Gjafir eru yður gefnar

Samtök fjármálafyrirtækja segjst hafa lækkað skuldir heimilanna um 143.9 milljarða. Er þetta virkilega rétt?

Þegar betur er að gáð þá er þetta röng og villandi framsetning á einföldu máli. Staðreyndin er sú að með endurreikningi ólögmætra gengistryggðra lána lækka þau um 119 milljarða. Þetta er ekki lækkun heldur leiðrétting í samræmi við niðurstöðu Hæstaréttar.

Þá standa eftir 24.9 milljarðar en af þeim eru 18.7 milljarðar sem er lækkun vegna þess að fjármálafyrirtæki samþykktu lækkun óveðtryggðra lána með svokallaðri 110% leið. Rúmir 5 milljarðar eru síðan lækkun vegna sértækrar skuldaaðlögunar. 

Staðreyndin er þá sú að engin lækkun hefur orðið á innheimtanlegum skuldum eins og þær eru kallaðar. Eina lækkunin sem hefur orðið og fjármálafyrirtækin telja sér til gæða er lækkun í samræmi við landslög og langt umfram veðmörk þannig að sýnt var að þær mundu aldrei innheimtast. 

Sýnist einhverjum að það sé verið að gefa gjafir? 

 

Vinstri grænir á Suðurnesjum styðja Guðlaug Þór

Vinstri grænir á Suðurnesjum lýsa yfir stuðningi við málaleitan Guðlaugs Þórs Þórðarsonar þingmanns Sjálfstæðisflokksins um rannsókn á falli Sparisjóðs Keflavíkur og aðdraganda þess.  Guðlaugur Þór hlýtur að vonum að vera ánægður með stuðning úr þessari óvæntu átt.

Ekki er á vísan að róa með það að formaður Vinstri grænna, Steingrímur J. Sigfússon verði eins ánægður með þessa ályktun flokkssystkina sinna.  Engin ráðamaður hefur haft eins mikið um málefni sparisjóðanna að segja og Steingrímur J. Sigfússon og að því er virðist skipað húskörlum sínum að heimila undanþágur fyrir sparisjóði, sem ekki uppflylltu skilyrði laga um fjármálafyrirtæki. Það verður því kærkomið að rannsaka til hlítar hvernig á því stendur t.d. að málefni Byr og Sparisjóðs Keflavíkur síðar Spar/Kef skuli vera í þeim ógöngum með tilheyrandi milljarðakostnaði fyrir ríkissjóð sem raun ber vitni.  Nærtækt virðist að ætla að  fjármálaráðherra, þessi sami Steingrímur J., beri mestu ábyrgð á þeirri ævintýraferð sem farið hefur verið í með gjaldþrota sparisjóði.

Það væri e.t.v. ekki úr vegi að Vinstri grænir á Suðurnesjum brytu odd af oflæti sínu og keyptu og læsu grein þingmanns síns Bjarna Benediktssonar formanns Sjálfstæðisflokksins um málið í Morgunblaðinu, en greinin birtist  fyrir nokkrum dögum

Eru Vinstri grænir ekki í ríkisstjórn?

Ríkisstjórn Íslands er ábyrg fyrir hernaði NATO í Afghanistan og Líbýu.  Ráðherrar VG hafa ekki hreyft andmælum eða krafist þess innan ríkisstjórnarinnar að Ísland mótmæli þessum hernaðaraðgerðum NATO og taki fram að Ísland er ekki aðili að þeim.

Ráðherrar og þingflokkur Vinstri grænna er ábyrgur fyrir afstöðu Íslands í utanríkismálum þ.á.m. að andmæla ekki hernaði NATO í Afghanistan og Líbýu. Formaður utanríkismálanefndar Alþingis er auk heldur þingmaður Vinstri grænna.

Nú hefur Steingrímur J af sinni alkunnu snilld fengið forustusauðina í flokksráði VG til að samþykkja að skipuð verði rannsóknarnefnd til að rannsaka af hverju Ísland ber ábyrgð á hernaði NATO í Líbýu. Forustusauðirnir réttu allir sem einn upp hendina meira að segja formaður utanríkismálanefndar Alþingis.

Skyldi Þráinn Bertelsson hafa valið sér vettvang meðal þess meiri hluta þjóðarinnar sem hann lýsti svo fjálglega fyrir rúmu ári sem fá.........?

Þórólfur hér og Þórólfur þar

Nóbelsskáldið hitti naglann á höfuðið þegar hann lýsti umræðuhefð  íslendinga.

Það er nöturlegt að fylgjast með því hvað sumir hagsmunaaðilar, talsmenn bændasamtakanna þessa daganna, hafa takmarkaða þekkingu á mál- og skoðanafrelsi.

Þórólfur Matthíasson prófessor hefur í nokkrum greinum vakið athygli á styrkjum til sauðfjárræktar og segir upplýsingar sínar komnar frá Bændasamtökunum. Talsmenn bænda hafa hreytt fúkyrðum í Þórólf og reitt til höggs gegn starfsfélögum hans, en ekki sýnt fram á að Þórólfur fari nokkursstaðar með rangt mál.  Þetta geta tæpast talist ásættanleg vinnubrögð í lýðræðisþjóðfélagi.

Hvort sem okkur likar betur eða verr þá er sauðakjöt dýrt í framleiðslu. Framleiðslan er óhagkvæm og dýr. Flest sauðfjárbú eru of lítil. Ríkisstyrkir eru of miklir. Verð til neytenda er of hátt. Bændur hafa ekki viðunandi kjör. Er þetta ekki mergur málsins?

Viðfangsefnið er þá, hvernig verður komið á betri framleiðsluháttum sem stuðla að hagkvæmni, betri afkomu, lækkuðu vöruverði og minni styrkja. Af hverju ekki að ræða þetta í alvöru. Bændur eiga ekki lögvarinn rétt til þess að skattgreiðendur borgi endalaust framleiðslustyrki.

Ég vorkenni Þórólfi Matthíassyni að vera í þessari orrahríð. Fyrir 30 árum skrifaði ég framsækna grein í Morgunblaðið, þar sem sagði m.a. "Búum þarf að fækka og þau þurfa að stækka."  Talsmenn bændasamtakanna á þeim tíma ærðust  og ég stóð í  látlausum ritdeilum  við hvern tindátann úr Bændahöllinni  á fætur öðrum. Þeir voru sendir fram með skipulegum hætti. 

Þessi orð voru rétt eins og komið hefur á daginn. Með sama hætti sýnist mér að Þórólfur Matthíasson prófessor hafi rökin sín megin i málflutningi sínum um sauðfjárbúskapinn.

Talsmenn bænda eiga því að taka á málflutningi Þórólfs af karlmennsku ef þeir telja hann rangan og sýna fram á það með rökum í stað þess að fara í lúalegt stríð gegn einstaklingi sem setur fram skoðun.

Spámaður í föðurlandi

Velferðarstjórn Jóhönnu Sigurðardóttir valdi sem viðskiptaráðherra fyrst í stað Gylfa Magnússon kennara við Háskóla Íslands. Það var að vonum þar sem hann hafði með góðum árangri stjórnað áhlaupi á bankakerfi landsins í október 2008.  Í framhaldi af því fór Gylfi mikinn á útifundum Harðar Torfasonar og hafði ráð undir rifi hverju og sá allt fyrir.

Í apríl 2009 kom Gylfi fyrir viðskiptanefnd Alþingis en neðangreint er úr frétt Viðskiptablaðsins af þeim fundi þ.2.4.2009:

"Nú sér loks fyrir endann ná því hrunsferli sem hófst í október 2008. Við höfum nokkra skýra mynd af því sem þarf að gera til að hér verði heilbrigt fjármálakerfi með þokkalega rekstrarstöðu,“ sagði Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra á opnum fundi viðskiptanefndar sem nú stendur yfir.

Jón Magnússon þingmaður Sjálfstæðisflokksins óskaði eftir fundinum til að ræða viðbrögð stjórnvalda við erfiðleikum á fjármálamarkaði síðustu vikur m.a. um aðgerðir stjórnvalda gagnvart smærri fjármálafyrirtækjum og beitingu neyðarlaga gagnvart Straumi, SPRON og Sparisjóðabankanum, fjárhagslega fyrirgreiðslu til VBS og Saga Capital og fyrirheit um stuðning við nokkra sparisjóði."

Frá því að Gylfi sá fyrir endan á hrunsferlinu  hafa 8 fjármálafyrirtæki fallið.

Burtflæmdir Norðmenn

Sú var tíðin að snillingurinn Fleksnes kallaði íslendinga "bortskræmta Nordmænd".  Það var á þeim tíma þegar Haraldur konungur lúfa, sem síðar var nefndur hárfagri,  var að brjóta undir sig Noreg með harðræði og aukinni skattheimtu.

Frjálshuga fólk undi þessu illa og neitaði helsinu og kaus frelsið. 

Nú er svo komið að skipast hafa veður í lofti og  Steingrímur Sigfússon flæmir frjálshuga fólk úr landi með harðræði og skattheimtu. Fjármagnseigendur flæma fólk líka úr landi með afarkostum verðtryggingarinnar.

En við ætlum að lifa hérna og þess vegna er mál til komið að taka á þessu og víkja helsinu frá og fá skattastefnu sem sligar hvorki fólk né fyrirtæki og lánakerfi sem býður upp á sömu kjör og lánakerfi í nágrannalöndum okkar t.d. Noregi. Ef ekki verður af því má búast við því að straumurinn til Noregs aukist af burtflæmdum Íslendingum.

Hvort er gengishrun eða ríkishrun?

Seðlabanki Íslands bauðst  til að kaupa Evrur á genginu 210 íslenskar krónur í gær og borga með  verðtryggðum ríkisskuldabréfum. Seðlabankinn vildi kaupa 72 milljónir Evra á þessu yfirgengi en fékk 3.

Þegar Seðlabanki býðst til að kaupa Evrur á gríðarlegu yfirverði miðað við skráð gengi og nánast engin vill selja þá segir það alvarlega sögu um stöðu íslensku krónunnar eða ríkisins eða  hvorutveggja. Fjárfestar telja raungengi  krónunar  lægra en 210 krónur  á Evru eða  skuldabréf íslenska ríkisins vonda pappíra. 

Seðlabankastjóri kann þó aðrar skýringar og segir að þetta komi sér ekki á óvart. Fyrst svo var af hverju stóð Seðlabankinn þá fyrir útboðinu. Styðst svona háttalag við heilbrigða skynsemi?

Seðlabankastjóri segir síðan að  því betra ástand sem sé á erlendum mörkuðum því  fyrr getum við afnumið gjaldeyrishöft.  Er það svo?  Liggur styrkleiki eða veikleiki íslensku krónunar í ástandi erlendra markaða? Sýnir saga tíðra gengisfellinga krónunar fram á réttmæti þessa skýringarkosts? 

Þegar íslenska ríkið getur ekki keypt Evrur á yfirverði þá er það grafalvarlegt mál.  Þetta útboð bendir til þess að peningamálastefna Seðlabankans og ráðstafarnir frá því að Már Guðmundsson tók við standist ekki. Ekki frekar en peningamálastefnan sem fylgt var fyrir hrun og merkilegt nokk Már Guðmundsson núverandi Seðlabankastjóri er höfundur að. 

Af hverju ekki að ræða þetta mál í alvöru í stað þess að grípa til útúrsnúninga og rangra skýringa eins og Seðlabankastjóri gerir.

Níðst á neytendum

Neytendum á Íslandi er bannað að gera hagkvæm innkaup vegna löglausra stjórnvaldstilskipana.  Það þýðir hærra verð á mat og hækkar verðtryggð húsnæðislán. Jóni Bjarnasyni ráðherra er alveg sama um það vegna þess að hann er staðráðinn í að standa vörð um hagsmuni hina fáu á kostnað almennings.

Meðan ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur lætur ráðherrann fara sínu fram þá ber öll ríkisstjórnin ábyrgð á árás Jóns Bjarnasonar á neytendur og lífskjörin í landinu. Ríkisstjórnin ber líka öll ábyrgð á því að ekki skuli farið að lögum en valdheimildum sem Umboðsmaður Alþingis segir að standist ekki lög skuli beitt gegn hagsmunum fólksins í landinu.

Brýnasta hagsmunamál fólks er að brugðist sé við hækkandi verðbólgu. Það verður m.a. gert með viðskiptafrelsi þannig að fólk geti keypt ódýrt. Það verður líka m.a.gert með því að ríkisstjórnin aflétti órétmætum neyslusköttum. 

Af hverju stendur Norræna velferðarstjórnin ekki með neytendum?  Er það Norræn velferðarstjórn sem stendur með framleiðendum og fjármagnseigendum á kostnað neytenda? 

Á hinum Norðurlöndunum standa stjórnvöld vörð um hagsmuni neytenda. Hér níðast stjórnvöld á neytendum. 

 

Af hverju hækkar íbúðarhúsnæði í verði?

Meir en 1400 íbúðir eru í eigu fjármálafyrirtækja og yfir 400 þeirra stendur auður.  Kaupgeta almennings er nánast engin og lánafyrirgreiðsla til fasteignakaupa er takmarkaðri en verið hefur um árabil.

Samt mælist hækkun á verði fasteigna. Hvað veldur því?  

Fasteignaverð á Íslandi er lágt miðað við fasteignaverð á hinum Norðurlöndunum. Ástæðan er gengishrunið  og  offramboð á íbúðarhúsnæði. Þrátt fyrir það verður ekki séð hvað það getur verið sem knýr fasteignaverð upp nema þá  hagsmunir fjármálafyrirtækjanna sem eiga 1400 íbúðir. Það kemur betur út í reikningum fjármálafyrirtækjanna að fasteignaverð sé skráð sem allra hæst. Það kemur þeim einnig vel vegna þess að þá hækka verðtryggðu lánin.

Verðtrygging veldur því að skuldarar tapa milljörðum vegna  gervihækkunar á fasteignum á nánast steinddauðum fasteignamarkaði.   

Norræna velferðin og réttlætið er greinilega ekki fyrir aðra en fjármálafyrirtækin.

Einræði meirihlutans

Stjórnlagaráð skilaði tillögum sínum til Alþingis. Þar á bæ hreyktust menn af því að hafa allir greitt atkvæði með tillögunum jafnvel þó engin sem sat í ráðinu væri sammála öllum tillögunum.

Talsmenn stjórnlagaráðsins töldu þetta merki um ný og betri vinnubrögð í pólitík að banna minnihlutaálit og skoðanir en sameinast um einræði meirihlutans. Þetta er rangt.

Þessi hugsun stjórnlagaráðs samræmist ekki viðhorfum lýðræðissinna og hugsjónamanna sem telja nauðsynlegt lýðræðinu og hugsjóninni að menn standi á sínum skoðunum hversu margir sem eru með eða á móti.  Stjórnlagaprófessorinn og forsætisráðherra fyrrverandi Dr. Gunnars Thoroddsen benti á í þessu sambandi  að minnihluti í dag gæti orðið meiri hluti á morgun í lýðræðisríki.

Stjórnlagaráðið  misskildi  hlutverk sitt sem ráðgefandi nefndar um stjórnsýslumálefni. Eðlilegt hefði verið að skila inn tillögum meirihluta og minnihluta til að Alþingi sem fær álitið til skoðunar og úrvinnslu áttaði sig á hugmyndum og  sjónarmiðum sem bærðust með ráðsliðum. 

Hver skyldi hafa fundið upp á því í stjórnlagaráðinu að framkvæma hugmyndir alræðishyggjunnar um einræði meirihlutans en víkja frá hugmyndum og hugsjónum lýðræðisins um virðingu fyrir öllum skoðunum og rétti fólks til að halda þeim fram? 

Herhvöt lýðræðisins og frelsisins var e.t.v. hvergi orðuð jafnvel og hjá franska heimspekingnum og skáldinu Voltaire þegar hann sagði "Ég fyrirlít skoðanir þínar en ég er tilbúinn til að fórna lífi mínu til að þú fáir að halda þeim fram."  

Stjórnlagaráðið var annarrar skoðunar en Voltaire.