Þjóð í hafti

Fyrir tæpum aldarfjórðungi vakti athygli mína bókin "Þjóð í hafti" eftir Jakob F. Ásgeirsson. Með skýrum og einföldum hætti sagði höfundur sögu viðskiptahafta og tefldi fram rökum frelsisins gegn ríkisafskiptum, bönnum og haftabúskap. Jakob markaði sér þá stöðu sem víðsýnn, rökfastur og einlægur hugsjónamaður fyrir málstað hinna gömlu gilda Sjálfstæðisflokksins um frelsi einstaklingsins.

Um árabil hefur Jakob haldið úti ritinu Þjóðmál, besta og iðulega eina tímaritinu hér á landi, sem berst fyrir málstað takmarkaðra ríkisafskipta, frelsi einstaklingsins og gegn spillingu í þjóðfélaginu.  Þrautseigja og dugnaður Jakobs F. Ásgeirssonar hefur gert útgáfuna mögulega ásamt bókaútgáfu þar sem ýmis tímamótarit eru gefin út um pólitík, heimspeki og trúmál m.a. rit Benedikts páfa um líf Jesú.

Jakob berst með pennanum fyrir frelsið og hefur gert það með afgerandi hætti í langan tíma.

Jakob gefur kost á sér í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík og hefur gert að vígorðum sínum m.a. "traust, ábyrgð og ráðdeild."  Hann bendir á að Sjálfstæðisflokkurinn eigi sjálfur að hafa frumkvæði að því að setja frelsinu nauðsynlegar skorður þannig að siðblindir einstaklingar misnoti það ekki.  Einnig á að Sjálfstæðisflokkurinn hafi um of samsamað sig sérfræðiálitum og öflugum hagsmunasamtökum og  það sé lífsnauðsyn að færa Sjálfstæðisflokkinn aftur til almennings og gera hann á ný að brjóstvörn einstaklinga og smáfyrirtækja gagnvart stórhagsmunum og alltumlykjandi ríkisvaldi.

Jakob hefur verið trúr hugsjón sinni og barist fyrir henni með kyrrlátum en beittum  hætti. Jakob er hins vegar ekki maður sem lætur mikið á sér bera í fjölmiðlum eða fer fram með gaspri og svigurmælum eins og því miður tíðkast of mikið í þjóðmálaumræðunni og fleytir fólki stundum langt í prófkjörum.

Nú reynir á Sjálfstæðisfólk að tryggja endurnýjun á framboðslistum flokksins og veita þeim mönnum sérstaka athygli og brautargengi sem hvergi hafa hvikað frá grundvallargildum Sjálfstæðisflokksins um víðsýnan, frjálslyndan hægri flokk gegn spillingu en fyrir réttlátu framsæknu þjóðfélagi.

Jakob F. Ásgeirsson er sá frambjóðandi, sem hvað fremst hefur staðið í þeirri málefnabaráttu. Sjálfstæðisflokkurinn þarf öflugan málsvara sem þekkir vel grunngilda hugmyndafræðinnar, virðir þau og berst fyrir þeim. Hann þarf okkar stuðning til að sjónarmið hans fái aukið vægi í Sjálfstæðisflokknum

Old enough to kill but not for voting

Á tímum stríðsins í Víetnam var herskyldualdur í USA 18 ár en kosningaaldur 20 ár. Það var gagnrýnt m.a. með ofangreindum orðum úr alþekktu ádeilukvæði frá þeim tíma. Svo fór að talið var eðlilegt að samræma aldursmörk í því landi og herskylda, atvkæðisréttur og fleira miðað við 18 ára aldur.

Lögræðislög kveða á um það hér á landi að fólk verði lögráða þ.e. sjálfráða og fjárráða 18 ára. Kosningaréttur er líka miðaður við sama aldur.

Nú hefur Árni Þór Sigurðsson alþingismaður lagt fram frumvarp til laga sem felur það í sér að ósjálfráða og ófjárráða unglingar fái kosningarétt 16 ára og rökstyður það m.a. með því að stjórnmálavitund unglinga muni aukast við það auk þess sem um siðferðilegan rétt unglinganna sé að ræða.

Þá má spyrja við hvaða aldursmark byrjar hinn siðferðilegi réttur unglinganna og má ekki með sama hætti rökstyðja það með sama hætti að stjórnmálavitun unglinga mun yngri en 16 ára muni að sama skapi aukast fái þau kosningarétt.

Sé það svo að það sé siðferðilegur réttur 16 ára unglinga að fá kosningarétt. Hafa þau þá ekki líka siðferðilegan rétt til að fá lögræði við sama aldursmark?

Er annars nokkur glóra í að færa kosningaréttinn niður í 16 ár og sé svo af hverju þá ekki 15.

Ítrekað lögbrot umboðsmanns Alþingis

Umboðsmaður Alþingis hefur það hlutverk að gæta þess að stjórnsýslan fari að lögum, starfi samkvæmt vönduðum stjórnsýsluháttum og siðareglum.  Umboðsmanni ber að gefa Alþingi og almenningi árlega skýrslu um starfsemi sína, og segir í lögum um umboðsmann nr. 85/1997 að skýrsluna skuli „prenta og birta opinberlega fyrir 1. september ár hvert“.

Í byrjun þessa mánaðar var fundur í stjórnskipunar-og eftirlitsnefnd Alþingis þar sem nýútkomin skýrsla Tryggva Gunnarssonar, umboðsmanns Alþingis, fyrir árið 2011 var kynnt.  Þetta var um tveimur mánuðum eftir lögbundin tíma.  Skýrsla umboðsmanns fyrir árið 2010 kom einnig töluvert eftir lögbundinn tíma.  Þannig hefur umboðsmaður ítrekað brotið lög sem um störf hans gilda.  

Tryggvi Gunnarsson, umboðsmaður, hefur í fjölmiðlum borið því við að stofnunin sé fáliðuð og verkefnin hafi aukist.  Sjálfsagt geta flestar stofnanir ríkisins sagt sömu sögu.  Umboðsmaður sjálfur hefur dæmt slík viðhorf léttvæg og ekki sparað stóru orðin þegar stjórnsýslustofnanir brjóta gegn lögbundnum frestum.  Þannig sagði hann t.d í einu máli :

„Þegar löggjafinn hefur bundið afgreiðslufresti í lög ber stjórnvöldum að haga skipulagi í störfum sínum og meðferð mála með þeim hætti að tryggt sé að þessir frestir séu haldnir“.

Það er illt í efni þegar eftirlitsaðili stjórnsýslunnar brýtur ítrekað lög.   Umboðsmaður Alþingis getur ekki gert minni kröfur til sjálfs sín en hann gerir til þeirra sem eftirlit hans beinist að – þá glatar embættið trúverðugleika og athugasemdir þess missa marks.

Nú er spurningin hvernig Alþingi  tekur á ítrekuðu lögbroti undirstofnunar sinnar, einkum í ljósi atlögunnar að Ríkisendurskoðun.  Alþingismenn hafa viðhaft stór ummæli um reglufestu, ábyrgð og aðhald í stjórnsýslunni.  Starfsemi umboðsmanns er á ábyrgð Alþingis. Nú reynir á hvort að þingmönnum er alvara eða hvort undirstofnun þingsins kemst upp með lögbrot og slæma stjórnsýslu áminningarlaust?

(Grein sem birtist í Morgunblaðinu í dag 13.11.2012.)

Virðisaukaskattur og vægar refsingar?

Skattrannsóknarstjóri talaði um það í fréttum á Stöð 2 í kvöld að refsingar við virðisaukaskattsbrotum væri of vægar og vildi nýta frekari heimildir til að þyngja refsingar við slíkum brotum.

Þeir sem búa í vernduðu starfsumhverfi eins og skattrannsóknarstjóri og sívaxandi hópur kerfisfólks í stjórnsýslunni átta sig iðulega lítið á því hvað það er að tala um. Ég vona að það eigi ekki við skattrannsóknarstjóra en fannst örla á takmörkuðum skilningi á vandamálinu.

Enginn mælir bót skipulagri glæpastarfsemi að þessu leyti eða undanskotum í auðgunartilgangi. En það er bara önnur hliðin á krónunni.

Ein vitlausustu lög sem samþykkt hafa verið á Alþingi eru ákvæði í lögum um virðisaukaskatt og staðgreiðslu opinberra gjalda sem kveða á um að þeir sem greiða ekki þessi gjöld eða of seint skuli greiða fésekt allt að tífaldri skattafjárhæðinni og aldrei lægri en tvöfaldri skattafjárhæðinni sem undan var dregin eða greidd of seint.

Þetta þýðir að dómstólar hafa ekkert svigrúm vegna mismunandi aðstæðna. Tvöfalt skal það vera. Það þýðir að litli atvinnurekandinn sem er of seinn að greiða virðisaukaskattinn vegna tímabundinna erfiðleika, en greiðir hann síðar nokkrum mánuðum síðar kann að vera dæmdur til að greiða helmingi hærri upphæð og það hefur iðulega leitt til gjaldþrots viðkomandi einstaklings eða fyrirtækis.

Algengast er að einstaklingar sem eru ákærðir vegna þessara brota hafi verið að reyna að reka fyrirtækin sín áfram án þess að forsendur væru fyrir því. Áttu að sjálfsögðu að hætta þegar erfiðleikarnir byrjuðu. En því miður þá er það reglan frekar en undantekningin að atvinnurekendur ströggla með von um betri tíð og greiða fyrst laun og annað til að halda rekstrinum áfram en skilja þá venjulega sjálfa sig og ríkið útundan. Þeir sem fara verst út úr þessum röngu ákvörðunum eru þeir sem síðan eru ákærðir og gerð refsing sem veldur því að þeir geta aldrei risið á fætur aftur. Gjaldþrota það sem eftir. Löggjöfin gefur nánast ekkert svigrúm.

Jafnvel þó að úr hafi ræst fyrir fyrirtækið og skatturinn hafi verið greiddur þá dugar það ekki til. Tvöfaldan skatt skal greiða að lágmarki og hana nú af því að greitt var of seint.

Þriðja atriðið sem getur komið til er m.a. að viðkomandi hafi misst tökin á búinu og bókhaldið ekki verið fært, en fyrir liggur að af útgefnum reikningum hafi stórar fjárhæðir ekki verið greiddar. Undanskotið er því í raun ekkert. Bókhaldslegt en ekki raunverulegt.

Skattrannsóknarstjóri ætti frekar að huga að því að gera löggjöfina skynsamlegri en að kalla eftir því að þeir sem hafa misst atvinnu sína, fyrirtækin sín og alla peningana sína og eru gjaldþrota það sem eftir er ævinnar þurfi auk þess að vinna lengri tíma í samfélagsþjónustu.

Hvenær er þá fullrefsað?

Hvaða refsing bíður svo þeirra sem misfara með opinbert fé?

Árni Páll veldur Jóhönnu vonbrigðum.

Árni Páll Árnason hefur ekki verið eftirlæti Jóhönnu Sigurðardóttur. Ljóst hefur verið að hann ætti ekki sérstaklega upp á pallborðið hjá forsætisráðherra og þess vegna situr hann ekki í ríkisstjórn þrátt fyrir að vera fyrsti þingmaður Samfylkingarinnar í  Suðvesturkjördæmi fjölmennasta kjördæmi landsins.

Jóhanna tók Katrínu Júlíusdóttur fram yfir Árna Pál sem ráðherra og geymdi m.a. embætti fjármálaráðherra fyrir hana meðan hún var í barneignarfríi. Jóhanna gekk þá framhjá Árna Páli og fékk óreyndan þingmann flokksins úr Suðurkjördæmi til að setjast í þetta mikilvægasta ráðherraembætti á eftir forsætisráðherraembættið.

Þessar tilfæringar Jóhönnu varðandi ríkisstjórnina voru allar vel hugsaðar í valdabaráttunni innan flokksins. Þannig ætlaði Jóhanna að sjá til þess að óreyndi þingmaðurinn Oddný G. Harðardóttir gæti með ráðherrasetu náð þeirri stöðu að velta Björgvini Sigurðssyni úr sessi sem efsta manni á lista Samfylkingarinnar í Suðurkjördæmi.  Í samræmi við áætlun Jóhönnu þá hefur Oddný nú lýst því yfir að hún sækist eftir því að leiða listann í Suðurkjördæmi. 

Með sigri í prófkjöri Samfylkingarinnar á laugardaginn kom í ljós að tök Jóhönnu á Samfylkingunni eru ekki eins sterk og áður  og ekki tókst að velta Árna Páli úr sessi jafnvel þó að óskabarn Jóhönnu, sem er raunar hin mætasta kona,  sækti að honum. Sigur Árna Páls er því mikil vonbrigði fyrir Jóhönnu og þá sem eru lengst til vinstri í Samfylkingunni. 

Með sigrinum vann Árni Páll Árnason góðan áfangasigur í baráttunni um það að verða næsti formaður flokksins.  Ástæða er til að óska Árni Páli til hamingju með sigurinn, sem kom nokkuð á óvart miðað við hvað hatrammlega hefur verið að honum sótt á mörgum vígstöðvum.

Sjálfstæðisflokkurinn í Suðvesturkjördæmi

Úrslit í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Suðvesturkjördæmi styrkja flokkinn að því leyti að þau endurspegla málefnalega breidd í flokknum.  Formaður flokksins fékk þó ekki viðunandi kosningu. Hann er þó ekki fyrsti formaður Sjálfstæðisflokksins sem þarf að sæta slíkum örlögum.

Afgerandi stuðningur við Ragnheiði Ríkharðsdóttur sem hefur verið stefnufastur og skeleggur þingmaður og stuðningsmaður aðildarviðræðna við Evrópusambandið sýnir að kjósendur í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins telja rétt að slíkar skoðanir eigi heima í Sjálfstæðisflokknum. 

Jón Gunnarsson er duglegur þingmaður og málefnalegur. Ég var aldrei í vafa um að hann mundi njóta þeirra verka. Spurningin var hvort hann mundi ná öðru sæti eins og hann sóttist eftir eða því þriðja.

Sigurvegarinn í prófkjörinu er nýliðinn Vilhjálmur Bjarnason. Stuðningur við hann kemur ekki á óvart. Við sem þekkjum Vilhjálm vitum að hann er skemmtilegur maður og skoðanafastur. Hann hefur látið þjóðmál til sín taka þó það hafi ekki verið í flokksstarfi í Sjálfstæðisflokknum.  Jákvæði kynning í spurningaþáttum í sjónvarpi kynnti hann og nafn hans var þekkt af góðum, skemmtilegum og vitsmunalegum tilþrifum.  Vilhjálmur eyddi nánast engum peningum í prófkjörsbaráttuna og fór gegn formanni flokksins þó það væri allt kurteislega gert. 

Elín Hirst nýtur langra starfa sem fréttamaður á RÚV. Elín Hirst er hins vegar ekki ókunn störfum Sjálfstæðisflokksins þó hún hafi ekki beitt sér með virkum hætti undanfarin ár. Slíkt samræmdist ekki stöðu hennar sem fréttamaður á sínum tíma. Elín tók þátt í störfum flokksins í ungliðahreyfingunni og skilaði á sínum tíma róttækum hugmyndum um nauðsyn endurskipulagningar flokksins.

Persónulega vonaði ég að Óli Björn Kárason fengi meiri stuðning. Óli Björn hafur verið virkur í pólitískri stefnumótun hægri manna. Óli Björn má þó vel við una þar sem hann kom seint inn í baráttuna og rak hana ekki af miklum þunga eða eyddi í hana fjármunum sem máli skipta.

Miðað við skoðanakannanir má ætla að þau sem lentu í 6 efstu sætunum í prófkjörinu nái kjöri á Alþingi næsta vor. Allt eru þetta góðir fulltrúar og traust fólk, en stóra vandamálið er hins vegar að engin í þessum hópi hefur áhuga á mikilvægasta velferðarmálinu sem er afnám verðtryggingarinnar.  Ég vona að þau athugi að það mál kann að skipta sköpum um fylgi eða fylgisleysi Sjálfstæðisflokksins í næstu kosningum.

Prófkjör og pólitík

Því miður er svo komið að fáir nýir frambjóðendur í prófkjörum flokkana hafa kveðið sér hljóðs í þjóðmálum svo eftir hafi verið tekið áður en þeir tilkynntu framboð sitt.  Þetta á þó ekki við um þá alla og sumir hafa iðulega vakið athygli fyrir skarpskyggni og stefnufestu.´

Óli Björn Kárason er einn þeirra manna sem þarf á stuðningi að halda í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins á morgun laugardag. Óli Björn hefur ítrekað tekið til máls og verið góður málsvari markaðskerfisins og traustur í málefnalegri baráttu á hægri vængnum.  Óli Björn hefur gefið út bækur um pólitík m.a. eina í miðjum prófkjörsslagnum.

Mikilvægt er að Sjálfstæðisflokkurinn gæti þess að velja frambjóðendur þannig að þeir endurspegli þann breiða hóp fólks sem styðja Sjálfstæðisflokksins. Þar mega einstrengisleg sjónarmið og viðhorf ekki ráða för. 

Kjósendur í prófkjörum verða að gæta þess að þeirra er ábyrgðin. Vilji þeir auka virðingu Alþingis þá verða þeir að velja þann hóp sem líklegastur er til að skila bestu vinnunni og auka virðingu og vitsmuni á Alþingi.

Hvað segja tölurnar okkur?

Niðurstaða Landskjörstjórnar um úrslit í þjóðaratkvæðagreiðslunni 20.10. s.l. liggja fyrir.  Á kjörskrá voru 236.903 kjósendur. Atkvæði greiddu 115.980 um 49% eða minni hluti kjósenda.

Þeir sem greiddu því atkvæði að leggja skyldi tillögur stjórnlagaráðs til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá voru 73.408 eða 31% kjósenda á kjörskrá.  Það þýðir að 69% kjósenda greiddi þeirri tillögu ekki atkvæði sitt.

Hafa verður í huga að verið er að tala um mikilvægustu lagasetningu í þjóðfélaginu. Grundvöll stjórnskipunar og mannréttinda. Þegar áhugi fyrir breytingum á grundvallarlögum sem þessum nýtur ekki víðtækari stuðnings en raun ber vitni þá er spurning hvernig á að túlka það.

Þýðir þetta að alþingismenn séu bundnir við þessa niðurstöðu? Stjórnarskrárvarinn réttur þingmanna til að greiða atvkæði í samræmi við sannfæringu sína segir að svo sé ekki.

Ávallt hefur legið fyrir að Alþingi er stjórnarskrárgjafinn og þess vegna er búið að fara í vinstri hringleið með atlöguna að eðlilegri stjórnskipan í landinu sem hefur kostað mikið en skilað litlu.

Athyglivert er að skoða það að þeir stjórnmálaflokkar sem harðast börðust fyrir tillögum stjórnlagaráðs, Samfylking, Borgarahreyfingin og Vinstri grænir fengu samtals 109.805 atkvæði í síðustu Alþingiskosningum eða rúmum 36.000 atkvæðum meira en tillögurnar um stjórnlagaráðstillögurnar hlutu í þjóðaratkvæðagreiðslunni.

Segir þetta einhverja sögu?

Nýja Íslandið

Jóhanna Sigurðardóttir segir að baráttan sé um hið nýja Ísland Samfylkingarinnar og hins gamla sem hún segir Sjálfstæðisflokkinn vera í forsvari fyrir.  Hvað er hið nýja Ísland? Hvað er að gerast þar?

ASÍ og Samtök atvinnulífsins eru sammála um að ríkisstjórnin svíki samninga

Hlutafjárútboð í Eimskip óskabarni þjóðarinnar er með þeim ósköpum að flestum er ofboðið.

Bakkavararbræður tryggja sér meiri hluta í Bakkavör eftir tuga milljarða afskriftir skulda.

Karl Wernerson og fleiri kóngar ofurskuldsettra fyrirtækja sem hafa fengið milljarða afskriftir fá 20% álag á peninga sem þeir koma með til Íslands. Karl fékk 240 milljónir fyrir 200.

Sjálftaka slitastjórna og annarrs sjálftökuliðs skiptir milljörðum á ári.

Verðbólga magnast og verðtryggðu lánin hækka og hækka.

Ekkert er gert af viti til að leysa skuldavanda einstaklinga og fjölskyldna.

Atvinnuleysi er viðvarandi.

Uppbygging í atvinnulífinu er nánast engin.

Skattheimta eykst

Krónan fellur og fellur og Seðlabankinn hefur engin úrræði.

Lífskjör versna og spillingin blasir við í öllum áttum.

Er þetta það Nýja Ísland sem Samfylkingin  berst fyrir?

Tillögum stjórnlagaráðs hafnað. Aðförin að stjórnarskránni X

Minni hluti kjósenda taldi ástæðu til að kjósa í skoðanakönnuninni um tillögur stjórnlagaráðs.  Þrátt fyrir það að ekki hafi verið talið upp úr kjörkössunum er ljóst að þjóðin hefur hafnað að leggja tillögur stjórnlagaráðs til grundvallar nýrri stjórnarskrá.

Kjósendur voru spurðir að því hvort þeir vildu leggja tillögur stjórnlagaráðs til grundvallar og það er ljóst af kosningaþáttökunni að þeir vilja það ekki. Meiri hluti kjósenda hafnar tillögunum. 

Stjórnlagaráðsmaðurinn Eiríkur Bergmann er kokhraustur og sagði í fréttum á stöð 2 (sá eini sem fékk að tjá sig) að þeir sem heima sátu; "hafi verið að leyfa öðrum að taka fyrirliggjandi ákvörðun í sinn stað"

Þetta er rangt. Þess vegna eru sett ákvæði, þar sem þjóðaratkvæðagreiðslur eru um lágmarksþáttöku, hvað margir þurfa að greiða atkvæði með að lágmarki o.s.frv.. Þar sem beint lýðræði er  túlka menn hjásetu kjósenda með öðrum hætti en  Eiríkur Bergmann.

Atlagan að stjórnarskránni mistókst í þetta sinn. Spurning hvort Jóhanna Sigurðardóttir axlar ábyrgð á þessu ferli og fjáraustrinum í sambandi við það.