Enn fjölgar opinberum störfum

Frá hinu svonefnda hruni haustið 2008 hefur störfum á almennum vinnumarkaði fækkað um 11.000, en á sama tíma hefur störfum í þágu hins opinbera fjölgað um rúm 16.000. Þetta kom fram í svari fjármálaráðherra við fyrirspurn frá Birgi Ármannssyni alþingismanni.

Þetta þýðir að 11.000 færri starfsmenn þurfa að standa undir aukinni skattheimtu til að greiða fyrir útþenslu ríkisbáknsins sem lýsir sér m.a. í því að opinberum störfum hefur fjölgað jafn gríðarlega eins og fram kom í svari fjármálaráðherra.

Svar fjármálaráðherra er alvarlegur áfellisdómur yfir honum og ríkisstjórninni. Ef til vill áttar fólk sig ekki á því hvað það er alvarlegt að auka ríkisumsvifin á þeim tímum sem öllum á að vera ljóst að það þarf að skera niður.

Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra er liprasti stjórnmálamaður landsins í munninum en að sama skapi vanhæfur til annarra verka. Þannig hefur hann þrástagast á því að standa blóðugur upp að öxlum við niðurskurð ríkisútgjalda á sama tíma og hann er að auka þau.

Göran Person forsætisráðherra Svíþjóðar gaf íslendingum það ráð að taka á vandanum strax vegna þess að þeim mun lengur sem það drægist þá yrði það þeim mun verra.  Ríkisstjórnin tekur ekki á neinum hlut og í eitt og hálft ár hefur ástandið ekki gert neitt annað en versna. Ljóst er af tölum um fjölgun opinberra starfa að ríkisstjórnin telur sig enn standa við veisluborð á kostnað vinnandi fólks í landinu.

Hvika nú allir frá Jóhönnu?

Ljóst er að titringur er í röðum þess Samfylkingarfólks sem telur sig til forustu flokksins fallið að Jóhönnu Sigurðardóttur genginni. Af því má ráða að innsti hringurinn í Samfylkingunni sé þegar búinn að afskrifa Jóhönnu sem leiðtoga og eingöngu spurning um hvort hann telur hana á vetur setjandi eða hvort umskipti þurfi að verða fyrr.

Grein Árna Páls Árnasonar félagsmálaráðherra í Fréttablaðinu í gær var athygliverð í þessu sambandi. Árni Páll sem tapaði varaformannskosningum fyrir Degi B. Eggertssyni á síðasta Landsfundi Samfylkingarinnar telur greinilega að nú sé lag. Í grein Árna koma fram mikilvæg atriði um landsstjórnina, en Árni hafði ekki rætt þessi sjónarmið sín við samráðherra sína áður en greinin  birtist.  Greinin er því einleikur Árna og gerð í því skyni að sýna fram á að þar fari hinn framsýni og ábyrgi stjórnmálamaður.

Dagur B. Eggertsson er verulega laskaður sem stjórnmálamaður eftir uppákomur síðustu daga og vikna. Jóhanna er líka verulega löskuð eftir Másgate og forustuleysi í verklausri ríkisstjórn. Árni Páll gengur því á lagið stígur fram þar sem hann skynjar að klukkan er byrjuð að glymja fyrir Jóhönnu sem forustukonu í stjórnmálum.

Nú er spurning hvort fleiri úr hópi forustufólks í Samfylkingunni stíga fram með svipuðum hætti og Árni Páll í hinum óformlega formannsslag í flokknum.

Þingmannanefnd Alþingis um rannsóknarskýrsluna segi af sér

Þingmannanefnd undir forustu Atla Gíslasonnar til að fjalla um skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis er óhæf og ætti að segja af sér. 

Það sem nefndin hefur afrekað til þessa er að afgreiða samhljóða að ráða flokkssystur formanns nefndarinnar til að kyngreina rannsóknarskýrsluna jafn gáfulegt og það nú er og síðast að senda sérstaka beiðni til sérstaks ríkissaksóknara að taka nú fyrir mál fyrrverandi Seðlabankastjóra og fyrrverandi forstjóra Fjármálaeftirlits.

Nú skil ég vel að Atli Gíslason Vinstri grænn vilji slá pólitískar keilur í starfi sínu sem nefndarformaður og sýna fram á ötula kvennfrelsisbaráttu í anda öfgafemínista eins og Sóleyjar Tómasdóttur. Þá er honum einnig ljúft að kasta steinum úr glerhúsi sínu á pólitíska andstæðinga. Það kemur ekki á óvart.  Honum mátti hins vegar vera ljóst sem lögmanni og  miðað við erindisbréf nefndarinnar að það var afkáralegt að beina þeim tilmælum sem nefndin gerði til sérstaks ríkissaksóknara.

 Það sem hins vegar kemur á óvart er að þeir tveir þingmenn Sjálfstæðisflokksins þær Ragnheiður Ríkharðsdóttir og Unnur Brá Konráðsdóttir sem sitja í nefndinni skuli standa að og eiga hlutdeild í ómerkilegri pólitískri aðför að fyrrum formanni Sjálfstæðisflokksins, fyrrum starfsbræðrum hans og fyrrum forstjóra Fjármálaeftirlits.   Hvað gekk þeim eiginlega til?

 

Fimm sinnum fimm eru simsalabimm

Tap Íslands á bankahruninu nemur a. m. k. 10 þúsund milljörðum segir í frétt af ræðu fyrrum ríkisendurskoðanda.  Hann segir að tapið felist í virðisrýrnun bankanna og hlutabréfa þeirra  um 9 þúsund og fjögurhundruð milljarða auk taps Seðlabanka og annarra og út úr því komi rúmlega 10 þúsund milljaða tap Íslands í bankahruninu.

Endurskoðendur eru lagnari við að fá þá útkomu sem þeir ætla sér en aðrir sérfræðingar í útreikningum. Þeir reiknuðu út frábæra stöðu íslensku bankanna og fjármálakerfisins þó að verðmætin væru aðallega hugarfóstur.

Þannig er það einnig með þetta tröllaukna tap sem fyrrum ríkisendurskoðandi reiknar út að hafi verið tap okkar í bankahruninu.  Sú útkoma er  sambærileg útkomu skáldsins sem sagði í grínljóðabókinni sinni   "Fimm sinnum fimm eru simsalabimm."

Raunverulegt virði bankanna var aldrei mikið.  Verðfall á þessum gerviverðmætum er því ekki raunverulegt tap heldur afturhvarf til raunveruleikans úr undralandinu.

Nettó tap þjóðarbúsins hleypur á hundruðum milljarða en ekki þúsundum eins og ríkisendurskoðandi heldur fram nema menn vilji halda áfram að lifa í gerviveröld uppblásinna efnahagsreikninga fjármálafyrirtækja. Hefði tapið hlaupið á þúsundum milljarða þá hefði ekki verið hægt að halda hér úti þjóðfélagsstarfsemi eftir hrunið.

Sagt er að Sölvi Helgason sá mikli lífskúnstner sem lifði öldum fyrr hafi afrekað það að reikna barn í konu. Það er sjálfsagt ekki flóknara en fá út þá útkomu sem kom fram í ræðu ríkisendurskoðanda hjá félagi Viðskipta- og  hagfræðinga í dag. Er að vonum að fjörugar umræður og fyrirspurnir hafi orðið í þessu gagnmerka félagi um niðurstöður fyrrum ríkisendurskoðanda.