með ágætum.

Eins slæmt og það er að vera seldur undir aðra þjóð þá megum við Íslendingar þakka fyrir að Danir skyldu vera okkar nýlenduherrar því hætt er við að fáar aðrar þjóðir hefðu gefið okkur frelsi og fullveldi.

Við ættum að minnast þess í dag hvað íslenska þjóðin hefur þurft að glíma við á þeim árum sem liðin eru frá því að við fengum fullveldið.  Jafnframt að huga að því hvaða skyldur við berum við nútímann og komandi kynslóðir við að tryggja sjálfstæði, framfarir og mannsæmandi lífskjör í landinu.