Er einhver ómissandi?

"Það er hárrétt að þau fyrirtæki sem eru með eignarhald víða um heim og sérstaklega á þessum Jómfrúareyjum og öðrum eyjum, koma sér undan því að borga skatta til ríkisins, en það er ekki aðalvandinn.

Aðalvandinn er sá að eignarhaldið er líka dulið og mjög margt svipað hulu með þessum fyrirtækjum og það skaðar atvinnulífið miklu meira. Krosseignarhald getur verið dulið á þennan hátt, keðjueignarhald o.s.frv.

(Pétur H. Blöndal alþingismaður Sjálfstæðisflokksins í þingræðu 1.4.2009)

Áttar Sjálfstæðisfólk sig ekki á því að það er engin maður svo merkilegur eða ómissandi, að Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki merkilegri eins og Jóhann Hafstein fyrrum formaður Sjálfstæðisflokksins sagði. Ef ekki þá er úti um Sjálfstæðisflokkinn.

Leikbrúðurnar

Það var fróðlegt að fylgjast með fréttum í gærkvöldi. Í rúma tvo tíma höfðu fréttamiðlarnir ekki upp á aðrar fréttir að bjóða en tala við  mótmælendur á Austurvelli, mynda stigann í Alþingishúsinu og tala við þá stjórnarandstöðuþingmenn sem tróðu sér fram fyrir upptökuvélina eins neyðarlegt og það nú var.

Orðræður stjórnarandstöðunnar og síðar forustufólks nýrrar ríkisstjórnar minntu á gömlu leikföngin mín, sem hétu sprellikarlar. Tekið var í spotta og þá hreyfðu þeir sig alltaf eins. Lyftu höndum og fótum. Allt fyrirsjáanlegt. 

Stjórnarandstaðan tönnlaðist á "kosningar strax". En af hverju? Jú stjórnarandstöðsprellifólkið sagði stjórnin er rúin trausti vegna Tortólureikninga Sigmundar Davíðs. Að Sigmundi gengnum hvað þá? Er þá ekki komin lýðræðislega valin stjórn sem ætti að njóta sama trausts og áður. Líkþornið hefur verið fjarlægt.

Forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar tönnluðust á því að mörg verk væru óunnin og ábyrgðarhluti að hlaupa strax í kosningar. Þannig er það raunar alltaf þegar kosningar eru. Ríkisstjórnin á ólokið mörgum mikilvægum verkefnum.

Boðað er til mótmælafundar á Austurvelli í dag til að mótmæla nýrri ríkisstjórn. Af hverju? Er eitthvað það að nýju ríkisstjórninni sem að afsakar frekari mótmæli. Um er að ræða lýðræðislega valda stjórn. Engar forsendur eru því til að mótmæla nýju ríkisstjórninni nema fólk telji að enn sitji fólk í ríkisstjórninni sem að séu álíka líkþorn á stjórnarlíkamanum og Sigmundur Davíð var. Sé svo þá verður fólk að segja það. Annars vantar inntakið í mótmælin.

Örlagatímar og lausnir

Hvað á forseti lýðveldisins að gera þegar forsætisráðherra, sem er ekki í andlegu jafnvægi, trausti rúinn og hefur ekki stuðning þjóðarinnar, eigin flokks eða samstarfsflokks, krefst þess að forsetinn skrifi upp á opin víxil um þingrof og kosningar. Forsetinn getur ekki sagt neitt annað en Nei við slíkri bón. Slíkt Nei er ekki brot á stjórnskipunarreglum heldur heibrigð skynsemi og nauðsynleg stjórnviska.

Sigurvegari gærdagsins var ótvírætt Ólafur Ragnar Grímsson forseti sem steig inn í erfiðan dans sem honum var boðið upp í, skömmu eftir heimkomu og leysti svo vel að ekki var hægt að gera það betur.

Í gær kom í ljós hvað það skipti miklu máli að hafa forseta sem hefur þor,víðtæka þekkingu og nýtur trausts þjóðarinnar. Fólk getur velt því fyrir sér hvort einhver þeirra sem buðu sig síðast fram á móti Ólafi Ragnari Grímssyni hefðu í gær komist með tærnar, þar sem hann hafði hælana fyrir löngu eða hvort einhver af þeim hópi sem býður sig fram núna til forseta sé líklegur til að geta ráðið við mikilvægasta hlutverk forsta lýðveldisins sem er: Að tryggja festu í stjórnarfari landsins og starfhæfa ríkisstjórn í landinu.

Eðlilegt er að fólki sé brugðið við þau tíðindi að mikill fjöldi Íslendinga eigi leynireikninga á Tortólu sem er í umsjá Panamískrar lögmannsstofu. Þeir sem þola ekki að eiga reikningana sína á almennum bankrareikningum undir eigin nafni eiga ekkert erindi í pólitík í lýðræðislandi.

Íslenska þjóðin hefur búið um margt í okursamfélagi þar sem stjórnvöld hafa vegna þjónkunar sinnar við sérhagmuni tekið sérhagsmunina framyfir hagsmuni fólksins í landinu. Þess vegna er matvælaverð með því hæsta í heiminum. Þess vegna er fólki meinað að gera hagkvæm og ódýr innkaup á mörgum hlutum.  Þess vegna þarf fólk að taka verðtryggð lán með okurvöxtum eða óverðtryggð með ennþá meiri okurvöxtum.

Þegar þannig háttar til, er eðlilegt að þrautpíndir þrælar okursamfélagsins bregðist illa við þegar í ljós kemur að nokkrir helstu ráðamenn landsins eigi leynireikninga í erlendri mynt á Tortólu á sama tíma og þeir berjast fyrir því að íslenska krónan verði framtíðargjaldmiðill landsins með tilheyrandi verðtryggingu.

Hvað gat orðið þess valdandi að þessir ráðamenn og aðrir Tortólureikningseigendur veldu að eiga nafnlausa reikninga á Tortólu? Til að fela eignarhald sitt á fjármunum.

Það stoðar lítið að segja að allt hafi verið uppi á borðinu og allir skattar greiddir af því að það er ekki nokkur kostur að sannreyna þær staðhæfingar. Eftir sem áður liggur fyrir að Tortólureikningshafar voru að fela slóð peninganna sinna og af hverju þurftu þeir að gera það?

Mér finnst miður að svo mikill fjöldi íslendinga sem raun ber vitni skuli hafa talið eðlilegt að fela peingana sína í skattaskjólum í umsjá lögmannsstofu sem að öðru jafnan aðstoðar vopnasala, eiturlyfjasala, þá sem stunda mannsal og einræðisherra sem eru að féfletta þjóðir sínar. Ekki góður félagsskapur það. Sæmir ráðamönnum lýðræðisríkis að vera í slíkum félagsskap?

Innan skamms á að kynna samkomulag stjórnarflokkana um fyrirkomulag stjórnar lýðveldisins þar sem tilkynnt hefur verið að flokkarnir hafi náð samkomulagi.

Hvað svo sem líður samkomulagi stjórnarflokkana þá sýnist mér veður vera svo válynd í íslensku samfélagi og traust fólks á stjórnmálamönnum það lítið, að við slíkar aðstæður er það ábyrgðarhluti fyrir sitjandi forseta að breyta ekki ákvörðun sinni um að gefa ekki kost á sér til endurkjörs.

Það er því full ástæða til þess að skora á Ólaf Ragnar Grímsson að gefa kost á sér til endurkjörs, því svo virðist sem þjóðin hafi aldrei haft jafnmikla þörf fyrir það að hann sitji sem forseti lýðveldisins  næsta kjörtímabil og tryggi eftir mætti festu í stjórnskipun landsins og komi í veg fyrir stórslys sem annars gætu orðið.

Allt upp á borðið strax.

Jóhannes Kr.Kristjánsson segist hafa undir hönum lista með nöfnum 600 íslendinga sem voru með fjármálastarfsemi í gegn um lögmannsstofuna í Panama og földu peningana sína á Tortóla eða öðrum álíka skattaskjólum.

Eftir Kastljós sem Jóhannes Kr. stýrði af miklum myndarskap á sunudaginn riðar ríkisstjórn Íslands til falls og allar líkur eru á því að forsætisráðherra verði að taka pokann sinn fyrr heldur en síðar og líklega tveir ráðherrar til viðbótar sem tengjast skattaskjólum eins og forsætisráðherrann.

Spurningin er þá hvað með hina 597 sem þjóðin á eftir að fá upplýsingar um í fyrsta lagi hverjir eru. Í öðru lagi hvað þeir gerðu. Í þriðja lagi hvað miklar peningalegar eignir um var að ræða. Í fjórða lagi hverjir tengdust viðskiptalega þessum einstaklingum og í fimmta lagi voru kjörnir fulltrúar fólksins eða háttsettir ríkisstarfsmenn tengdir eða viðriðnir aflandsstarfsemi þessa fólks.

Þjóðin þarf að fá að vita um öll þessi atriði og allar nauðsynlegar upplýsingar nú þegar til að geta gert sér grein fyrir heildarmyndinni og geta mótað afstöðu til þess hvernig á að bregðast við. Upplýsingarnar eru nauðsynlegar í lýðræðislegri umræðu og það er ekki tækt fyrir Jóhannes Kr. Kristjánsson að halda þessum upplýsingum frá þjóðinni og birta þær eftir geðþótta næstu daga og/eða vikur. Annar er hætt við að umræðan verði ekki nægjanlega markviss eða niðurstaðan rétt.

Við verðum að fá allt upp á borðið strax. Það er eðlileg krafa þjóðar í lýðræðisríki. Okkur er í mun að bregðast við og hreinsa þá óværu sem enn býr með þjóðinni af þjóðarlíkamanum.

Jóhannes Kr. Kristjánsson birtu listann strax í dag annað gengur ekki ef þú vilt að nú þegar fari fram upplýst lýðræðisleg umræða.

 

Vont mál

Það er óafsakanlegt, að forsætisráðherra, fjármálaráðherra og fleira forustufólk í íslenskum stjórnmálum skuli hafa kosið að geyma peningana sína í hulduhvelfingum eyjunnar Tortóla í umsjá lögmannsstofu í Panama. Ég hef iðulega gagnrýnt Kastljós og RÚV, en í þetta sinn sýndi stofnunin að hún getur tekið heildstætt og hlutlægt á málum.

Á sama tíma og þessir sömu forustumenn hafa staðið vörð um verðtryggingu og hávaxtastefnu, sem hefur íþyngt fólkinu í landinu kýs það að vera í allt öðru umhverfi með sína peninga en fólkið í landinu. Þetta er líka fólkið sem hefur sagt að krónan væri framtíðargjaldmiðill íslensku þjóðarinnar. Af hverju vildu þau þá frekar vera með peningana sína erlendis í leynihvelfingum þar sem vextir eru lægri en hér á landi. Af hverju? Einhverjir hagsmunir eru því tengdir og það er í sjálfu sér ekki flókið að sjá hverjir þeir eru.

Þegar fullyrt er af forsætisráðherra að allt hafi verið talið fram og full skattaskil hafi átt sér stað þá má spyrja á móti hvort Wintris félagið hans eða önnur félög forustumanna í pólitík á Tortólu hafi skilað ársreikningum. Sé svo hvenær gerðu þau það og hvernig? Ég tel upp á að þau hafi ekki skilað ársreikningum og tal um rétt skil á sköttum og gjöldum eru þá einhliða yfirlýsingar sem ekki verða hraktar vegna leyndarinnar varðandi starfsemi og fjármál viðkomandi félaga.

Í kjölfar bankahrunsins í október 2008, skipti máli að byggja upp traust fólksins í landinu á mikilvægustu ríkisstofnunum og stjórnmálamönnum. Ég taldi á þeim tíma einsýnt að Sjálfstæðisflokkurinn mundi fara í gagnrýna skoðun á stefnu sinni og störfum næstu ár á undan, viki frá sérhagsmunavörslu og reyndi á nýjan leik að ná því trausti að flokkurinn gæti í raun talist flokkur allra stétta. Yrði á ný raunverulegur þjóðarflokkur. Þess vegna gekk ég á ný til liðs við Sjálfstæðisflokkinn, þar sem ég aðhyllist einstaklingsfrelsi og athafnafrelsi einstaklingsins, lítil ríkisumsvif og frjáslynd viðhorf í stjórnmálum.

Sjálfstæðisflokkurinn tapaði einum af hverjum þrem kjósendum sínum við Hrunið eða um 33% stuðningsfólks síns og hefur ekki endurunnið traust þeirra. Þverrandi líkur eru á því að núverandi forustufólk flokksins nái að endurvinna það traust.  

Nú þegar upplýst hefur verið að formaður Sjálfstæðisflokksins og fleiri forustumenn hans voru með hendurnar á bólakafi í kökuboxi skattaskjóla og leyndar sem og virkir leikendur í aðdraganda Hrunsins, þá er líklegt að traust á Sjálfstæðisflokknum minnki enn frekar og spurning hvort ekki sé nauðsynlegt að þau axli þá flokkslegu ábyrgð að segja af sér.

Jóhann Hafstein einn merkasti forustumaður Sjálfstæðisflokksins fyrr og síðar sagði einu sinni að það væri engin maður svo merkilegur að Sjálfstæðisflokkurinn væri ekki miklu merkilegri.

Það á að gera ákveðnar siðrænar kröfur til stjórnmálafólks. Þeir sem taka að sér forustustörf í stjórnmálum verða að afsala sér ýmsu sem afsakanlegt getur hugsanlega verið hjá öðrum.

Siðvæðing íslenskra stjórnmála er nauðsynleg. Byggja verður upp traust milli þjóðar, þjóðfélagsstofnana og stjórnmálamanna. Það þolir enga bið. 

Tjáningarfrelsið

Í yfirliti um mannréttindi sem lýðræðisþjóðir telja mikilvægust kemur fram að flestir meta tjáningarfrelsið mikils.

Á tímum einveldis-og arfakonunga var tjáningarfelsið takmarkað ef eitthvað og þau þjóðfélög störfuðu undir vígorðinu:

"Vér einir vitum."

Elítan aðallinn og kóngafólkið hafði eitt rétt til að tjá sig, en ekki sauðsvartur almúginn.

Þegar alræðishyggju einvaldskonunga var vikið til hliðar og borgaraleg réttindi voru í mótun varð vígorð frjálslyndrar einstaklingshyggju allt frá dögum Voltaire til okkar dags varðandi tjáningarfrelsið:

"Ég fyrirlít skoðanir þínar en ég er reiðubúinn til að láta lífið í sölurnar til að þú fáir að halda þeim fram"

Hugmyndafræðin byggir á því að sérhver borgari hafi sama rétt til tjáningar hvort sem mér eða þér, elítunni eða þjóðfélagsvaldinu líkar það betur eða verr.

Heildarhyggjufólk nútímans hefur í auknum mæli tekið aftur upp sjónarmið einvaldskonunga og hóphyggju. Þetta fólk telur sig hafa rétt til að ákveða hvaða skoðanir séu verðugar og hverjar ekki. V

ígorðið "vér einir vitum" er aftur komið í öndvegi hjá sósíalistum í Samfylkingu og Vinstri grænum og Kastljósi RÚV. Vígorð þessa hóps er þetta: 

"Ég er ósammála því sem þú segir og mun draga dár að þér opinberlega. Gera það sem ég get til að þú fáir ekki að tjá þig  eða nokkuð birtist eftir þig. Auk þess mun ég gera þá kröfu að þú verðir rekinn úr vinnunni."

Spurningin er því nú sem fyrr hvort veljum við frelsi eða helsi.   

Dómstóll RÚV

Dómstóll RÚV hefur verið að störfum í Kastljósi tvö kvöld í röð. Dómstóll RÚV fjallar þar aðallega um meint hatursummæli í garð framkvæmdastjóra Samfylkingarinnar Semu Erlu Serdar. Kastljósþættirnir voru fyrst og fremst klæðskerasniðnir fyrir Semu til að koma höggi á þá sem svara henni. Þess er vandlega gætt að gera í engu grein fyrir þeim skrifum og skoðunum sem Sema Erla stendur fyrir og hvað leiddi til andsvaranna.

Sema Erla hefur kallað fólk fasista, rasista, þjóðernisofstækisfólk og öðrum nöfnum að tilefnislausu. Þá stendur hún fyrir samskonar hatursherferð gegn Gyðingum og nasistar byrjuðu í Evrópu um miðja síðustu öld, með því að hvetja til að fólk sniðgangi vörur sem framleiddar eru í Ísrael. Sema Erla er formaður félagsskaparins sem er með þessa kynþáttafordóma gagnvart Gyðingum. Væri þá sanngjarnt að kalla hana nasista af því tilefni? Hún gefur öðrum álíka nafngiftir af minna tilefni.

Svo rakin séu nokkur nýleg ummæli Semu Erlu þá segir hún í pistli á Eyjunni 28.2.s.l. "Marine Le Pen, Geert Wilders og aðrir Evrópskir fasistar hafa eignast systurflokk á Íslandi (Þjóðfylkingin)þau hljóta að vera ánægð."

Er óeðlilegt að það fólk sem þarna er kallað fasistar sendi Semu Erlu svipuð skilaboð og hún þeim?

"Um langan tíma hefur Morgunblaðið gerst sekt um að ýta undir fordóma í samfélaginu." Eyjan 14.112.2015 

Í pistli sínum á Eyjunni þ.14.12.2015 nafngreinir hún síðan einstakling sem hún kynnir sem fulltrúa fordóma á Íslandi.

Hér eru eingöngu tilfærð nýjustu ummæli Semu án þess að fara á fésbókarsíðu hennar. Er furða þó að þeir sem verði fyrir barðinu á hatursummælum Semu bregðist við?

Athyglisvert er að sjá þegar skrif Semu eru skoðuð að þriðjungur þeirra fjallar um, hvað hún eigi bágt að sitja undir árásum og hatursummælum fólks. Þrátt fyrir að hún hafi ekki setið undir meiri árásum, en ýmsir aðrir þ.á.m. sá sem þetta ritar.

RÚV dómstóllinn ákvað hins vegar að taka málið fyrir, rétta yfir fólki einhliða og mannorðsmyrða það fyrir ummæli sem ekki voru sett í samhengi við það sem Sema hafði skrifað. Andmælaréttur sakborninga var í engu virtur. Dómur RÚV var einhliða og öllu alvarlegri misbrestur á málefnalegum réttarhöldum en í Sovét forðum eða í Tyrklandi nútímans.

Hingað til hafa þeir sem verða fyrir árásum á mannorð sitt og æru eða sitja undir röngum dylgjum og öðru þess háttar, þurft að reka mál sín fyrir dómstólum. Dómstólar viðhafa vandaða málsmeðferð og kveðið upp dóma á grundvelli laga eftir að hafa hlustað á sjónarmið beggja aðila og kynnt sér öll gögn málsins. Dómstóll Kastljóss RÚV sér ekki ástæðu til að viðhafa slík vinnubrögð. Erdogan stíllinn er þeim meir að skapi þó sá stíll hafi leitti til þess að í Tyrklandi eru nú fleiri blaða- og fréttamenn í fangelsum en í nokkru öðru landi í veröldinni.

Enn einu sinni gerist Fréttastofa/Kastljós RÚV sig seka um að þjónusta ákveðna pólitíska og skoðanalega hagsmuni og beitir þá aðferðum sem Erdogan Tyrkjasoldán mundi telja eðlilega, en standast ekki í réttarríkjum. Er einhver afsökun fyrir því í lýðrfrjálsu landi að almenningur skuli neyddur til að borga þessum pólitísku áróðursglömrurum RÚV launin sín.