Þjóðin hefur ekki áhuga á tillögum stjórnlagaráðs. Aðförin að stjórnarskránni IX

Ég hef ítrekað hvatt fólk til að taka þátt í ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu sem fer fram í dag og segja NEI við að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar nýrri stjórnarskrá.

Félgsskapur nokkurra sem sátu í stjórnlagaráðinu, og tala jafnan í nafni þjóðarinnar, sem ber rangnefnið "SANS" hefur hamast í langan tíma og dreift röngum og villandi upplýsingum um aðförina að stjórnarskránni. Reynt hefur verið að blekkja fólk til fylgis við ófullburða tillögur stjórnlagaráðs. Sama hafa nokkrir fjölmiðlar gert í mismiklum mæli.

Í ráðgefandi  þjóðaratkvæðagreiðslu eins og þessari þá eru það ekki aðrir en þeir sem greiða viðkomandi hugmynd atkvæði sem eru stuðningsmenn hennar. Aðrir hafa ekki áhuga á henni. 

Verði niðurstaða ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu að færri en helmingur kjósenda á kjörskrá greiði atkvæði með því að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar varðandi nýja stjórnarskrá þá þýðir það að þjóðin hefur ekki áhuga á tillögunum og þeim hefur þá verið hafnað.

Verði þetta niðurstaðan; þá þýðir það líka að þjóðin lýsir vannþóknun á aðförinni að stjórnarskránni.

Vafalaust hefði meiri hluti landsmanna frekar viljað eyða þeim 1.3 milljarði króna sem farið hefur í aðförina að stjórnarskránni til vitrænni hluta eins og t.d. kaupa á nauðsynlegum tækjum á Landsspítalann Háskólasjúkrahús.

Heildarendurskoðun hvað er það? Aðförin að stjórnarskránni VII.

Ítrekað er haldið fram af stjórnlagaráðsliðum að heildarendurskoðun stjórnarskrárinnar hafi staðið til frá 1944  með þeim hætti að lýðveldisstjórnarskráin yrði afnumin. 

Þetta er rangt. Um það má m.a. lesa í bókinni Land og Lýðveldi I.hefti bls. 177-206. 

Dr. Bjarni Benediktsson  forsætisráðherra og formaður Sjálfstæðisflokksins gerir þar grein fyrir störfum stjórnarskrárnefndar, tillögum og hugmyndum. Bjarni var þá formaður nefndarinnar en með honum í nefndinni sátu af hálfu Sjálfstæðisflokksins þeir Dr. Gunnar Thoroddsen og Jóhann Hafstein.

Sjálfstæðismenn lögðu til 20 breytingar á stjórnarskránni. Aðrar hugmyndir voru ekki um  endurskoðun stjórnarskrárinnar frá 1944. Af þessum 20  hafa 5 náð fram að ganga að fullu en nokkrar að hluta.

"Gallana á núverandi fyrirkomulagi ber að finna og úr þeim bæta en ekki kasta fyrir borð öllu því, sem vel hefur reynst í heild,"  var það sem haft var að leiðarljósi.

Hvernig rímar það við hugarsmíð stjórnlagaráðsliða?

Lagt var til að Forseti Íslands fengi aukin völd og meiri hluti þjóðarinnar yrði að greiða honum atkvæði sitt. Tillögurnar um aukin völd forsetans voru 5. Engin náði fram að ganga.

Fleiri tillögur má nefna varðandi aukin jöfnuð og auðveldari leið til að breyta kjördæmaskipan, takmörkun ríkisútgjalda og leggja niður Landsdóm

Aðrar tillögur um endurskoðun stjórnarskrárinnar voru ekki til staðar nema hvað varðaði kjördæmaskipan. Það er því sögufölsun að halda því fram að það hafi alltaf staðið til að kollvarpa lýðveldisstjórnarskránni.  Það stóð aldrei til. Á þessari röngu söguskýringu byggir stjórnlagaráð verk sitt og viðmiðanir.

Um leið og Bjarni Benediktsson gerði grein fyrir tillögum sínum, Gunnars og Jóhanns segir hann:

"Ég legg áherslu á að stjórnarskrármálið er mál, sem ekki má eingöngu eða fyrst og fremst skoða frá flokkslegu sjónarmiði það er alþjóðarmál sem meta verður með langa framtíð fyrir augum" 

Loks segir Bjarni:

"Ég hef ætíð talið að það skipti ekki öllu máli, hvort stjórnarskrárbreytingar yrðu afgreiddar árinu fyrr eða síðar. Miklu meira máli skipti, að þjóðin áttaði sig til hlítar á, um hvað væri að ræða, og eftir ítarlegar umræður og athuganir yrðu sett þau ákvæði sem skaplegt samkomulag gæti fengist um, svo að hin nýja stjórnarskrá hins íslenska þjóðfélags um langa framtíð."

Aldrei stóð annað til en að gera afmarkaðar breytingar á stjórnarskránni. Mikilvægustu atriðin hafa náð fram að ganga önnur en um aukin völd forsetans og takmörkun á möguleikum til að auka ríkisútgjöld.

Þetta rifjað upp til að sýn að rangt er farið með staðreyndir af helstu stuðningsmönnum stjórnlagaráðstillagnanna varðandi breytingar á stjórnarskrá.  Allt frá lýðveldisstofnun hefur verið ríkur skilningur á því að stjórnarskrárbreytingar ætti að gera í góðri sátt með þessum hætti:

að skaplegt samkomulag geti fengist um ný stjórnarskrárákvæði eftir ítarlegar umræður og athuganir.

Tillaga stjórnlagaráðs uppfyllir ekki þessi skilyrði. Hún byggir á fölskum og röngum forsendum. Reynt er að þvinga fram ákvæði eftir takmarkaðar umræður og umfjöllun. Svona gera menn ekki og mega ekki gera í lýðræðisríki varðandi mikilvægustu grundvallarlög þjóðarinnar.  

Þess vegna verður svarið við atlögunni að stjórnarskránni að hafna því að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar nýrri stjórnarskrá. Segjum NEI við að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar nýrri stjórnarskrá. Stöndum vörð um góða stjórnarskrá en breytum því sem þarf að breyta. 

Nei við tillögum stjórnlagaráðs.  
 

Atlagan að stjórnarskránni V

Stjórnarskrár eru grundvöllur lagasetningar í flestum lýðræðisþjóðfélögum. Í þeim er mælt fyrir um meginreglur um stjórnskipulagi og æðstu stjórn ríkja og vernd mannréttinda einstaklinga gegn ofurvaldi ríkisins. Meginreglurnar eru markvissar og skýrar til að stjórnarfar sé traust og dómstólar geti beitt þessum réttindum. Stjórnarskrár eru samdar af fólki með óskorað umboð og reynt er að ná víðtækari sátt um efni þeirra. 

Þannig var ekki staðið að málum þegar elíta nokkurra vinstri háskólamanna í Reykjavík ákvað að gera atlögu að stjórnarskránni og fékk til liðs við sig margt gott fólk sem féll fyrir tilhæfulausu orðskrúði þeirra um úrelta stjórnarskrá sem hefði átt þátt í bankahruni.

Eftir að Hæstiréttur, æðsti dómstóll landsins, hafið ógilt kosningu svokallaðs stjórnlagaþings, var brotið gegn grundvallarreglum réttarríkis, stjórnskipunar og siðferðis og minnihluti Alþingis skipaði svokallað stjórnlagaráð. Fólk tók samt skipan í ólögmætu stjórnlagaráði - eins og menn sem kaupa þýfi. Það vefðist þó fyrir Salvöru Nordal sem kjörinn var formaður Stjórnlagaráðs.

Frá upphafi var ljóst svokallað stjórnlagaráð hafði ekkert umboð og takmarkaða þekkingu til að vinna að gerð stjórnarskrár. Afrakstur vinnunnar var óskýr, ómarkviss texti sem er fullur af óþarfa og beinlínis skaðlegur stjórnskipun landsins. Ef tillögurnar yrðu að grundvallarlögum myndi fjöldi ágreiningsmála koma upp og fara fyrir dómstóla.

Hingað til hefur umboðslausa fólkið í stjórnlagaráði látið eins og tillögur þess væru tímamótaverk.  Nú er hins vegar brostinn flótti í liðið. 

Salvör Nordal hefur viðurkennt að skiptar skoðanir séu innan stjórnarlagaráðs um hvort að tillögur þess hafi verið endanlegar eða hvort þær þarfnist frekari vinnu!  Hún viðurkennir einnig að tillögurnar séu ekki tækar í þjóðaratkvæðagreiðslu eins og þær eru!      Athyglisvert.

Þegar formaður stjórnalagaráðs hleypst undan ábyrgð á tillögum stjórnlagaráðs, eins og formaður stjórnlagaráðs  gerir, þá geta landsmenn ekki verið beðnir um að samþykkja þær.  Ljóst er af því sem kemur fram frá formanni og varaformanni stjórnlagaráðs að lagt var út í gjörsamlega ótímabærar og vanhugsaðar kosningar um málið. Þegar svo er, þá er fráleitt að samþykkja slíkan óskapnað.

Íslendingar þurfa að koma í veg fyrir stórslys og stjórnskipulegri óvissu. 

Til þess þarf að segja NEI við tillögum stjórnlagaráðs.

Ekki ætlast til að aðrir taki ómakið af þér. Mætið öll og segið NEI

Atlagan að stjórnarskránni IV.

Þ. 25.1.2011 komst 6 manna dómur Hæstaréttar að neðangreindri niðurstöðu: 

Framangreindir annmarkar á framkvæmd kosningar til stjórnlagaþings 27. nóvember 2010 verða við úrlausn málsins metnir heildstætt og er það niðurstaða Hæstaréttar að vegna þeirra verði ekki hjá því komist að ógilda hana.

Ályktarorð:

Kosning til stjórnlagaþings 27. nóvember 2010 er ógild.

Hvað er gert í lýðræðisríkjum þegar æðsti dómstóll landsins ákvarðar kosningar ógildar.  Annmarkarnir sem voru á framkvæmd kosninganna eru lagfærðir og síðan er kosið aftur. Aðrar leiðir eru ekki tækar.

30 þingmenn á Alþingi ákváðu hins vegar að fara aðra leið. Þeir ákváðu að fara leið valdbeitingarinnar og hafna því að hlíta ákvörðun Hæstaréttar. Þess vegna var lögð fram þingsályktunartillaga um stjórnlagaráð. Athugi orðalagið stjórnlagaráð af því að kosningar til stjórnlagaþings voru ógildar.  Allir sem kosnir höfðu verið ógildri kosningu voru skipaðir í ráðið.  Þannig var stjórnlagaráðið fætt í veikleika og lögleysu og reis aldrei upp til styrkleika enda ekki von til þess miðað við það hvernig til þess var stofnað.

Þeir sem reyna að afsaka þessa ólýðræðislegu aðferðarfræði 30 þingmanna á Alþingi hafa gjarnan á orði að það sé ekkert að marka Hæstarétt og þessi ákvörðun Hæstaréttar sé röng. Þannig hafa m.a. fulltrúar í ólögmæta stjórnlagaráðinu talað. Hvort sem mönnum líkar það betur eða verr eða eru sáttir eða ósáttir þá er Hæstiréttur æðsti dómstóll landsins og það ber að fara að niðurstöðum hans. Það hefur enginn rétt til að taka sér það vald sem Hæstarétti er falið í stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. En það vald tóku samt 30 alþingismenn með þessum hætti og þeir sem settust í stjórnlagaráðið. Stjórnarskrárliðar með siðferðiskennd reyndu að afsaka sig með sama hætti og þeir sem reyna að afsaka vísvitandi kaup á þýfi. Hinir tóku glaðir og án athugasemda það sem að þeim var rétt.

Afurðin sem ólögmæta stjórnlagaráðið skilaði af sér er síðan eins og við mátti búast. Settar eru iðulega fram tillögur sem eru nánast eins og óskalisti í stjórnmálaályktun. Slík afurð er ekki tæk til að verða grunnur að nýrri stjórnarskrá lýðveldisins Íslands. Þess vegna ber brýna nauðsyn til að segja NEI við þeirri spurningu hvort tillögur stjórnlagaráðs eigi að leggja til grundvallar varðandi nýja stjórnarskrá.

Þá eru í tillögunum endalausir leppar þar sem kveðið er á um það að ákveðin atriði skulí ákveðin í lögum. Skoðum nokkur dæmi til byrjunar:

Dæmi: 106 gr. Nálægðarregla:

"Á hendi sveitarfélaga eða samtaka í umboði þeirra eru þeir þættir opinberrar þjónustu sem best þykir fyrir komið í héraði svo sem nánar skal kveðið á um í lögum." 

Skoðum núverandi ákvæði stjórnarskrár:

" Sveitarfélög skulu sjálf ráða málefnum sínum eftir því sem lög ákveða." 

Hvort er betra?  Var einhver ástæða til að krukka í þessu?

Annað dæmi: 3.gr. Yfirráðasvæði: "Íslenskt landssvæði er eitt og óskipt. Mörk íslenskrar landhelgi, lofthelgi og efnahagslögsögu skulu ákveðin í lögum. " Hvaða þýðingu hefur þetta ákvæði. Ekki neina. Skiptir máli hvort þetta er í stjórnarskrá eða ekki?

Þriðja dæmið 17.gr. Frelsi menningar og mennta: "Tryggja skal með lögum frelsi vísinda, fræða og lista."  Hvaða efnisinntak hefur þetta ákvæði. Skiptir það máli í þróuðu lýðræðisríki? Að sjálfsögðu ekki. Er ekki nú þegar tryggt í lögum frelsi vísindas, fræða og lista?

Þannig eru fjölmörg dæmi sem sýna vel að arftakar Thomas Jefferson Bandaríkjaforseta voru víðsfjarri störfum stjórnlagaráðsins enda þess ekki að vænta miðað við hvernig til var stofnað. Sá merki maður hefði aldrei samþykkt þá lögleysu sem meðferð þessa máls er hvað þá annað sem ekkert erindi á í stjórnarskrá og er beinlínis skaðlegt fyrir stjórnarfar í einu landi.

Þess vegna er mikilvægt að segja NEI.

Annað er ávísun á stjórnskipulega óreiðu eins og  Forseti lýðveldisins hefur bent á með góðum og glöggum hætti.

Berjum manninn.

Vinur minn sendi mér úrdrátt af  fésbókarsíðu eins stuðningsmanns tillagna stjórnlagaráðsins þar sem hann og vinir hans tjá sig m.a. um síðuhöfund vegna andstöðu hans við tillögur stjórnlagaráðs.

"Það ætti að vera siðferðisleg skylda hvers manns á Íslandi að gefa Jóni Magnússyni svo kölluðum "lögmanni" utanundir þegar honum er mætt á götu. Það má furðu sæta að þessi vitfirringur skuli enn ganga laus á meðal fólks."

"Jòn Magnùsson er audvitad løggiltur f...... En thad er athyglisvert ad staksteinaòthverrinn skuli vitna ì hann med jàkvædum hætti? Thad segir nù eitthvad?"

"En því miður er það staðreynd að flest allir þeir lögmenn sem tjáð hafa sig um málið eru keyptar mellur LÍÚ og Sjálfstæðisflokksins."

Eðlilegt að vini mínum brygði í brún en þetta sýnir eitt með öðru rökþrot stuðningsmanna tillagna stjórnlagaráðsins. Þegar rökin eru ekki fyrir hendi þá þykir þessu fólki rétt að láta hendur skipta.

Er skrýtið að mikið af sómakæru fólki veigri sér við því að taka þátt í umræðu og tjá skoðanir sínar þegar það getur átt von á trakteringum eins og þessum.

En þegar þeir góðu og gáfuðu leyfa sér að standa á hliðarlínunnni þá geta vondir hlutir farið að gerast.

Svo virðist sem stuðningsmenn tillagna stjórnlagaráðs hafi engin málefnaleg rök þegar þeim er andmælt. Þess vegna grípa þeir til orðræðu eins og sýnishorn ber birt af hér að ofan.

 

Jóhanna og Róbert Marshall

Rópbert Marshall hefur sagt sig úr Samfylkingunni án málefnalegrar ástæður, enda ætlar hann að halda áfram að vera stuðningsmaður ríkisstjórnarinnar.

Formaður Samfylkingarinnar sagði að hún skildi ekki sinnaskipti Róberts en það skipti ekki máli svo lengi sem hann styddi ríkisstjórnina. 

Þá þarf Jóhanna að smala fleiri köttum úr fleiri flokkum, en hún getur sagt eins og Mao Tse Tung að það skipti ekki máli hvernig kötturinn er á litinn svo fremi sem hann veiði mýs þ.e. styðji ríkisstjórnina.

Hugsið ykkur  að Páfinn í Róm hefði sömu hugmyndafræði og Jóhanna og Róbert Marshall og segði að það skipti ekki máli hvort fólk tryði á Jesús  svo lengi sem það skoðaði Péturskirkjuna í Róm.

Lögleysa og rannsóknarnefndir.

Nýlega sagði reyndur héraðsdómari af sér sem formaður rannsóknarnefndar um fall sparisjóðanna Ástæðan var að meirihluti nefndarinnar taldi óþarfa að vinna á grundvelli laga.  Sigríði Ingvarsdóttur héraðsdómara er sómi af því að vilja ekki taka þátt í löglausum athöfnum.

Sama staðfesta og virðing fyrir lögum einkenndi því miður ekki störf rannsóknarnefndar Alþingis undir stjórn Páls Hreinssonar. 

Tveir nefndarmenn Rannsóknarnefndar Alþingis, þeir Páll Hreinsson og Tryggvi Gunnarsson, komust að þeirri augljósu niðurstöðu að þriðji nefndarmaðurinn hefði gert sig vanhæfa með ummælum  sínum.  Þeir þorðu hins vegar ekki að standa með sjálfum sér og grundvallarreglum þegar sótt var að þeim. 

Rannsóknarnefnd Alþingis virti ekki meginreglur laga um réttindi einstaklinga og fyrirtækja til hlutlausrar rannsóknar, aðgangs að gögnum og fleira.  Verst var þó vanvirðing nefndarinnar á andmælarétti, sem eingöngu var til málamynda. Það að birta ekki andmæli í hinni prentuðu skýrslu sýndi best hugarfar skýrsluhöfunda. Auk þess var þar um algeran dónaskap að ræða í garð þeirra sem sendu andmæli.

Skýrsla rannsóknarnefndar Páls og félaga var ekki byggð á rannsókn hlutlausra aðila.  Hún er stemmingsskýrsla en ekki vönduð staðreyndaskýrsla.  Þetta sést vel á framsetningu, vali og meðferð upplýsinga. Ýmsir, þ.á.m. forseti Íslands, hafa bent á að skýrslan er full af staðreyndavillum og röngum ályktunum.

Rannsóknarnefnd Páls Hreinssonar túlkaði jafnvel lög á rangan hátt, eins og t.d. meginatriði bankalöggjafar um skilgreiningu á stórum áhættuskuldbindingum. Það hefur Hæstiréttur staðfest.

Rannsóknarnefnd Páls Hreinssonar taldi að ýmis augljós lögbrot hefðu átt sér stað, en lítið hefur frést af ákærum vegna þeirra þegar tæpir 1000 dagar eru liðnir frá útgáfu skýrslunnar.  Þannig hafa menn setið undir sakaáburði skýrsluhöfunda án þess að hafa notið réttlátrar málsmeðferðar.

Það er umhugsunarefni hvort að skipan og vinnubrögð pólitískra rannsóknarnefnda standist grundvallarmannréttindi um réttláta málsmeðferð.  Löglaus vinnubrögð slíkra nefnda eru ávísun á pólitíska misnotkun og pöntuð álit. 

Dapurlegur asnagangur

Það er dapulegt að horfa upp á það að meiri hluti fjárlaganefndar Alþingis skuli haga sér eins og kjánar. Það er ekkert annað en asnaspark að ákveða að Ríkisendurskoðun skuli ekki fá sent fjáraukalög til umsagnar.

Almennt verklag nefnda á Alþingi er að senda mál til umsagnar öllum sem málið kann að varða. Hvernig sem því er á botninn hvolft þá skipta fjáraukalög Ríkisendurskoðun máli og það skiptir mál fyrir Alþingi að fá umsögn Ríkisendurskoðunar vilji fjárlaganenfnd sýna fagleg vinnubrögð.

Hvað ætlar meiri hluti fjárlaganefndar að vinna með þessu?

Svona asnaspark er einsdæmi í þingsögunni og vonandi verður það aldrei endurtekið.

Verndarar sjálftökuliðsins.

Í október 2008 tókst á ótrúlegan hátt að taka yfir rekstur bankanna og  tryggja almenningi bankaþjónustu.  Skipaðar voru skilanefndir sem fengu það hlutverk að koma fram sem stjórnir í viðkomandi fyrirtækjum.  Samið var við skilanefndarmenn um 16.000 króna tímagjald.

Jóhanna Sigurðardóttir og Kúbu-Gylfi Magnússon fordæmdu tímataxta skilanefnda í ársbyrjun 2009.  Þóttust þau ætla að koma böndum á ofurlaun þeirra.  Árangur Gylfa og Jóhönnu í þessu var ekki betri en í öðru sem þau hafa tekið sér fyrir hendur.  Laun í skilanefndum og slitastjórnum lækkuðu ekki undir handleiðslu Gylfa og Jóhönnu.  Þvert á móti hefur komið fram í fréttum að þau hafi fljótt hækkað um 120%.  Þessu til viðbótar var sjálftökuliðinu heimilað að semja við eigin fyrirtæki um þjónustu við þrotabú gömlu bankanna sem þetta sama fólk stjórnar sem skilanefndarmenn.

Samkvæmt lögum um fjármálafyrirtæki hafa skilanefndarmenn og slitastjórnarmenn stöðu stjórnarmanna - auk þess að vera opinberir sýslunarmenn.  Stjórnarmenn í fjármálafyrirtækjum bera ákveðnar skyldur og Fjármálaeftirlitið, sem heyrði undir ráðuneyti Gylfa, og nú Steingríms J. hefur eftirlit með stjórnarmönnum fjármálafyrirtækja. Eftirlitsskylda Fjármálaeftirlitsins var síðan að nauðsynjalausu sérstaklega áréttuð með lögum nr. 78/2011 sem tóku gildi fyrir tæpu einu og hálfu ári.

Gylfi Magnússon og Jóhanna Sigurðardóttir gerðu ekkert til að fylgja eftir stóru orðunum frá 2009 ?  Þau voru  verndarar sjálftökunnar. Nú eru það Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon sem eru verndarar sjálftökuliðsins.  Undan þeirri ábyrgð getur Steingrímur J. ekki vikist þó hann fari ítrekað með fleipur um málið í fjölmiðlum af alkunnum orðhengilshætti. Annað hvort veit Steingrímur J ekki betur, en það sýnir þá vanhæfni hans, eða þá að hann stendur meðvitað með sjálftökuliðinu. 

Sjálftaka skilanefnda og aðgerðarleysi ráðherra.

Umræða um ofurlaun skilanefnda og slitastjórna föllnu bankanna kemur upp reglubundið. Í gær var upplýst um óheyrilegar greiðslur til tveggja aðila skilanefndar Glitnis. Þrátt fyrir umræður og athugasemdir hafa þeir aðilar ekki látið umræðuna um ofurlaunatökur sínar trufla sig heldur gengið stöðugt harðar fram í sjálftökum fyrir sjálf sig og sína.

Í janúar 2010 fyrir tveim og hálfu ári komu þessu mál fyrst til umræðu á Alþingi, þá fordæmdi Steingrímur J. Sigfússon þáverandi fjármálaráðherra og Gylfi Magnússon þáverandi viðskiptaráðherra ofurlaun skila- og slitastjórna. Þessir ráðherrar  hétu því að gera eitthvað í málinu til að koma böndum á ósómann.

Gylfi er horfinn á braut og gerði ekkert. Steingrímur J. Sigfússon situr enn sem valdamesti ráðherrann og gerir ekkert.

Það er ekki von á góðu í landi þar sem ráðamenn tala og tala um það sem þarf að gera en gera ekkert. Lofa að gera, en lyfta síðan ekki litlafingri til eins eða neins.  Þess vegna vex spilling, sjálftaka og vonleysi.