Siðferðilegur heigulsháttur

Kommúnistinn Guterres reyndi að knýja fram einhliða vopnahlé í þágu Hamas. Bandaríkin beittu neitunarvaldi. Bretar sýndu "siðferðilegan heigulshátt" eins og segir í ritstjórnargrein DT um þá afstöðu þeirra að sitja hjá í stað þess að standa með Bandaríkjamönnum. Að sjálfsögðu sýndu forsætisráðherrar Norðurlanda sama siðferðilega heigulsháttinn með afstöðu sinni. 

Í tillögunni var engin krafa gerð á hendur Hamas um að skila gíslum og láta þá Hamas liða sæta ábyrgð, sem tóku þátt í og bera ábyrgð á hryðjuverkaárásinni á Ísrael 7.október. 

Á sama tíma er ríkisstjórn Abu Dhabi að vinna að vopnahléi á grundvelli samninga, sem er mun vitrænni nálgun en upphlaup Guterres, sem Katrín Jakobsdóttir studdi. Ekki er vitað um afstöðu utanríkisráðherra, þar sem hann hefur kosið þögnina.

Það komst á vopnahlé fyrir tilstuðlan Abu Dhabi fyrir nokkru. Hamas rauf það vopnahlé, þegar þeir töldu sér henta. En nú þegar þrengist að þeim, þá rísa Gyðingahatarar, nytsamir sakleysingjar og þeir sem sýna siðferðilegan heigulshátt, upp og krefjast þess að það verði vopnahlé, án þess að árásaraðilarnir, Hamas sem hófu þessa vegferð þurfi að gera eitt eða neitt og megi halda áfram að stela neyðaraðstoð frá fólkinu á Gasa og halda þeim 140 gíslum, sem þeir eru búnir að misþyrma, pína og nauðga eins og ekkert hafi í skorist. 

Á hvaða vegferð eru stjórnmálamenn, sem taka afstöðu með hryðjuverkasamtökum, án þess að fordæma gerðir þeirra og án þess að benda á hvað þurfi að gerast verði vopnahléi komið á. 

Svo má spyrja á hvaða vegferð er fréttastofa RÚV sem birtir einhliða fréttir til stuðnings Hamas og hamast við að auglýsa fámenna mótmælafundi og göngur stuðningsfólks Hamas á Íslandi. Þessi fréttamennska er fyrirlitleg og allrar gagnrýni verð en því miður ekkert annað en við má búast af þessari fréttastofu sem virðist hafa það helsta markmið andstætt lögum um RÚV að brjóta niður íslenska þjóðmenningu og fylla landið af innflytjendum frá múslimaríkjum svo gáfulegt svo sem það nú er.

 

 

Til varnar vorri þjóð.

Starfsmenn umhverfisráðuneytisins eru nær allir í Dubai um þessar mundir við að vinna að því að það hlýni ekki í heiminum. Sagt er að baráttusöngur þeirra sé "Mér finnst rigningin góð", sem hefur verið æfður með ýmsum tilbrigðum og verður væntanlega frumfluttur í þeirra útgáfu, í Hörpu á útmánuðum þegar þeir 84 gera þjóðinni grein fyrir því hvað þeir voru að gera í Dubai á loftslagsráðstefnu SÞ.

Alla vega á þjóðin rétt á því að vita hvað réttlætti það að skattgreiðendur voru neyddir til að borga ferð og uppihald í hálfan mánuð fyrir 84 fulltrúa. Hugsanlega heildarkostnaður upp á milljarð.

Rósa Björk Brynjólfsdóttir verður væntanlega fengin til þess í tímabundnu verkefni,til 2030, á vegum forsætisráðuneytisins að vinna úr árangri íslensku sendinefndarinnar í Dubai. Án efa álíka viðamikið verkefni og úrvinnslan úr ráðherrafundi Evrópuráðsins í Reykjavík, sem engin nema Katrín Jakobsdóttir man lengur eftir.

En það gengur engum betur að vinna eitthvað úr engu en þeim sem eru í varanlegum tímabundnum verkefnum í stjórnarráðinu.

Aulaháttur, Gunguskapur og virðingaleysi.

Í gær sýndu flestar vestrænar þjóðir af sér fádæma gunguskap, þegar þau lýstu yfir stuðningi við tillögu múslimsks einræðisríkis, um skilyrðislaust vopnahlé á Gasa, án nokkurra skilyrða á hendur hryðjuverkasamtökum Hamas þó ekki væri nema að frelsa þá gísla sem hryðjuverkasamtökin hafa enn í haldi. 

Bandaríkjamenn stóðu vaktina einir vestrænna þjóða og neituðu að sýna af sér gunguskap og aulahátt eins og Norðurlöndin gerðu og forsætisráðherra Íslands hrósaði sér af. 

Meðan Katrín Jakobsdóttir var upptekin við hópeflisályktun Norðurlanda,  var Bjarni Benediktsson utanríkisráðherra, sendur í hennar stað til að flytja ávarp um mannréttindasamþykkt SÞ, það merka plagg, sem múslimaríkin neituðu að undirrita.

Það var því í anda þeirra mannréttindasnauðu ríkja, að hópur aðdáenda Hamas á Íslandi skyldu telja það sér til sóma að ráðast gegn tjáningarfrelsinu einum af hornsteinum mannréttinda og ráðast að utanríkisráðherra og vega að tjáningarfrelsinu. 

En aulaháttur og gunguskapur íslenskra stjórnvalda ríður ekki við einteiming. Í leiðara Morgunblaðsins í dag er á það bent, að íslenska utanríkisráðuneytið hafi ítrekað sent fjárstuðning til stjórnvalda í  Gasa frá því í nóvember áður en hryðjuverka árás Hamas á Ísrael var gerð en líka eftir það, bæði áður en aðgerðir Ísrael hófust og eftir það. Engin skilyrði eru sett fyrir fjárstuðningi íslenskra skattborgara til hryðjuverkasamtaka Hamas.

Í leiðaranum segir einnig að utanríkisráðherra hafi játað að hann hafi enga hugmynd um eða eftirlit með því hvað verður af þessum fjármunum íslenskra skattgreiðenda. 

Þetta er óboðleg umsýsla með hagsmuni skattgreiðenda. Það eru sendir fjármunir ítrekað til hryðjuverkasamtakanna Hamas jafnvel eftir að þau frömdu svívirðilegt hryðjuverk í Ísrael. Þetta gerir þá kröfu, að upplýst verði um allar fjárveitingar utanríkisráðuneytisins og hvenær fjárstuðningur til Hamas samtakanna hófst og með hvaða hætti hann er og hvaða trygging sé fyrir því að peningar íslenskra skattgreiðenda séu ekki notaðir til að fjármagna hryðjuverkastarfsemi. 

Helstu forustumenn Sjálfstæðisflokksins formaður, varaformaður flokksins og orkumálaráðherra sem hafa gegnt störfum utanríkisráðherra undanfarin ár þurfa að gera hreint fyrir sínum dyrum í þessu efni. Grunnstefna Sjálfstæðisflokksins er að fara vel með skattfé. Hvernig rímar það við stuðning við hryðjuverkasamtök jafnvel eftir að þau fremja svívirðilegt ódæði?  

Þegar barnið er dottið ofan í

Það er of seint að byrgja brunninn þegar barnið er dottið ofan í, segir gamall málsháttur. Svo virðist því miður, sem það sé einkenni á íslenskum stjórnvöldum bíða eftir því að barnið detti ofan í áður en gripið er til aðgerða. 

Við búum við orkuskort vegna þvergirðingsháttar Vinstri Grænna, það var fyrirséð fyrir meir en 3 árum, en samt hökti ríkisstjórnin áfram og engin gerði neitt. Barnið datt ofan í. 

Árangur íslenskra nemenda verður verri og verri í Pisa könnunum. Slakur árangur grunnskólanema er tekinn til umræðu og talað um nauðsyn aðgerða þar sem barnið er dottið ofan í, en síðan gerist ekki neitt og það sígur stöðugt á ógæfuhliðina. 

Fyrir rúmum 10 árum var ljóst, að við þyrftum að setja ákveðna löggjöf og segja okkur úr Schengen til að koma í veg fyrir að straumur svonefndra hælisleitenda sækti hingað. Þverskallast var við þeim ábendingum og þvert á móti stóð Hanna Birna Kristjónsdóttir þá dómsmálaráðherra, með dyggri aðstoð Unnar Brá Konráðsdóttur nú aðstoðarmanns Guðlaugs Þórs og Áslaugar Önnu ráðherra,fyrir að breyta löggjöfinni til að opna allar flóðgáttir. Nú er ófremdarástand, barnið datt ofan í og við höfum ekki döngun í okkur til að grípa til ráðstafana sem duga til að koma í veg fyrir að fleiri börn detti ofan í. 

Óneitanlega velta margir fyrir sér hvað ráðherrar þjóðarinnar eru að hugsa. Af hverju þarf barnið alltaf að detta ofan í brunninn áður en gripið er til aðgerða.

Ráðherrar eru til þess að vera vitrir fyrirfram og grípa til aðgerða í samræmi við það,  en gapa ekki í vonleysi framan í sjónvarpsmyndavélar og segja: "ja það er alltaf gott að vera vitur eftirá." Því miður er sú raunin í íslenskri stjórnsýslu.

og barnið dettur ofan í.

Fyrirmyndarríkið sem hvarf

Fyrir nokkrum áratugum var Svþjóð í hópi ríkustu þjóða heims. 

Þegar mín kynslóð var að alast upp var vísað til Svíþjóðar sem fyrirmyndarríkisins, þar sem jöfnuður væri mikill, réttindi karla og kvenna þau sömu og talað var um sænska gæðframleiðslu og gæðavörur hvort heldur bílar, skyrtur og allt þar á milli.  

Glæpatíðni var lág og fátítt að konum væri nauðgað. Svo breyttist þetta. Svíþjóð hvarf úr hópi fyrirmyndarríkisins og það mátti ekki tala um orsökina, stefnu Svía í málum innflytjenda. Mikilli fjöldi innflytjenda frá múslimaríkjum breytti þessari paradís í það sem Svíþjóð er núna.

Í dag eru flestar nauðganir á konum í Evrópu í Svíþjóð. Framleiðsla dregst saman og um daginn var talað um að Svíar væru að dragast aftur úr efnahagslega. Gengjastríð geisa á götum í Gautaborg og Stokkhólmi og í hverfum þar sem mikið af múslimum búa er árviss viðburður að farið er með eldi um bílaflota hverfisbúa. Velferðarfarþegar múslimska samfélagsins taka síðan sinn toll.

Sum hverfi í Stokkhólmi og víðar eru þannig, að lögregla eða sjúkralið fer ekki inn í þau nema með aðstoð þungvopnaðs herliðs. 

Svona hefur stefna góða fólksis í Svíþjóð leikið landið. Svona vill góða fólkið á Íslandi líka leika Ísland með fréttastofu Ríkisútvarpsins í broddi fylkingar. 

En við skulum ekki láta það gerast. Við skulum tala um vandamálin og bregðast við þeim. Lokum landinu á þessa hlaupastráka og mótum löggjöfina í innflytjendamálum miðað við hagsmuni íslensku þjóðarinnar en ekki gerviflóttamanna.

Við ætlum okkur að standa vörð um íslenska tungu, íslensk gildi og menningararf það er skylda okkar við börnin okkar og framtíðina

 

Við verðum að bregðast við og víkja frá kreddum um skóla án aðgreiningar.

Mörgum hnykkti við þegar niðurstaða nýjustu Pisa könnunarinnar var kynnt og í ljós kom að íslenskir nemendur eru með þeim lökustu af þáttökuþjóðum, þar sem um helmingur drengja og þriðjungur stúlkna geta ekki lesið sér til gagns við útskrift úr grunnskólum.

Það er ekki nýtt, að fólk hrökkvi í kút, þegar niðurstaða Pisakannana er kynnt. Þannig hefur það verið um árabil og nokkur umræða í kjölfarið, sem síðar þagnar og ekkert er gert. 

Þ.3.3.2017 skrifaði Gunnlaugur H. Jónsson eðlisfræðingur frábæra grein í Fréttablaðið, þar sem hann bendir á að íslenskir 15 ára nemendur séu með verstu heildarútkomu allra landa í Vestur Evrópu í lesskilningi, stærðfræði og raungreinum. Þá var niðurstaðan sú, að þriðjungur íslenskra drengja á þessum aldri gátu ekki lesið sér til gagns. Á þeim 6 árum sem liðin eru frá því greinin var skrifuð hefur enn hallað verulega á ógæfuhliðina. 

Ætla hefði mátt, að íslensk stjórnvöld hefðu þann metnað, að taka myndarlega á vandamálum íslenska menntakerfisins þegar ítrekað kom í ljós í Pisa könnunum, að menntun íslenskra nemenda og færni væri mjög slök og gerðar nauðsynlegar breytingar til að skólakerfið sinnti þeim skyldum, sem því er ætlað. 

Því miður hefur sú ekki orðið raunin og ráðherrar menntamála á annan áratug bera mikla ábyrgð fyrir að hafa látið reka á reiðanum og ekkert gert til að koma Íslandi í fremstu röð varðandi þekkingu grunnskólanemenda í grundvallar námsgreinum eins og lestri, skrift og reikningi.

Í ofannefndri grein Gunnlaugs fjallar hann um skóla án aðgreiningar, "þar sem nemendur með mjög mismunandi þarfir, getu og áhugasvið hafa verið settir saman í einn bekk í sama skóla" Gunnlaugur bendir á að betri viðmiðun sé: "skóli við hæfi hvers nema, þar sem leitast er við að koma hverjum nema fyrir í bekk sem hæfir hans þörfum, getu og áhugasviði." 

Það vekur nokkra furðu, að yfirvöld skólamála og menntamálaráðherra skuli hafa látið reka gjörsamlega á reiðanum og haldið áfram skólastarfi á grundvelli hugmyndafræðinnar um skóla án aðgreiningar. 

Við hverju er síðan að búast, þegar hrúgast inn nýbúar með mismunandi málsskilning og kennarinn stendur uppi með bekk þar sem getan er mjög mismunandi og nemar tala jafnvel sjö mismunandi tungumál. Eðlilega fá þeir ekki við neitt ráðið eða geta komið inn mikilli fræðslu. 

Þó síðustu menntamálaráðherrar beri mjög þunga ábyrgð, þá er það ekki viðfangsefnið nú að refsa þeim heldur að sækja fram og setja þjóðlegan metnað og áætlun um að innan 10 ára verði íslenskir grunnskólanemendur í fremstu röð allra í lestri, skrift og reikningi. 

Það er ekki eftir neinu að bíða það verður að gera ráðstafanir strax til að íslenskir nemendur geti innan nokkurra ára skarað fram úr á Pisa könnunum sem og annarsstaðar og byggi þar með undir framtíðar hagsæld og vellíðan í samfélaginu.

Við megum ekki láta þessa umræðu lognast út af. Ásmundur Einar Daðason hefur mikið verk að vinna, sem hann hefði  átt að vera búinn að. En nú getur hann ekki setið lengur með hendur í skauti sér. 

 

Óboðlegur árangur grunnskólanna

Engir peningar í bankanum

Fyrir margt löngu tók ég út gjaldeyri þegar ferð var heitið til Kanaríeyja. Hluta gjaldeyrisins var ekki eytt og því settur í geymslu til magrari ára þ.á.m. 500 evru seðill.

Ég tók þennan sparnað með mér til Spánar í haust. Almennir viðskiptaaðilar vildu ekkert hafa með seðilinn að sýsla enda um háa fjárhæð að ræða. 

Ég fór því næsta banka á Spáni, en þar var mér sagt að þar á bæ sýslaði fólk ekki með peninga það væri gert í útibúi í miðbænum. 

Þegar ég kom í nefnt útibú í miðbænum og bað um að 500 evru seðlinum mínum væri skipt í 50 evru seðla, sagði starfsmaður að ekki væri sýslað með peninga eftir kl. 11 þar á bæ og þar sem klukkan var rúmlega eitt, varð ekkert við því gert. 

Óneitanlega skondið að fara milli bankaútibúa og upplifa að peningaviðskiptum eða fyrirgreiðslu sé hafnað þar sem ekki væri sýslað með peninga í bankanum. 

Ég tók því peningaseðilinn víðförla með mér heim og fékk honum greiðlega skipt í Íslandsbanka. 

Mér datt af gefnu tilefni í hug sagan af milljón dollara manninum, sem hafði ávísun upp á slíkt og það opnaði honum allar dyr til lánsviðskipta annað en ég með 500 evru seðilinn minn, sem engin vildi líta við, en ekki reyndi á möguleika til lánsviðskipta á grundvelli eignarhaldsins á seðlinum.

Vinstri græn eru ekki stjórntæk þegar orkuskortur blasir við

Fyrrverandi dómsmálaráðherra Jón Gunnarsson benti réttilega, að ástand orkumála væri orðið mjög alvarlegt og þar bæru VG mesta ábyrgð og nauðsynlegt væri að víkja frá þeirri stefnu vaxandi orkuskorts, sem stefna VG felur í sér. Sé það nauðsynlegt sem ekki er dregið í efa þá er eini kosturinn að hætta stjórnarsamstarfi við VG. 

Fyrrverandi dómsmálaráðherra Björn Bjarnason skrifaði í mbl.2. des. sl.og greinir frá vandræðalegri málaiðlunartillögu atvinnuveganefndar Alþingis um að tryggja raforkuöryggi annarra en stórnotenda og segir: "Það er neyðarúrræði að lögum sé breytt til að tryggja heimilum orku á tímum skerðinga og skorts."

Björn bendir á að eina varanlega úrræðið til að tryggja orkuöryggi almennings og fyrirtækja, sé að snúa vörn í sókn og framleiða meira af "grænni" raforku á Íslandi.

Það sem þeir Björn og Jón benda á ættu raunar allir að sjá. Þessvegna er óskiljanlegt að Sjálfstæðisflokkurinn skuli í svona langan tíma hafa látið VG komast upp með það að búa ti orkuskort í landinu, sem veldur því í dag, að notkun á jarðefnaeldsneyti hefur aukist þrátt fyrir tilkomu rafbíla og annars glingurs vegna trúarsetninga VG í hamfarahlýnunarmálum.

Í lok greinar sinnar segir Björn: "Skerðingar og skammtanir eru viðbrögð við óviðunandi stöðu. Ekki er tekið á rótum vandans, sem er skýr: Raforkuframleiðsla hefur ekki fylgt fólksfjölgun né almennum vexti og viðgangi samfélagsins síðustu 10-15 ár."

Ekki verður annað lesið úr skrifum Björns, að hann eins og Jón Gunnarsson telji mikilvægt að slíta stjórnarsamstarfinu við VG áður en þeir valda meira tjóni. Lýsa verður ánægju með að þessir öflugu forustumenn í Sjálfstæðisflokknum skuli vera komnir á þá skoðun enda kunna þeir vel að greina vandann. 

 

 

 

  

Það varanlega í því tímabundna

Katrín Jakobsdóttir réði Rósu Björk Brynjólfsdóttur fyrrum þingmann VG,nú varaþingmann Samfylkingarinnar til pólitískra bitlingastarfa í 6 mánuði við leiðtogafund Evrópu. Nú 9 mánuðum síðar er Rósa enn að störfum þó leiðtogafundinum sé löngu lokið og sögð vinna við úrvinnslu á því sem ekkert var.

Katrín Jakobsdóttir ætlar greinilega að sinna þessum fyrrum flokksmanni sínum vel og ræður hana ítrekað til að sinna dekurverkefnum, sem heyra frekar undir utanríkisráðuneytið en forsætisráðuneytið 

Katrín Jakobsdóttir fer engar troðnar slóðir þegar kemur að vinnumiðlun Vinstri grænna. Nú hefur Katrínu enn einu sinni tekist að sýna fram á með ítrekuðum ráðningum Rósu Bjarkar til lauslega skilgreindra dekurverkefna, að hana skiptir engu máli verkaskipting milli ráðuneyta.

Stjórnsýsla Katrínar og vinaráðningar til forsætisráðuneytisins eða stjórnsýslu sem hún tengir við það er komin yfir öll mörk.

Í tilviki Rósu Bjarkar Brynjólfsdóttur sannast enn á ný hið fornkveðna að það er ekkert eins varanlegt eins og tímabundið starf í ráðuneyti. 

Ráðning Rósu Bjarkar framlengd

Getum við látið sem ekkert C?

Enn ein skoðanakönnun kom í gær, þar sem Sjálfstæðisflokkurinn mælist með rúmlega 19 prósent fylgi. Undanfarna mánuði hefur Flokkurinn mælst með fylgi frá 17% og upp í 20%. 

Svo virðist sem forustu flokksins telji þetta ekki mikið tiltökumál. Alla vega er ekki reynt að bregðast við og efna til umræðu meðal flokksmanna um hvað þurfi að gera, eins og jafnan var gert á árum áður þegar fylgi flokksins var þó um helmingi meira. 

Sjálfstæðisflokkurinn beið álitshnekki í Hruninu og hefur ekki unnið úr því sem skyldi. Þá hefur Flokkurinn rembst við að vera í ríkisstjórn, án þess að koma stefnumálum sínum í framkvæmd. 

Almennir flokksmenn vita ekki lengur hvað Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir í raun. Ýmsir hafa talað um að gjá sé á milli þingflokks og almennra flokksmanna. Vel má svo vera, en það sem meira máli skiptir er að engin trúir  lengur á að ríkisstjórnin hafi einhverjar lausnir eða býst við einhverju af henni.

Grasrót Flokksins veit ekki hvaðan á sig stendur veðrið. Heildarskattheimta hefur aukist, ríkisbáknið þennst út. Ár eftir ár er ríkissjóður rekinn með halla. Ríkisstarfsmönnum fjölgar sem aldrei fyrr og verulega skortir á að mótuð sé viðunandi stefna varðandi hælisleitendur. Þá hefur Flokkurinn rekið stefnu, sem VG getur verið stolt af í loftslagsmálum og kynrænt sjálfræði. Raforkumál eru í öngþveiti eins og Björn Bjarnason fyrrum ráðherra Flokksins rekur vel í grein í Mbl. í dag. 

Spurning er hvort Sjálfstæðisflokkurinn hafi svo lengi farið á svig við mikilvægustu grundvallarstefnumál sín að hann geti ekki náð því aftur að verða trúverðugur boðberi eigin stefnu.

Fólk er vonsvikið vegna aðgerðarleysis flokksins í samstarfi við lítinn sértrúarsöfnuð yst á vinstri kantinum og treystir þessu fólki ekki lengur.

Skyldi miðstjórn Sjálfstæðisflokksins telja það einnar messu virði að taka þessi mál upp og gefa flokksmönnum kost á að ræða hispurslaust um vandamálin og hvað þurfi að gera. En ef til vill telur Forustan helst til varnar verða sínum sóma, að halda áfram í Partíinu án takmarks eða tilgangs í von um að eitthvað beytist. 

Velji Forustan að halda áfram í Partíinu  verða timburmennirnir bara verri. Óstjórn undir forustu VG mun ekki ráða við neitt.