Bjarni Benediktsson er vaxandi stjórnmálamaður

Í leiðtogaumræðunum í sjónvarpssal í kvöld bar Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins höfuð og herðar yfir aðra flokksleiðtoga bæði í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Bjarni var málefnalegur og sýndi fram á að hann hefur yfirburða þekkingu á íslensku samfélagi. Vona að frammistaða formannsins skili flokknum auknu fylgi í kosningunum á morgun. 

Bjarni gerði góða grein í stuttum setningum fyrir þeim reginmun sem er á lífsskoðun okkar sem viljum að hver og einn fái að njóta verka sinna og sósíalistanna sem vilja láta aðra njóta þess sem þú gerir. Á sama tíma og við viljum hafa öryggisnet velferðar í landinu og svigrúm fyrir einstaklinganna til að vera sinnar gæfu smiðir, þá telja sósíalistarnir nauðsynlegt að skattleggja þá sem mest, sem vinna sjálfum sér og þjóðfélaginu best.

Þeir Sigmundur Davíð og Sigurður Ingi komu líka fram sem öruggur stjórnmálaleiðtogar. Vel að merkja miðað við málflutning þeirra þá voru þeir ekki að lýsa skoðunum miðflokka heldur hægri flokka. 

Katrín Jakobsdóttir komst líka vel frá þessum umræðum málefnaleg og rökföst. 

Þar sem ég lofaði konunni minni að vera ekki neikvæður fram yfir kosningar þá ræði ég ekki frammistöðu annarra flokksleiðtoga. 

Hvernig svo sem kosningarnar fara þá verður ekki annað sagt en að formaðurinn hafi lagt sitt að mörkum með frábærri frammistöðu sinni í kvöld til að við vinnum góðan sigur í kosningunum á morgun. 

Látum vandann ekki vaxa okkur yfir höfuð

Ekki má ræða vanda tengdum ólöglegum innflytjendum sem á máli fína fólksins heita "hælisleitendur" og á máli enn fínna fólksins "umsækjendur um alþjóðlega vernd". Þrátt fyrir að þessi svokölluðu hælisleitendur kosti íslenska skattgreiðendur a.m.k. 6 milljarða þetta árið, en aðrir segja kostnaðinn  mun meiri eða allt að 16 milljörðum í ár og fari vaxandi.

Útgjaldaaukninguna má m.a. rekja til fávíslegra vinnubragða og stefnumótunar Unnar Brár Konráðsdóttur í Útlendingalögunum sem og ofbeldi hennar og Áslaugar Örnu á síðasta Landsfundi Sjálfstæðisflokksins, en Áslaug Arna titlar sig nú varaformann Sjálfstæðisflokksins.

Þær stallsystur emja nú eins og stungnir grísir vegna þess að samþingmaður þeirra Ásmundur Friðriksson leyfir sér að segja sannleikann um vandann sem er upp kominn og tengist hælisleitendum. Þær fraukur kalla eftir því að Ásmundi verði sýnt í tvo eða jafnvel þrjá heimana vegna þess að hann skuli leyfa sér að hafa aðrar skoðanir en þær. Virðing þeirra fyrir tjáningarfrelsinu er greinilega ómæld og e.t.v. finnst einhverjum það sæma þeim virðingarstöðum sem þær gegna.

Hvatt er til að strika Ásmund út við kosningarnar, þó gáfulegra væri  að strika út þá sem ber stóra ábyrgð á kostnaðinum við hælisleitendur, Unni Brá, en hún fékk raunar hraklega útreið í síðasta prófkjöri vegna afstöðu sinnar til málefna ólöglegra innflytjenda og flestar útstrikanirnar. Formaður Sjálfstæðisflokksins verðlaunaði hana í framhaldi af því með að gera hana að forseta Alþingis. 

Í framhaldi af svigurmælum í garð Ásmundar fyrir að leyfa sér að hreyfa mikilvægu máli eins og raunar Björn Bjarnason fyrrum þingmaður og ráðherra Sjálfstæðisflokksins hefur hvatt til að gert yrði ákveður formaður Sjálfstæðisflokksins að slá á puttana á Ásmundi og tjá sig með þeim hætti að ætla má að hann sé í liðinu með þeim ólánsfraukum Unni Brá og Áslaugu Örnu.

Þessi afstaða hins lánlausa formanns Sjálfstæðisflokksins er sérstök skoðuð í því ljósi að í dag vann systurflokkur Sjálfstæðisflokksins í Austurríki stórsigur í kosningum vegna einarðrar stefnu í málefnum útlendinga þar sem m.a. er hvatt til að loka leiðum fyrir hælisleitendur til Evrópu og taka af þeim alla styrki og framlög úr almannatryggingakerfinu fyrstu 5 árin sem þeir búa í landinu. Góð hugmynd fyrir Sjálfstæðisflokkinn að taka upp sömu stefnu og systurflokkurinn ÖVP.

Annar systurflokkur Sjálfstæðisflokksins Moderata Samlingspartiet í Svíþjóð setti einnig í dag fram þá stefnu að herða ætti reglur varðandi hælisleitendur til muna. 

Evrópuþjóðir gera sér í vaxandi mæli grein fyrir að sú stefna opinna landamæra á forsendum Útlendingalaganna gengur ekki. Vandinn er orðinn það mikill að flokksleiðtogar varfærinna hægri og miðflokka í Evrópu,  þora nú að tala eins og Ásmundur Friðriksson.  Forusta Sjálfsstæðisflokksins ætlar hins vegar að sitja uppi með sínar svörtu Petrínur, Unni og Áslaugu, sem  vilja koma okkur dýpra ofan í foraðið með enn meiri kostnaði og verri afleiðingum en enn eru orðnar. 

Stefna formanns Sjálfstæðisflokksins miðað við hvernig hann tjáir sig í dag andstætt því sem hann gerði á fundi með eldri Sjálfstæðisfólki fyrir nokkru er helstefna sem leiðir til þess að vandinn vex okkur yfir höfuð. Þetta er málefni sem krefst góðrar umræðu eins og Björn Bjarnason hefur ítrekað bent á.

Upphrópanir og þöggun í þessum málum leiðir hins vegar til vondrar umræðu og öfga.

 

Veisluborð á þinn kostnað.

Stjórnmálaumræður forustufólks stjórnmálaflokkana í Ríkissjónvarpinu í gær voru að verulegu leyti skelfilegar.

Sá veikleiki lýðræðisins, sem helst gæti orðið því að fjörtjóni, innistæðulaus yfirboð, léku þar stórt hlutverk. Þar var Katrín Jakobsdóttir í aðalhlutverki. Formaður Samfylkingarinnar og Flokks fólksins létu sinn hlut heldur betur ekki heldur eftir liggja varðandi höfnun á kostum markaðskerfisins og boðun innistæðulausrar velferðar á kostnað skattgreiðenda.

Aðspurð um það með hvaða hætti Katrín Jakobsdóttir og flokkur hennar ætlaði að afla þeirra skatttekna sem VG boðar, þá varð fátt um svör en þeim mun meira orðagjálfur um ekki neitt eins og þess formanns er gjarnt að grípa til enda hefur hún tileinkað sér umræðustjórnmál út í bláinn mun betur en nokkur nokkru sinni gerði meðan það var inntak stefnu Samfylkingarinnar.

Annar hlutur sem var eftirtektarverður er, að allir flokkar að Viðreisn og Sjálfstæðisflokknum undanskildum og e.t.v. Miðflokknum telja fráleitt að nýta kosti frjálsrar samkeppni. Í markaðsþjóðfélaginu þar sem það er viðurkennt meira að segja í lögum eins og t.d. Samkeppnislögum, að samkeppni á markaði stuðli að bættum lífskjörum. Þá mótmæla stjórnmálaleiðtogar vinstri flokkanna þ.á.m. Flokks fólksins því að tækt sé að nýta frjálsa samkeppni til að stuðla að aukinni velferð borgaranna og betri þjónustu fyrir minni pening. 

Öðru vísi mér áður brá t.d. með Samfylkinguna undir stjórn Össurar Skarphéðinssonar, en hann hafði jafn næman skilning á því og Sósíaldemókratar þess tíma að forsenda framfara og velferðar væri sú að kostir markaðskerfisins væru nýttir. 

Staðreyndirnar sem umræður um íslensk stjórnmál ætti að snúast um eru þær að skattar á almenning eru allt of háir og brýnt er að lækka skatta á almenning í landinu. Í öðru lagi þá er rekstrarafgangur ríkisins óverulegur þrátt fyrir skattpíningu og gríðarlegar tekjur af ferðamönnum. Í þriðja lagi þá hafa stjórnvöld vanrækt viðhald og uppbyggingu á innviðum samfélagsins vegna gríðarlegra velferðarútgjalda m.a. til velferðartúrista sem kallaðir eru hælisleitendur.

Eftir umræðurnar í gær sýnist mér brýnast að sett verði nýtt stjórnarskrárákvæði til varnar eigum og tekjum fólksins í landinu með því að takmarka það sem ríkisvaldið getur tekið af fólkinu í formi skatta.  Verði það ekki gert og forynjum sósíalismans sem birtust aftur og aftur í umræðunum í gær verður sleppt lausum, þá er hætt við að dugandi fólk greiði í auknum mæli atkvæði með fótunum eins og var í óskalandi sósíalismans Austur Þýskalandi allt fram að lokum síðustu aldar. 

Aðallinn á Alþingi virðir ekki rétt Íslendinga til jafns við hlaupastráka erlendis frá.

Ókeypis hádegisverður er ekki til. Stjórnmálafólki sést iðulega yfir þessi einföldu sannindi og telur að þó það noti peninga í ákveðin verkefni þá megi líka nota þá til annarra hluta. En það einhver borgar, jafnvel þó sumum sé boðið.

Peningar sem eru greiddir vegna hælisleitenda og fóttamanna er eytt. Þeir nýtast ekki til annarra hluta eins og Einar Hálfdánarson endurskoðandi og lögfræðingur benti réttilega á í grein í Morgunblaðinu í síðustu viku.

Íslenskir alþingismenn samþykktu samhljóða fáránleg útlendingalög. Alþingismenn ákváðu að leggja þær byrðar á skattborgaranna að standa undir öllum útgjöldum hælisleitenda. Hælisleitendur skulu fá borgað fyrir læknisþjónustu, lyf, sálfræðiþjónustu, tannlækningar, húsnæði, mat og fleira.

Ágætur læknir sagði mér að sér fyndist ömurlegt að horfa upp á aldraða íslendinga sem ættu lítið fyrir sig að leggja tína síðustu krónurnar upp úr veskjunum á meðan strákarnir sem skráðir eru  hælisleitendur framvísuðu greiðslutilvísunum á ríki eða borg.

Það er ekkert stjórnarskrárákvæði sem ver skattgreiðendur fyrir heimsku, fljótræði, mútum og yfirboðum stjórnmálamanna,en sú eina breyting á stjórnarskránni að koma slíku ákvæði inn er brýnni en nokkur önnur. Skattheimta eykst vegna yfirboða og gjafmildi stjórnmálamanna á annarra kostnað. Samt hafa þessir sömu stjórnmálamenn engin úrræði til að leysa húsnæðisvanda ungs fólks og engin úrræði til að sinna þörfum aldraðra íslendinga með sóma.

Fyrst Alþingismenn töldu rétt að samþykkja, að veita Útlendingum sem hingað koma í "hælisleit" svo myndarlega fyrirgreiðslu og telja það lágmarksvelferð fyrir þá. Er þá til of mikils mælst að þeir hinir sömu Alþingismenn samþykki Íslendingalög, sem kveði á um að bornir og barnfæddir Íslendingar skuli ekki njóta lakari kjara en hælisleitendur gera á grundvelli Útlendingalaga? 

Óneitanlega er ömurlegt að sjá forréttindaaðalinn á Alþingi belgja sig út yfir manngæsku sinni með því að veita hælisleitendurm og kvótaflóttamönnum allt, á sama tíma og þessi aðall á Alþingi, sér ekki sóma sinn í að búa öldruðum áhyggjulaust ævikvöld, leysa húsnæðisvanda unga fólksins og sinna hagsmunum fólksins í landinu þannig að það búi ekki við lakari kjör en þeir hlaupastrákar erlendis frá, sem alþingismenn hafa skenkt svo ríkulega á kostnað borinna og barnfæddra Íslendinga. 

 

Okurlandið

Mér er sagt að hægt sé að kaupa ákveðnar íslenskar merkjavörur ódýrara erlendis frá í netverslun en út úr búð framleiðandans hér heima.

Vextir eru langtum hærri hér en í okkar heimshluta og lánakjör verri. Þetta bitnar á fólki og fyrirtækjum og eykur dýrtíð.

Frelsi fólks til að gera hagkvæm innkaup er takmarkað af stjórnmálamönnunum,  með ofurtollum og innflutninghöftum. 

Þegar krónan lækkar gagnvart erlendum gjaldmiðlum þá hækka vörur samstundis og það verður verðbólga með tilheyrandi hækkun verðtryggðra neytendalána.

Þegar krónan hækkar í verði gagnvart erlendum gjaldmiðlum þá lækka vörur seint og illa og meiri háttar verðhjöðnun mælist ekki í vísitölunni.

Verðlag er svo hátt og okrið mikið, að það er líklegur orsakavaldur þess að blómlegasti og mest gjaldeyrisskapandi atvinnuvegur okkar ferðamennskan verði eyðilögð.

Í öllum löndum sem við viljum líkjast hafa stjórnvöld virk afskipti af markaðnum fyrir neytendur, ef vextir eða verðlag er óeðlilegt. Hér hafa stjórnvöld jafnan slegið skjaldborg um okrið og skiptir þá engu hvort sjálfkallaðir félagshyggjuflokkar eru við stjórn eða aðrir.

Er ekki tími tilkominn að breyta þessu?

Hvernig væri að stjórnendur þjóðfélagsins einhentu sér í að bæta kjör almennings með því að tryggja okkur sömu og sambærileg kjör á vöxtum, vörum og þjónustu og annarsstaðar í okkar heimshluta. 

Sakleysisvottorð

Í réttarríkjum telst hver maður saklaus þangað til sekt hans er sönnuð.

Ríkisstjórnin hefur ákveðið að snúa þessu mannréttindaákvæði á haus og skylda alla, sem reka fyrirtæki þar sem 25 eða fleiri vinna, að sanna árlega að þeir brjóti ekki lög. Takist þeim það fá þeir heiðarleikavottorð.

Þegar stjórnvöld krefjast þess að ákveðnir borgarar verði að sanna sakleysi sitt og sýna fram á að þeir fari að lögum, þá er stigið hættulegt skref frá reglum réttarríkisins. Næst mætti ákveða að allir verði árlega sanna sakleysi sitt og gangast undir heiðarleikapróf og fá vottorð upp á það á eigin kostnað.

Skriffinnskan og báknið vex á kostnað þeirra sem þurfa að gangast undir heiðarleikaprófið.

Í lögum nr. 10 frá 2008 um jafna stöðu og jafnan rétt kvenna og karla eru ákvæði að viðlagðri ábyrgð að lögum um að ekki megi mismuna fólki á grundvelli kynferðis. Skv. 19.gr. sbr. og 25.gr. laganna er skylt að greiða konum og körlum jöfn laun og öll mismunun bönnuð. Sérstök Jafnréttisstofa starfar,sem getur kallað eftir upplýsingum frá fyrirtækjum um að þau fari að lögum. Hægt er að vísa málum til kærunefndar jafnréttismála og starfandi eru skv. lögunum sérstakir jafnréttisfulltrúar og jafnréttisráðgjafar o.s.frv. o.s.frv. 

Þrátt fyrir ótvíræða lagaskyldu að greiða fólki sömu laun óháð kynferði og víðtæk lagaákvæði til að tryggja að svo sé gert m.a. víðtækar heimildir til upplýsingaöflunar þá er það ekki nóg að mati ríkisstjórnarinnar. Hver maður skal sanna á eigin kostnað að hann brjóti ekki gegn lögunum.

Hvað sem líður göfugum markmiðum um jafna stöðu karla og kvenna sem og öðrum göfugum markmiðum þá má aldrei ganga of langt og skerða réttindi borgaranna og ætla þeim það að þeir séu að brjóta lög nema þeir geti sýnt fram á hið gagnstæða.

Þess vegna geta þeir þingmenn,  sem vilja einstaklingsfrelsi og vilja virða þá grunnreglu mannréttinda að hver maður skuli talinn saklaus þar til sekt hans er sönnuð ekki greitt þessum óskapnaði atkvæði sitt.

 

 

Skepnuskapur gagnvart ungu fólki.

Ármann Kr. Ólafsson bæjarstjóri í Kópavogi hefur bent á þann skepnuskap sem ríkisvaldið veldur með því að ganga erinda lífeyrissjóða og okurleigufélaga á húsnæðismarkaði. Hann á heiður skilið fyrir það. 

Ármann vekur athygli á því, að á sama tíma og lífeyrissjóðirnir fjárfesta í félögum sem leigja síðan ungu fólki á uppsprengdu verði,þá eru þeir ekki að lána sjóðsfélögum sínum til að koma sér upp eigin þaki yfir höfuðið. Unga fólkið á því aldrei kost að vera sjálfs síns ráðandi í eigin húsnæði, en verður að sætta sig við að vera leiguþý okurleigufélaga í eigu lífeyrisfurstana.

Sú var tíðin að það var grundvallarstefna Sjálfstæðisflokksins að auðvelda ungu fólki að eignast eigið húsnæði. Eign fyrir alla, sem hafa dug og getu til að brjótast til bjargálna sögðu forustumenn Sjálfstæðisflokksins hver á fætur öðrum allt fram á þessa öld.

Svo breyttist eitthvað. Fjármagnseigendur og lífeyrissjóðir fóru að hafa meiri og meiri áhrif í Sjálfstæðisflokknum og flokkurinn hélt sig í verðtryggingar björgunum gegn hagsmunum fólkins. Sósíalistarnir og afthurhaldið sameinuðust um að skammta launþegum naumt og koma því til leiðar að lánakjör hér á landi væru með þeim hætti að allir aðrir en ofurlaunafólk yrðu gjaldþrota ef þau reyndi að koma sér eigin þaki yfir höfuðið.

Ríkið neyðir vinnandi fólk til að greiða 12% af launum sínum til lífeyrisfurstana. Þeir fá að valsa með peninga fólksins að vild án þess að greiða af þeim skatta. Fólkið þarf síðan að greiða skatta af hverri krónu sem það fær endurgreitt sem lífeyri.     

Það var því tími til kominn að ráðamaður í Sjálfstæðisflokknum andmælti þessu og vill endurvekja stefnu þess Sjálfstæðisflokks sem var flokkur allra stétta. Því miður held ég að það dugi samt skammt. Stjórnmálaelítan er upp til hópa svo bundin á klafa hagsmuna lífeyrissjóða og leigufélaga, að það gæti þurft verulega byltingu í stjórnmálalífi landsins til að ná fram nauðsynlegum breytingum til þess að ungt fólk sem dugur er í geti eignast sitt eigið húsnæði.

Þannig þjóðfélag þurfum við að fá. Þjóðfélag þar sem borgararnir geta notið verka sinna og komið sér upp eigin eignasafni á eigin forsendum og verið sinnar gæfu smiðir. Við þurfum að vinna fyrir fólkið í landinu en ekki hlaða endalausri hælisleitendaómegð inn í landið á kostnað vinnandi fólks

Átti Sjálfstæðisflokkurinn sig ekki á því að hann verður þegar í stað að skipta um stefnu og standa með unga fólkinu og þjóðlegum gildum gegn auðfélögunum og menningarlegri uppgjöf,  þá er hætt við að fljótlega fari fyrir honum eins og Samfylkingunni í síðustu kosningum.

 

Besta ríkisstjórnin

Hlutir virðast ganga betur á Alþingi en mörg undanfarin ár.

Afleiðingarnar eru ekki allar góðar sbr. afgreiðsla þensluhvetjandi fjárlaga þar sem fjármunum er ausið út á lokametrunum án þess að fullnægjandi greining liggi fyrir um raunþörf.  Afgreiðslan er í takt við velferðarkerfið;  "þeir sem þurfa fá ekki nóg en margir sem síður þurfa fá meira en nóg".

Eftir að hafa lesið Kristilega kommúnistaávarp Davíðs Þórs Jónssonar sóknarprests, sem hann úðaði yfir sóknarbörn sín við messu, þá finnst mér ástæða til að minna á, að ríkið á ekki neitt. Ríkið getur ekki borgað neitt til neins nema taka það frá öðrum. Eitthvað sem kommúnistum sést jafnan yfir. Frá lokum fyrri heimstyrjaldar fyrir um öld síðan hefur millistétt allra landa borið hita og þunga af sjálftöku ríkisins úr vasa skattgreiðenda.

Einn mikilvægasti réttur borgaranna er hvergi til stjórnarskrárvarinn,  svo ég þekki til. Það er ákvæðið sem takmarkar möguleika ríkisins til að taka tekjur og eignir fólks til að fara með að geðþótta.

Afleiðingar af samþykkt þensluhvetjandi fjárlaga er aukin verðbólga. Verðbólgan er versti óvinur þess unga fólks sem vill spjara sig á eigin vegum og hefur neyðst til að taka verðtryggð lán. Hún er líka óvinur launafólks sem horfir á minnkandi kaupmátt vegna hækkandi vöruverðs.  Þannig getur góðmennska stjórnmálamanna á annarra kostnað iðulega hitt þá illa fyrir sem síst skyldi.

Thomas Jefferson Bandaríkjaforseti sagði að besta ríkisstjórnin væri sú ríkisstjórn sem stjórnaði sem minnstu. En það dugar illa ef þeir sem hafa fjárveitingavaldið, Alþingi, bregðast þeirri skyldu sinni að gæta aðhalds og sparnaðar í ríkisrekstri og takmarka skattheimtu. Slíka ríkisstjórn þurfum við að fá, en vandséð miðað við afgreiðslu fjárlaga að venjulegt fólk sem vill spjara sig á eigin forsendum muni eiga farsæla daga hverjir svo sem sitja í næstu ríkisstjórn.

Ef til vill er það rétt hjá Henry David Thoreau í riti sínu um almenna óhlýðni: "Besta ríkisstjórnin er sú sem stjórnar engu."

Neytandinn borgar

Samkeppnisstofnun hefur beitt Mjólkursamsöluna viðurlögum fyrir ólögmæta markaðsstarfsemi til að koma í veg fyrir samkeppni á þessum mikilvæga neytendamarkaði. Forstjóri fyrirtækisins segir að neytendur muni á endanum borga þessar sektir. Hvort sem fólki líkar það betur eða verr þá er það staðreyndin þegar markaðsráðandi fyrirtæki eru beitt slíkum viðurlögum.

Af hverju þá að leggja höfuðáherslu á það að sekta fyrirtæki?

Fyrirtæki sem slíkt brýtur ekki lög heldur þeir sem stjórna því. Það eru alltaf einstaklingar sem standa að lögbrotum -líka brotum á samkeppnislögum. Af hverju ekki að leggja höfuðáherslu á að refsa þeim seku í stað þess að refsa neytendum?

Í 41.gr.a og b samkeppnislaga er heimild til að refsa einstaklingum fyrir tiltekin brot á Samkeppnislögum. Breyta þarf samkeppnislögum á þann veg að refsing einstaklinganna sem standa að brotunum verði aðalatriðið og sektir eða stjórnvaldssektir fyrirtækja verði aukaatriði nema til að gera upptækan ólögmætan hagnað fyrirtækjann af markaðshindrandi starfsemi.

Mikilvægast fyrir neytandann í frjálsu markaðshagkerfi er að virk samkeppni sé á markaði. Virkasta leiðin til að svo geti verið er að gera einstaklingana ábyrga fyrir samkeppnisbrotum.

 

 

Berufsverbot (Atvinnubann)

Sú var tíðin að vinstri menn fóru hamförum yfir því sem kallað var Berufsverbot sem beita átti í Þýskalandi gagnvart fólki með óæskilegar skoðanir að mati valdhafa. Við frjálslyndir hægri menn vorum þeim heldur betur sammála og tókum upp baráttuna gegn þessum ófögnuði á grundvelli tjáningarfrelsisins.

Nú er öldin önnur og vinstra fólkið hefur fjarlægst fyrri stefnumál um að fólk fái að segja það sem það vill án þess að eiga atvinnumissi á hættu. Í dag voru  borgarstarfsmenn skammaðir og áminntir af skoðanalögreglu Dags B. Eggertssonar og félaga vegna skoðana sinna.

Hugsið ykkur. Við búum í þjóðfélagi þar sem þessi vinnuveitandi Reykjavíkurborg hefur fólk á launum við að fylgjast með því sem starfsfólk borgarinnar er að gera í frítíma sínum. Sams konar starfshættir og leyniþjónusta Stalíns og Hitlers, KGB og Gestapo viðhöfðu á sínum tíma.

Fólki ber að gæta hófs í orðavali og framsetningu en það er óásættanlegt að takmarka tjáningarfrelsið umfram það sem stjórnarskrá og hegningarlög kveða á um. Þetta atferli vinstri stjórnar Reykjavíkur að standa í persónunjósnum að næturþeli er óásættanlegt brot á mannréttindum starfsmanna Reykjavíkur.

Hvað ætlar vinstri meiri hlutinn síðan að gera? Reka þá sem tjá skoðanir sem vinstra liðinu er ekki að skapi. Er það ekki "berufsverbot" eða atvinnubann? Hvað með það ef aðrir taka við sem telja aðrar skoðanir óæskilegar á þá að reka annan hóp starfsfólks?

Það er óhæfa og á ekki að líðast að starfsfólki sé ógnað vegna þess að það hefur skoðanir og tjáir þær. Það eru fasísk og/eða kommúnísk lögregluríki sem njósna um hvað starfsfólkið er að gera í frítíma sínum og  hóta fólki uppsögn vegna skoðana sinna.