Auðlindir og þjóðaratkvæði

Stuðfólkið Björk og Ómar hefur haldið söngvahátíðir til að vekja athygli á undirskriftarsöfnun. Rúmlega 48 þúsund undirskriftir hafa komið undir áskorun sem er verulegum annmörkum háð. Talsmaður samtakanna telur þetta vera boð um allsherjar þjóðnýtingu orkuauðlinda og er helst á honum að skilja að þar eigi að fara á svig við ákvæði stjórnarskrár um að fullt verð skuli koma fyrir verðmætin sem taka á eignarnámi.

Nú má einu gilda hversu mikið færri undirskriftirnar eru en 48 þúsund en ég sé það á vefnum að inni í talningunni af þeim síðustu 100 sem skrifa undir eru m.a. Kalli kúkur og 7777 ásamt ýmsum öðrum vafasömum aðilum.  Hvað sem því líður þá er ljóst að mikill fjöldi skrifar undir þessa áskorun. Þess vegna er slæmt að hún skuli vera jafn ómarkviss og röng og raun ber vitni.

Áskorunin er svona:

"Ég undirrituð/undirritaður skora á stjórnvöld að koma í veg fyrir söluna á HS Orku og skora jafnframt á Alþingi að láta fara fram þjóðaratkvæðagreiðslu um eignarhald á orkuauðlindum Íslands og nýtingu þeirra."

Nú er þess ekki getið af stuðboltunum hvað þá talsmanninum að salan á HS Orku hefur þegar farið fram.  Áskorunin er því marklaus hvað það varðar eins og  talsmaður hópsins viðurkenndi í viðtali við Karl Th. Birgisson í útvarpi fyrir nokkru. Eðlilegra hefði verið að hópurinn hefði orðað fyrri hluta áskorunarinnar þannig:  "Ég undirrituð/undirritaður skora á stjórnvöld að eyða 32 milljörðum af almannafé til að þjóðnýta orkuréttindi Magma Energy."   Ætli þúsund manns hefðu verið tilbúnir til að beina þeirri áskorun til stjórnvalda? Þetta er það sem Magma fjárfesti fyrir þegar í maí 2010.

Varðandi síðari hluta áskorunarinnar þá er spurt, gildir það sama um allar orkuauðlindir, nýtingu þeirra og eignarráð? Hvað með bæjarlækinn, vindorkuna og heita vatnið sem búandkarlar nota sumsstaðar til að gera heimarafstöðvar og/eða til upphitunar? Ótal fleiri spurninga mætti spyrja

Vatnsréttindi hvað með þau? Mikil umræða hefur verið um vatnalög og margir komið þar að. Má e.t.v. minna á gott starf Lúðvíks Bergvinssonar fyrrum þingflokksformanns Samfylkingarinnar og nefndar hans um þau atriði, en þar fór fram mikil og flókin sérfræðivinna. Hvað í sambandi við þá löggjöf vill fólk að greitt verði þjóðaratkvæði? Það kemur ekki fram í þessari yfirborðslegu og að hluta til villandi áskorun.

Það hefði verið betra ef áskorunin hefði fjallað um að taka upp svipaða löggfjöf og er í Alaska varðandi eignarráð á þjóðarauðlindum, en þangað tel ég að við Íslendingar eigum að leita fyrirmynda.

Jóhanna Sigurðardóttir ætlar að setjast niður með þeim Ómari, Björku og Jóni aðstoðarmanni til að ræða málin. Fróðlegt verður að vita hvernig þeim viðræðum verður háttað. Skyldi Jóhanna ætla að ræða það af hverju ríkisstjórn hennar vildi ekki kaupa vatnsréttindin af HS Orku, yfirtaka þau eða semja við Magma um styttingu nýtingartímans. Skyldi hún ætla að ómerkja það mikla starf sem ýmsir sérfræðingar hennar eigin flokks hafa þegar unnið á þessu sviði. Skyldi hún ætla að boða fráhvarf frá reglum  Evrópusambandsins í þessum málaflokki. Eða skyldi hún ætla að segja stuðboltunum og Jóni aðstoðar að þetta sé allt saman tóm vitleysa. Fróðlegt verður að heyra hver niðurstaðan verður af fundinum og hvort forsætisráðherra hefur dug í sér og uppburði til að tala mannamál við mannskapinn  og segja því skoðun sína tæpitungulaust. En ekki síður láta þau vita hvað hún ætlar að gera og hvað ekki.

 

Dýr verður Steingrímur allur

Steingrímur J. Sigfússon ætlar að setja 14 milljarða í að endurreisa Sparisjóð Keflavíkur. Síðan ætlar hann að setja álíka fjárhæð í að endurreisa Byr og eitthvað lægri fjárhæð í að halda við og endurreisa aðra sparisjóði. Alls má því búast við að Steingrímur og sporgöngumenn hans leggi allt að 30 milljarða af ríkisins fé til Sparisjóðanna.

Engin þörf er á því að leggja  sparisjóðum til allt að 30 milljörðum frá skattgreiðendum. Nú þegar eru fjármálafyrirtæki of mörg. Framlag fjármálaráðherra er dæmi um bruðl, spillingu og misbeiting valds.

Þetta bætist ofan á það sem Steingrímur hefur þegar til saka unnið. Má minna á framlagið til VBS, Saga Capitla og  Sjóvá-Almennar tryggingar. Með öllu nema  þarflausar og að hluta til heimildarlausar greiðslur Steingríms úr ríkissjóði sem hér eru taldar um 80 milljörðum króna.

Á sama tíma fannst Steingrími nauðsynlegt að fella SPRON og Straum fjárfestingabanka, sem mátti auðveldlega bjarga. 

Dettur einhverjum í hug að ekki ráði för hjá fjármálaráðherra pólitísk hentistefna og pólitísk  fyrirgreiðsla.

Berlusconi og Birgitta Jónsdóttir

Óneitanlega er athyglivert að bæði Silvio Berlusconi forsætisráðherra Ítalíu og Birgitta Jónsdóttir alþingismaður skuli bæði vísa til friðhelgi sinnar vegna opinberra starfa. Silvio vegna starfa sinna sem forsætisráðherra og Birgitta vegna starfa sinna sem þingmaður. Tekist er á um það á Ítalíu hvort friðhelgi Silvíos verður afnumin og hann ákærður en ekki liggur fyrir hvað Birgitta hyggst vinna með tilvísun til friðhelgi sem alþingismaður.

Óneitanlega hefur verið nokkuð sérstakt að fylgjast með forseta Alþingis, utanríkisráðherra og innanríkisráðherra í sambandi við máli Birgittu. Þessir  þaulsætnu þingmenn virðast ekki átta sig á hvað felst í þinghelginni og því síður gera sér grein fyrir hvenær mál er milliríkjamál og hvenær ekki.

Mál Birgittu vegna Twitter færslna hennar er ekki milliríkjamál heldur varðar meðferð máls fyrir bandarískum dómstól. Þá virðist Birgittu og öðrum sem hafa vísð til friðhelgi hennar sem þingmanns hafa yfirsést, að hún nýtur engrar slíkrar friðhelgi í Færeyjum, Noregi eða Bandaríkjunum. Friðhelginnar nýtur hún einungis við sérstakar aðstæður hér á landi.

Annars er athyglivert að þingmaðurinn sem hefur krafist þess að Ísland verði skálkaskjól uppljóstrara og þeirra sem komast með vafasömum jafnvel glæpsamlegum hætti yfir upplýsingar, skuli gera sérstaka kröfu til þess að komið verði í veg fyrir að lögleg yfirvöld leiti eftir því við dómstól að fá löglegan aðgang að upplýsingum um ákveðnar færslur hennar sjálfrar.

Þá er líka athyglivert að Birgitta skuli þegar á reynir vísa til sérréttinda þingmanna þegar það er skoðað hvað hún hefur sagt um Alþingi og þingmenn og með hvaða hætti hún hefur beitt sér varðandi löggjafarþingið.  Ekki er annað að skilja á því sem Birgitta hefur sagt en að önnur lög og reglur eigi að gilda fyrir hana  en  fyrir Manga múrara og Hallfríði hreingerningarkonu. Svo virðist sem Birgitta telji að svoleiðis almúgafólk eigi ekki að hafa sama rétt og hún og Silvío Berlusconi.

Ok flokksræðisins

Uppreisnarfólkið í þingflokki Vinstri grænna hefur beygt sig undir ok flokksræðisins.

Atli Gísla, Lilja Móses og Ásmundur Einar, hafa undanfarið lýst flokksræðinu og svikum flokksforustunnar við hugsjónir Vinstri Grænna. Í samræmi við þær hugsjónir greiddu þau ekki atkvæði með fjárlagafrumvarpinu af því að ríkissjóðshallinn var ekki nógu mikill að þeirra mati.

Flokksforustan sendi þremenningunum tóninn fyrir jól og þau svöruðu fullum hálsi og töluðu um flokksræði, svik við stefnu flokksins og foringjaræði.  Fólkið í landinu bjóst því við miklum átakafundi í gær þegar þingflokkur Vinstri grænna kom saman í vistaverum sínum í gömlu Moggahöllinni. Búast mátti við að gustmikil Lilja stormaði af fundi og fasprúður Atli færi en samt ekki eins óðslega

Þegar leið að kvöldi varð ljóst að hinir "baráttuglöðu og  husjónaríku" þingmenn Vinstri grænna, Atli, Lilja og Ásmundur höfuð játast undir ok flokksræðisins og samþykkt að ganga í takt framvegis undir styrkri stjórn flokksræðisins og foringjans. Yfirlýsingarnar um stefnufestu og svik við stefnu flokksins voru foknar út í veður og vind. Með einbeittum vilja beygðu uppreisnarliðarnir sig undir okið.

Nú vita menn  og það opinberaðist í gær, að munurinn á Atla Gíslasyni, Ásmundi Einari og Lilju Mósesdóttur og tígrísdýrum er sá að þau eru pappírstígrísdýr og tannlaus þegar kemur að því að standa við stóru orðin og þær hugsjónir sem þau segja sér kærari en nokkuð annað.

 

 

Verstu viðskipti ársins

Í viðskiptablaði Fréttablaðsins, Markaðnum er gerð  úttekt á verstu viðskiptum ársins. Athyglivert er að Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra tengist þeim öllum.

Í fyrsta lagi er nefnt sem dæmi um verstu viðskipti ársins þegar ríkið lagði fram tólf milljarða fyrir atbeina Steingríms J. Sigfússonar til Sjóvá-Almennra trygginga. Síðan er rakið hvernig flokksbróðir Steingríms, seðlabankastjórinn eyðilagði nú fyrir nokkru sölu á fyrirtækinu. Ríkið situr því uppi með þann beiska kaleik að eiga og reka tryggingafélag vegna aðgerða Steingríms og aðgerða og aðgerðarleysis Más Seðlabankastjóra

Í annan stað er nefnt af Markaðnum sem dæmi um slæm viðskipti á árinu eru 26 milljarða framlag Ríkisins fyrir atbeina Steingríms J.Sigfússonar til VBS fjárfestingabanka.

Í þriðja lagi nefnir Markaðurinn sem dæmi um verstu viðskipti ársins, yfirtöku Ríkisins á sparisjóðum landsins. Þar er rakið að Ríkið tók yfir rekstur Sparisjóðs Keflavíkur og Byrs, en í blaðinu segir að björgunaraðgerðir Ríkisins kunni að kosta á annan tug milljarða. Steingrímur J. Sigfússon ber einnig höfuðábyrgð á því að farið skuli í þessa vegferð.

Markaðurinn hefði í framhaldi af þessu mati sínu átt að velja versta viðskiptamann ársins, en það hefði þá án vafa orðið maðurinn sem stendur fyrir öllum þessum vondu viðskiptum, Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra og formaður Vinstri Grænna.

Steingrímur J. Sigfússon og gjörvallur þingflokkur hans greiddi atkvæði með því í haust að fjórir fyrirverandi ráðherrar yrðu ákærðir og dregnir fyrir Landsdóm. Er ekki rétt að Steingrímur J. Sigfússon sem ber ábyrgð á verstu viðskiptum ársins svari til saka fyrir Landsdómi fyrir þær raunverulegu sakir sem fyrir liggja hvað hann varðar.  Það væri mannsbragur að því að þingflokkur Vinstri grænna bæri fram tillöguna til að vera sjálfum sér samkvæmur.

Stefna og stefnuleysi borgarstjórans

Í drottningarviðtali síðdegisútvarpsins við Jón Gnarr borgarstjóra virtist þess vandlega gætt að tala um allt annað en borgarmál. Jón Gnarr lét móðann mása um eigið ágæti og það að  Besti flokkurinn hefði enga stefnu jafnvel þó hann hefði stefnu sem engin vissi hver væri þó hún væri til en væri samt ekki til.

Þó fór svo að Jón Gnarr gerði grein fyrir þeim atriðum sem virðast inntak í pólitískri hugsun hans. Í fyrsta lagi sagði hann nauðsynlegt að losna við markaðsþjóðfélagið eða kapítalsimann. Í annan stað að fá hingað fleiri ferðamenn og í þriðja lagi að friðarsamningar í millum Ísraelsmanna og Palestínumanna færu fram í Höfða. Jón Gnarr segir að forsenda þess að eitthvað sé hægt að gera sé að losna við markaðsþjóðfélagið.

Andstaða við markaðsþjóðfélagið er merkileg pólitísk yfirlýsing sem felur í sér hinn valkostinn að vilja miðstýringu og áætlunarbúskap. Áætlunarbúskap eins og í Norður Kóreu eða eins og það var í Kína og að hluta til á Indlandi. Sjálfsagt veit Jón Gnarr að fjöldi Norður Kóreubúa deyja úr hungri árlega og þannig var það í Kína og Indlandi. En e.t.v. veit hann ekki að eftir að Kína og Indland markaðsvæddust hefur þjóðarframleiðsla og velmegun aukist í stórum stökkum.

Sá sem segir það forsendu góðra hluta í þjóðfélagsbaráttu að kasta markaðskerfinu burt verður að segja hvaða valkosti hann boðar í staðinn. Ekki verður hjá því komist lengur að taka það alvarlega sem stjórnmálamaðurinn Jón Gnarr segir. Vissulega er það líka nauðsynlegt að fjölmiðlar taki hann sömu tökum og þeir taka aðra stjórnmálamenn og láti hann standa fyrir máli sínu með sama hætti og þeir þurfa að gera.

Meðal annarra orða hefur Jón Gnarr staðið fyrir bættri stjórnun borgarinnar? Hefur hann dregið úr bruðlinu?Hefur hann lækkað laun borgarfulltrúa og varaborgarfulltrúa á krepputímum? Hefur hann fækkað einkabílum og einkabílstjórum borgarfulltrúa á kostnað borgarbúa? Af hverju er hann ekki spurður að þessu af fjölmiðlafólki? 

Bullukollaviðtöl eru ekki boðleg þegar stjórnandi stærsta fyrirtækis landsins Jón Gnarr á í hlut eða að talað sé um allt annað en fyrirtækið Reykjavíkurborg, rekstur þess og stjórnun.

 

Jólagjafir utanríkisráðherra

Kænasti ráðherra ríkisstjórnarinnar Össur Skarphéðinsson hefur nýtt sér þá hæfileika sína með þeim hætti undanfarin misseri að fólk hefur nánast gleymt því að hann ætti sæti í ríkisstjórninni enda vill hann sem minnst vera við hana kenndur. Með sama hætti stóð hann að skipun þriggja nýrra sendiherra mitt í jólaösinni, þegar þjóðin var upptekin við að syngja Heims um ból og huga að jólasteikinni og jólagjöfum.

Íslenska þjóðin eyðir hlutfallslega meiri peningum en nokkur önnur þjóð í utanríkisþjónustu sína. Á niðurskurðartímum telur ríkisstjórnin samt rétt að fjölga enn sendiherrum.

Óljóst er hvar Össur ætlar að koma nýju sendiherrunum fyrir þar sem þegar er búið að sjá fyrir þesskonar tengslum Íslands og Færeyja og margir íslenskir sendirherrar starfa nú á Rauðarárstígnum í Reykjavík.

Norræna vinstri velferðarstjórnin hlítur að líta á það sem þakkarvert þegar ráðherrar reyna að leysa atvinnuvanda yfirstéttarinnar á kreppu- og niðurskurðartímum.

Hvaða skattar skyldu verða hækkaðir næst á hinum vinnandi stéttum til að halda uppi störfum, launum og styrkjum fyrir vildarvini og afkvæmi ráðherra ríkisstjórnarinnar?

Staðgöngumæður

Forsjárhyggjan lætur ekki að sér hæða og birtist í mörgum og sérkennilegum myndum. Þannig hefur verið fróðlegt að fylgjast með umræðum um staðgöngumæður undanfarna daga.

Sérfræðingar úr heilbrigðis- siðfræði- og andans stéttum mæta hver af öðrum til umræðunnar og segja að það sé í sjálfu sér allt í lagi með að fá staðgöngumæður en þó megi þessir hlutir ekki vera svona og aðrir hlutir ekki hinseginn. Ég hélt að þetta væri fyrst og fremst spurning um að gengið væri frá málinu með tryggum samningum milli aðila og gætt væri að heilbrigði og jafnræði þeirra aðila sem í hlut eiga.

Eitt flækjustigið er að staðgöngumæður megi ekki græða á að vera staðgöngumæður. Í umræðunni hefur mér fundist þetta taka hvað lengstan tíma.  Af hverju skyldu staðgöngumæður ekki mega græða á því að vera staðgöngumæður. Af hverju ættu þær ekki að taka gjald fyrir það. Hverjum kemur það í sjálfu sér við hvort samningar ganga út á það eða ekki svo fremi sem þess sé gætt að jafnræði sé með aðilum og annar aðilinn sé ekki að misnota hinn.

Af hverju þarf að gera einfalda hluti flókna?

Meiri hluti ríkisstjórnar. Fréttir og ekki fréttir.

Fjölmiðlar slá upp þeirri ekki frétt í dag að varamaður Þráins Bertelssonar styðji ekki ríkisstjórnina. Það er ekki frétt. Afstaða Katrínar Snæhólm hefur legið fyrir frá því að ríkisstjórnin var mynduð.  Hins vegar skiptir meira máli varðandi líf og stöðu ríkisstjórnarinnar hvaða afstöðu fríjadrottning Alþingis, Guðfríður Lilja Grétarsdóttir tekur þegar hún kemur úr nýjasta barneignarfríinu sínu.

Varamaður Guðfríðar Lilju styður sinn formann og ríkisstjórnina. En Guðfríður Lilja fundaði með þremenningunum í þingflokki VG sem sátu hjá við atkvæðagreiðsluna um fjárlögin áður en atkvæði voru greidd. Það bendir til þess að Guðfríður Lilja rói á sama báti og Lilja Móses og félagar. Þar með er meiri hluta stuðningur við ríkisstjórnina ekki fyrir hendi þegar Guðfríður Lilja sest á þing aftur,  miðað við skilgreiningu Jóhönnu Sigurðardóttur, Össurar Skarphéðinssonar og Róberts Marshall.´

Sérkennilegt að fjölmiðlar skuli ekki spyrja Guðfríði Lilju um afstöðu hennar m.a. um hjásetu félaga hennar við afgreiðslu fjárlaga. Það væri frétt. Í stað þess er birt hundgömul ekki frétt um varamann þingmannsins sem lét sig hafa það við afgreiðslu fjárlaga að greiða atkvæði með sérstakri styrkveitingu til sjálfs síns. 

Þeir eru flottir þingmennirnir hjá Vinstri grænum annað hvort í fríi eða sjálfsmennsku nema skaraður sé eldur að eigin köku  á kostnað skattgreiðenda. 

Egill Helgason réttlætir árásir og skemmdarverk

Egill Helgason starfsmaður Ríkisútvarpsins og Eyjunnar telur réttlætanlegt að ráðast að fólki og skemma eigur þess. Sá er munurinn á Agli Helgasyni og Hallgrími Helgasyni skáldi og rithöfundi, að Hallgrímur réðist að bifreið forsætisráðherra í tímabundinni geðsveiflu og baðst afsökunar og  telur það óhæfuverk, en Egill Helgason telur slík verk réttlætanleg.

Í bloggfærslu sinni á Eyjunni þ. 9.12.s.l. réttlætir Egill  fólskulegar árásir óeirðamanna á bifreið Karls Bretaprins þegar hann ásamt konu sinni voru á leið í leikhús. Í færslunni segir Egill

" Maður hefur lengi furðað sig á langlundargeði fólks í Bretlandi. Óvíða í Evrópu er jafnmikill ójöfnuður – óvíða hefur auðræðið náð slíkum tökum. En nú er ungt fólk farið að mótmæla. Og kannski er einmitt ágætt að hinn gagnslausi prins fái smá málningu á lúxusbílinn."

Fjölmiðlar á Bretlandi, jafnt sem leiðtogar stjórnar og stjórnarandstöðu hafa fordæmt atlöguna að krónprinsinum og talað um hana sem fólskulega og óafsakanlega.  En hinn "virti" þáttastjórnandi á Íslandi Egill Helgason telur hins vegar réttlætanlegt að ráðast á fólk m.a. vegna þess að það eigi peninga og sé gagnslaust að hans mati.

Er það virkilega svo að stjórnendur Ríkisútvarpsins telji það eðlilegt að hafa Egil Helgason áfram í vinnu þegar fyrir liggur að hann er andvígur því að virt séu mannréttindi fólks en telur þvert á móti eðlilegt og réttlætanlegt að á fólk eða eigur þess sé ráðist. 

Egill Helgason er greinilega ósammála viðmiðunum réttarríkisins um mannréttindi og mannhelgi. Það er því ekki tilviljun hvernig Egill Helgason hefur stjórnað pólitískum viðræðuþætti sínum.