Nýju fötin borgarstjórnarinnar

Borgarfultrúar allra stjórnmálaflokka hamast við það á hópeflis-trúarsamkomunni í París, um hnattræna hlýnun, að setja fram hugmyndir og leiðir til að gera íbúum sínum sem erfiðast fyrir í framtíðinni í samgöngu og atvinnumálum og semja reglur til að geta haft sem mest afskipti af lífi og starfi borgaranna í framtíðinni.

Á sama tíma og Kir-Royal lepjandi borgarfulltrúar Reykjavíkurborgar eyða tíma í vandamál vegna hnattrænnar hlýnunar, stendur venjulegt fólk á Stór-Reykjavíkursvæðinu í ströngu við að komast leiðar sinnar í mesta snjóþunga sem mælst hefur í meira en öld. Það í einum mesta kulda sem mælst hefur lengi í desemberbyrjun. Degi B. Eggertssyni með fulltingi annarra flokka í borgarstjórninni liggur þar af leiðandi á,  að finna sem allra skepnulegustu reglur til að tryggja að í framtíðinni komist borararnir helst hvorki lönd né strönd og þurfi að leita út í dreifbýlið eftir arðbærri vinnu í framleiðslugreinum.

Franski heimspekingurinn Voltaire skrifaði bókina Birting til að gera grín að trúarsetningum kirkjunnar á 18.öld. Með sama hætti væri hægt að skrifa bók núna til að gera sambærilegt grín að trúarsetningum hlýnunarsinna. Hvað sem gerist í veðrinu er skrifað á hnattræna hlýnun. Nú þegar kuldi og snjór herjar á íbúa Norðurslóða, Reykvíkinga sem aðra, segja hlýnunarprestarnir að þetta sé vegna hlýnunar af mannavöldum. Aukin kuldi er þá vegna hlýnunar eins og Altunga í Birtingi sagði, þegar hann og Birtingur voru hnepptir í þrældóm að það væri vegna þess að algóður Guð gerði eingöngu góða hluti. Þrældómurinn hlaut því að vera góður.

Eitraður útblástur jarðefnaeldsneytis vegna loftslagsráðstefnunnar í París nemur meiru en tveggja ára útblæstri Eistlands og sennilega meir en fimm ára útblæstri Íslands. Reglurnar sem elítan í París er að tala um að þurfi að setja á venjulegt fólk gildir bara fyrir venjulegt fólk en ekki fyrir Kir-Royal lepjandi ráðstefnugesti í París.

Nú fer þessu að verða lokið

Þegar ég var að paufast í snjónum áðan þá datt mér í hug að Karl Bretaprins sagði á loftslagsráðstefnunni í Rio de Janeiro í mars 2008 að það væru minna en 100 mánuðir þangað til hlýnun jarðar yrði óyfirstíganleg. Samkvæmt því þá er þetta búið í júlí 2017.

Loftslagsráðstefnan í París verður þá sú síðasta. Eftir júlí 2017 verður engu breytt Móður jörð verður ekki bjargað frá eyðingu. Nema  Karl Bretaprins og Obamar allra þjóða hafi rangt fyrir sér og ástandið sé.

Stjórnmálaleiðtogar eru eins og hópur háskólafólks í hópefli við að sannfæra hvort annað um hnattræna hlýnun þó engin þeirra hafi vísindalegar forsendur. Karl Bretaprins segir að borgarastyrjöldin í Sýrlandi stafi af loftslagsbreytingum. Þurkur og uppblástur er ekki vandi Sýrlands og uppskera á hveiti hafði fjórfaldast frá 1990 þegar uppreisnin hófst. Þurkar í Mið-Austurlöndum voru mun alvarlegri um miðja síðustu öld. Karl Bretaprins kynnir sér ekki staðreyndir en bullar í hópeflin eins og svo margir aðrir heimsendaspámenn.

Í kvöld var sagt frá því að umræðan á loftslagsráðstefnunni hafi verið um vandamál vegna þess að ummál vatns í vestur hluta Afríku hafði minnkað mjög. Hvað þá með áður landlæga þurrka og hungursneið í Ethíópíu og Sómalíu upp úr 1980. Hvað varð af þeim? Af hverju er það ekki vandamál lengur?

Því miður er fáu að treysta lengur í þessum heimi og mælingar og spár ganga á mismunandi vegu. Þá er hentast að skoða hvað brennur á eigin skinni. Í þau 30 ár sem ég hef stundað fjallgöngur hef ég ekki séð að snjóalög hafi breyst mikið eða veðurlag þannig það það sé einhver munur sem miklu skiptir. Nú eins og þegar sambærileg loftslagsráðstefna var haldin í Kaupmannahöfn um árið gengur á með fimbulkulda og mestu snjókomu í Reykjavík í marga áratugi.

Mesti munurinn á loftslagsráðstefnunni núna og í Kaupmannahöfn er sá að nú er íslenska sendinefndin tiu sinnum fjölmennari og munar þar ekki síst að Dagur B. Eggertsson ákvað að fara ekki fáliðaður til þessa þings og hafa með sér gildasta forsjárfólk úr gervallri Reykjavík svo það mætti sannfærast í hópeflinu um að ekki þyrfti að gera við holurnar í malbikinu þar sem bílarnir væru hvort heldur hinn versti skaðvaldur og bæri að útrýma.

Í kulda snjókomu og trekki síðustu daga eiga því vel við lokin á vísunni sem Steinn Steinar setti saman þá nýkominn til Reykjavíkur "þetta er ekki ekki ekki ekki þolandi" 

Kirkjum breytt í moskur

Hafi Íslendingar álitið að það væri einstaklega nýstárlegt og listrænt að breyta kirkju í mosku sbr. gjörning Íslands á Feneyjatvíæringnum þá er því nú ekki þannig varið.

Í Frakklandi er hreyfing sem stendur á móti því að kirkjum sé breytt í moskur. Nicolas Sarkozy  og Valerie Giscard d'Estaing fyrrum Frakklandsforsetar hafa báðir lýst stuðningi við hreyfinguna ásamt Balladur fyrrum forsætisráðherra. Enginn þeirra hefur verið talinn til "hægri" öfgamanna og "pópúlista" svo vinsælt orðfæri vinstri elítunnar á Íslandi um alla þá sem leyfa sér að standa upp fyrir kristilegum og þjóðlegum gildum sé notað.

Immaminn í í stóru Moskunni í París hefur lýst sig fylgjandi að breyta kirkjum í moskur eins og íslensku lístaelítunni finnst svo sniðugt og einstaklga frumlegt af hverju sem það nú kann að vera- þar sem þetta hefur verið gert í meir en 500 ár. Immaminn í stórmoskunni sagði að þrátt fyrir að það væru 2.500 moskur í Frakklandi og 300 í byggingu að það þyfti að tvöfalda fjölda moska í Frakklandi fyrir 2017. Honum finnst því tilvalið að nota kirkjur og breyta þeim í moskur.

Gaman hefði verið að sjá fyrrum forsætisráðherra og ég tala nú ekki um biskupinn og menntamálaráðherrann taka svipaða afstöðu til listaverks Íslands á Feneyjatvíæringnum og þeir Sarkozy, d'Estaing og Balladur gerðu í Frakklandi taka til samskonar hugmynda um gjörning i gömlum kirkjum í Frakklandi.

Rétturinn til lífs.

Mikilvægustu mannréttindin eru rétturinn til lífs. Önnur mannréttindi eru líka mikilvæg t.d. tjáningarfrelsið.

Fyrir nokkrum vikum var Frakkland undirlagt vegna morða öfgamúslima á starfsfólki teiknimyndaritsins Charlie Hedboe. Forustumenn ýmissa ríkja m.a. Afríkuríkja mættu til Parísar til að taka þátt í skrúðgöngu til að fordæma aðför að tjáningarfrelsi.  Forustumenn þjóðanna töluðu um nauðsyn þess að bregðast af hörku við glæpaverkum Íslamskra öfgamanna.

Í gær myrtu íslamskir öfgamenn undir fána al-Shabaab samtakanna 150 háskólastúdenta í Kenýa. Íslömsku öfgamennirnir völdu kristna stúdenta út úr stúdentahópnum til að myrða þá. Sjónarvottar segja að margir kristnu stúdentarnir hafi verið myrtir með því að skera þá á háls með sama hætti og Ísis samtökin gera iðulega t.d. við vestræna gísla og kristna Kopta sem þeir tóku til fanga í Líbýu fyrir skömmu.

Á einhver von á því að ráðamenn heimsins muni bregðast við með svipuðum hætti og vegna morðana á ritstjórnarskrifstofu Charlie Hedboe vegna þess að 150 kristnir stúdentar í Kenýa voru sviptir grundvallarmannréttindum sínum "réttinum til lífs"?  Á einhver von á því að kristnar kirkjudeildir í söfnuðum værukærra ríkiskirkna geri athugasemdir?

Hryðjuverkamenn Íslömsku vígasveitanna  al-Shabaab völdi helgidag kristins fólks "skírdag" til að fremja voðaverk sitt á stúdentunum af því að þeir voru kristnir.

Óneitanlega er dapurlegt að verða vitni að því hvað það skiptir vesturlandabúa litlu máli þó að fólk með öðrum litarhætti í annarri heimsálfu sé svipt lífi sínu og frelsi. Morðið á ritstjórn Charlie Hedbo er meira mál í hugum stjórnmálamanna og álitsgefenda já jafnvel kristinna klerka, en morð á kristnum stúdentum í Kenýa, rán og kynlífsþrælkun hundruða stúlkna í Níegeríu eða morð á hópi kristinna Kopta í Líbýu. Allt vegna þess að þetta fólk vildi fá að vera í friði til að játa kristna trú.

Ömurleiki, aumingjaskapur og hugmyndafræðilegt fráhvarf Evrópskra stjórnmálamanna og samtaka frá baráttu fyrir réttindum fólks óháð kyni, litarhætti eða trú er fordæmanleg.

Sá tími er runninn upp að kristið fólk bregðist við ofbeldinu og myndi sín varnarsamtök gegn ofbeldi, kúgun og morðum gagnvart kristnu fólki hvar í heiminum sem er.

 

Til varnar Jóni Kristinssyni Gnarr

Þó ég hafi ítrekað gagnrýnt Jón Kristinsson sem kallar sig Gnarr vegna ýmissa sjónarmiða sem hann hefur sett fram, þá erum við sammála um það grundvallaratriði að hver borgari hafi frelsi til að tjá skoðanir sínar hversu gáfulegar eða vitlauasar sem öðrum finnast þær.

Í pistli sínum í dag bendir Jón réttilega á að Guð er ekki einkamál presta og að þeir séu engir rétthafar að guðshugtakinu. Í því sambandi má benda Jóni Kristjánssyni á það að Jesús segir að hverjum og einum sé heimilt að nálgast sig með þeim hætti sem hann/hún óskar. Jesús segir það beinum orðum að engin hafi einkarétt á guðshugtakinu eða að nálgast sig heldur geri það hver sem er eftir vilja og skilningi á boðun hans.

Kerfisfólk allra tíma hefur hins vegar viljað takmarka rétt einstaklingsins til þeirrar sjálfstæði nálgunar sem Jesús boðar. Kerfismennirnir tóku yfir á  kirkjuþinginu í Níkeu 325 með afleiðingum sem að mínu viti hamlar eðlilegri nútímalegri boðun Kristinnar trúar.

Í annan stað biður Jón um að trúaðir virði rétt hans til að hafa aðra skoðun. Af sjálfu leiðir að við sem viljum frelsi einstaklingsins og skoðanafrelsi virðum þann rétt.

Í þriðja lagi segir Jón Kristinsson orðrétt: "að ekki megi gera grín að trú fólks. Það þykir mér hættulegt viðhorf."  Breski leikarinn Rowand Atkinson (Mr. Bean) hefur ítrekað bent á þetta sama, en þar skiptir sköpum hverrar trúar fólk er. Kristið fólk lætur grín um trú sína yfir sig ganga, en ítrekað höfum við orðið þess vör á síðustu vikum að það gera Íslamistar ekki. Það er mikilvægt að við á Vesturlöndum ítrekum stöðugt þessi sjónarmið. Það á að vera heimilt og refsilaust að gagnrýna og gera grín að trúarskoðunum og sérhópum, þó hver verði að bera ábyrgð skoðana sinna. 

Það er grundvallaratriði að einstaklingarnir hafi frelsi til að tjá skoðanir sínar í lýðfrjálum löndum og við tileinkum okkur öll þau viðhorf sem að eignuð eru heimspekingnum Voltaire. "Ég fyrirlít skoðanir þínar en ég er tilbúinn að leggja mikið á mig til að þú fáir að halda þeim fram. " 

Gegn Guði

Eftir að Jón Ásgeir helsti skuggastjórnandi 365 miðla hf gerði mágkonu lögmanns síns að yfirstjórnanda miðilsins var það eitt fyrsta verkið að láta fyrrverandi ritstjóra Fréttablaðsins hætta með laugardagspistla sem hann hafði skrifað um árabil. Þeir pistlar voru skrifaðir á vandaðri íslensku og fjölluðu jafnan um Evrópusambandið.

Í staðinn var Jón sem kallar sig Gnarr fenginn sem pistlahöfundur. Stílbrögð hans eru til muna einfaldari og fjalla um pistlahöfundinn sjálfan upplifanir hans og baráttu. Síðasti pistillinn sem hefði eins getað heitið "Barátta mín" fjallar um átök pistlahöfundar við Guðdóminn og þá niðurstöðu hans að Guð sé ekki til.

Raunar eru þessar hugleiðingar borgarstjórans fyrrverandi léleg eftiröpun á heimspeki Friedrich Nietsche sem sagði m.a. á næst síðustu öld: "Faðirinn í Guði hefur verið rækilega afsannaður" Niðurstaðan var síðan hin sama og hjá Jóni Gnarr að afneita allri tilvist æðri máttar af því að Guð væri dauður eða ekki til. 

Þó pistlar ritstjórans fyrrverandi hafi á stundum verið einsleitir þar sem hann fjallaði nánast eingöngu um Evrópusambandið, þá er þar þó af meiru að taka og mun víðtækra, mikilvægaara og flóknara viðfangsefni en umfjöllun Jóns Gnarr um sjálfan sig.

Hætt er við að fljótlega þrjóti Jón Gnarr örendið ef hann ætlar eingöngu að einbeita sér að umfjöllun um þetta takmarkaða viðfangsefni,sjálfan sig og barátttu sína. Þó er dæmi þess að stjórnmálamaður fyrir miðja síðustu öld í Þýskalandi hafi um árabil haldið úti skrifum um sjálfan sig og baráttu sína og endað með  því að gefa út bók um efnið,  sem hét einmitt því merka nafni

"Barátta mín."  

Kristið fólk þarf vernd.

Á þessu ári hefur kristið fólk orðið fyrir meir en 80% ofsókna gegn trúuðum. Sú tölfræði segir þó ekki allt. Ofsóknir gegn kristnum hafa verið þær alvarlegustu.  Kristið fólk hefur verið drepið, konur seldar í kynlífsánauð og þrælkun. Heilu söfnuðunum hefur verið eytt.

Elstu söfnuðir kristins fólks í Sýrlandi og Írak sem hafa lifað í sátt og samlyndi við umhverfi sitt í hartnær 2000 ár eru nú á flótta eða söfnuðunum verið eytt. Sums staðar hafa karlar og drengir verið drepnir en konur og stúlkur hnepptar í kynlífsþrælkun.  Í þessum löndum er kristið fólk ásamt Yasidum drepið eða selt í ánauð á meðan heimurinn horfir aðgerðarlaus á.

Í jólaboðskap sínum vék Franscis páfi sérstaklega að þessum ofsóknum gegn kristnum og hvatti til virkra aðgerða. Á sama tíma lagði biskupinn yfir Íslandi áherslu á að vinna gegn fordómum gegn öðrum trúarbrögðum með aukinni þekkingu á þeim. Boðskapur biskupsins var beint til kristinna, en ekki minnst á þær ofsóknir sem kristið fólk verður fyrir.

Ofsóknir gegn kristnu fólki eru svo miklar og alvarlegar að jafnvel systurflokkur Samylkingarinnar á Bretlandi, Verkamannaflokknum er nóg boðið. Þeir gagnrýna ríkisstjórn Cameron fyrir að vanrækja þá skyldu sína að bregðast við og koma í veg fyrir trúarlegar ofsóknir og hafa birt tillögur um að vinna gegn trúarofsóknum.

Talsmaður flokksins Douglas Alexander segir að margir stjórnmálamenn bregðist skyldu sinni með því að tala ekki um árásir á kristið fólk og kristni af því að það telji það ekki pólitískt rétt.

Óneitanlega er sú hugsun áleitin að biskupin yfir Íslandi forðist að minnast á ofsóknir gegn kristnu fólki af því að hún telji það ekki pólitískt rétt.

Það er rétt hjá biskupi að meiri hluti þjóðarinnar er kristinn og vill hafa kristin gildi í heiðri. En það þýðir ekki að kristið fólk vilji tilheyra kirkjudeild sem lætur sér ekkert um mannréttindi trúsystkina okkar varða og sneiðir hjá að hafa skoðun á mikilvægustu málum samtímans sem snertir siðferði og kristni.

Óslitin sigurför

En Guði séu þakkir, sem fer með oss í óslitinni sigurför Krists og lætur oss útbreiða ilm þekkingarinnar á honum á hverjum stað. Því að vér erum góðilmur Krists fyrir Guði meðal þeirra, er hólpnir verða, og meðal þeirra , sem glatast;

Þeim síðarnefndu ilmur af dauða til dauða, en hinum ilmur af lífi til lífs. Og hver er til þess hæfur?

Ekki erum vér eins og hinir mörgu er pranga með Guðs orð, heldur flytjum vér það af hreinum huga frá Guði frammi fyrir augliti Guðs, með því að vér erum í Kristi. (II Korintubréf 2 kap.14-17)

Ekki skjóta þá skýt ég ekki. Friðarboðskapur á jólanótt fyrir 100 árum.

Fyrir hundrað árum í desember 2014 í byrjun fyrri heimstyrjaldar höfðu Þjóðverjar sótt fram að landamærum Belgíu og Frakklands og voru þar í skotgröfum en andspænis þeim í skotgröfum nokkrum hundruð metrum frá voru hersveitir Breta.  Á milli þeirra á einskis manns landi voru lík fallinna félaga.

Á aðfangadagkvöld settu þýsku hermennirnir upplýst jólatré fyrir ofan skotgrafirnar og sungu Heims um ból. Bresku hermennirnir tóku undir. Eftir að hafa skipst á hrópum sín á milli "You no shoot, we no shoot" komu hermennirnir upp úr skotgröfunum til að heilsast og skiptast á sígarettum, skosku vískii og þýskum snafs. Þeir tóku þá ákvörðun að hafa vopnahlé á jóladag svo að þeir gætu hist aftur og grafið hina dauðu. Þeir hjálpuðust að við að grafa hina föllnu og héldu minningarmessu. Þeir sungu saman 23. Davíðssálm á þýsku og ensku jafnhliða. Hermennirnir skiptust síðan á gjöfum og kepptu í fótboltaleikjum.

Engin vildi halda stríðinu áfram. Ungir menn sem áttu framtíðina fyrir sér og vildu eiga hana í sátt og samlyndi við þá sem þeir voru í stríði við. Hershöfðingarnir urðu æfir þegar þeir fréttu þetta og hótuðu hermönnunum refsingum. Tilgangslausa stríðið hélt því áfram. Milljónir ungra manna féllu fyrir ekki neitt. Það var engin málsstaður sem verið var að berjast fyrir.

Þýskur hermaður skrifaði heim eftir jólavopnahléðo 1914 og sagði: "Mikið var þetta yndislegt, en samt svo skrýtið"  Haldið hafði verið að ungu mönnunum að hermennirnir í skogröfunum andspænis þeim væru samviskulausar skepnur- annað kom í ljós á aðfangadagskvöld. Þetta voru ungir menn sem voru að berjast á fölskum forsendum.

Því miður voru stjórnmálaforingjar stríðslandanna og herforingjaráðin svo heillum horfin að þeir gátu ekki horft á fáránleika stríðsins og samið vopnahlé og reynt a koma á friði.

Æskilegt væri að heimurinn í dag gæti tekið sér þýsku og bresku hermennina sem sömdu vopnahlé upp á sitt eindæmi til fyrirmyndar og sameinast um að gera heiminn betri og stuðla að bættum hag og aukinni velferð. Sá er í raun boðskapur jólanna.

Friður, fyrirgefning og kærleikur er inntak jólaboðsskaparins.

Vona að þið eigið öll kæru vinir gleðileg friðarjól.

Gangið á Guðs vegum.

Af hverju þessi fjandskapur við kristni?

Það er með ólíkindum hvað forustu Samfylkingarinnar er uppsigað við kristni og kirkjuhald. Þeir beita meirihuta sínum í Reykjavík ítrekað til að koma í veg fyrir að skólabörn fái að njóta jólaboðskaparins á sama tíma og þeir mæta tímanlega í öll jólaglögg á vegum Borgarinnar og aðrar uppákomur í tilefni jólanna. Slíkt er ekki hræsni að þeirra mati. En þetta sama fólk segir það hræsni þegar kristið fólk vill fylgja almennum helgisiðum.

Þegar borgarstjóranrflokkur Sjálfstæðisflokksins vonum seinna áttaði sig á nauðsyn þess að standa vörð um þau grunngildi sem kristið samfélag byggir á þá froðufellir margt Samfylkingarfólk af illsku.

Fyrstu verðlaun fær vafalaust Sigríður Ingibjörg Ingadóttir þingmaður Samfylkingarinnar sem kallar afstöðu borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins  "Djöfulsins teboðshræsni" Í sjálfu sér eðlilegt að þingmaðurinn skuli þegar á bjátar ákalla þann máttinn sem næst henni stendur.

Sósíaldemókratarnir í Samfylkingunn hafa fyrir löngu tapað hugmyndafræðilegum grundvelli sínum og viðurkenna í raun gjaldþrot hinna sósáilísku kenninga og yfirburði markaðssamfélagsins. Í þeirri pólitísku tilvistarkreppu hafa þeir tekið upp baráttu gegn kristni og kirkjuhaldi, fyrir opnum landamærum, réttindum samkynhneigðra og múslima.

Það hefði verið meira samræmi í stefnunni, ef þeir beittu sömu rökum um kristni og Íslam en því er heldur betur ekki þannig varið.

Nú er það svo að samkynhneigð er refsiverð og liggur jafnvel dauðarefsing við í flestum ríkjum sem játa Íslam og jafnstaða kynjana er ekki virt þar. En það veldur ekki vökum hjá hinu frjálslynda Samfylkingarfólki sem man ekkert þegar það á við.