Farðu heim Guðmundur

Guðmundur Steingrímsson þingmaður Framsóknarflokksins fær rauða spjaldið frá flokksbræðrum sínum í Húnavatnssýslu.

Guðmundur gagnrýndi formann Framsóknarflokksins þegar úrslit lágu fyrir í kosningunum. Sú gagnrýni fór illa í unga og óharðnaða flokksmenn Framsóknarflokksins í Húnavatnssýslu. Þeir sögðu Guðmundi að hann ætti að hætta í Framsóknarflokknum og fara heim.

Þessir ungu Framsóknarmenn norðan Holtavörðuheiðar eru svo slitnir úr samhengi við sögu flokksins að þeir vita ekki að það er frekar regla en undantekning að erjur standi um formanninn.  Þær staðreyndir eru hluti  af ættarsögu Guðmundur enda voru faðir hans og afi formenn flokksins.

Guðmundur var varaþingmaður Samfylkingarinnar en ákvað að sættist á það óumflýjanlega að framsóknarmennska er genetískur sjúkdómur. Þá bregður svo  við að kjósendur hans úr Húnaþingi skynja ekki forsendur og ástæður veru Guðmundar í flokknum.

Vandrötuð verður því heimaganga Guðmundur. Hvert á hann þá að fara?

Úr því sem komið er getur þingmaðurinn tekið undir með skáldinu:

"Og lát mig gleyma að ég á hvergi heima."      

Sjálfstæðisflokkurinn sterkasta þjóðmálaaflið

Niðurstaða kosninganna er ótvírætt  að Sjálfstæðisflokkurinn er sterkasta þjóðmálaaflið. Þvert á hrakspár þá fékk Sjálfstæðisflokkurinn mun meira fylgi og sýndi meiri styrk, en ímyndarfræðingar fjölmiðlanna höfðu haldið fram vikum fyrir kosningar. Þá verður ekki annað séð en að frásagnir af dauða fjórflokksins séu stórlega ýktar svo vísað sé til orða Mark Twain þegar hann las andlátsfregn sína í víðlesnu dagblaði.

Sjálfstæðísflokkurinn tapar fylgi í Reykjavík en þó minna fylgi en spáð hafði verið. Þegar rýnt er í tölurnar kemur fram að þeir flokkar sem tapa hlutfallslega mestu í Reykjavík eru Vinstri Grænir og Framsóknarflokkurinn, sem tapa nánast öðrum hvorum kjósanda. Athyglisvert er að hlutfallslega er tap Samfylkingarinnar meira í Reykjavík en Sjálfstæðisflokksins.

Í Hafnarfirði vann Sjálfstæðisflokkurinn góðan sigur og er í með hreinan meiri hluta í Garðabæ, Álftanesi, Seltjarnarnesi, Reykjanesbæ, Mosfellsbæ, Hveragerði, Árborg og Vestmannaeyjum. 

Hvernig sem ímyndarfræðingarnir og vinstri sinnaðir fjölmiðlamenn vilja snúa málum þá liggur samt fyrir að staða Sjálfstæðisflokksins er sterk og  það er engin flokkur sem kemur jafn sterkur út úr þessum sveitarstjórnarkosningum og Sjálfstæðisflokkurinn.

Það er alltaf þannig í sveitarstjórnarkosningum að gengi hefðbundinna stjórnmálaflokka er misjafnt og þeir tapa sumsstaðar og vinna annarsstaðar.  Þar skipta oftast staðbundin mál mestu. Á Akureyri vann L listinn gríðarlegan sigur og sem slíkur er L listinn stóri sigurvegari kosninganna.  Miðað við það sem forustumaður L listans sagði þegar úrslit lágu fyrir þá byggist gengi flokksins fyrst og fremst á svæðisbundinni afstöðu í bæjarmálum á Akureyri.  Ég reikna með að sama eigi við á Akranesi án þess þó að þekkja það nægjanlega vel.

Varðandi Besta flokkinn í Reykjavík þá vísa ég á blogg Ómars Ragnarssonar um kosningaúrslitin í morgun og tek undir þau sjónarmið sem hann setur þar fram. Ég hef á þessari stundu engu við það að bæta.

Hagsmunir Reykvíkinga að Hanna Birna haldi áfram sem borgarstjóri

Í umræðuþáttum á Stöð 2 og Kastljósi kom það í ljós að Hanna Birna Kristjánsdóttir borgarstjóri ber af sem stjórnmálamaður og forustumaður í borgarmálunum.

Í kosningum eiga kjósendur að kjósa í samræmi við hagsmuni sína.  Það skiptir máli að traustur og öflugur málsvari og foringi leiði mál farsællega til lykta á næsta kjörtímabili.  Hanna Birna er eini valkosturinn vilji fólk kjósa hæfasta einstaklinginn sem borgarstjóra sinn. Málefnaleg frammistaða hennar sýnir það ótvírætt. Í störfum sínum sem borgarstjóri hefur hún  þegar  sýnt að hún er í fremstu röð þeirra sem gegnt hafa störfum sem borgarstjóra í Reykjavík.

Það er ljóst að hagsmunum Reykvíkinga verður vel borgið undir forustu Hönnu Birnu.

Mér finnst nauðsynlegt að hvetja kjósendur til að mæta á kjörstað og kjósa áframhaldandi forustu Hönnu Birnu með því að merkja X við D. 

Við þá mörgu sem hafa sagt mér frá óánægju sinni með einstaka frambjóðendur langar mig til að benda á að strika þá út en láta ekki slíka óánægju bitna á hagsmunum sínum með því að kjósa ekki eða kjósa þann versta til að refsa þeim besta. Það má aldrei verða valkostur kjósandans.

Stjórnmál snúast um hagsmuni og framtíðarmöguleika. Þess vegna skiptir máli að velja þann hæfasta til forustu. Allt annað er óafsakanlegt.  X-D

Drengskaparbragð Árna Johnsen

Árni Johnsen alþingismaður vekur réttilega athygli á því í góðri grein í Morgunblaðinu í dag, að ómaklega sé ráðist að fyrrum viðskiptaráðherra Björgvin G. Sigurðssyni.

Það er sjaldgæft að stjórnmálamenn taki til varna fyrir stjórnmálamenn úr öðrum flokkum en Árni Johnsen tekur til réttmætra varna fyrir alþingismann Samfylkingarinnar. Flokkssystkin Björgvins hafa sýnt honum dæmafáa lítilsvirðingu að ástæðulausu, það sýnir eðli fólksins sem þar fer með völd.

Björgvin G. Sigurðsson var sem viðskiptaráðherra besti neytendamálaráðherra sem við höfum átt. Það var slæmt fyrir neytendavitund og neytendastarf í landinu að hann skyldi vera viðskiptaráðherra lengur.

Árni Johnsen bendir réttilega á að Björgvin G. Sigurðsson hefur ekkert til saka unnið. Hann er með óverðskulduðum hætti gerður að fórnarlambi.

Samfylkingarfólk mætti skoða það að núverandi forsætisráðherra er mun meiri gerandi og orsakavaldur í hruninu en nokkru sinni Björgvin G. Sigurðsson.

Að refsa sjálfum sér

Margir tala um nauðsyn þess að refsa fjórflokknum með því að kjósa Besta flokkinn. Í þessu felast alvarlegar hugsanavillur.

Í fyrsta lagi þá er fjórflokkurinn ekki eitt fyrirbrigði sem ber sameiginlega ábyrgð.

Í öðru lagi þá verður fjórflokknum ekki refsað sem sameiginlegri einingu.

Í þriðja lagi þá verður fjórflokknum sem slíkum ekki refsað með því að fólk kjósi óhæfa stjórnendur.

Í fjórða lagi þá getur það aldrei verið og má ekki vera valkostur í lýðræðisríki að kjósa hið ómögulega á þeim forsendum að það sem skárra er sé ekki nógu gott.

Valkostur kjósenda sem vilja lýsa því yfir að þeir telji engan valkostanna sem boðið er upp á við kosningar nógu góðan er að skila auðu.  Það að kjósa sýnir afstöðu með þeim sem kosinn er en ekki andstöðu við þann sem ekki er kosinn. 

Þannig verður atkvæði mitt með D listanum til þess að reyna að tryggja áfram vitræna stjórn borgarinnar en beinist ekki gegn t.d. Besta flokknum eða Vinstri grænum svo dæmi sé tekið.

Sem kjósandi sé ég ekki annan betri valkost en kjósa þann flokk og þann borgarstjóra sem hefur stýrt borginni vel og af ábyrgð. 

Annar  valkostur ábyrgs kjósanda sem af einhverjum ástæðum vill ekki kjósa Sjálfstæðisflokkinn er að kjósa þann sem hann treystir  betur til að stjórna borginni. 

En spurningin er, hver hefur sýnt það á síðasta kjörtímabili að verða líklegri en Hanna Birna til að verða besti borgarstjórinn á næsta kjörtímabili?

Að kjósa það ómögulega til að refsa öðrum felur á endanum í sér að kjósandinn refsar sjálfum sér.

 

Hrunið kyngreint

Í vetrarbyrjun var skipuð þingmannanefnd á Alþingi til að fjalla um skýrslu Rannsóknarnefndar Alþingis. Verkefni nefndarinnar er að leggja mat á og móta tillögur í framhaldi af skýrslunni varðandi:

a. Almennt pólitískt uppgjör á efnahagshruninu.

b. Breytingar á lögum og reglum.

c. Mat á ábyrgð  á hugsanlegum mistökum og vanrækslu stjórnvalda sem áttu þátt í hruninu.

Nú hefur formaður nefndarinnar séð ljósið og lagt fram þá tillögu að kynjafræðingur verði fengin til að kyngreina hrunið. Þetta er gert þó ekki verði séð að slík kyngreining falli undir verkefni sem nefndinni er ætlað að vinna. Von er til að breið samstaða náist í nefndinni um málið. 

Finnst einhverjum skrýtið að alvöru grínarar njóti fylgis meðal kjósenda þegar statistar í gríneríinu eins og Atli Gíslason  og nefndarfólk hans telur kyngreiningu hrunsins brýnasta verkefnið.

Besti flokkurinn

Enn mælist Besti flokkurinn með mikið fylgi. Þess eru dæmi að ný framboð hafi mælst með mikið fylgi í skoðanakönnunum nokkru fyrir kosningar en fylgið síðan hrunið af þeim. Nú virðist það vera að gerast miðað við síðustu könnun að Besti flokkurinn er ekki að tapa fylgi heldur bæta við sig.

Vinur minn einn skráði sig til heimilis í Reykjavík nokkru fyrir áramót til að geta kosið Besta flokkinn.  þessi maður er eldheitur hugsjónamaður og hefur iðulega staðið framarlega í baráttunni. Nú finnst honum allir stjórnmálaflokkarnir hafa brugðist og það þurfi að veita þeim ráðningu. Spurning hvort flestir þeir sem ætla að kjósa Besta flokkinn hugsi svipað.

Verði það niðurstaðan að Besti flokkurinn verði stærsti eða meðal stærstu flokkanna í Reykjavík við þessar kosningar hvaða skilaboð eru kjósendur þá að senda.

Stjórnmál eru altaf rammasta alvara hvort sem okkur líkar það betur eða verr. Ef svo fer að grínflokkur nýtur trausts stórs hluta kjósenda umfram hefðbundna stjórnmálaflokka þá þurfa þeir sem vilja láta taka sig alvarlega í pólitík heldur  betur að skoða hlutina upp á nýtt.

Partýinu er nefnilega lokið alvaran verður að taka við. Það þó fyrr hefði verið.

Samfylkingin í áróðurssmiðju nasista?

 Borgarstjórnarkosningar eru á næsta leiti og stjórnmálaflokkarnir velja sér vígorð. Samfylkingin í Reykjavík valdi sér vígorðið "Vekjum Reykjavík." Óneitanlega minnti þetta á vígorð annars sósíalistaflokks úr fortíðinni.

Um 1930 sótti þjóðlegi þýski sósíalski verkamannaflokkurinn sem í daglegu máli var kallaður nasistaflokkurinn,  fram undir vígorðinu "Vekjum Þýskaland" , "Þýskaland vakna þú" eða sama vígorði að breyttum breytanda eins og Samfylkingin gerir í dag.

Skyldi Dagur B. Eggertsson leiðtogi hins fjölþjóðlega íslenska sósíalistaflokks, Samfylkingarinnar hafa vitað af þessu vígorði sem  sálufélagi hans í sósíalismanum Adolf Hitler og félagar hans notuðu á síðustu öld og eiga ótvíræðan höfundarrétt á, áður en Dagur ákvað að gera orð hans að sínum?

 

Þinghús fáránleikans vill dómstóla fáránleikans

Stundum er sagt að umræður og skrif á blogginu sé ómerkilegt. Vel kann það að vera rétt á stundum. Fátt jafnast þó á við fáránleikann í máli þingmannanna Björns Vals Gíslasonar  og Guðmundar  Steingrímssonar í dag.  Þó er verra að þeir virðast ekki bera skynbragð á stjórnskipun landsins. Það er alvarlegt þar sem þeir eru til þess kjörnir að fjalla um slík mál.

Í dæmalausu lýðskrumi Björns Vals og Guðmundar koma fram sjónarmið sem verða ekki skilin með öðrum hætti en þeim að þeir telji eðlilegt að stjórnmálamenn grípi fram fyrir hendur ákæruvalds og dómsvalds. Hvar er réttarríkið statt ef það á að vera komið undir geðþóttaákvörðun stjórnmálamanna hvort fólk er ákært eða ekki? M.a. til  að koma í veg fyrir það var stofnað embætti ríkissaksóknara til að aðskilja rannsókn og saksókn mála frá stjórnmálunum. Áður hafði þetta verið á verksviði dómsmálaráðherra. 

Þegar óeirðafólkið sem sótti að Alþingi, slasaði starfsfólk við öryggisvörslu og olli eignaspjöllum  er sótt til saka fyrir framferði sitt, þá finnst þeim Birni Val og Guðmundi eðlilegt að stjórnmálin hafi afskipti af málinu. Treysta þeir ekki dómstólum landsins?

Óneitanlega senda þessir þingmenn furðuleg skilaboð nú þegar óeirðarfólkið sýnir dómstólum algjöra lítilsvirðingu, eftir að hafa sýnt Alþingi lítilsvirðingu.  Þetta er í fyrsta skipti sem dómsstólum er sýnd lítilsvirðing og reynt að tálma störfum þeirra. Það er alvarlegt mál og í kjölfar þess er málflutningur þingmannanna þeim til skammar.

Ef til vill er þeim vorkunn eftir að hafa hlustað á holtaþokuvælið í dómsmálaráðherra í framhaldi af því að óeirðafólkið veittist að dómsvaldinu og lögreglustjórinn á höfuðborgarsvæðinu bauð óeirðafólkinu síðan í kaffi á lögreglustöðina. Í framhaldi af því var að sjálfsögðu eðlilegt að prestur Laugarnessafnaðar skyldi blessa yfir athæfið. Kirkjan á jú alltaf sína svörtu sauði.

 

Kattasmölun

Ríkisstjórnin sat á 5 tíma löngum fundi í gær við að ræða um niðurskurð ríkisútgjalda og breytingar á stjórnarráðinu. Ekkert var samþykkt. Haft var þó eftir fjármálaráðherra að hlutir þokuðust í rétta átt.

Ég man ekki betur en jafnvægi ætti að nást milli tekna og gjalda á fjárhagsárinu 2011 en þá þarf að skera niður um rúma hundrað milljarða sem er fjárlagahallinn í ár. Fjármálaráðherra talaði hins vegar um að rætt hefði verið um á fundi ríkisstjórnarinnar að skera niður einhverja tugi milljarða. Það þýðir áframhaldandi skuldasöfnun ríkisins þvert á samkomulagið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn.

Varðandi breytingar á stjórnarráðinu þá hefur VG félag Skagafjarðar bent á að það sé hið mesta óráð og leggst eindregið gegn slíkri fásinnu enda takmarkaður sparnaður af því eftir því sem formaður félagsins segir. Formaðurinn nefnir þó ekki það mikilvægasta að ráðherra þeirra Skagfirðinga Jón Bjarnason hverfur úr ríkisstjórn komi til breytinganna.

Forsætisráðherra sagði að góður gangur væri í viðræðunum. Þar talaði forsætisráðherra um viðræður ráðherra á ríkisstjórnarfundi. Mér fannst þetta  kunnuglegt orðalag og þá rifjaðist upp fyrir mér að þetta er það sem ríkissáttasemjari segir iðulega þegar ekki hefur náðst samkomulag á fundum hans með hagsmunasamtökum.

Það bendir því allt til þess að forsætisráðherra þurfi að fara í víðtækari kattasmölun en áður ef ríkisstjórnin á að vera á vetur setjandi.