Grínið og hatursumræðan

Í gær birti Fréttablaðið "grínmynd" af Ásmundi Friðrikssyni alþingismanni mitt í hópi kuflklæddra KuKluxKlan manna. Hvað hafði Ásmundur til unnið til að öðlast þessa vafasömu upphefð. Hann hafi hvatt til þess að fram færu málefnalegar umræður um flóttamannavandamálið og ólöglega hælisleitendur.

Í Fréttablaðinu fyrir borgarstjórnarkosningar var frambjóðandi Framsóknarflokksins í fyrsta sæti sett í KuKluxKlan búning.Hvað hafði hún til unnið til að öðlast þá vafasömu upphefði. Hún hafði hvatt til umræðu og endurupptöku lóðaúthlutunar fyrir Mosku í Reykjavík

Stefna Fréttablaðsins í málefnum erlends aðkomufólks er ljós. Blaðið vill opin landamæri og skopteiknarinn teiknar í samræmi við það og leiðarar blaðsins og fastir pennar eru valdir í samræmi við þá skoðun útgefenda blaðsins.

Þessi skopmynd segir því miður þá sorglegu sögu að fjölmiðlaelítan og vinstri sinnaða háskólaelítan er ekki tilbúin til að samþykkja hlutlægar umræður um innflytjendamál. Hver sá sem um það fjallar og krefst þess, að hertar reglur varðandi ólöglega innflytjendur og flóttamenn, sem ekki eru flóttamenn og uppfylla ekki skilyrði samþykkta Sameinuðu þjóðanna um málið, taki gildi skal skotinn á færi - ekki með málefnalegri umræðu af því að þá mundi þessar elítur tapa umræðunni, heldur með háði, spotti og hatursummælum.

Skyldi lögregluforinginn sem á að fylgjast með hatursglæpum hafa skoðað þetta?

Óneitanlega var síðan eftirtektarvert að sjá að jafnvel á vefsvæðinu vísir.is þrátt fyrir einhliða áróður Fréttablaðsins og blaðamanna vísir.is, fyrir opnum landamærum tóku tæp 80% þeirra sem tjáðu sig afstöðu með hertum reglum um innflytjenda- og flóttamannamál. Það sýnir betur en mörg orð að fjölmiðlaelítan og vinstri sinnaða háskólaelítan er orðin viðskila við fólkið í landinu.

Berufsverbot (Atvinnubann)

Sú var tíðin að vinstri menn fóru hamförum yfir því sem kallað var Berufsverbot sem beita átti í Þýskalandi gagnvart fólki með óæskilegar skoðanir að mati valdhafa. Við frjálslyndir hægri menn vorum þeim heldur betur sammála og tókum upp baráttuna gegn þessum ófögnuði á grundvelli tjáningarfrelsisins.

Nú er öldin önnur og vinstra fólkið hefur fjarlægst fyrri stefnumál um að fólk fái að segja það sem það vill án þess að eiga atvinnumissi á hættu. Í dag voru  borgarstarfsmenn skammaðir og áminntir af skoðanalögreglu Dags B. Eggertssonar og félaga vegna skoðana sinna.

Hugsið ykkur. Við búum í þjóðfélagi þar sem þessi vinnuveitandi Reykjavíkurborg hefur fólk á launum við að fylgjast með því sem starfsfólk borgarinnar er að gera í frítíma sínum. Sams konar starfshættir og leyniþjónusta Stalíns og Hitlers, KGB og Gestapo viðhöfðu á sínum tíma.

Fólki ber að gæta hófs í orðavali og framsetningu en það er óásættanlegt að takmarka tjáningarfrelsið umfram það sem stjórnarskrá og hegningarlög kveða á um. Þetta atferli vinstri stjórnar Reykjavíkur að standa í persónunjósnum að næturþeli er óásættanlegt brot á mannréttindum starfsmanna Reykjavíkur.

Hvað ætlar vinstri meiri hlutinn síðan að gera? Reka þá sem tjá skoðanir sem vinstra liðinu er ekki að skapi. Er það ekki "berufsverbot" eða atvinnubann? Hvað með það ef aðrir taka við sem telja aðrar skoðanir óæskilegar á þá að reka annan hóp starfsfólks?

Það er óhæfa og á ekki að líðast að starfsfólki sé ógnað vegna þess að það hefur skoðanir og tjáir þær. Það eru fasísk og/eða kommúnísk lögregluríki sem njósna um hvað starfsfólkið er að gera í frítíma sínum og  hóta fólki uppsögn vegna skoðana sinna. 

Allt fór vel fram- eða þannig

Hulunni var svipt af þögguninni og ritskoðuninni þegar allt of margir vissu að innflytjendur í boði Angelu Merkel höfðu veist að og í mörgum tilvikum nauðgað fjölda þýskra stúlkna í Köln á nýársnótt.

Þöggunin var svo alvarleg að í frétt lögreglu Kölnarborgar á nýársdag sagði:

"Nýársfagnaðurinn í borginni fór að mestu leyti vel fram"

Lögregluyfirvöld vissu samt að þetta var lýgi.

Fjölmiðlar sögðu ekki hvað hefði gerst og lögregluyfirvöld ekki heldur - Ekki fyrr en almenn vitneskja var um málið. Jafnvel þá reyndu Angela Merkel og fréttastofa RÚV að halda því fram að ekki væri vitað hverjir hefðu staðið fyrir nauðgununum.

Þegar það lá loks fyrir að það voru útlendingar, sem þarna voru að verki, þá var áhersla lögð á það í fjölmiðlum að þetta væru menn af Norður Afrískum uppruna. Síðan hefur komið í ljós að það er líka fölsun á staðreyndum. Gerendurnir eru í yfirgnæfandi meirihluta innflytjendur í boði Angelu Merkel.

Anré Blattman hershöfðingi yfirmaður svissneska hersins segir Evrópu á barmi borgarastyrjaldar og hvetur svissneska borgara til að vopnast. André Blattman veit örugglega meira en við af því að hann fær upplýsingar óbrenglaðar fá öðrum og áreiðanlegri heimildum en fjölmiðlum. Gefum okkur að André Blattman hershöfðingi hafi rétt fyrir sér, er þá ekki þörf á því að herða innflytjendalöggjöfina og taka upp virkt landamæraeftirlit?

Er lengur hægt að saka þá sem vara við ástandinu og vilja loka landinu fyrir innflytjendum frá Arabíu og Norður-Afríku um hræðsluáróður eða ómannúðlegar kenndir?

Spurningin er ekki lengur um mannúðarstarfsemi heldur raunsætt mat á því, sem er frumskylda stjórnvalda,  að gæta öryggis íslenskra ríkisborgara.

Góða fólkið svokallaða sem vill opna landamærin er í raun vont fólk sem er að leiða ógæfu og hörmungar yfir þjóðina. Getum við ekki látið vítin í nágrannalöndum okkar vera okkur til varnaðar.

 

Gegn eigin borgurum

Í gær bárust fréttir af því að stórir hópar ungra manna af Arabískum og Norður-Afrískum uppruna hefðu veist að konum með ránum og kynferðislegu ofbeldií Köln í Þýskalandi og nokkrum öðrum þýskum borgum á gamlárskvöld. 

Af hverju bárust fréttir af þessu fyrst í gær? Vegna þess að lögregluyfirvöld og stjórnvöld reyndu að þagga þetta niður. Fylgjendum fjölmenningar í Þýskalandi slógu skjaldborg um pólitísk viðhorf sín og horfðu framhjá hagsmunum eigin borgara. Lögreglan virðist ekki hafa skorist í leikinn til að verja eigin borgara af ótta við að vera sökuð um rasisma. 

Ótti lögreglu og ýmissa annarra yfirvalda hefur iðulega á síðustu árum leitt til þess að ekki er brugðist við til að verja eigin borgara af ótta við að stuða samfélag múslima. Dæmi frá Rotherham og Manchester á Englandi þar sem glæpahópar múslima stóðu fyrir mannsali og nauðgunum á miklum fjölda af ungum stúlkum óáreittir um árabil, vegna þess að yfirvöld settu kíkinn fyrir blinda augað af ótta við að vera sökuð um rasisma.  

Í kjölfar árása og rána innflytjenda í Þýskalandi á þýskar konur á gamlárskvöld segir Angela Merkel kanslari að sýna verði stillingu og gæta þess að þetta verði ekki til að auka andúð á innflytjendunum. Þessi ummæli eru ámóta og konurnar á Stígamótum mundu segja við konur sem þangað leituðu eftir nauðgun, að þær yrðu að gæta þess sérstaklega að sýna nauðgurunum skilning og velvilja.

Svo virðist sem undansláttarfólkið í innflytjendamálum vilji sveigja reglur réttarríkisins að þeirri innflytjendastefnu fáránleikans, sem er andstæð hagsmunum eigin borgara og ógnar öryggi þeirra. 

Er þetta allt tóm vitleysa?

Útlendingastofnun vísaði ólöglegum innflytjendum úr landi í samræmi við lög og reglur. Dómsmálaráðherra sá ekki ástæðu til að gera neitt þrátt fyrir ábendingar. Lögreglan framfylgdi þá niðurstöðu Útlendingastofnunar í samræmi við lög og reglur.

Fjöldi fólks lét þá skoðun í ljósi að full harkalega væri gengið fram miðað við aðstæður, þar á meðal ég, og ráðherra hefði átt að gera ráðstafanir sem henni voru tiltækar með tilliti til læknismeðferðar ungs barns. Þá upphófst sérkennilegur farsi sem lauk í dag með að hinum brottvísuðu ólöglegu innflytjendurm er nokkrum dögum síðar veittur ríkisborgararéttur.

Alþingi veitir ólöglegum innflytjendum ríkisborgararétt þvert á venjur og reglur í þeim málum. Af hverju? Af því að ráðherra gerði mistök eða af því að Útlendingastofnun gerði mistök? Eða gerði lögreglan e.t.v. mistök þegar hún framfylgdi lögunum? Eða e.t.v. vegna þess að það eru komin opin landamæri á Íslandi?

Starfsfólk Útlendingastofnunar getur vart litið á þennan farsa frá dómsmálaráðherra og Alþingi öðrum augum en sem algjört vantraust á sig. Hvað gerir starfsfólk með sjálfsvirðingu þegar sjálft Alþingi og æðsti yfirmaður dómsmálaráðherra lýsir algjöru vantrausti á viðkomandi starfsfólk. Það segir upp. Þakkar pent fyrir sig og fer úr þjónustu svona bullukolluliðs.

Eftir stendur spurningin er svo komið að meiri hluti Alþingis vilji opin landamæri. Vinnubrögðin undanfarið benda til þess. Þá er líka eðlilegt að leggja Útlendingastofnun niður.

Þessi farsi styðst ekki við neinar venjur eða reglur í stjórnskipun eða stjórnarfari, heldur fer þvert á allt slíkt. Er svo komið að allir þingflokkar á Alþingi vilji opin landamæri. Annað verður ekki séð. Þá hefur Sjálfstæðisflokkurinn brugðist stórum hópi stuðningsmanna sinna enn einu sinni.  

Schengen ógn eða öryggi?

Bretar eru ekki í Schengen og David Cameron forsætisráðherra þe segir að meir en 6000 íbúum á Shcengen svæðisins hafi verið neitað um komu til Bretlands frá 2010 og telur það mikla blessun að Bretar séu ekki í Schengen.

Í dag er Schengen hugmyndin ógn við öryggi Evrópu.

Skipuleggjandi ódæðanna í París komst inn í Evrópu í hópi sýrlenskra flóttamanna og gat síðan farið um Schengan svæðið að vild. 

Það eru ekki okkar hagsmunir að vera í Schengen meðan ytri landamærin eru óörugg. Ekkert bendir til þess að það muni breytast. Þeir sem vilja að við séum í Shcengen hafa bent á að við séum þá í víðtæku samstarfi um að hafa upp á glæpafólki og það tryggi öryggi.

Jafnvel þó við værum ekki í Schengen þá gætum við samt fengið þessar upplýsingar það er öllum í hag. Lögregluyfirvöld hafa viðurkennt að aðeins um 40% af erlendum vígamönnum sem berjast undir fána ÍSIS séu á skrá hjá þeim. Í ritstjórnargrein í Daily Telegraph segir að slík eyða geti haft dauðann í för með sér.

Það skiptir máli fyrir öryggi borgaranna að við tökum ábyrga afstöðu, tökum upp landamæraeftirlit og segjum okkur úr Shcengen það er brýnt öryggismál íslenskra borgara eins og sakir standa.

Afglapaháttur kostaði þjóðina 55 milljarða

Morgunblaðið birti í gær vandaða fréttaskýringu um sölu Steingríms J. Sigfússonar þáverandi fjármálaráðherra á Arion- og Íslandsbanka til kröfuhafa árið 2009. Í fréttaskýringunni kemur fram að Steingrímur afhenti hlutafé ríkisins á undirverði sem nemur í dag um 55 milljörðum en að þávirði um 45 milljarðar.

Steingrímur ráðstafaði þessum tveimur bönkum til kröfuhafa án fullnægjandi umboðs og án þess að fyrirvarar væru gerðir um samþykki Alþingis. Aðgerð Steingríms J. Sigfússonar var því geðþóttaákvörðun hans, sem hann ber einn ábyrgð á og verður að svara fyrir.

Afhending eigna ríkisins eins og um ræðir af hálfu Steingríms J. Sigfússonar án umboðs og á undirverði getur fallið undir umboðssvik samkvæmt hegningarlögum auk ýmiss annars. Sérstakur saksóknari hefur rannsakað sambærileg mál margra bankamanna af minna tilefni.

Samkvæmt lögum ber lögreglu og ákæruvaldi að rannsaka grun um refsiverð brot og skiptir þá ekki máli þó að engin kæra hafi borist. Allir eiga að vera jafnir fyrir lögunum hvort heldur sem þeir eru fyrrverandi bankamenn, núverandi seðlabankastjóri eða ráðherrann fyrrverandi Steingrímur J. Sigfússon.

Í því ljósi verður fróðlegt að sjá viðbrögð sérstakt saksóknara vegna þessa umboðslausa gjafagernings Steingríms J. Sigfússonar.

Það sem ekki er bannað er leyfilegt

Í lýðræðisríki er viðmiðunin sú að það sem ekki er bannað er leyfilegt. Það er ekki bannað að taka myndir af lögreglunni við störf eða að vera með myndavél í garðinum heima hjá sér. Þess vegna var það kristaltært að lörgrelumaðurinn sem fruntaðist við Halldór Bragason vegna myndatöku var kominn langt út yfir allt boðvald sem hann hafði lögum samkvæmt.

Þess vegna átti lögreglan að biðja afsökunar þegar í stað en ekki hiksta á því í sólarhring.

Svo var einkar gaman að hlusta á talsmann Persónuverndar fjalla um málið og átta sig ekki á þeirri grundvallarreglu í lýðræðisþjóðfélagi að það sem ekki er bannað er leyfilegt. Hvað sem persónuvernd, lögreglu, sérstökum saksóknara, samkeppniseftirliti, fjármálaeftirliti o.sfrv. o.sfrv. líður.

Þessi skipulagsvandi sem mál Halldórs Bragasonar og lögreglumannsins er sprottin af er vegna skipulagsmistaka borgaryfirvalda. Það var því við fáránlegt hæfi að ríkisfjölmiðillinn skyldi draga helstu áhrifavalda misheppnaðs miðbæjarskipulags til að fjalla um þetta mál. Það er ekki hægt að setja fullt af hótelum í miðbæinn og miða við að þar geti síðan áfram verið róleg íbúðahverfi fyrir venjulegt fólk.

Það gengur ekki að stórbílaumferð trufli borgarana á þeim tímum sólarhringsins sem fólk á að geta notið friðsældar á heimilum sínum og friðhelgis helgidaga þjóðkirkjunnar svo því sé nú haldið til haga.

Glæpamannavæðingin og traustið.

Fram til 6.október 2008 taldi þorri þjóðarinnar allt vera afsakanlegt, væri hægt að græða á því eða þeir sem röngu hlutina gerðu ættu mikla fjármuni. Sú peningalega afsiðum sem átti sér stað í nokkur ár fram að hruni var skelfileg.

Þegar þjóðin komst að því að hún var ekki rík, en hafði í besta falli verið blekkt til að trúa því og þeir sem höndluðu með milljarða, milljarðatugi og milljarðahundruð ýmist áttu ekkert á yfirborðinu eða höfðu klúðrað málum með þeim hætti að vogunarsjóðir þeirra, bankar og önnur fjármálafyrirtæki fóru á hausinn hófst glæpamannavæðing þjóðfélagsins.

Það var eðlilegt að fólki yrði brugðið og gleymdi á svipstundu peningalegri afsiðun sinni og leitaði að sökudólgum. Fremstir í för fóru tveir háskólakennarar ásamt Agli Helgasyni sem mærðu síðan þann sem tók við Fjármálaeftirlitinu sem forstjóri fyrir að henda ónýtum málum í haugum í hausinn á Sérstökum saksóknara. Báðir háskólakennararnir vörðu forstjórann síðan þrátt fyrir að íljós hafi  komið að hann hafði gerst sekur um afbrot sem hann hefur nú verið dæmdur til refsingar fyrir.

Egill Helgason einn helsti talsmaður glæpamannavæðingarinnar fékk fjölda fólks í viðtöl sem glæpamannavæddu stofnanir og fyrirtæki eða íjuðu að því og nægir í því sambandi að nefna Sigurbjörgu stjórnsýslufræðing og Evu Joly, auk ýmissa minni spámanna sem gátu eftir hrun allan vanda leyst og töldu sig hafa séð allt fyrir þó engin hefði orðið var við það áður.

Glæpamannavæðingin náði til þess að allt að 3% fullorðinna íslenskra karlmanna lá undir grun hjá Sérstökum saksóknara um árabil. En svo er nú komið að mest var það á fölskum forsendum. Enn sem komið er hefur ekki verið sýnt fram á neinn glæp sem leiddi til bankahrunsins hvort sem okkur líkar betur eða verr.

En hluti af glæpamannvæðingunni og sú staðreynd að hún var röng hefur leitt til mikils vantrausts þjóðarinnar á stofnanir og stjórnmálamenn. Þess vegna er mikilvægt að vinna úr því til að eðilegt þjóðfélag geti þrifist á Íslandi

Ef til vill var það óheppilegt vegna vantrausts þjóðarinnar,  að leikendur í viðskiptalífi fyrir hrun skyldu veljast til helstu forustustarfa í íelenskri pólitík en þá er þeim mun nauðsynlegra að sýna fram á að þeir hinir sömu séu traustsins verðir og góðir hagsmunagæslumenn almannahagsmuna.

Þess vegna skiptir miklu fyrir ríkisstjórnina nú að kaupa þau gögn um meint skattsvik íslendinga og fjármálaleg undanskot í gegn um erlend fjármálafyrirtæki, sem henni standa til boða hratt og örugglega.

Til að við getum sem fyrst unnið í eðlilegu þjóðfélagi þarf fólkið í landinu að ná að höndla aftur það meginatriði að hver maður er saklaus þangað til sekt hans er sönnuð og hætta að glæpamannavæða samfélagið að ósekju. Ráðamenn þjóðarinnar hafa mikið verk að vinna og það er ekki til auðveldunar þessu mikilvæga atriði að skipa æ ofan í æ þá til verka í stjórnsýslunni sem voru með báðar hendur í hunangskrukkunni fyrir hrun.

Afsögn og sök

Það er hemill á rökfræðilega umræðu að ræða mál út frá hagsmunum einstaklinga. Þess vegna verður umræða í fámennum þjóðfélögum eins og Íslandi oft ómarkviss og persónugerð í stað þess að aðalatriði málisins séu rædd.

Þegar Hanna Birna Kristjánsdóttir ákvað vonum seinna að segja af sér ráðherradómi þá var spurningin ekki um sök heldur hvort það væri heppilegt fyrir stjórnsýsluna í landinu, ríkisstjórnina og Sjálfstæðisflokkinn að hún gegndi áfram störfum.

Þegar hún hefur nú sagt af sér þá er spurningin ekki um framtíð hennar í pólitík, sem engin getur sagt fyrir um heldur hvort afsögn hennar hafi verið eðileg út frá málefnalegum sjónarmiðum.

Það gengur síðan ekki upp fyrir mig rökfræðilega þegar formaður Sjálfstæðisflokksins segist telja það heppilegt fyrir Sjálfstæðisflokkinn að varaformaður hans hafi þurft að segja af sér sem ráðherra og verði við það hæfari varaformaður.

Ég hef ekki velkst í vafa um að Hanna Birna Kristjánsdóttir mundi þurfa að segja af sér eftir að upplýsingar bárust um samskipti hennar og lögreglustjóra Höfuðborgarsvæðisins meðan á rannsókn máls sem beindist að henni og ráðuneyti hennar stóð. Eg hef undrast hversu lengi formaður Sjálfstæðisflokksins lét þetta ástand viðgangast og ef einhver hópur fólks ætti að fá meðvirkniverðlaunin í þessu máli þá er það þingflokkur Sjálfstæðisflokksins.

Það er svo annað mál að þetta lekamál er allt með ólíkindum og gjörsamlega ómögulegt að skilja hvað rak fólk í Innanríkisráðuneytinu til að afla og  koma upplýsingum um þennan ólöglega innflytjenda og meinta glæpastarfsemi hans á framfæri við fjölmiðla. Óneitanlega setur líka að manni kjánahroll þegar verjandi hans kemur ítrekað fram í fjölmiðlum og ræðir um skjólstæðing sinn eins og hvítskúraðan kórdreng.

Það er svo allt annað mál hvort Hanna Birna á endurkomu í pólitík eða ekki. Mona Sahlin þurfti að segja af sér eftir að hafa misnotað greiðslukort ráðuneytis síns en varð síðar formaður sænskra sósíaldemókrata- Kjósendur voru hins vegar ekki á því að fyrirgefa henni og sænskir sósíaldemókratar töpuðu stórt undir hennar forustu. Ritt Bjerregaard þurfti að segja af sér sem ráðherra í Danmörku og átti síðar langan farsælan pólitískan feril.

Á sínum tíma sagði Jóhann Hafstein þáverandi formaður Sjálfstæðisflokksins þegar verið var að tala um að hann léti af embætti og deilur milli Gunnars og Geirs voru í miðpunkti, að það væri engin maður svo merkilegur að Sjálfstæðisflokkurinn og hagsmunir hans væru ekki merkilegri. Þar átti hann við hvort viðkomandi væri trausts verður og líklegur til að leiða flokkinn til góðra verka og aukinnar tiltrúar þjóðarinnar.

Þessi orð Jóhanns Hafsteins eiga að vera sú viðmiðun sem fólk á að miðað við í starfi Sjálfstæðisflokksins.