Mánaðarafmæli neyðarlaganna.

Í dag er mánuður liðinn síðan neyðarlögin voru samþykkt á Alþingi. Frá þeim tíma hefur lítið þokast á Alþingi og alþingismenn fá ekki upplýsingar eða svör um stöðu mála.  Ríkisstjórnin er greinilega hugmyndasnauð og það hefur komið fram í utandagskrárumræðum í dag á Alþingi um vanda fjölskyldnanna í landinu og vanda íbúðareigenda.

Í ræðu á Alþnigi fyrr í dag þá benti ég á aðgerðir sem grípa yrði til strax til að tryggja stöðu venjulegs fólks og fyrirtækja í landinu.

1. Lánakjör verði sambærileg og í nágrannalöndum okkar.

2. Stýrivextir verði þegar í stað lækkaðir í 5%

3. Nauðsynlegum gjaldeyrishöftum verði beitt tímabundið meðan náð er tökum á gjaldeyrismarkaðnum.

4. Tengja verður gjaldmiðilinn við stærra myntkerfi þannig að um stöðugleika og öryggi geti verið að ræða.

5. Veita verður atvinnufyrirtækjunum fyrirgreiðslu til að framleiðslan geti haldið áfram og tryggja með því sem mesta atvinnu í landinu.

6. Frysta verður verðtryggð lán og lán í erlendri mynt í a.m.k. 6 mánuði

7. Endurreikna verður vísitöluna  miðað við raunveruleikann og gefa upp á nýtt. Með sanngjörnum hætti að þessu sinni.

8. Afnema verður verðtrygginguna.

Heimspekingurinn Plato sagði að það þjóðfélag þar sem ekki væri gætt réttlætis fengi ekki þrifist.

Ítarleg rannsókn strax

Milljarður er mikið fé. Hvað þá hundrað milljarðar. Ítrekaðar fréttir af meintu misferli eða skrýtnum hlutum sem kunna að hafa átt sér stað rétt áður en bankarnir voru þjóðnýttir kallar á ítarlega rannsókn á viðskiptum bankanna við æðstu stjórnendur bankanna, hluthafa og sérstaka vildarviðskiptavini síðustu mánuði áður en bankarnir fóru í þrot.

Ég tel að rannsókn verði að ná a.m.k. ár aftur í tímann vegna þess að mörgum var ljóst að veður gátu orðið válynd á fjármálamarkaðnum strax frá  haustinu 2007. Mikilvægt er líka að rannsókn verði hraðað og sóttir erlendir sérfræðingar til að tryggja það að rannsóknin verði hraðvirk ítarleg og hlutlæg.

Eingöngu á grundvelli ítarlegrar rannsóknar á meintum misferlum, undanskotum og innherjaviðskiptum er hægt að komast að því sanna í málinu.

Það er þjóðhagslega mikilvægt að rannsókn verði hraðað sem mest.

Fólkið í landinu sem hefur mátt horfa á eigur sínar brenna upp að hluta eða alveg í verðbólgunni og verðtryggingunni verður að fá fullnægjandi upplýsingar um það hvort skuldir sumra voru felldar niður, þeim breytt eða peningar gefnir til vildaraðila með einum eða öðrum hætti.

Alþingi verður að hlutast til um það strax að ítarleg hlutlæg rannsókn fari fram þegar í stað.

100 milljörðum skotið undan

Óheilindi Samfylkingarinnar.

Óneitanlega eru margar aðgerðir ráðherra Samfylkingarinnar sérkennilegar. Nú hafa ráðherrar Samfylkingarinnar látið bóka sérstaka afstöðu sína til Davíðs Oddssonar seðlabankastjóra. Næst bregst Samfylkingin þagnarskyldu og trúnaði og lætur  málgagni sínu Fréttablaðinu í té  upplýsingar um bókunina.  Ekki verður annað séð en með þessu hafi Samfylkingin annað hvort  kosið að standa varðstöðu um Davíð Oddsson þó að með þessum sérkennilega hætti sé eða vinna að stjórnarslitum.

Samfylkingarráðherrum er  ljóst að samstarfsflokkur þeirra í ríkisstjórn verður ekki knúinn til að láta fyrrverandi formann sinn fara úr embætti Seðlabankastjóra með bókun á ríkisstjórnarfundi. Þvert á móti þá er slík aðgerð líkleg til að koma í veg fyrir að Seðlabankastjóri verði látinn víkja. Markmiðið með bókuninni getur því tæpast verið annað en að knýja Sjálfstæðisflokkinn til að standa við bakið á Davíð. Samfylkingin er með því að reyna að koma höggi á samstarfsflokk sinn í ríkisstjórn og það ætti öllum að vera ljóst.

Eftirtektarvert hefur verið að fylgjast með því undanfarna daga eftir að Samfylkingi notar öll tækifæri til að reyna að koma sér undan ábyrgð á óvinsælum aðgerðum en láta líta svo út að það sé allt á ábyrgð Sjálfstæðisflokksins.  Þegar svo er komið í ríkisstjórn þá eru engin heilindi til staðar lengur. Slík ríkisstjón er ekki á vetur setjandi og ekki líkleg til að valda því risavaxna verkefni sem framundan er.

Kjósendur verða að velta því fyrir sér hvort að Samfylkingin sem nú mælist með mest fylgi allra stjórnmálaflokka er trausts verður þegar ráðherrar flokksins sína ítrekað af sér dæmafá óheilindi gagnvart samstarfsaðila sínum þegar mest á ríður að samstaða um lausn vandamálanna sé til staðar.

Stjórnarandstaðan hefur sýnt fulla ábyrgð og vilja til að vinna af heilindum að lausn þess gríðarlega vanda sem er framundan. Það er því með ólíkindum að annar stjórnarflokkurinn skuli sína af sér ítrekað jafnmikið ábyrgðarleysi og Samfylkingin gerir.

Skyldi Samfylkingin haga sér svona ábyrgðarlaust af því að hún er blinduð af velgengni í skoðanakönnunum og vilji í raun slíta stjórnarsamstarfinu og láta efna til kosninga sem fyrst?

Samfylking afneitar Davíð

Hvað vissu Geir og Gordon hvenær?

Fréttin á Channel 4 um að forsætisráðherra hafi aðvarað Gordon Brown í apríl á þessu ári um aðsteðjandi vanda íslensku bankanna og íslensks fjármálalífs er með ólíkindum.  Sé þessi frétt Channel 4 rétt þá verður ekki annað séð en forsætisráðherra hafi í fyrsta lagi sagt Alþingi ósatt í umræðum um efnahagsmál.  Í öðru lagi þá er það með ólíkindum að ekki hefði verið gripið til aðgerða strax í apríl vegna aðsteðjandi vanda sem vitað var um samkvæmt fréttinni. Í þriðja lagi þá voru íslenskir ráðamenn á auglýsingaferðum fyrir íslenskt fjármálalíf á þessum tíma og töluðu opinberlega um styrk þess.

Það er nánast útilokað að þessi frétt á Channel 4 geti verið rétt. Væri hún rétt þá hefði það í fyrsta lagi verið ábyrgðarleysi að nýta ekki lánsheimild ríkissjóðs sem veitt var á Alþingi í maí upp á 500 milljarða. Þá væri það með ólíkindum að ráðamenn hefðu farið í sumarfrí og klappstýruferðir til Kína eða utanríkisráðherrann að endasendast út um lönd og álfur til að fá einræðisherra til að styðja framboð Íslands til öryggisráðsins. 

Mér finnst líklegt að fréttin sé tilhæfulaus. Væri hún rétt þá kæmi ekki annað til greina en afsögn ríkisstjórnarinnar þegar í stað.

Geir aðvaraði Brown í apríl

Stýrivextirnir lama atvinnulífið og eyðileggja fjárhag fólksins.

Daginn eftir að Seðlabanki Íslands tilkynnti ákvörðun sína að hækka stýrivexti í 18% með blessun ríkisstjórnarinnar, ákvað Seðlabanki Bandaríkjanna að lækka stýrivexti sína í 1%. Seðlabanki Bandaríkjanna gaf þá skýringu að þessi vaxtalækkun væri nauðsynlegt til að örva framleiðslu og atvinnuskapandi starfsemi.  

Með því að færa stýrivexti í 18% er gerð fálm- og krampakennd tilraun til að styrkja stöðu krónunnar. Enn á að leggja á þau mið að hafa stýrivexti í ofurhæðum til þess að geta pumpað upp krónuna.  Stýrivaxtarugl Seðlabankans er þó sennilega einn stærtst orsakavaldur þess efnahagsöngveitis sem við erum lent í. Annar orsakavaldur er skortur á erlendum gjaldeyri sem Seðlabankinn ber líka ábyrgð á og hugsaði ekki fyrir því í tíma að taka lán til að komist yrði hjá gjaldeyriskreppu.

Vandinn nú er að tryggja atvinnu fólksins og hjól atvinnulífsins snúist. Með því að hækka stýrivextina í 18% þegar nauðsyn bar til að lækka þá niður í 5% eða enn lægra, var hrundið af stað hópuppsögnum um allt land. Nú ber ríkisstjórn og Seðlabanki alfarið ábyrgð á því að leggja enn upp í þessa ábyrgðaralusu vegferð til þess eins að reyna að láta krónuna hjarna við óháð því hvað líður atvinnu fólksins, framleiðslunni í landinu og skuldastöðu fólks og fyrirtækja. Þetta er ábyrgðarleysi.

Nú skulda heimilin í landinu rúma 75 milljarða í yfirdráttarlánum. Algengir yfirdráttarvextir eru um 20% en ætla má að þeir hækki í 26%. Það þýðir að heimilin í landinu munu því greiða um 4.5 milljarða meira í vexti en ella væri vegna stýrivaxtahækkunarinnar bara af yfirdráttarlánunum.

Þjóðin hefur ekki efni á svona viltausri hagstjórn.

Peningarmarkaðssjóðir. Örugg sparnaðarleið?

Bankarnir auglýstu peningamarkaðssjóðina sem örugga sparnaðarleið. Þeir sem vildu ekki spila á hlutabréfamarkaðnum gátu lagt peninga í peningamarkaðssjóði og búið við það öryggi sem fólk almennt telur sig búa við þegar það leggur peningana sína á innlánsreikninga bankanna.

Forsætisráðherra og viðskiptaráðherra hafa lýst því yfir að allir sem eiga innlánasreikninga í þjóðnýttu bönkunum fái inneign sína að fullu. Hvaða rök eru þá fyrir því að láta annað gilda um peningamarkaðssjóðina.

Miðað við það með hvaða hætti peningarmarkaðssjóðirnir voru markaðssettir þá er ekkert sem réttlætir það að fara að með öðrum hætti hvað þá varðar en aðra innlánsreikninga.

Fundað með hagsmunaaðilum vegna taps í peningamarkaðssjóðum

Ísland á mesta samleið með Norðurlöndunum.

Vonandi átta ráðamenn Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar sig á því sem fyrst að Norðurlöndin eru þau lönd sem okkur eru skyldust og við eigum mesta samleið með.

Nú skiptir máli að fá úr því skorið hvort að Norðurlöndin vilja rétta okkur hjálparhönd þegar við þurfum virkilega á að halda. Mestu skiptir að byggja pólitískt og efnahagslegt samstarf við Noreg sem við eigum helst samleið með sem Efta og EES þjóð.

Íslenskum stjórnvöldum mátti vera ljóst að fljótandi gjaldmiðill minnsta myntkerfis í heimi, íslenska krónan gæti aldrei haft stöðugleika í för með sér. Síðan þegar krónan var orðinn að lottógjaldmiðli fjárglæfrafyrirtækja þá hefði augun heldur betur átt að opnast fyrir því að nauðsynlegt væri að haga gjaldmiðilsmálum okkar með öðrum hætti.

Nú er spurning hvort að við getum náð samstarfi við Noreg um að tengjast norsku krónunni. Það er miklu nærtækara en að tengjast Evru án þess að ganga í Evópusambandið.  Við eigum sem fyrst að láta reyna á það hvað þétt samstarf getur orðið milli okkar og Norðmanna. Báðar þjóðir hafa ákveðið að standa utan Evrópusambandsins og báðar eiga mikilvæga sameiginlega hagsmuni þegar kemur að flestum samningum við Evrópusambandið. Það skiptir því máli að við myndum sem sterkust tengsl við Noreg. Sér í lagi nú þegar það hefur loksins runnið af þjóðinni og hún áttar sig á því að það skiptir máli að eiga alvöru vini.

Norðurlandaráðsfundurinn nú og fundir ráðherra Norðurlandaþjóðanna hafa aldrei skipt eins miklu fyrir hagsmuni Íslands og nú.  

Ráðherrar funda um Ísland

Rétt ákvörðun Obama

Barack Obama gerði rétt í því að gera hlé á kosningabaráttu sinni fyrir að verða forseti Bandaríkjanna og heimsækja ömmu sína á sjúkrabeð. Amma hans ól hann upp að verulegu leyti og hann bjó metan hluta barnæsku sinnar og unglingsár hjá afa sínum og ömmu. Þegar upp er staðið þá er það ekki hið ytra sem skiptir máli heldur litli heimur hvers og eins, fjölskylda, ættingjar og vinir.

Nokkru áður en Obama flaug til Hawai til að heimsækja ömmu sína réðist hann á skattatillögur andstæðings síns John Mc Cain sem boðar m.a. frekari skattalækkanir í fyrirtæki. Talsmenn Repúblikanaflokksins og sumir talsmenn Sjálfstæðisflokksins hér hafa haldið því fram að með því að lækka skatta á fyrirtæki þá muni skatttekjurnar aukast. Máli sínu til stuðnings hafa þessir aðilar bent á auknar skatttekjur undanfarin ár af fyrirtækjum þrátt fyrir að skattar á þau hafi verið lækkaðir. Hætt er við nú þegar efnahagsbólan er sprungin að minni skatttekjur verði af fyrirtækjunum en nokkru sínni fyrr þannig að kenningin gekk ekki upp nem í útblásnu gervigóðæri.

En meðal annarra orða. Hverjir eru það svo sem borga ofurskattana til að standa undir óreiðunni? Það er venjulegt launafólk í landinu. Ekki pabbírsbarónar, kvótagreifar eða útrásarfurstar.

Talsmenn eftirlitslausu Frjálshyggjunar töluðu gegn þjóðfélagslegri ábyrgð fyrirtækja, töluðu gegn siðlegu aðhaldi að gróðaöflunum og töluðu fyrir því að skattbyrðinni yrði misskipt þannig að launþegar bæru meginhluta skattbyrðarinnar.  Það var einu sinni sagt að það versta við rónana væri það að þeir kæmu óorði á brennivínið.  Það sama á við með talsmenn eftirlitslausu Frjálshyggjunar er að þeir og lærisveinar þeirra í hópi fyrirtækjarekenda koma óorði á markaðshagkerfið.

Obama heimsækir Hawaii

Er aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins eina færa leiðin?

Nú þegar ríkisstjórnin hefur formlega óskað eftir aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins þá er það í raun viðurkenning á skipbroti stjórnarstefnunnar í efnahagsmálum.

Þegar efnahagsfárviðrið brast á í byrjun október hafði ríkisstjórnin greinilega ekki mótaða aðgerðaráætlun um hvað bæri að gera og hvað ætti að gera.  Eftir setningu neyðarlaganna átti að vera ljóst að þegar í stað yrði að leita eftir samstarfi og aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Því miður leið of langur tími þangað til ríkisstjórnin gat komið sér saman um þá einu leið sem fær var.

Fátið og fumið þann tíma sem liðin er frá setningu neyðarlaganna svokölluðu er með nokkrum ólíkindum. Þau vinnubrögð benda sennilega til óeiningar í ríkisstjórninni.  Mér finnst ólíklegt að Geir Haarde hafi ekki áttað sig á því þegar í stað að þetta var eina færa leiðin úr því sem komið var eftir setningu neyðarlaganna.

Nú er spurning hvaða stefnu ríkisstjórnin markar til að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn telji fært að koma að aðstoð við okkur. Sú stefna hefur þegar verið mörkuð í meginatriðum þó að stjórnarandstaðan hafi formlega ekki fengið það í hendur hvað ríkisstjórnin ætlar sér nákvæmlega að gera.

Leggja verður höfuðáherslu á stöðugleika, eðlileg gjaldeyrisviðskipti, alvöru gjaldmiðil, lága vexti til að tryggja að hjól atvinnulífsins geti snúist og komið verði í veg fyrir fjöldagjaldþrot og gríðarlegt atvinnuleysi. Þá verður að hugsa um hagsmuni venjulegs fólks og afnema verðtryggingu lána en binda verðtryggðu lánin við gjaldmiðilinn sem verður þá að vera tryggur verðmælir í öllum viðskiptum.

Aðgerðir verða jafnt bæði fyrir fólk og fyrirtæki. Annars ganga efnahagsráðstafanir aldrei upp til langframa.

Óska formlega eftir aðstoð IMF

Þotuferðir og lúxussnekkjur.

Fjölmiðlar í Bretlandi hafa vakið athygli á því að viðskiptaráðherra Breta þáði boð um rússnesks ólígarka um dvöl í lúxussnekkju hans.  Fleiri stjórnmálamenn í Bretlandi dragast inn í málið m.a. forkólfar úr breska íhaldsflokknum. Þá liggur fyrir að ólígarkinn hefur lagt fram gríðarlega fjármuni í kosningasjóði. 

Hvernig væri að íslenskir fjölmiðlar öfluðu upplýsinga um það hverjir úr hópi íslenskra stjórnmálamanna og frétta- og blaðamanna ásamt öðrum máttarstólpum þjóðfélagsins hafa á undanförnum árum verið í tíðum boðsferðum í lystisnekkjum íslenskra auðmanna.  Einnig hverjir það eru sem hafa þegið utanlandsferðir og dýr boð frá íslenskum auðmönnum undanfarin ár. Síðast en ekki síst að afla upplýsinga um það til hvaða stjórnmálaflokka þessir menn hafa greitt undanfarin ár.

Hvaða fjölmiðlar íslenskir skyldu nú leggja í þá vinnu að afla þessara nauðsynlegu upplýsinga sem þjóðin á rétt á að fá að kynna sér? Gæti það verið að Morgunblaðið og Fréttablaðið séu í þeim tengslum við eigendur sína að þessir fjölmiðlar sinni ekki brýnu rannsóknarhlutverki sínu?

Hvað þá með ríkisfjölmiðilinn? Fréttamenn á RÚV hafa stundum átt góða spretti. Hvernig væri nú að þeir sýndu þjóðinni hvað í þeim býr og flettu ofan af því hvaða stjórnmálamenn og fréttamenn hafa verið tíðir boðsgestir í lúxusferðirnar sem boðnar voru af útrásarvíkingum og bönkum landsins.

Fólkið í landinu á rétt á að fá þessar upplýsingar.  Hverjir fóru í boðsferðirnar? Hverjum var boðið?

Var einhverjum stjórnmálamanni boðið sem fór ekki?

Fjölmiðlafár í Bretlandi út af snekkjudvöl stjórnmálamanna